...2012

Γράφω όλο κ πιο σπανια πια...
Είναι μάλλον που δεν συμβαίνει τίποτα πια συγκλονιστικό...
Κανένας λόγος να γράψω...

Μια περίοδος που δεν ξέρω αν απλά έχω χάσει κάτι ή έχω χαθεί...
Είναι οι μέρες κενές... ακόμα κ οι στόχοι δεν εχουν καμία σημασία....
Κ απο την αλλη μια απάλευτη δυνάμη μέσα μου να με κάνει να δειχνώ καλά...
Πως όλα κυλούν ομαλά...
Πως τίποτα δε με απασχολεί...

Κ είναι βράδυ...όλα δείχνουν τόσο δύσκολα...
Οι σκιές στο δρόμο όλο κ μεγαλώνουν...
το μικρό φως διπλά απο τον καναπέ αρχίζει να τρεμοσβήνει...
Σαν να με καταλαβαίνει...

Η νύχτα πια τόσο δύσκολη... χωρίς ενδιαφέρον κ όνειρα...
Σαν να χάθηκαν στον δρόμο... ή ίσως να τα έχασα εγω....

Ο ειρμός μου εξαφανισμένος μέρες τώρα... ίσως κ μήνες... δεν ξέρω πόσος καιρός έχει περάσει απο τότε που πίστευα πως όλα πήγαιναν καλα...

Κ απο την άλλη αυτη η ψυχοφθόρα επιμονή της προσποίηθησης πως βαίνουν καλώς .....

Πόσο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος????
Μικρή η απόσταση μεταξύ μελαγχολίας κ ηρεμίας...
Ισως κ να είναι το ίδιο αλλά με διαφορετική "αισθηση"...

Κ έπειτα η συνήθεια...
Η δύναμη αυτη της πτώσης ... σε κάνει να συνηθίζεις....να την αντέχεις .... να τη πιστεύεις... να την κάνει τρόπο πια ζωής.....

αναρωτίεσαι πως θα βγεις πως τον λαβυρινθο αυτο της ζωής...της ζωής που δε ζείς.... αλλά δεν κάνεις καμία προσπάθεια να ανακαλύψεις...

Χωμένη πια σε βιβλία..., ενα υπολογιστή κ ενα κινητό που άσκοπα περιφέρεται σε όλο το σπιτι αναζητώ την έξοδο απο τη κατάσταση αυτη που βρέθηκα....

Η όρεξη για ζωή
για ονειρα
για φαντασια
...... είναι ανύπαρκτη... ίσως κάπου καλά κρυμμένη......

Κ η αναζήτηση της... μου μοιάζει τόσο δύσκολή.......


Καλήνυχτα.....

Μια δυνατή επιστροφή στο blog μετά απο πολλούς μήνες νεκρικής "γραφής"....
Κύριος λόγος έμπνευσης τα αστέρια μου ή αλλιώς
η αγαπημένη ομάδα των 5!!!!

Περασμένες δέκα όταν το τηλέφωνο χτυπάει κ στην οθόνη του κινητού σου εμφανίζεται η φωτογράφια του προσώπου με το πιο παιδικό χαμόγελο ...μα ποιος άλλος( ;;;) φυσικά αγαπημένος Γ.ग
φυσικά όλα τα καμάρια μαζεμένα στο γνωστό στέκι των τελευταίων μηνών!
Χρόνος απόφασης για έξοδο : ००.०१"
Χρόνος ετοιμασίας : ००.२० " !!!


Κ ναι κάπου εδώ αρχίζει η μικρή μου φιλοσοφία....
Εν τέλει ... έχουμε μια ζωή που μοιάζει σχεδόν ασήμαντη... οι φίλοι μας δεν είναι διασημότητες... οι φίλοι μας δεν κυκλοφορούν στα πιο "ιν"μαγαζιά του κέντρου.... εμείς μοιάζουμε να μιζεριάζουμε τώρα που τελείωσαν οι διακοπές μαζί με την μηνιαία πατρική χορηγία... το διάβασμα θα κάψει κάθε εγκεφαλλικό κύττταρο κ αυτό το καλοκαίρι (!)... η πόλη που μένουμε μας μοιάζει απο ξένη εως αδιάφορη.... κ εν ολίγοις τίποτα καλό κ αξιόλογο δεν βρίσκουμε στη καθημερινότητα μας....

Επανέρχομαι στη φράση μου ... "Η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση"
Ναι κ εγω μιζεριάζω κ όλα τα βλέπω μαύρα ώρες ώρες ... τελικά όμως... μέσα στην "ασήμαντη" καθημερινότητα είναι το μυστικό της ζωής !!! Κ εγω προσωπικά το ανακάλυψα κ το ανακαλύπτω κάθε φορά που είμαι με τα αστέρια μου !!


