Στο σκοταδι.....

...Αρκετοι μηνες..χωρις λεξη...
Ετσι ειναι αν δεν αισθανεσαι ... τι πραγματικα να γραψεις...
Λιγο πριν τις αρχες Νοεμβρη..κ ολα αλλιως....

Η νυχτα πια..εχει αλλη οψη...ακομα πιο μπερδεμενη...
γεματη με εμμονες...τυψεις...κ ευχες φαντασματα που στοιχειωνουν ενα αγνωστο μελλον...

Η μορφη στο σκοταδι...απλα χανεται...
Ξαφνικα...
οπως οταν εμφανιστηκε...σχεδον σιγουρη....σιγουρα ομως απροβλεπτη...

Ακομα δεν ειπωθηκε τιποτα....
κ οτι εχει ειπωθει...απλα το πηρε ο χρονος...κ το εθεσε για αλλη μια φορα κρυμμενο μεσα στο παρελθον....κ μια ευχη...να ειπωθει ξανα....
Να ειπωθει..& να ειναι αληθινο....Γινεται τελικα???

Η επαναληψη.....
Απλα απομακρυνεσαι για να μην χασεις τα οσα εχεις ηδη κατακτησεις...τι παραπανω θες???
Ξερω...θες απλα να μην εισαι υποκαταστατο..θες απλα να εισαι εκει...θες μονο λιγο απο το χρονο του....

Χρονος που δεν μοιραζεται...
Αδικο εεε???
Ακομα....δεν ειπαμε τιποτα...
Τωρα μιλανε μονο οι εμμονες...
Τα οσα δεν εγιναν...
Τα οσα θελεις να συμβουν...
Τα δυσκολα....

ΛΙγα λεπτα πριν...κ απλα αποσταση...ψυχικη...τυπικη επαφη...σχεδον ψυχρη...σχεδον απροσωπη...οι διαλογοι που πια δεν εχουν καποιο νοημα...

Η συμβατικη μορφη σχεσεων...
Τελικα ο ανθρωπος ανακαλυψε πολλους τροπους αυτοκαταστροφης....
Ενας απο αυτους ηταν....η μονιμοτητα...η δειλια...κ ο φοβος να ζησεις!!
Συμβατικη κατασταση...σε ολη σου τη ζωη.....

Απλα απεχεις...επιλεγεις...
Αλλα το αγνωστο παντα κρυβει φοβους...ενας απο αυτους εισαι κ εσυ......


Η νυχτα τελειωνει οταν το επιλεγεις...
το ρολοι τεινει προς τις πρωτες ωρες της νεας μερας
αλλα εσυ...απλα δεν μπορεις...να δωσεις..ή να καταλαβεις...τι προσπαθω να πω....

Μια απροσφορη αποπειρα ή για αλλη μια φορα δεν εδειξες καθαρα
τι πραγματικα θες????


Ακομα δεν καταλαβα.....
ολο κ περισσοτερα...ερωτηματα...κ απαντησεις που δεν θα δοθουν ... γιατι εσυ τις κρυβεις....

Καλη μας νυχτα.......

....Μη το πεις πουθενα....

"Μη το πεις πουθενά
πια τα βράδια δε κοιμάμαι
η καρδιά μου χτυπά
και φοβάμαι
ναι φοβάμαι"

Τα βραδια αυτα που γινονται κολαση...που στο μυαλο ερχονται ολα οσα θελησες...ολα οσα εχασες..οσα δεν θα υπαρξουν..κ υστερα..η μνημη και η επιμονη να σε καταδιωκει σαν καταρρα...ενα ονομα...και καμια λεξη...απλα απουσια...
Τα βραδια...του καλοκαιριου που θα ερθουν...και θα περασουν χωρις αλλη επιλογη...που θα μεινουν στοιχειωμενα μονο με σχεδια απο το παρελθον...κ εχει μπει ηδη ο Ιουλιος....

"μην το πεις πουθενά
όλα θέλω να τα αφήσω
σπίτι, φίλους, δουλειά
δίχως να κοιτάξω πίσω..."

Ολα να μενουν πισω...χωρις να κρατανε στασιμη τη ζωη...ενα βημα μπροστα..και πολλα βηματα πισω..εφιαλτικες μνημες ακομα και απο την καθημερινοτητα που καποτε κ εσυ επελεξες να εισαι μεσα σε αυτη...
Χωρις να κοιταξω.....
Ο χαμενος χρονος..κ ολες εκεινες οι χαμενες προσπαθειες...να κρατησεις κατι αυλο...ανυπαρκτο...σχεδον φανταστικο.....


"μη το πεις πουθενά
όταν γελώ δυνατά
να ξέρεις μέσα μου κλαίω
μη το πεις πουθενά
πόσο να κρύβομαι πια
δεν αντέχω σου λέω
μη το πεις πουθενά
θέλω να φύγω μακριά
πίστεψε με το θέλω..."


Ετσι ειναι...το γελιο θα κρυψει τη θλιψη...θα ειναι ενα καλο ξεσπασμα...δακρυα που κυλουν γιατι πολυ απλα δεν θελω να δειχνω τι νιωθω....Ποσο μπορει κανεις να κρυψει τα συναισθηματα του??Μεχρι στιγμης παντα υπηρχε το τελειο σκηνικο κ τιποτα δεν φανηκε..Οι ωρες που περασαν...
απλα χαθηκαν...και μονη σκεψη η αποδραση....
Αποδραση απο ολους κ απο ολα.....

"Δε ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
και σου ζητάω βοήθεια
και ντρέπομαι για αυτό
πως ντρέπομαι για αυτό.."

