..Και αν είναι τρέλα....εχει τη μεθοδο της....

....
Πειτε μου να σας πω...τι ειναι για μενα η ζωη....???
ειναι μια πανεμορφη τρελη κωμωδια....
και εγω αυτες τις μερες οχι απλα εκοψα εισητηρια για να την παρακολουθησω...αλλα πηρα και πρωταγωνιστικο ρολο....

Ποσα ενιωσα μεσα σε μια βδομαδα....και ολα τοσα ομορφα...οπως ακριβως και αυτο που νιωθω ακριβως τωρα....αρχιζω να την παταω...και δεν θα μου κανει καλο....

Με φοβιζει ισως...με καταδικαζει σε σκεψεις...ειναι αυτα που θελω να πω...ολα οσα νιωθω...αλλα με φοβιζουν...ακομα και τωρα που τα νιωθω με φοβιζουν....


Οι λεξεις....

λεξεις μικρες...σχεδον αδιακριτες...σχεδον γνωστες...σχεδον υπαρχουσες...σχεδον καινουργιες...σχεδον για μενα αγνωστες....
Βγηκε κ ο μικρος ποιητης απο μεσα μου....
Οι λεξεις λοιπον....
Υπαρχουν..παντα υπηρχαν...αλλα ποτε πρεπει να τις χρησιμοποιησει κανεις???

Να ξερεις πανω κατω τι θες να πεις....ειδικα αν μιλας πολυ(!!!!)...αλλα να κολας..να χανεις τα λογια...και εκει που πας να κανεις το φιναλε της παραστασης...της δικης σου κωμωδιας..να πρεπει παλι να ξεκινας..απο τον προλογο....
Ναι..παλι στον προλογο..και ολα αυτα...γιατι εσυ..αργησες να παρεις το προγραμμα...ή γιατι..αργησες να επιλεξεις...να παρεις θεση...να κατανοησεις....

Ειναι σαν ενας χρονικος περιορισμος..περιθωρια...που θετουμε απλα και μονο για να ειμαστε τελειοι...εκεινη τη στιγμη..που θα περιμενουμε και ο αλλος να μας κανει να νιωσουμε τελεια...η ψυχικη ολοκληρωση..που πηγαζει μεσα απο τις επιλογες των αλλων καποιες φορες...

Κομματι της ζωης μας...ανθρωποι..που δεν μπορουν ουτε στη φαντασια τους να δουν τι μπορει να νιωθει ο αλλος....


Η καρδια....
Και αν η καρδια επιλεξει..η λογικη θα μεινει πισω...

Διακινδυνεουμε καθε νεα αγαπη...
Θετουμε σε κινδυνο τη λογικη....αλλα και τη καρδια μας...
Οι χτυποι αυξανονται...και ηρεμουν μολις δουμε ανταποκριση...
Παυση..ερχονται οι λεξεις...οχι οι δικες μου...
Οι δικες σου....
Δεν εχουν σχεση με οσα θελω να σου πω...παρα μονο με τη ζωη σου...
Οι χτυποι...
Παυση....
εντονοι παλμοι...σχεδον αναπαντεχοι....
νιωθω πως οι συσπασεις διαγραφονται πανω στην μπλουζα μου την ωρα που σου μιλαω...
Η θερμοκρασια στα υψη..
Μια αναπνοη...

Και μετα..???

Οι λεξεις μου....
Οι λεξεις που δεν ειπα....
Εκανα κακο???
Επρεπε...?
Ποιον προφυλασσω απο αυτο....εμενα ή εσενα τελικα....????



/////τι εμαθα απο ολα αυτα?????\\\\\\\

Ισως να κανω πισω οταν βλεπω πως μπορει να την πατησω...αλλα θα μεινει η μικρη εμμονη πως δεν προσπαθησα....
Θελω να δω....
Θελω να δω ποσο μπορουν να διαρκεσουν τα συναισθηματα αυτα...ποσο μπορω να τα αντεξω....