Ξέρεις είναι μοναδικό εκεί που αρχίζεις να βαριέσαι
τα πάντα γύρω σου ... να υπάρχουν άνθρωποι που να
σε γεμίζουν όχι απλά χαρά αλλά κ ζωή.... !!
Κ ναι είναι οι φίλοι σου ... οι άνθρωποι αυτοί της ασήμαντης καθημερινότητας που ζεις που την κάνουν όμως τόσο σημαντική .... !!!

Δυστυχώς μέρα με τη μέρα οι άνθρωποι συνειδητά ή υποσυνείδητα επιλέγουμε την αποξένωση.... ! Intenet ... facebook , σελίδες κοινωνικής δικτύωσης... οικονομική κρίση ... σχολή ... διάβασμα ... δουλεία ... κ πολλά πολλά άλλα που βρίσκουμε ως δικαιολογία για να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στον εαυτό μας κ στο σπίτι μας !!!

Δεν έχει περάσει καιρός που διάβαζα ένα σχετικό άρθρο πάνω στη φιλοσοφία της ζωής...
Δεν είναι το μόνο άλλωστε ... άπειρα βιβλία ... πολλοί συγγραφείς ... απο επιστήμονες μέχρι απλούς παρατηρητές της ζωής ... !! όλα κρύβουν μικρά μυστικά που σε κάνουν χαρούμενο ... που σου θέτουν στόχους επίτευξης της ευτυχίας ... αλλά το θέμα είναι ποιος τελικά τα εφαρμόζει ή πόσο αντέχει τελικά να βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση "ΧΑμοΓΕΛαΣτΕ κΑΝεΙ ΚαΛΟ" ;;;

Κεφάλαιο Πρώτο ==>Ψευδαίσθηση
Δεν ξέρω αν φταίει αυτή η "άτιμη" κοινωνία... δεν ξέρω αν είναι θέμα χαρακτήρα... το μόνο που ξέρω είναι πως ο άνθρωπος του
21ου αιώνα ψάχνει τη ευτυχία και το νόημα της ζωής μέσα σε ψευδαισθήσεις ....
Κλασσικό πάραδειγμα ανασφάλειας και αίτησης επιβεβαίωσης της τέλειας ζωής που κάνουμε είναι οι ανεβασμένες φωτογραφίες στο νετ ! Ναι ζητώ κ εγώ αυτό το άτιμο το Like για να μου επιβεβαιώσετε όλοι σας ότι κάνω τις πιο τέλειες εξόδους.. πάω στα πιο hot μέρη κ φυσικά έχω κ γαμώ τη παρέα (!!!)!!
ΟK!Mη βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασμα για όσα γράφω ... δεν κάνουμε κριτική εδω !!

αυτό που εγω θέλω να σχολιάσω είναι πως πλέον έχουμε πάψει να μας νοιάζει το πόσο εμείς περνάμε καλά κατ'ουσίαν κ να μας απασχολεί περισσότερο -περα του φυσιολογικού- τι θα πούν οι 1.300 δικτυακοί "φίλοι" μας !
Όλοι έχουμε ζήσει σε αυτό το κομμάτι
που εγώ βαφτίζω ψευδαίσθηση ζωής... !! είναι ζωή πολύχρωμη στην επιφάνεια ... με πολλά διαφορετικά στοιχεία ... άνθρωποι .. καπνός ... ποτά ... αλλά όλα στην επιφανεία... !Ο πυρήνας είναι πιο μαύρος κ απο το σκοτάδι... κ δεν υπάρχει τίποτα απο το φανταχτερό illustration που δήθεν εκπέμπεις σε ελάχιστες στιγμές...
Ακριβώς όπως και η εικόνα στα αριστερά ... τελικά στριφογυρίζει ή απλά το εγκέφαλος μας επιθυμεί να βλέπει πως στριφογυρίζει ;;;


Kεφάλαιο Δεύτερο ==> Άδραξε τη πραγματική ζωή ...
Μάλλον θα πρέπει να γίνει το moto μας αυτό !!
Η καθημερινότητα μας είναι η ζωή μας !!Ας το καταλάβουμε επιτέλους !!
Όλα αυτά που μοιάζουν να κουράζουν ... πιο πολύ ψυχικά παρά σωματικά είναι η ζωή μας ...αλλά καλώς ή κακώς ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ σε θέση να καταλάβει τι του δίνει η ζωή πριν να φτάσει στο σημείο που να χάνει ...απο τις πιο μικρές ασήμαντες καθημερινές λεπτομέρειες... μέχρι την ίδια τη ζωή!!!!
Μέρα με τη μέρα συναντάμε διαφορετικούς ανθρώπους ... κάποιο απο αυτούς έχουν κάτι να μας πουν ... άλλοι να διδάξουν ... άλλοι να μείνουν για πάντα δίπλα μας και άλλοι απλά να περάσουν τελείως αδιάφοροι....
Εμείς επιλέγουμε απλά την εξέλιξη τη ζωή μας ... τι θα κρατήσουμε κ τι όχι...
Δυσανασχετούμε με τα απλά που είναι τόσο ωραία τελικά... και αναζητούμε το "γυαλιστερό",αυτό που θαμπώνει στο "μάτι" αλλά δεν θα κρατήσει παρα μόνο λίγες στιγμές ...!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
....όχι τρίτο κεφάλαιο δεν γράφω ούτε κάν επίλογο ... τώρα που επανήλθα μετά απο τόσο καιρό θα γράψω επίλογο ;;;
Ως κλείσιμο θα περιγράψω τη χτεσινή μου πραγματική βραδιά και γενικά τη σχέση μου με τους φίλους και όχι ψευδαίσθηση που πολλοί βιώνουν τώρα τελευταία....