Και τελικα τι μπορει να ειναι η αγαπη...ισως να μην την ενιωσες ποτε κανεις..ισως να υπαρχει...αλλα οχι με τη μορφη που θελησαν οι ανθρωποι να την δειξουν..."δεν ξερω αν εχω αληθεια..κατι να μοιραστω.."
Ποσες φορες καθε ανθρωπος σκεφτηκε κατι τετοιο...απλα οι λεξεις δεν καταφεραν να περιγραψουν ποτε μια κατασταση..οι λεξεις ηταν απλα μια συνοψη συναισθηματων....μια διαδρομη που δεν οδηγησε ποτε στο τελος...



Και επειτα...οι ανθρωποι που λενε σ'αγαπω....
Αυτοι ισως να ειναι οι χειροτεροι....οχι αυτοι που το εννοουν...οι αλλοι...εκεινοι που ποτε δεν ειχαν την τυχη να νιωσουν ετσι...Και εκεινοι δυστυχως ειναι αυτοι που θα μας πληγωσουν πιο ευκολα...

Ειναι πολυ πιο ευκολο να πληγωθεις απο εναν ανθρωπο που σου λεει πως σε αγαπαει τελικα..ισως γιατι πιστευεις σε αυτον...
Ολοι μας...ανθρωποι των αισθησεων...μενουμε πιστοι απεναντι σε οσα ακουμε..αλλα κλεινουμε τα ματια στην πραγματικοτητα...πιστευοντας σε μια διαφορετικη μερα...που ολα θα αλλαξουν...και η επιθυμια θα ειναι πια τροπος ζωης!!

Δεν ειναι κακο να κανεις ονειρα...
Στο χθεσινο..ομως δεν ειδα το Happy End....ο πρωταγωνιστης...με αφησε απλα να φυγω την ωρα που χτυπησε το ξυπνητηρι υπενθυμιζοντας μου σε εντονους μουσικους ρυθμους...πως πρεπει να επιστρεψω στο πρωινο αυτο της Παρασκευης...και πως ολα ειναι μεσα στο μυαλο μου....

Ανεκαθεν ο ανθρωπος ειχε αναγκη απο θεους κ δαιμονες...ηθελε καπου να πιστεψει...
καπου να στηριχτει..καπου να νιωσει ασφαλεια....
Ετσι κ με τους ανθρωπους γυρω μας..θεοποιουμε εξιδανικευμενες μορφες που φανταζουν τελειες μεσα στο μυαλο μας...αλλα στην πραγματικοτητα..ειναι δαιμονια...
Δαιμονια..που το βραδυ ερχονται στον υπνο σου...και σε παρασυρουν ή σε ενα πρωπατορικο αμαρτημα...ή σου δειχνουν την πραγματικοτητα..που δεν θες να δεις....

Ετσι ειναι οι ανθρωποι...απλα αχαριστοι...χωρις φωνη..μονο ως εμμονες...

Το ξυπνητιρι θα χτυπησει για αλλη μια φορα...
Και τοτε..σιγουρα θα ξυπνησουμε για τα καλα..αντικρυζοντας..ενα ομορφο πρωινο..με θεους-αγγελους...γυρω μας..που θα θελουν μονο να μας βλεπουν να γελαμε..ακομα κ αν δεν ειμαστε μαζι τους.....


Καλο μας πρωινο....

..αΠΟψε το ΒραΔΥ.....

...Ειναι κατι βραδια...σαν κ αυτο...
Που γυρνας πισω...χωρις δευτερη σκεψη...
Οσα ειχα...οσα χασαμε..οσα αγαπησαμε...οσα απλα αφησαμε πισω....

Τοσο πισω..σε μικρες στιγμες φωτος...
..Στιγμες..φωτεινες...με ηλιους...με ονοματα...με χαμογελα...

Κατι τετοιες στιγμες..που θυμιζουν συγκεκριμενα προσωπα..καταστασεις...Ακομα κ εκεινα τα λυτρωτικα δακρυα....

Θεωρια..που δεν καταφερα μεχρι στιγμης να κανω πραξη....

Το μυαλο ...κ ολες οι αισθησεις..συγκεντρωμενες προς μια κατευθυνση....
Ενας δρομος χωρις επιστροφη...με αρκετες διεξοδους...αλλα με μια μονο επιθυμητη κατευθυνση....

Νυχτα ειναι...θα περασει....
Οι μνημες ισως να σβηστουν καπου τα χαραματα...εκει που πλεον..ο καθε ανθρωπος..βυθιζεται στην αβυσσο των ονειρων...
Εκει που ο καθενας βαζει την πιο τρελη του επιθυμια...να γινεται πραγματικοτητα για λιγες ωρες....
Τα ονειρα....

Ονειρα που κανει κανεις...αλλα για καποιο λογο...δεν θα πραγματοποιησει...ισως να μην εχει τοσο δυναμη για προχωρησει προς την υλοποιησει τους..
Τι σημασια εχει...εστω και για λιγο...τα ζει...

Τα ονειρα.....
Ενας μικρος ανεξηγητος κοσμος...
Αρκετα βασανιστικος μερικες φορες....
Οπως χτες το βραδυ....
Ονειρα..που πολεμουν με την ψυχολογια σου....

Το υποσυνειδητο....
Ολες οι αληθειες...κρυμμενες μεσα σε θεωριες...που θα επαληφθουν την επομενη μερα το πρωι...
Μνημη σχεδον θολη...ψαχνεις απλα να βρεις...και να ξεχωρισεις...
Αληθεια ή ονειρο..???

Ονειρο ...
Ονειρο απιαστο...ζωηρο...γνωριμο...σχεδον καθημεριμενο...εντονο..αναποφευκτο..