Και αν τα αντεξω...θα μιλησω.....
Θα μιλησω...μονο για τη δικη μου αληθεια....
Μονο για τις δικες μου λεξεις..
Λεξεις απλες...αλλα που χωρουν τοσα πολλα συναισθηματα....λεξεις που καποτε απλα χρησιμοποιησα...αλλα εσυ δεν βρηκες το νοημα...
Αν αντεξω...
Οι λεξεις μου θα ειναι πολυ απλες...γνωστες ως ακουσμα...αγνωστες ομως ως αισθημα...
Λεξεις..και χτυποι...σε ενα τρελο χορο...
Η καρδια θα δινει το ρυθμο....
Η καρδια που αντεχει..το μυαλο που βασανιζεται...και η φαντασια με την επιθυμια σε ενα τρελο παιχνιδι εξερευνησης....

Γραφω...καπου στους 3 μηνες εδω...
Ειχα ομως παντα λογο για γραφω...
Εγραφα ισως με λεξεις-γριφους....
Και θα συνεχισω...ακομα..
Θα συνεχισω μεχρι να βρω ανταποκριση στα οσα προσπαθω να πω μεσα απο ολα αυτα....

Ειναι περασμενα μεσανυχτα...ακριβως 1.30....
Πανω που παω να γραψω για ενα σημαδι ζωης....και το βλεπω απλα να υπαρχει...
οχι δεν δινεται σε μενα...απλα υπαρχει....

Θα κλεισω με Πυξ Λαξ...με αυτο που ακουω αυτη τη στιγμη...

"Ήρθες εχθές αργά
μια άλλη εποχή να μου θυμίσεις
ήρθες εχθές αργά
την ώρα που ήθελα να λησμονήσω

Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
ω, ω, σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ

Είδα τα μάτια σου να λάμπουν
στο σκοτάδι από αγάπη
είδα τα χείλη σου που ήταν
φωτισμένα μ' ένα δάκρυ

Γιατί ποτέ δεν ένιωσες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν ένιωσες γιατί
κι αν η καρδιά μου θάλασσα με κύμα ταραγμένη
βρήκα τη δύναμη να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ..."


Στιχοι...που νιωθω μεσα μου....
Δεν ξερω..τι συμβαινει με τους ανθρωπους...
Πραγματικα δεν βλεπουν τι συμβαινει????ή μηπως δεν θελουν να καταλαβουν???
Η νυχτα....
η νυχτα αρχιζει να γινεται μεγαλη....οδευω στον δρομο της τρελας....
Μια γλυκιας ψυχρολουσιας απο τις αληθειες σου...ενος κομπου στο στομαχι...ενα μικρο μαρτυριο...που χωρις να το καταλαβω..εθεσα τον μηχανισμο...να μπει σε λειτουργια...
Ενα μικρο...αυτο-βασανιστηριο.....

................ΔΕν μας περασε ποτε απο το μυαλο....τι πραγματικα μπορει να αισθανεται ο αλλος........

Τι σημασια εχει....???
Σημασια εχει να μπορει να αισθανεις πραγματικα....
Το χαμογελο...
Το δακρυ....
ακομα και τη αγνοια που εισπραττεις......

...............Η ωρα εχει περασει......
Και αν ειναι τρελα....εχει τη μεθοδο της....{Αμλετ}


Μια μεθοδο....που σκοτωνει και ανασταινει....


....ενας στιχος των Πυξ Λαξ...λεει πως οτι αξιζει...ποναει....
ενω....συνεχιζει...και πολυ σωστα αναρωτιεται...αν φευγουν για το λιγο ή το πολυ που νιωθουμε....
Τα συναισθηματα...οταν πνιγουν καποιον...σημαινει..πως πολυ απλα ποτε δεν τα ενιωσε...και για αυτο πλεον...ειναι δυσκολο να τα κατανοησει.....




Μια κωμωδια...φτανει σημερα στο τελος της...η αυλαια θα πεσει...
και οι ηθοποιοι θα κρυφτουν στην αγκαλια του Μορφεα...
Ελπιζω στην επομενη παρασταση...να εισαι μεσα σε αυτη...


Καλη μας νυχτα...