Οι φίλοι δεν χρειάζεται να είναι με ένα κινητό στο χέρι και μην χάνουν λεπτό της ζωής σου... !Οι φίλοι χωρίς να είναι εκεί πρέπει να σε κάνουν να νιώθεις πως υπάρχουν δίπλα σου...
Να χτυπάει το κινητό σου ξαφνικά και να βλέπεις το όνομα εκ των 5και απλά να χαμογελάς...
Να βγαίνεις μαζί τους και λες χίλια δυο πράγματα.... !
Απο πρόστυχα σχόλια μέχρι για την οικονομική κρίση....
Εμένα οι φίλοι μου ... δεν είναι ψευδαισθήσεις...χαμογελούν και είναι σαν να μου γελάει στο σύμπαν ολόκληρο ....
Αν η ευτυχία τελικά είναι καθαρά προσωπική υπόθεση...
το μόνο μυστικό είναι να αγαπήσουμε ό,τι στη πραγματικότητα είχαμε...και έχουμε... μη ξεχνάς πως το μέλλον είναι επακόλουθο του παρόντος ... !!! αν δεν αγαπήσεις το παρόν σου... δεν θα έχεις ποτέ το μέλλον που σου αξίζει....!!!

Έτσι ήταν κ χτές ... ένα Mojito απο τον μικρό μου σύνδεσμο ...
άπειρα λεπτά βλακείας( με την καλή την έννοια!!!) και γέλιου κ όλα τόσοοοο όμορφα κ φωτεινά... που σε κάνουν να αγνοείς τα αρνητικά και να θέτεις ως στόχο να ξεμπερδεύεις με τα όσα σε κουράζουν για να κερδίσεις χρόνο για τα άτομα αυτα που είναι σχεδόν όλη σου η ζωή σου!!
Εμείς βάζουμε το στόχο & τα όρια του...
...για αυτό ακριβώς είναι κ στο χέρι μας να τον επιτεύξουμε....




Αφιερωμένο και στους 5 που
μου χαρίζουν μια πραγματική ζωή !!!!

...μια μικρη επιστροφη....

Βραδυ Παρασκευης...σχεδον ξημερωμα Σαββατου....
Περασε καιρος...αρκετος...2009 τελος...Φλεβαρης 2010...κ οτι υπηρχε το 2009...σχεδον...δεν υπαρχει.....

Παρασκευη βραδυ....-οι απουσιες-
Καποιες φορες λεγεται συνηθεια...αλλες εμμονη...κ αλλες παλι..απλα πιστη πως οτι ζουμε ειναι πραγματικο...αν παλι οχι...μετρας απουσιες.....

Ο χρονος παντα ξεθωριαζε τις ανθρωπινες σχεσεις...
Τα λογια που ποτε δεν ειπαμε...τα λογια που φοβηθηκαμε...κ οι σκεψεις που καναμε..που ποτε δεν υλοποιησαμε...γιατι πολυ απλα φοβηθηκαμε...το αδοξο τελος...

....Σημερα οι σκεψεις παιρνουν αλλη τροπη...
Μια μεγαλη δυναμη να θες να κατακτησεις..ο,τι ειχες..αυτο που εσυ αφησες να φυγει...κ μετα παλι ο φοβος...Χωραει αραγε καμια αποτυχια στο ιστορικο μας???

-οι αναμνησεις-
Αγαπημενο κεφαλαιο παντα οι αναμνησεις...
Υπαρχει καποιος που ζει χωρις εκεινες τις στιγμες ευτυχιας απο το παρελθον...αληθινες ή μη...τωρα απλα βασανιζουν τη σκεψη...τις επιλογες...κ πιο πολυ..το παρον που ειναι στοιχειωμενο...με την υπαρξη..της απουσιας....
Η υπαρξη...της ανυπαρξιας....Γινεται???

Παντα καποιος φευγει...καποιος μενει πισω...κ καπου εκει...οι αναμνησεις...