Και μετα...το γιατι...
Ενας ανεξηγητος κοσμος απλα...ενας κοσμος...φτιαγμενος μονο για σενα...
Ενας εγωιστικος κοσμος..που μοιραζομαστε μονο οσα θελουμε...και με οποιον θελουμε....χωρις..τυψεις..καποια ενοχη...ή ντροπη για τα συναισθηματα μας....

Καπου εκει...εχεις βρει ηδη το αλλο σου μισο...αλλοτε εχει ενα συγκεκριμενο χαρακτηρα...κ αλλοτε ειναι η επιθυμια..
Μια αμορφη φιγουρα...
Και μετα...
απλα το πρωι...στη θυμηση...μονο ενα προσωπο....

Ποσα ονειρα πια....???
Δεν χρειαζομαι αλλα...ηδη ειναι πολλα...
Καθε νυχτα..σχεδον βασανιστικα...δεν σε ηρεμουν..απλα σε αγχωνουν...σου θυμιζουν..σε φερνουν πισω...

Και μετα η ζοφερη πραγματικοτητα...
Να δειχνει πως υπαρχεις...αλλα να μην εισαι εδω....
Μια..εικονικη παρουσια...και η απουσια..να φτανει να γινεται λυγμος...

Η νυχτα...
Ποσο σε ταλαιπωρει νυχτα...
Θελει να κλεισει ανοιχτους λογαριασμους...
Τη νυχτα απλα ζεις...
Νιωθεις πως υπαρχεις..γιατι αφηνεις τον εαυτο σου....
Ενα ποτηρι κρασι..ηρεμια...και ετοιμη η στιγμη...για να ερθουν οι μεγαλες αποκαλυψεις...
αλλα εσυ απλα δεν εισαι εδω....

Μια νυχτα..που σε λιγες ωρες φτανει στο τελος της..ανυπομονωντας να δωσει εμπνευση για την επομενη...να απαλλαχτει απο τις κατηγοριες που τις προσαπτω..και ελπιζοντας...πως η επομενη βραδια...θα ειναι μια πραγματικοτητα για ονειρο...και οχι ενα ονειρο για πραγματικοτητα....

Τα λογια στερευουν...και η ορεξη το ιδιο...
Η κουραση...η πιεση...η απογοητευση απλα....



Καλο ξημερωμα...με ομορφα ονειρα....

...Ταξιδευω το εγω μου.....

...Ενας μηνας μετα περιπου...
Αρκετα μεγαλη αποχη....
Κανεις δεν μπορει να ξεχασει...απλα κανεις δεν θελει να θυμαται..και ετσι απλα τριγυρναει....κατω απο το φεγγαρι..μηπως τελικα η τοσο δυνατη λαμψη του,σου αποκαλυψει μεγαλες αληθειες...ενα δρομο...που να δειχνει μια κατευθυνση...ισως χωρις επιστροφη...

Οι μερες περασαν με μεγαλη ενταση κ αγχος...σχεδον ψυχοφθορες...μα πιο τραγικη η απουσια....
Αποψε..η ζεστη πιανει το κοκκινο...και καιει τις ψυχες μας..
Το μονο που λειπει ειναι απλα μια παρουσια...σχεδον πιστευα πως δεν την ειχα αναγκη...
Ναι μια χαρα κ χωρις κ αυτην...απλα...τα πραγματα ειναι αλλιως..ενα βασικο μοτιβο...χωρις αισθησεις...

Αποψε...
η ζεστη...τα φωτα...η ηρεμια της βραδιας..μου εφεραν στο μυαλο μου πολυ ζωντανες στιγμες...Στιγμες...που εφεραν μικρες ηθικες νικες...λεπτα χαρας...και ολοκληρωσης...

Πως ειναι τελικα να εισαι μονος??
Ουτε που ξερω..θα ελεγαν λιγους μηνες πριν...
τωρα ισως να το νιωθω απλα...

ΣΧεδον ολα και σχεδον τιποτα....!
Μια μικρη αβεβαιοτητα..με σιγουρια καθημερινοτητας....

Η ευτυχια ειναι προσωπικη υποθεση......Σωστα??
Αν τελικα δεν εχουμε αυτο που θελουμε...που θα βρουμε την ευτυχια???ειναι εφικτη..?
Και αν ειναι ..θα ειναι πραγματικη..?

ΔΕν θελω ουτε να θυμαμαι...ουτε να σκεφτομαι...ουτε να νιωθω...
Γιατι απλα...το να νιωθεις οπως εγω τωρα ειναι η πιο δυνατη συνεπεια των αισθησεων μας...

Της ακοης...."οταν αρχιζει να ακους την χροια αυτης της φωνης..ειναι σαν να γινεσαι μαγνητοφωνο...να καταγραφεις και την πιο ασημαντη λεξη...μονο και μονο..για να ακους αυτη τη φωνη...."

Της ορασης..."εκεινο το βλεμμα που αντικρυζεις...με το πιο γλυκο χαμογελο που εχεις δει...που ολα γυρω ειναι απλα χρωματα χωρις περιγραμματα...οταν τα ματια σου αντικρυζουν αυτη τη μορφη..."


Της αφης..."εδω για καποιους εντονα...για αλλους απλη εικονα..σχεδον μια τυπικη χειραψια..που θα σου θυμιζει παντα εκεινη την πρωτη φορα...τον τροπο που σε χαιρετησε καποιος.."


Και μετα τι...???

Η συνθεση αισθησεων...που με τον καιρο γινονται απλη συνηθεια...ισως και εμμονη??
Να πιστευεις σε μια εμμονη..??Η να εχεις επιμονη για να κρατησεις κατι που ποτε δεν καταφερες να εχεις???δεν εχεις οχι γιατι δεν εδωσες...αλλα γιατι ο αλλος δεν μπορεσε να καταλαβει τι θα εδινες...ή τι προσπαθεια εκανες για να δωσεις....


