Απο τη Σοφια...για τη Σοφια.....

Η Σοφια λοιπον ειναι αλλο ενα θεωρητικο ταλεντο....
Αλλα περα οτι γραφει πολυ ομορφα...εχει νιωσει πολλα....
Μιλαγαμε αργα το βραδυ...και νιωσαμε κ οι δυο μια ηθικη ικανοποιηση...οταν συνειδητοποιησαμε...πως οχι απλα μπορουμε να στηριχτουμε μονες στα ποδια μας...αλλα και πως...εμεις ημασταν ενταξει...απεναντι...σε καποια προσωπα...αλλα αυτα δεν ειναι οτι δεν το εκτιμησαν...ή δεν το καταλαβαν...αλλα απλα δεν το αντεξαν...Το μονο σιγουρο...ειναι πως καποια στιγμη...θα επιστρεψουν...

Δεν ξερω για σενα Σοφακι...αλλα εμενα μου ετυχε <η επιστροφη του ασωτου> ηδη μια φορα...Φερθηκα οσο καλυτερα μπορουσα...και προκειμενου να βλεπω αυτο το χαμογελο να λαμπει...εκανα τα παντα...σε σημειο να θυσιασω ακομα και τα συναισθηματα μου...Δεν ξερω κατα ποσο εφικτο ειναι αυτο...παντως εγω...το προσπαθησα...και το εκρυψα...Απλα και μονο για ενα χαμογελο....


Τελειωνω με την εισαγωγη μου γιατι σας κουρασα..
Τα παρακατω ειναι γραμμενα απο τη Σοφια...
Οπως μου ειπε..."οταν διαβαζω οτι γραφεις ειναι σαν να αποτυπωνεις οτι νιωθω..."
Εγω λοιπον θα σου πω..πως μονο τα νιωθω...και δεν ζηταω τιποτα παραπανω...Μου αρκει..απλα να ξερω τι θελω...και ας μην το εχω...ας το εχει αλλος...αρκει βεβαια..να το κανει να ειναι καλα.....
Τελος η πολυλογια μου.....

Απο τη Σοφια....