-οι διαλογοι-
Αυτο που παντα μας μενει απο οσα ζουμε...ειναι τα οσα εχουν ειπωθει...
ποσες λεξεις..ποσα αισθηματα..κ ολα αυτα..με ενα απλο διαλογο...
Ενα διαλογο..που απο απλη επικοινωνια...εξελισσεται σε φλερτ...
Τι λεξη..κ αυτη...υπαρχει στα αληθεια φλερτ??
Ισως να συναδει με τον εντονο ενθουσιασμο για καποιους...για αλλους παλι....με κεραυνοβολο ερωτα....
Κ αλλη μια αμφισβητηση...
υπαρχει ο ερωτας...???

Υπαρχει...αλλες φορες...εμφανιζεται μονομερως...αλλοτε παλι αμφοτερα...
Βλεπεις αυτο..που θελεις..αυτο που καποια ανωτερη δυναμη..εχει επιλεξει για σενα...αλλα τελικα..δεν υπαρχει η ανταποκριση....
Τελικα..ποιος κανει λαθος..εσυ..(?)..η ανωτερη δυναμη...η τελικα η αναισθησια της αλλης πλευρας..
Ερωτηματα αναπαντητα...χωρις λογικη...κ χωρις μετρο σκεψης...

----------------------------------------------------------------------------------
Και καπου εδω τελειωνει η λογικη..κ αρχιζουν τα συναισθηματα........
Μια μικρη πικρια...
Η απογοητευση...
Η εμπιστοσυνη που χαθηκε...
Κ ενα μεγαλο ερωτηματικο...για το τι θα επακολουθησει....

Και αυτο δεν το ξερει κανεις...παρα μονο εσυ...που αφηνεις τον αλλον
να ζει...στο σκοταδι....

---------------------------------------------------------------------------------
Καλο πρωινο ξυπνημα....
κ μη ξεχνας...πως κ αποψε περιμενα....

Στο σκοταδι.....

...Αρκετοι μηνες..χωρις λεξη...
Ετσι ειναι αν δεν αισθανεσαι ... τι πραγματικα να γραψεις...
Λιγο πριν τις αρχες Νοεμβρη..κ ολα αλλιως....

Η νυχτα πια..εχει αλλη οψη...ακομα πιο μπερδεμενη...
γεματη με εμμονες...τυψεις...κ ευχες φαντασματα που στοιχειωνουν ενα αγνωστο μελλον...

Η μορφη στο σκοταδι...απλα χανεται...
Ξαφνικα...
οπως οταν εμφανιστηκε...σχεδον σιγουρη....σιγουρα ομως απροβλεπτη...

Ακομα δεν ειπωθηκε τιποτα....
κ οτι εχει ειπωθει...απλα το πηρε ο χρονος...κ το εθεσε για αλλη μια φορα κρυμμενο μεσα στο παρελθον....κ μια ευχη...να ειπωθει ξανα....
Να ειπωθει..& να ειναι αληθινο....Γινεται τελικα???

Η επαναληψη.....
Απλα απομακρυνεσαι για να μην χασεις τα οσα εχεις ηδη κατακτησεις...τι παραπανω θες???
Ξερω...θες απλα να μην εισαι υποκαταστατο..θες απλα να εισαι εκει...θες μονο λιγο απο το χρονο του....

Χρονος που δεν μοιραζεται...
Αδικο εεε???
Ακομα....δεν ειπαμε τιποτα...
Τωρα μιλανε μονο οι εμμονες...
Τα οσα δεν εγιναν...
Τα οσα θελεις να συμβουν...
Τα δυσκολα....

ΛΙγα λεπτα πριν...κ απλα αποσταση...ψυχικη...τυπικη επαφη...σχεδον ψυχρη...σχεδον απροσωπη...οι διαλογοι που πια δεν εχουν καποιο νοημα...

Η συμβατικη μορφη σχεσεων...
Τελικα ο ανθρωπος ανακαλυψε πολλους τροπους αυτοκαταστροφης....
Ενας απο αυτους ηταν....η μονιμοτητα...η δειλια...κ ο φοβος να ζησεις!!
Συμβατικη κατασταση...σε ολη σου τη ζωη.....

Απλα απεχεις...επιλεγεις...
Αλλα το αγνωστο παντα κρυβει φοβους...ενας απο αυτους εισαι κ εσυ......


Η νυχτα τελειωνει οταν το επιλεγεις...
το ρολοι τεινει προς τις πρωτες ωρες της νεας μερας
αλλα εσυ...απλα δεν μπορεις...να δωσεις..ή να καταλαβεις...τι προσπαθω να πω....

Μια απροσφορη αποπειρα ή για αλλη μια φορα δεν εδειξες καθαρα
τι πραγματικα θες????