Καποιοι στιχοι του Θηβαιου....
"Να μην ξερω πια τι κανεις
αλλο να μην με πικρανεις...Δεν μπορω...
Δεν μπορω να σε κοιταζω..και στα λογια να μην βαζω
............σ'αγαπω...."

Μια παρουσια που ποτε δεν ηταν εδω ...αβεβαιη...στο κενο...ενα ρισκο...!!!
Οι επιλογες μας λοιπον...για αλλη μια φορα μας επιβεβαιωνουν..!!
Ενα ρισκο που δεν σκεφτηκα πως πηρα...ισως για πλακα...
και τωρα απλα τοσο σοβαρα.....!

Η νυχτα παντα με επηρεαζε....
Η αποψινη ξυπναει μερες που περασαν...
οχι ολες...μονο εκεινες που θελω να θυμαμαι...
Εκεινο το σαββατο του Απριλη..μικρες στιγμες...που γινοντουσαν ολοκληρη ζωη..

Θελω απλα να περασει ο χρονος...
πως δεν ξερω...ουτε με νοιαζει...απλα να περασει...αργα,γρηγορα....δεν ξερω πια...αρκει να ειναι αβασανιστα...χωρις καμια παρουσια...ουτε απουσια..των οσω εχω τουλαχιστον τωρα...

Πως ειναι δυνατον να χασεις κατι ..αν ποτε δεν το εχεις...???

θα ελεγα απλα ανεξηγητο....

Δεν το καταλαβα ποτε αυτο...ουτε θα το καταλαβω...
ΘΑ ταξιδευω εκει που θελω εγω για βρω απαντησεις...
και τωρα η μοναδικη ερωτηση προς απαντηση..ειναι ενα μεγαλο ΓΙΑΤΙ....

ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ....ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ....

Δεν χρειαζεται πολυ...μονο λιγα δευτερολεπτα απλα για να κανεις στροφη και να πεις τελος...ποτε ομως θα ειναι η καταλληλη ωρα για αυτα τα λιγα δευτερολεπτα ποτε δεν ξερεις...

Τα λογια μου απλα...
"αν θες κατι
κυνηγα το
δειξτο
στην τελικη
δεν θα χασεις τιποτα παραπανω
απο αυτο
που δεν ειχες
ΠΟΤΕ....."


Κι ομως δεν το εκανα..ηθελα...αλλα τιποτα..απλα μια σταση παθητικοτητας..αναμονης και επιμονης...
Αλλου ηθελα να παω το θεμα αλλου κατεληξα....


Επισης ειναι κ πολυ λιγα αυτα τα δευτερολεπτα που αρχιζεις να κολλας σε μια ακαθοριστη μορφη μου το μονο που σε κανει να την εχεις μες το μυαλο σου...
Ειναι ο ηχος της φωνης...και το χαμενο βλεμμα....


αν τελικα..καποιος μας αγαπαει..γιατι μας πληγωνει τοσο....???
Πληγωνομαστε μονο απο ανθρωπους που αγαπαμε....
Και ως επι το πλειστον..πληγωνουμε ανθρωπους που μας αγαπανε...


Ηδη 2χαμενες ευκαιριες...
και ανευ ορων...αισθηματα...
με μικρα παραστρηματα...
Χαθηκαμε στο πουθενα...
Μα καπου θα βρεθουμε.....
Η νυχτα αναβει φωτιες...
που καπου αλλου θα σβηστουνε...

Αλλου ή οχι...δεν ξερω...
ΣΤην επομενη ευκαιρια...δεν θα σκεφτω τιποτα....
Οπως ειπα και στην φιλεναδα μου....
Εγω θα πηγαινω με 1000...και ο αλλος ας μην εχει τραβηξει ακομα ουτε το χειροφερνο....
Δεν παταμε φρενο...γιατι η ζωη ειναι ενα μεγαλο ρισκο...

Αξιζει οτι κανουμε ...
κ οτι νιωθουμε αν το νιωθουμε πραγματικα....
καποια στιγμη ...σημερα αυριο...ποτε...ισως να αναθεωρησω...
Ομως αυτη τη στιγμη..ειμαι ΕΔΩ...
Απλα...να ολοκληρωσω..ενα χρονικο περιορισμο που με καθιστα αυτη τη στιγμη ανικανη να εκπληρωσω αυτα που εχω στο μυαλο μου....
Ο χρονος απλα θα περασει...
Δεν ξερω ουτε τι θα παρει...ουτε τι θα φερει...
Το μονο που ξερω...
ειναι πως...δεν θα σταματησω ποτε...να πιστευω και να στηριζω στα συναιθηματα μου..οσο λαθος και αν ειναι.....


Καληνυχτα....
Να λετε σ'αγαπω..οταν μπορειτε...
οταν το νιωθετε...
οταν πραγματικα αγαπατε....

Τελευταιο post?????

ΜΕσα ΜΑιου σχεδον...το καλοκαιρι καπου εδω κοντα...
Μαλλον θα ειναι το τελευταιο Postaki μου για αυτη τη χρονικη περιοδο...γιατι οπως φαινεται...ουτε ο χρονος θα με καλυψει...αλλα ουτε και τα συναισθηματα...ωστε να μπορεσω να γραψω....
Το θεμα χρονου...δεν ειναι μονο λογω της εξεταστικης...αλλα οπως ειπα πριν και λογω των συναισθηματων...αν δεν υπαρχουν...δεν μπορω να γραψω....

Κυριακη μεσημερι λοιπον....
Δεν εχω να σχολιασω κατι ιδιαιτερο...Οι μερες πλεον ειναι αρκετα μονοτονες...μια συρροη αλκοολ και βραδιων διχως υπνο...αλλα διασκεδαση μεχρι το πρωτο πρωινο φως!!!

