Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω.....

Χρονια πολλα & Χριστος Ανεστη

Δευτερη μερα του ΠΑσχα και ξεκιναμε σιγα σιγα την αποτοξινωση απο την κρεπαλη οχι μονο στο φαγητο αλλα και στο αλκοολ.....
ΜΕρες απολυτως οικογενειακες...ζεστες..χαρουμενες...χωρις κανενα αγχος μηπως καποιος απαρνηθει αυτο που εισαι....
Να μας αγαπανε για αυτο που ειμαστε...με τον καλο ή το κακο εαυτο μας...Απλα η οικογενεια μας....

Πριν λιγο μιλαγα με την Κ...και λεγαμε για εκεινο το συννεφακι Α..που αρχιζε να το φυσαει ο ανεμος και να απομακρυνεται πολυ μακρια απο μας πια....
Μου εδωσε λοιπον εναυσμα..να ακουσω για αλλη μια φορα Πυξ Λαξ...στο τερμα....
....Πουλα με λοιπον στο ξαναλεω...
ενα τραγουδι απλο...ενα τραγουδι..ολοκληρη η φαση μαζι σου....
......Μοναξια μου ολα.......
αχχχ....παλι αφηνουμε πισω μας πολλα...μα παρα πολλα συναισθηματα...και προχωραμε....

Κολλημενη οχι μονο στους ιδιους στιχους αλλα και στους ιδιους ανθρωπους...
το συννεφακι εχει ηδη απομακρυνθει χιλιομετρα...οχι μονο απο το μυαλο μου...αλλα ισως και λιγο απο την καρδια μου...
Κατι σαν αποτοξινωση η αδρανεια της επαφης μας..

Η αποσταση...
Ματια που δεν βλεπονται....λενε...γρηγορα λησμονιουνται...
Λες να ειναι ετσι...???
Η τυπικοτητα απο πλευρΑ μου....η ανεχεια μου απο τη δικη σου....


--------------------------------------------------------

Eκανα μια παυση στο μεσημεριανο γραψιμο και συνεχιζω τωρα που ειναι βραδυ....
Περασε ενα απογευμα σχεδον βαρετο αλλα ταυτοχρονα με εντονη διαθεση του να κανω πραγματα...Ενιωσα εντονα να ερχεται το καλοκαιρι...
Μια εντονη ζεστη ατμοσφαιρα κυριαρχουσε στο δωματιο...
Καθησα στο γραφειο...ανοιξα το παραθυρο....και απλα προετοιμαστηκα για το καλοκαιρι που θα ερθει μεσα στις επομενες μερες....

Σχεδια για κανενα ταξιδακι...διαβασμα που πρεπει να βγει..και ενα τερμα...
Τερμα ως καινουργια αρχη....
ειναι σαν να τους εχεις καταλαβει ολους πια...αν κρατησεις μια συγκεκριμενη συμπεριφορα...ασυνδετος ο λογος μου...
ειναι λιγο σκορπιες οι σκεψεις μου...αλλα απλα υπαρχουν...
Ο μηνας αυτος..ξεκινησε πολυ καλα...καπου στο ενδιαμεσο...το εχασα το παιχνιδι..εγω επεστρεψα στην πραγματικοτητα μετα το ταξιδι..και αλλοι επεστρεψαν γενικως....
Σημασια εχει ομως το τωρα..
Τωρα τι εχουμε...εχουμε ενα ομορφο παρον..χωρις καποιο φοβο...
Ενα παρον που δεν μπλεκεται με παρελθον ή με καταστασεις που οδηγουν σε μια αβεβαιοτητα....

Πραγματι ερχονται ανθρωποι στη ζωη μας..και μας δημιουργουν την ψευδαισθηση πως υπαρχουν πολλες προοπτικες μαζι τους...
Ειναι οπως ειπα απλως ψευδαισθηση...και μετα απλα
αθελα τους...μας καταστρεφουν κατα καποιο τροπο τη ζωη μας.....
Και εμεις τι θα κανουμε???
Θα τους αφησουμε να μας αποτελιωσουν????
Η μηπως απλα πρεπει...να σταματησουμε να τους βαζουμε στη ζωη μας....???


εκτος υλης λοιπον......
Οι ανθρωποι που μας εκαναν να κανουμε εστω και εναν απλο μορφασμο αρνητικης διαθεσης...

Καθολου στο βιβλιο οσοι μας εκαναν να δακρυσουμε.....

Σχεδον αγγραφοι...ακομα...και στα περιεχομενα....αυτοι που δεν κατααβαν ποτε τι πραγματικα νιωσαμε....και μιλησαν απλα με τη σκια μας....


Ετσι ειναι η ζωη ενα βιβλιο....
Αρχη .....μεση..... τελος......


Και εχω αποφασισει...να καψω μερικες σελιδες...
Οχι απλα για να διαγραψω το περιεχομενο τους....αλλα με καψει λιγακι η φλογα αυτη...και να μην την ακουμπησω ποτε ξανα.....


Θα κλεισω το παραθυρο...γιατι αρχιζει να φυσαει...
και οι σταχτες θα σκορπιστουν παντουν....
δεν θελω αλλα σημαδια....


Καληνυχτα....
Ελπιζω αμεσα να ερθει το καυτο καλοκαιρακι....