Ακομα δεν καταλαβα.....
ολο κ περισσοτερα...ερωτηματα...κ απαντησεις που δεν θα δοθουν ... γιατι εσυ τις κρυβεις....

Καλη μας νυχτα.......

....Μη το πεις πουθενα....

"Μη το πεις πουθενά
πια τα βράδια δε κοιμάμαι
η καρδιά μου χτυπά
και φοβάμαι
ναι φοβάμαι"

Τα βραδια αυτα που γινονται κολαση...που στο μυαλο ερχονται ολα οσα θελησες...ολα οσα εχασες..οσα δεν θα υπαρξουν..κ υστερα..η μνημη και η επιμονη να σε καταδιωκει σαν καταρρα...ενα ονομα...και καμια λεξη...απλα απουσια...
Τα βραδια...του καλοκαιριου που θα ερθουν...και θα περασουν χωρις αλλη επιλογη...που θα μεινουν στοιχειωμενα μονο με σχεδια απο το παρελθον...κ εχει μπει ηδη ο Ιουλιος....

"μην το πεις πουθενά
όλα θέλω να τα αφήσω
σπίτι, φίλους, δουλειά
δίχως να κοιτάξω πίσω..."

Ολα να μενουν πισω...χωρις να κρατανε στασιμη τη ζωη...ενα βημα μπροστα..και πολλα βηματα πισω..εφιαλτικες μνημες ακομα και απο την καθημερινοτητα που καποτε κ εσυ επελεξες να εισαι μεσα σε αυτη...
Χωρις να κοιταξω.....
Ο χαμενος χρονος..κ ολες εκεινες οι χαμενες προσπαθειες...να κρατησεις κατι αυλο...ανυπαρκτο...σχεδον φανταστικο.....


"μη το πεις πουθενά
όταν γελώ δυνατά
να ξέρεις μέσα μου κλαίω
μη το πεις πουθενά
πόσο να κρύβομαι πια
δεν αντέχω σου λέω
μη το πεις πουθενά
θέλω να φύγω μακριά
πίστεψε με το θέλω..."


Ετσι ειναι...το γελιο θα κρυψει τη θλιψη...θα ειναι ενα καλο ξεσπασμα...δακρυα που κυλουν γιατι πολυ απλα δεν θελω να δειχνω τι νιωθω....Ποσο μπορει κανεις να κρυψει τα συναισθηματα του??Μεχρι στιγμης παντα υπηρχε το τελειο σκηνικο κ τιποτα δεν φανηκε..Οι ωρες που περασαν...
απλα χαθηκαν...και μονη σκεψη η αποδραση....
Αποδραση απο ολους κ απο ολα.....

"Δε ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
και σου ζητάω βοήθεια
και ντρέπομαι για αυτό
πως ντρέπομαι για αυτό.."

Και τελικα τι μπορει να ειναι η αγαπη...ισως να μην την ενιωσες ποτε κανεις..ισως να υπαρχει...αλλα οχι με τη μορφη που θελησαν οι ανθρωποι να την δειξουν..."δεν ξερω αν εχω αληθεια..κατι να μοιραστω.."
Ποσες φορες καθε ανθρωπος σκεφτηκε κατι τετοιο...απλα οι λεξεις δεν καταφεραν να περιγραψουν ποτε μια κατασταση..οι λεξεις ηταν απλα μια συνοψη συναισθηματων....μια διαδρομη που δεν οδηγησε ποτε στο τελος...



Και επειτα...οι ανθρωποι που λενε σ'αγαπω....
Αυτοι ισως να ειναι οι χειροτεροι....οχι αυτοι που το εννοουν...οι αλλοι...εκεινοι που ποτε δεν ειχαν την τυχη να νιωσουν ετσι...Και εκεινοι δυστυχως ειναι αυτοι που θα μας πληγωσουν πιο ευκολα...

Ειναι πολυ πιο ευκολο να πληγωθεις απο εναν ανθρωπο που σου λεει πως σε αγαπαει τελικα..ισως γιατι πιστευεις σε αυτον...
Ολοι μας...ανθρωποι των αισθησεων...μενουμε πιστοι απεναντι σε οσα ακουμε..αλλα κλεινουμε τα ματια στην πραγματικοτητα...πιστευοντας σε μια διαφορετικη μερα...που ολα θα αλλαξουν...και η επιθυμια θα ειναι πια τροπος ζωης!!

Δεν ειναι κακο να κανεις ονειρα...
Στο χθεσινο..ομως δεν ειδα το Happy End....ο πρωταγωνιστης...με αφησε απλα να φυγω την ωρα που χτυπησε το ξυπνητηρι υπενθυμιζοντας μου σε εντονους μουσικους ρυθμους...πως πρεπει να επιστρεψω στο πρωινο αυτο της Παρασκευης...και πως ολα ειναι μεσα στο μυαλο μου....