Σιγα σιγα ανακαλυπτω ολο και περισσοτερα για την φυση του καθε ανθρωπου...απαλλαγμενη απο προσωπικες αποψεις...βλεπω πως οι ανθρωποι δεν αντεχουμε το διαφορετικο...Αλλωστε το τονιζει και ο Ελυτης αυτο....Πραγματι..μεσα απο ενα βαθυ συλλογισμο συνειδητοποιησα πως ολοι λειτουργουμε με βαση τι καθοριζει το "καλουπι της εποχης"...απο την εμφανιση μεχρι και την συμπεριφορα....

Στην πραγματικοτητα..αυτο που ειδα εντονα ειναι πως καθε ανθρωπος θελει μια εναλλακτικη λυση..Μεσα σε μια απο αυτες τις εξοδους..ενιωσα αβολα...σχεδον αμηχανα...οταν εγινε αναφορα..της επιλογης μου να κραταω αποστασεις ενω συναισθηματικα νιωθω το ακριβως αντιθετο...

Δεν ειναι πολυς καιρος...λιγοι μηνες..σχεδον απροσδιοριστοι και αυτοι..με εσωτερικα κενα..που ειδα μια διαφορετικη οψη του εαυτου μου...και φυσικα του ερωτα...
ΚΑταστρεπτικος...Ανεκφραστος...σχεδον...ανιδιοτελης...σχεδον υπερτατος...σιγουρα ισοπεδωτικος...

...Και εκει που βλεπεις το τελειο....εκει ολα μενουν πισω..Ειδα την πιο ασχημη πλευρα του..απο ενα ατομο σχεδον τελειο για τα δεδομενα..αλλα μαλλον οχι..ειναι οι ψευδαισθησεις που ειχα αναφερει καποτε...
Ο κοσμος των αισθησεων απλα...η νυχτα...η μοναξια...
Ολα αυτα...που σε κανουν να παρεξηγεις...να ανοιγεσαι...να πιστευεις...
Δεν σταματησα να πιστευω πως ηταν κατι το τελειο...μεχρι πριν λιγο....

Εν ολιγοις...τελειο δεν υπαρχει...εμεις το φτιαχνουμε και το προσαρμοζουμε...ετσι οπως θελουμε εμεις..παραβλεπουμε...υπομενουμε...αλλα στην πραγματικοτητα ξερουμε καλα τι υπαρχει και τι οχι...Ο ερωτας...αυτο ειναι ...ο ερωτας απλα κρυβει καθετι αρνητικο...υποχωρησεις..πολλες....με την μονη επιθυμια...να ειναι αμοιβαιες...

...Βαρεθηκα...σχεδον κουραστηκα...πως ειναι δυνατον ενας ανθρωπος να ενσαρκωνει δυο διαφορετικους χαρακτηρες..?
Απλος τροπος σκεψης ή απλος τροπος εκμεταλλευσης..?
Θυματα του ιδιου μας του εαυτου....

...Ωσπου...ενα πρωι ξυπνας...και εκει που περιμενεις το χαμογελο που καποτε προσπαθησες αρκετα να δωσεις...βλεπεις πολυ απλα την αποχη...
"Πορτες κλειστες"...οπως θα ελεγε ενας συναδελφος!!

...Ενας χρονικος περιορισμος 2μηνων...δικος μου...εγω πλεον τον εθεσα...
Καπου εκει θα γινουν πολλες αλλαγες...ηδη εχουν ξεκινησει....

...ΟΙ Πυξ Λαξ συνοδευουν για αλλη μια φορα την εμπνευση μου...

Καταρα αν εισαι ή προσευχη....

Ασυνδετες σκεψεις...αλλα προς μια κατευθυνση ολες....

Πανω κατω..ολοι εχουμε ζησει καποιες καταστασεις που μας εφεραν πισω..
Ο Λαο Τσε ειπε.."Μη στεναχωριεσαι...αφησε τα πραγματα να πανε μονα τους..!Οι ηλιθιοι και οι κακοι θα νικηθουν στο τελος!!!!"...

Γνωμικο με ουσια...
Ποσο θρασσος εχουν καποιοι ανθρωποι...
Με την εντυπωση παντοτε την ανοχης...
Εως ποτε??????

Το μονο σιγουρο ειναι πως οτιδηποτε...εκει που δεν το περιμενεις ξαναγεννιεται...!!
...Ετσι ειναι...παντα πρεπει να κραταμε αισιοδοξη σταση...
Τα συναισθηματα παντα υπαρχουν...γιατι υπηρχαν πρωτου ακομα γνωρισουμε καποιους ανθρωπους που καλος ή κακως στιγματισαν τη ζωη μας...
Ο Βολταιρος...ηδη των 18αιωνα κανει λογο περι της αισιοδοξιας..και πιστευει πως..η αισιοδοξια ειναι τρελα...που θελει να βλεπουμε το καθετι σωστο..κι οταν ακομα ειναι λαθος...
Η αισιοδοξια..σαν τον ερωτα....!!!

Αλλωστε αυτο δεν ειναι στην πραγματικοτητα ο ερωτας??
Μια τρελα..μια θετικη σταση ζωης....
Τωρα για οσους εχουμε γνωρισει την ακριβως αντιπερα οχθη του...μαλλον δεν εχουμε βρει τον πραγματικο...τον ολοκληρωμενο...τον ανυποστατο ερωτα!!!!

ΜΕσα σε αυτους...υπηρξα..και θα ξαναυπαρξω..το μονο σιγουρο!!!
Ωστοσο.. υπαρχει η πιστη πως ολα θα γινουν οπως θελω εγω...με τη δικη μου υπομονη.....τα δικα μου θελω!!!
Δεν εκανα ποτε πισω...γιατι να κανω τωρα..???