Με αφορμη το mail που μου εστειλαν και σου προωθησα...Μονιμα ερωτηματα που βασανιζουν το μυαλο μας...Μονιμες φοβιες...Μονιμοι εφιαλτες...πραγματα που ποτε δεν τολμησαμε να πουμε και τα μετανιωσαμε..που μετα μας κυνηγανε μια ζωη...γινονται εμμονες και δε μας εγκαταλειπουν ουσιαστικα ποτε!Ριζωνουν βαθια μεσα μας και μας βασανιζουν...μας κρατουν πισω...και μας κανουν να υποφερουμε...Συνηθως η αφορμη ειναι μια αδικοχαμενη αγαπη,ενας αδικος και θλιβερος χωρισμος,μια σχεση που εληξε αποτομα και αδικαιολογητα γιατι οι φοβιες,οι ανασφαλειες,ο φοβος για δεσμευση και η επερχομενη ''παραιτηση'' απο τις ''αμαρτιες'' της ζωης,η ακατανικητη διψα για ανεξαρτησια και ελευθερια ή ακομα και εξωτερικοι ανασταλτικοι παραγοντες οπως η αποσταση ηταν πιο ''δυνατοι''λογοι να μας απομακρυνουν απο το προσωπο που επιθυμουμε...Τι γινεται ομως απο κει και περα?Πως προχωραμε μπροστα?Πως ξεχναμε το παρελθον και πως διαγραφουμε τα εντονα συναισθηματα;;;
Λενε πως ο χρονος και η αποσταση ειναι το καλυτερο γιατρικο. Ποιος ομως μπορει να εμποδισει την αναδυση των αναμνησεων στα ονειρα μας ή ακομα και στην καθημερινοτητα μας? Κανεις. Μονο στο χερι μας ειναι ΑΝ πραγματικα το θελουμε. Μονο εμεις μπορουμε να το αποφασισουμε και να παμε μπροστα οχι διαγραφοντας απο τη μνημη μας οσα ζησαμε, οσα μας πληγωσαν ή οσα μας χαροποιησαν! Αυτο ποτε! Απλα θα κανουμε ''τα κακα'' να αχνοφαινονται ομως...στην καρδια μας τα γεγονοτα και τα αισθηματα που αυτα καλλιεργησαν θα ειναι γραμμενα με...BOLD!
Τα ερωτηματα που βασανιζουν το μυαλο μας, οι φοβιες και οι εφιαλτες συμπυκνωνονται ολα σε δυο λεξεις:''γιατι'' και...''κι αν.....?????????''. Ποσοι ειναι αυτοι που καθημερινα βασανιζονται για να βρουν μια λογικη εξηγηση και να δωσουν μια ερμηνεια ή μια δικαιολογια εστω(!) που θα γαληνεψει την ψυχη τους απο τη σκαρτη συμπεριφορα που τους πληγωσε?? Οι απαντησεις ΠΟΙΚΙΛΕΣ!. Βασικα ομως πισω απο καθε κινηση ανθρωπων που πληγωσαν βρισκεται το ιδιο συναισθημα-το ιδιο κινητρο που ειναι αρχεγονο στην ανθρωπινη φυση! Ο φοβος. Ο φοβος...που -με τη σειρα του- ακολουθειται τα απο αναριθμητα σεναρια των ατομων που πληγωθηκαν: μηπως δεν εκανα κατι καλα? μηπως τον πιεσα? μηπως δεν εδωσα πολλα? μηπως,μηπως,μηπως,μηπως...μπλα μπλα μπλα. Ο φοβος απο την αλλη ειναι αμεσα συνυφασμενος με την εννοια της προστασιας και της αμυνας..κι οι αλλοι λοιπον που εδρασαν ετσι ουσιαστικα δε φταινε...να προστατευθουν ηθελαν...ή....να προστατεψουν εμας απο κατι που δε βλεπαμε εμεις θολωμενοι απο την αγαπη μας για αυτους...λιγοι καταλαβαινουν αυτα που γραφω...δεν πειραζει.
Σημασια εχει οτι εγω τελικα εμαθα! Εμαθα μια αληθεια. Πηρα μια απαντηση σε ενα ερωτημα που με βασανιζεσαι νυχτα-μερα!!! ''Λυτρωθηκα'' απο αυτη την απορια...δεν ξερω ομως αν πραγματικα ακομα και τωρα μπορω να πω σταθερα και με απολυτη σιγουρια οτι ηρεμησα απο αυτον τον ανθρωπο εντελως! Ξερεις ενα μερος της αναμονης μου δεν ηταν μονο αυτη η απαντηση αλλα και η...Ε Κ Δ Ι Κ Η Σ Η. Κι αυτη την πηρα εν μερει!!! Αν και πιστευω πως ακομα δεν εχει τελειωσει η ιστορια...καποια στιγμη στο μελλον εμεις οι δυο ειμαι σιγουρη οτι θα ξανασυναντηθουμε!!!!!!!!! Τοσο σιγουρη οσο και για οσα φανταζομουν και πραγματοποιηθηκαν! Γιατι εδω...κολλαει κατι αλλο...Η ΖΩΗ ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ!!! Και τοτε ερχονται τα πανω-κατω! Ολοι πληρωνουμε ή..''χαιρομαστε'' για την..''πληρωμη'' του αλλου με τον ενα ή τον αλλο τροπο...
Θα μπορουσα να επεκταθω πολυ και να γραφω σελιδες ατελειωτες αλλα αφενος μεν τα αισθηματα ειναι τοσο δυνατα που δεν αποτυπωνονται σε ενα χαρτι με 24 χαρακτηρες και αφετερου θα προτιμησω να τα κρατησω και να ευχηθω την καταλληλη στιγμη να μου δωθει η ευκαιρια να τα πω εκει που πρεπει και τοτε να ειπωθουν οι δικες μας αληθειες!!!... Δεν ξερω αν αυτο θα γινει συντομα ή θα αργησει ισως και χροοονια.... Αυτο το καθοριζουν αλλοι παραγοντες, ανωτεροι απο μας που μας υπερβαινουν.. Ξερω ομως οτι η εννοια της δικαιοσυνης ερχεται παντα στην ωρα της και τους βαζει ολους στη θεση τους, μοιραζοντας σε αλλους αισθηματα νικης-ικανοποιησης-συγκινησης-υπεροχης-δικαιωσης και σε αλλους ταπεινωσης-μετανοιας-συνειδητοποιησης... Αλλοι ονομαζουν αυτο το παιχνιδι της δικαιοσυνης ΕΚΔΙΚΗΣΗ και αλλοι ΤΙΜΩΡΙΑ...
Πολλα μπορουμε να πουμε αλλα τα λογια ειναι περιττα..ας αφησουμε τον καιρο, τις πραξεις, τα βλεμματα να μιλησουν και να πουν οσα η γλωσσα δισταζει ή οσα η τυχη δε μας εδωσε την ευκαιρια να κανουμε ή να πουμε....
Αλλωστε τοτε τα συναισθηματα θα ειναι πιο γνησια-δυνατα-ειλικρινη-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ.
Τα συμπερασματα και η κριτικη δικη σας...εγω...κραταω τις αναμνησεις μου και την αγαπη μου για εκεινον που μου δινει δυναμη να συνεχισω..................
Ρομαντικο??? Ν Α Ι αλλα ισχυει!..............................................................................................................................................................................................................







Σοφια οτι κ να πω...ειναι λιγο....
Κραταμε τα καλα...αγαπαμε...και ας ποναμε εξαιτιας αυτου του ανθρωπου....
Σημασια εχει..η πραγματικοτητα μας...και οπως ειχα ξαναπει...η ανιδιοτελεια που πηγαζει μονο απο την πραγματικη αγαπη....
Σε ευχαριστω που ασχοληθηκες με το θεμα...!!
Και μη ξεχνας...ακομα κ αν γυρισει...το συννεφακι που μας ταλαιπωρει...που εχει επανω του διαφορετικο ονομα....Α...Β....Σ.....,καπου εκει θα ερθει ενας μεγαλος ηλιος...και θα μας κανει να ειμαστε πραγματικα καλα....





Καλο Σαββατοκυριακο....