Ανεκαθεν ο ανθρωπος ειχε αναγκη απο θεους κ δαιμονες...ηθελε καπου να πιστεψει...
καπου να στηριχτει..καπου να νιωσει ασφαλεια....
Ετσι κ με τους ανθρωπους γυρω μας..θεοποιουμε εξιδανικευμενες μορφες που φανταζουν τελειες μεσα στο μυαλο μας...αλλα στην πραγματικοτητα..ειναι δαιμονια...
Δαιμονια..που το βραδυ ερχονται στον υπνο σου...και σε παρασυρουν ή σε ενα πρωπατορικο αμαρτημα...ή σου δειχνουν την πραγματικοτητα..που δεν θες να δεις....

Ετσι ειναι οι ανθρωποι...απλα αχαριστοι...χωρις φωνη..μονο ως εμμονες...

Το ξυπνητιρι θα χτυπησει για αλλη μια φορα...
Και τοτε..σιγουρα θα ξυπνησουμε για τα καλα..αντικρυζοντας..ενα ομορφο πρωινο..με θεους-αγγελους...γυρω μας..που θα θελουν μονο να μας βλεπουν να γελαμε..ακομα κ αν δεν ειμαστε μαζι τους.....


Καλο μας πρωινο....

..αΠΟψε το ΒραΔΥ.....

...Ειναι κατι βραδια...σαν κ αυτο...
Που γυρνας πισω...χωρις δευτερη σκεψη...
Οσα ειχα...οσα χασαμε..οσα αγαπησαμε...οσα απλα αφησαμε πισω....

Τοσο πισω..σε μικρες στιγμες φωτος...
..Στιγμες..φωτεινες...με ηλιους...με ονοματα...με χαμογελα...

Κατι τετοιες στιγμες..που θυμιζουν συγκεκριμενα προσωπα..καταστασεις...Ακομα κ εκεινα τα λυτρωτικα δακρυα....

Θεωρια..που δεν καταφερα μεχρι στιγμης να κανω πραξη....

Το μυαλο ...κ ολες οι αισθησεις..συγκεντρωμενες προς μια κατευθυνση....
Ενας δρομος χωρις επιστροφη...με αρκετες διεξοδους...αλλα με μια μονο επιθυμητη κατευθυνση....

Νυχτα ειναι...θα περασει....
Οι μνημες ισως να σβηστουν καπου τα χαραματα...εκει που πλεον..ο καθε ανθρωπος..βυθιζεται στην αβυσσο των ονειρων...
Εκει που ο καθενας βαζει την πιο τρελη του επιθυμια...να γινεται πραγματικοτητα για λιγες ωρες....
Τα ονειρα....

Ονειρα που κανει κανεις...αλλα για καποιο λογο...δεν θα πραγματοποιησει...ισως να μην εχει τοσο δυναμη για προχωρησει προς την υλοποιησει τους..
Τι σημασια εχει...εστω και για λιγο...τα ζει...

Τα ονειρα.....
Ενας μικρος ανεξηγητος κοσμος...
Αρκετα βασανιστικος μερικες φορες....
Οπως χτες το βραδυ....
Ονειρα..που πολεμουν με την ψυχολογια σου....

Το υποσυνειδητο....
Ολες οι αληθειες...κρυμμενες μεσα σε θεωριες...που θα επαληφθουν την επομενη μερα το πρωι...
Μνημη σχεδον θολη...ψαχνεις απλα να βρεις...και να ξεχωρισεις...
Αληθεια ή ονειρο..???

Ονειρο ...
Ονειρο απιαστο...ζωηρο...γνωριμο...σχεδον καθημεριμενο...εντονο..αναποφευκτο..

Και μετα...το γιατι...
Ενας ανεξηγητος κοσμος απλα...ενας κοσμος...φτιαγμενος μονο για σενα...
Ενας εγωιστικος κοσμος..που μοιραζομαστε μονο οσα θελουμε...και με οποιον θελουμε....χωρις..τυψεις..καποια ενοχη...ή ντροπη για τα συναισθηματα μας....

Καπου εκει...εχεις βρει ηδη το αλλο σου μισο...αλλοτε εχει ενα συγκεκριμενο χαρακτηρα...κ αλλοτε ειναι η επιθυμια..
Μια αμορφη φιγουρα...
Και μετα...
απλα το πρωι...στη θυμηση...μονο ενα προσωπο....

Ποσα ονειρα πια....???
Δεν χρειαζομαι αλλα...ηδη ειναι πολλα...
Καθε νυχτα..σχεδον βασανιστικα...δεν σε ηρεμουν..απλα σε αγχωνουν...σου θυμιζουν..σε φερνουν πισω...