Ειναι εκεινη η επομενη γωνια....που η ζωη δεν ξερεις τι επιφυλλασει...
Βαζουμε λοιπον ενα μεγαλο STOP....σε ολα αυτα που μας κουρασαν και φυσικα σε οτι μας φερνει πισω!!!Μια μικρη παυση...και η ζωη σε φυσιολογικους ρυθμους!

Η αληθεια ειναι μια αυτη τη στιγμη...
Απλα κανω μια μικρη παυση για να μην ηττηθω!
Αλλα δεν κανω πισω..το παιχνιδι ακομα δεν τελειωσε...και θα τελειωσει μονο οταν δωσω εγω τους δικους μου τιτλους τελους!!!

Η επιμονη ποτε δεν σταθηκε εμποδιο...(!)...παρα μονο στα ανοιγματα νεων κατευθυνσεων!!Αλλα αυτο δεν μπορουμε να το ορισουμε εμεις...ηδη μπορει να εχουμε επιλεξει κατι καινουργιο και ακομα να μην το εχουμε καταλαβει!!!!

Δεν ξερω ποσο συντομα θα γραψω...γιατι δεν εχω ακομα κατι αξιολογο να γραψω...αλλωστε αυτη τη στιγμη διακατεχομαι απο αισθηματα που ειναι αδυνατον οι λεξεις και μια ψυχρη οθονη υπολογιστη να περιγραψουν..!!

Eρωτα μου ολα..και ερωτα μου τιποτα...
Ακριβως!!Η ολα ή τιποτα.....Αλλα σημασια πλεον δεν εχει...ξερουμε που παταμε...!!!

Τα ονειρα δεν εκαναν ποτε κακο...ακομα και οταν μπερδευοντουσαν με την πραγματικοτητα..ισως μαλιστα να την εκαναν και πιο ξεχωριστη...!!!

Οπως και να εχει...για μενα τελος...οι αγνωστοι φοβοι της πραγματικοτητας που μου δινεις δεν ειναι οτι με τρομαζουν..αλλα με κουραζουν..ετσι δεν μπορω να κραταω μια παθητικη σταση..απλα περιμενωντας!!Πλεον μονο δρωντας....τωρα ομως μια μικρη παυση...Η συνεχεια επεται....επι της ζωης!!!


ΚΑλη Εβδομαδα να εχουμε(για αυριο κανω λογο!!)...
Να χαλαρωσουμε ολοι σιγα σιγα...
Και το μονο σιγουρο...ειναι πως.....
"ΤΟ'ΧΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥ ΑΝΕΤΟ ΜΑΛΙΣΤΑ!!!"
{μια μικρη ατακα που χρησιμοποιω συχνα..και αρεσει πολυ σε καποιο προσωπακι!!!}

....Κλασσικος τυπος.....

Μεσημερι Κυριακης στο Μοναστηρακι....
Κοσμος...ηλιος...η θεα περιεργη...πληκτη και αερινη....
Πλανοδιοι μικροπωλητες..τουριστες χαμενοι στην οαση της ζεστης...επαγγελματιες ταχυδακτυλουργοι που με επιδεξιοτητα...σου κρυβουν τα προσωπικα σου αντικειμενα..και μετα δεν τα βρισκεις ποτε....Πολλες δοσεις καφε...αλλος πιο γλυκος...αλλος πιο ξεχωριστος...ο καθενας με τη μοναδικοτητα του....

Η Κυριακη στο Θησειο...στο Μοναστηρακι....ειναι παντα διαφορετικη....
Ηρεμεις..αλλα γεμιζεις και ενεργεια...Μια εικονα απεριγραπτη...Η βολτα μου εκει τις Κυριακες εχει γινει συστηματικη...καθε φορα...η αισθηση της ορασης καταγραφει ολο και περισσοτερες εικονες...ολο και περισσοτερες εμπειριες....ολο και περισσοτερες αναμνησεις.....

Η συζητηση...
Τι αλλο να πεις..οταν βρισκεσαι σε μια περιοδο..που εχεις τοσα συναισθηματα...αλλα καθολου ανταποκριση...χαρα και θλιψη μαζι...καταρα και ευχη....εννοιες αντιθετες...αλλα συνυπαρχουν...χωρις να εξουδετερωνουν η μια την αλλη.....
Μιλησα αρκετα...αυτη ειναι η γυναικεια παρεα...να λες κατι και πανω κατω να το εχει νιωσει και εκεινη...
Η υποχωρηση....
Πως φορες υποχωρησαμε...αυτο το χαμογελο...αυτο χαμογελο να το βλεπεις να λαμπει...
Και αυτο το χαμογελο να σε κανει κ σενα να ακτινοβολεις...και ας ξερεις καλα..πως δεν χαμογελαει εξαιτιας σου...
Προσπαθω...προσπαθω μονο να εισαι καλα...και τωρα εισαι...το βλεπω...το αποδεχομαι..δεν κανω πισω ομως...
Η συγκριση...
Αυτο ειναι που με τρελαινει περισσοτερο....
Τα υπερ και τα κατα...
Γεματος πια μειονεκτηματα...αλλα και παλι τοσο τελειος...
Τελειος μονο στα δικα μου ματια...Και τωρα πως ξεκοβεις???
Δεν χρειαζεΤαι να το κανω εγω αυτο...το κανεις εσυ για μενα...
Υπαρχεις ομως...σαν ψιθυρος μεσα στη σιωπη μου...
Εκει που λεω πως δεν υπαρχεις..εκει μου δινεις..το σημαδι σου...και δεν με αφηνεις να πεσω στο κενο....
Τα συναισθηματα μου...πλεον μονο θετικα....
Αυτος ο μηνας...λυτρωτικος για μενα...αγαπαω τα συναισθηματα μου...και δεν μετανοιωνω που νιωθω οπως νιωθω...ποτε δεν μετανοιωσα...αλλωστε....
τα συναισθηματα...δεν μπορει να τα ορισει κανεις...
3 ωρες μιλαγαμε....οι 2 σχεδον..για 2 μονο ανθρωπους...
Ειναι συννεφα οι ανθρωποι αυτοι...
Υπαρχουν απο πανω μας...
Μας ριχνουν κεραυνους...και μπορες...αλλα καποια στιγμη...
γινονται μικροι ηλιοι...λαμπουν για λιγο...και μας κανουν να λαμπουμε κ εμεις...και μετα...παλι συννεφα....
Ποτε ομως οπως ξαναειπα...δεν σταματησαμε να πιστευουμε..πως θα ερθει εκεινος ο μεγαλος ηλιος...και οχι απλα θα μας ζεστανει...αλλα θα καψει οτι ασχημο υπηρξε στις ζωες μας....

ΑΠοχωρηση....
Ειχαμε απλα χαθει...βλακεια μας..αμα θελουμε βρισκουμε χρονο...για ολα υπαρχει χρονος..ειδικα οταν εισαι μονο 19...Βιαστηκα πολυ για τα 19...αλλα νιωθω 14 και κατι..Ειναι πιο βολικο....

Επιστροφη..
Η κινηση μεσα στα σοκακια εχει νεκρωσει...Ειναι ηδη 8...αλλα...η μερα ακομα δεν εχει τελειωσει....καθομαι και περιμενω το λεωφορειο και απλα παρατηρω...

Το φιλι....
Ναι αυτο παρατηρουσα...και εβγαζα τα συμπερασμα μου...
Η σκηνη αν εισαι καπου στο δρομο σχεδον κλασσικα η ιδια....
Μια μικρη σταση..λεξεις σκορπιες χωρις νοημα ισα ισα να παραπλανησουν...
Η κοπελα θα γυρει το κεφαλι της λιγο προς τα δεξια...τα ματια της γινονται πιο διαπεραστικα απο καθε αλλη στιγμη...απλα τον κοιταει..εκεινος επισης ο κλασσικος τυπος αντρα..απομακρος..σχεδον φοβισμενος..σκεπτομενος ποιες θα ειναι οι συνεπειες αν τελικα πραγματοποιηθει η ενωση αυτη....
Η κοπελα παλι σε κυριαρχο ρολο..προσπαθει δειχνει..ενα βημα μικρο..σχεδον απαρατηρητο..αλλα εντονο για εκεινους...και εδω...εχουμε 3 επιλογες...
1)αν ο τυπακος μας ειναι πραγματικα εξυπνος το μονο που εχει να κανει..ειναι να σκυψει και να ανταποδωσει με πραξη την συναισθηματικη φορτιση της στιγμης
2)αν το ασθενες φυλο(ποιος εχει βγαλει αυτη τη θεωρια???)...ειναι απο τα ατομα που δεν κολλανε πουθενα...απλα τραβαει το ετερον ημισυ προς το μερος της και προτου ακομα ακομα να το εχει καταλαβει...εχει προσγειωθει στα χειλη της...
3)...εκει ειναι η πιο τραγικη καταληξη...εκει που ολοι το εχουμε νιωσει....
Εν ολιγοις...αμφιδρομα αισθηματα..ισως μπερδεμενα για τον ενα απο τους δυο...η κινηση φτανει προς το αποτελεσμα.....αλλα τελικα...τιποτα....αποτραβιεσαι χωρις να το καταλαβεις....Και εδω εχουμε 2 υποπεριπτωσεις....
3α)Πολυ απλα λες δεν βαριεσαι...ξεχνα το..προφανως δεν κανει κεφι..δεν θελει...δεν δεν δεν δεν.....
3β)Ετοιμαζεσαι πλεον για την επομενη ευκαιρια...και λες την επομενη μεσα σου πως μολις δοθει ξανα...θα εισαι πανετοιμος να δρασεις...βεβαια ποτε δεν ξερουμε ποτε θα ειναι η επομενη..ή αν θα υπαρξει....και το σπουδαιοτερο...αν θα τολμησουμε...

Εγω παντως αυτο που ειδα χτες...ηταν η επιλογη Νο3....
Τοσο απομακρος εκει...και εκεινη απλα ετοιμη να δωσει.....
Βεβαια δεν ξερουμε ποια υποπεριπτωση ακολουθησε.....



Επιτελους ηρθε το λεωφορειο...
Με κουρασαν...
Πραγματικα βαρεθηκα...να περιμενω...αρχιζε η ατμοσφαιρα να παγωνει...το μονο που ηθελα ηταν απλα να γυρισω πισω....
Που ακριβως δεν ξερω...αλλα βαρεθηκα απλα εκει να περιμενω και να κανω τον παρατηρητη...λες και οτι εγω δεν εχω ζωη να παρατηρησω...


Δευτερα σημερα...για αλλη μια φορα κανω το μεσημερι πρωι....
Μου φαινεται πως θα ειναι λιγο βαρετη αυτη τη βδομαδα...θα ηθελα πολυ να ημουν στην πρωτη βδομαδα του Απριλη...Οπως εκεινη τη μερα....που οι 3 καλοι ηλεκτρολογοι φιλοι μου μου ελεγαν πως ακτινοβολω..πως το χαμογελο μου...ζωγραφιζει ολο το προσωπο μου...
Η πιο ομορφη μερα...και να σκεφτει κανεις..πως ηταν απλα η παρουσια σου...ουτε καν μια μικρη κατακτηση...αλλα ησουν εκει...και αυτο ισως να ειναι υπεραρκετο...