Και μετα η ζοφερη πραγματικοτητα...
Να δειχνει πως υπαρχεις...αλλα να μην εισαι εδω....
Μια..εικονικη παρουσια...και η απουσια..να φτανει να γινεται λυγμος...

Η νυχτα...
Ποσο σε ταλαιπωρει νυχτα...
Θελει να κλεισει ανοιχτους λογαριασμους...
Τη νυχτα απλα ζεις...
Νιωθεις πως υπαρχεις..γιατι αφηνεις τον εαυτο σου....
Ενα ποτηρι κρασι..ηρεμια...και ετοιμη η στιγμη...για να ερθουν οι μεγαλες αποκαλυψεις...
αλλα εσυ απλα δεν εισαι εδω....

Μια νυχτα..που σε λιγες ωρες φτανει στο τελος της..ανυπομονωντας να δωσει εμπνευση για την επομενη...να απαλλαχτει απο τις κατηγοριες που τις προσαπτω..και ελπιζοντας...πως η επομενη βραδια...θα ειναι μια πραγματικοτητα για ονειρο...και οχι ενα ονειρο για πραγματικοτητα....

Τα λογια στερευουν...και η ορεξη το ιδιο...
Η κουραση...η πιεση...η απογοητευση απλα....



Καλο ξημερωμα...με ομορφα ονειρα....

...Ταξιδευω το εγω μου.....

...Ενας μηνας μετα περιπου...
Αρκετα μεγαλη αποχη....
Κανεις δεν μπορει να ξεχασει...απλα κανεις δεν θελει να θυμαται..και ετσι απλα τριγυρναει....κατω απο το φεγγαρι..μηπως τελικα η τοσο δυνατη λαμψη του,σου αποκαλυψει μεγαλες αληθειες...ενα δρομο...που να δειχνει μια κατευθυνση...ισως χωρις επιστροφη...

Οι μερες περασαν με μεγαλη ενταση κ αγχος...σχεδον ψυχοφθορες...μα πιο τραγικη η απουσια....
Αποψε..η ζεστη πιανει το κοκκινο...και καιει τις ψυχες μας..
Το μονο που λειπει ειναι απλα μια παρουσια...σχεδον πιστευα πως δεν την ειχα αναγκη...
Ναι μια χαρα κ χωρις κ αυτην...απλα...τα πραγματα ειναι αλλιως..ενα βασικο μοτιβο...χωρις αισθησεις...

Αποψε...
η ζεστη...τα φωτα...η ηρεμια της βραδιας..μου εφεραν στο μυαλο μου πολυ ζωντανες στιγμες...Στιγμες...που εφεραν μικρες ηθικες νικες...λεπτα χαρας...και ολοκληρωσης...

Πως ειναι τελικα να εισαι μονος??
Ουτε που ξερω..θα ελεγαν λιγους μηνες πριν...
τωρα ισως να το νιωθω απλα...

ΣΧεδον ολα και σχεδον τιποτα....!
Μια μικρη αβεβαιοτητα..με σιγουρια καθημερινοτητας....

Η ευτυχια ειναι προσωπικη υποθεση......Σωστα??
Αν τελικα δεν εχουμε αυτο που θελουμε...που θα βρουμε την ευτυχια???ειναι εφικτη..?
Και αν ειναι ..θα ειναι πραγματικη..?

ΔΕν θελω ουτε να θυμαμαι...ουτε να σκεφτομαι...ουτε να νιωθω...
Γιατι απλα...το να νιωθεις οπως εγω τωρα ειναι η πιο δυνατη συνεπεια των αισθησεων μας...

Της ακοης...."οταν αρχιζει να ακους την χροια αυτης της φωνης..ειναι σαν να γινεσαι μαγνητοφωνο...να καταγραφεις και την πιο ασημαντη λεξη...μονο και μονο..για να ακους αυτη τη φωνη...."

Της ορασης..."εκεινο το βλεμμα που αντικρυζεις...με το πιο γλυκο χαμογελο που εχεις δει...που ολα γυρω ειναι απλα χρωματα χωρις περιγραμματα...οταν τα ματια σου αντικρυζουν αυτη τη μορφη..."


Της αφης..."εδω για καποιους εντονα...για αλλους απλη εικονα..σχεδον μια τυπικη χειραψια..που θα σου θυμιζει παντα εκεινη την πρωτη φορα...τον τροπο που σε χαιρετησε καποιος.."


Και μετα τι...???

Η συνθεση αισθησεων...που με τον καιρο γινονται απλη συνηθεια...ισως και εμμονη??
Να πιστευεις σε μια εμμονη..??Η να εχεις επιμονη για να κρατησεις κατι που ποτε δεν καταφερες να εχεις???δεν εχεις οχι γιατι δεν εδωσες...αλλα γιατι ο αλλος δεν μπορεσε να καταλαβει τι θα εδινες...ή τι προσπαθεια εκανες για να δωσεις....


Καποιοι στιχοι του Θηβαιου....
"Να μην ξερω πια τι κανεις
αλλο να μην με πικρανεις...Δεν μπορω...
Δεν μπορω να σε κοιταζω..και στα λογια να μην βαζω
............σ'αγαπω...."

Μια παρουσια που ποτε δεν ηταν εδω ...αβεβαιη...στο κενο...ενα ρισκο...!!!
Οι επιλογες μας λοιπον...για αλλη μια φορα μας επιβεβαιωνουν..!!
Ενα ρισκο που δεν σκεφτηκα πως πηρα...ισως για πλακα...
και τωρα απλα τοσο σοβαρα.....!

Η νυχτα παντα με επηρεαζε....
Η αποψινη ξυπναει μερες που περασαν...
οχι ολες...μονο εκεινες που θελω να θυμαμαι...
Εκεινο το σαββατο του Απριλη..μικρες στιγμες...που γινοντουσαν ολοκληρη ζωη..

Θελω απλα να περασει ο χρονος...
πως δεν ξερω...ουτε με νοιαζει...απλα να περασει...αργα,γρηγορα....δεν ξερω πια...αρκει να ειναι αβασανιστα...χωρις καμια παρουσια...ουτε απουσια..των οσω εχω τουλαχιστον τωρα...

Πως ειναι δυνατον να χασεις κατι ..αν ποτε δεν το εχεις...???

θα ελεγα απλα ανεξηγητο....

Δεν το καταλαβα ποτε αυτο...ουτε θα το καταλαβω...
ΘΑ ταξιδευω εκει που θελω εγω για βρω απαντησεις...
και τωρα η μοναδικη ερωτηση προς απαντηση..ειναι ενα μεγαλο ΓΙΑΤΙ....

ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ....ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ....

Δεν χρειαζεται πολυ...μονο λιγα δευτερολεπτα απλα για να κανεις στροφη και να πεις τελος...ποτε ομως θα ειναι η καταλληλη ωρα για αυτα τα λιγα δευτερολεπτα ποτε δεν ξερεις...

Τα λογια μου απλα...
"αν θες κατι
κυνηγα το
δειξτο
στην τελικη
δεν θα χασεις τιποτα παραπανω
απο αυτο
που δεν ειχες
ΠΟΤΕ....."


Κι ομως δεν το εκανα..ηθελα...αλλα τιποτα..απλα μια σταση παθητικοτητας..αναμονης και επιμονης...
Αλλου ηθελα να παω το θεμα αλλου κατεληξα....


Επισης ειναι κ πολυ λιγα αυτα τα δευτερολεπτα που αρχιζεις να κολλας σε μια ακαθοριστη μορφη μου το μονο που σε κανει να την εχεις μες το μυαλο σου...
Ειναι ο ηχος της φωνης...και το χαμενο βλεμμα....


αν τελικα..καποιος μας αγαπαει..γιατι μας πληγωνει τοσο....???
Πληγωνομαστε μονο απο ανθρωπους που αγαπαμε....
Και ως επι το πλειστον..πληγωνουμε ανθρωπους που μας αγαπανε...


Ηδη 2χαμενες ευκαιριες...
και ανευ ορων...αισθηματα...
με μικρα παραστρηματα...
Χαθηκαμε στο πουθενα...
Μα καπου θα βρεθουμε.....
Η νυχτα αναβει φωτιες...
που καπου αλλου θα σβηστουνε...

Αλλου ή οχι...δεν ξερω...
ΣΤην επομενη ευκαιρια...δεν θα σκεφτω τιποτα....
Οπως ειπα και στην φιλεναδα μου....
Εγω θα πηγαινω με 1000...και ο αλλος ας μην εχει τραβηξει ακομα ουτε το χειροφερνο....
Δεν παταμε φρενο...γιατι η ζωη ειναι ενα μεγαλο ρισκο...

Αξιζει οτι κανουμε ...
κ οτι νιωθουμε αν το νιωθουμε πραγματικα....
καποια στιγμη ...σημερα αυριο...ποτε...ισως να αναθεωρησω...
Ομως αυτη τη στιγμη..ειμαι ΕΔΩ...
Απλα...να ολοκληρωσω..ενα χρονικο περιορισμο που με καθιστα αυτη τη στιγμη ανικανη να εκπληρωσω αυτα που εχω στο μυαλο μου....
Ο χρονος απλα θα περασει...
Δεν ξερω ουτε τι θα παρει...ουτε τι θα φερει...
Το μονο που ξερω...
ειναι πως...δεν θα σταματησω ποτε...να πιστευω και να στηριζω στα συναιθηματα μου..οσο λαθος και αν ειναι.....


Καληνυχτα....
Να λετε σ'αγαπω..οταν μπορειτε...
οταν το νιωθετε...
οταν πραγματικα αγαπατε....