Ερχεται σιγα σιγα ο Μαιος...δεν ξερω τι θα φερει...αλλα ξερω σιγουρα τι θα ηθελα...Ισως ομως αυτο που πραγματικα θελουμε...να μην ειναι και το καλυτερο...η τυχη..η μοιρα...οι επιλογες..μονο θα δειξουν το δρομο...πως τον πιο φωτεινο ηλιο....

ΚΑλη βδομαδα....
ΚΑι ολα θα ερθουν....
απλα ερχονται λιγο καθυστερημενα......!!!

Απο τη Σοφια...για τη Σοφια.....

Η Σοφια λοιπον ειναι αλλο ενα θεωρητικο ταλεντο....
Αλλα περα οτι γραφει πολυ ομορφα...εχει νιωσει πολλα....
Μιλαγαμε αργα το βραδυ...και νιωσαμε κ οι δυο μια ηθικη ικανοποιηση...οταν συνειδητοποιησαμε...πως οχι απλα μπορουμε να στηριχτουμε μονες στα ποδια μας...αλλα και πως...εμεις ημασταν ενταξει...απεναντι...σε καποια προσωπα...αλλα αυτα δεν ειναι οτι δεν το εκτιμησαν...ή δεν το καταλαβαν...αλλα απλα δεν το αντεξαν...Το μονο σιγουρο...ειναι πως καποια στιγμη...θα επιστρεψουν...

Δεν ξερω για σενα Σοφακι...αλλα εμενα μου ετυχε <η επιστροφη του ασωτου> ηδη μια φορα...Φερθηκα οσο καλυτερα μπορουσα...και προκειμενου να βλεπω αυτο το χαμογελο να λαμπει...εκανα τα παντα...σε σημειο να θυσιασω ακομα και τα συναισθηματα μου...Δεν ξερω κατα ποσο εφικτο ειναι αυτο...παντως εγω...το προσπαθησα...και το εκρυψα...Απλα και μονο για ενα χαμογελο....


Τελειωνω με την εισαγωγη μου γιατι σας κουρασα..
Τα παρακατω ειναι γραμμενα απο τη Σοφια...
Οπως μου ειπε..."οταν διαβαζω οτι γραφεις ειναι σαν να αποτυπωνεις οτι νιωθω..."
Εγω λοιπον θα σου πω..πως μονο τα νιωθω...και δεν ζηταω τιποτα παραπανω...Μου αρκει..απλα να ξερω τι θελω...και ας μην το εχω...ας το εχει αλλος...αρκει βεβαια..να το κανει να ειναι καλα.....
Τελος η πολυλογια μου.....

Απο τη Σοφια....

Με αφορμη το mail που μου εστειλαν και σου προωθησα...Μονιμα ερωτηματα που βασανιζουν το μυαλο μας...Μονιμες φοβιες...Μονιμοι εφιαλτες...πραγματα που ποτε δεν τολμησαμε να πουμε και τα μετανιωσαμε..που μετα μας κυνηγανε μια ζωη...γινονται εμμονες και δε μας εγκαταλειπουν ουσιαστικα ποτε!Ριζωνουν βαθια μεσα μας και μας βασανιζουν...μας κρατουν πισω...και μας κανουν να υποφερουμε...Συνηθως η αφορμη ειναι μια αδικοχαμενη αγαπη,ενας αδικος και θλιβερος χωρισμος,μια σχεση που εληξε αποτομα και αδικαιολογητα γιατι οι φοβιες,οι ανασφαλειες,ο φοβος για δεσμευση και η επερχομενη ''παραιτηση'' απο τις ''αμαρτιες'' της ζωης,η ακατανικητη διψα για ανεξαρτησια και ελευθερια ή ακομα και εξωτερικοι ανασταλτικοι παραγοντες οπως η αποσταση ηταν πιο ''δυνατοι''λογοι να μας απομακρυνουν απο το προσωπο που επιθυμουμε...Τι γινεται ομως απο κει και περα?Πως προχωραμε μπροστα?Πως ξεχναμε το παρελθον και πως διαγραφουμε τα εντονα συναισθηματα;;;
Λενε πως ο χρονος και η αποσταση ειναι το καλυτερο γιατρικο. Ποιος ομως μπορει να εμποδισει την αναδυση των αναμνησεων στα ονειρα μας ή ακομα και στην καθημερινοτητα μας? Κανεις. Μονο στο χερι μας ειναι ΑΝ πραγματικα το θελουμε. Μονο εμεις μπορουμε να το αποφασισουμε και να παμε μπροστα οχι διαγραφοντας απο τη μνημη μας οσα ζησαμε, οσα μας πληγωσαν ή οσα μας χαροποιησαν! Αυτο ποτε! Απλα θα κανουμε ''τα κακα'' να αχνοφαινονται ομως...στην καρδια μας τα γεγονοτα και τα αισθηματα που αυτα καλλιεργησαν θα ειναι γραμμενα με...BOLD!
Τα ερωτηματα που βασανιζουν το μυαλο μας, οι φοβιες και οι εφιαλτες συμπυκνωνονται ολα σε δυο λεξεις:''γιατι'' και...''κι αν.....?????????''. Ποσοι ειναι αυτοι που καθημερινα βασανιζονται για να βρουν μια λογικη εξηγηση και να δωσουν μια ερμηνεια ή μια δικαιολογια εστω(!) που θα γαληνεψει την ψυχη τους απο τη σκαρτη συμπεριφορα που τους πληγωσε?? Οι απαντησεις ΠΟΙΚΙΛΕΣ!. Βασικα ομως πισω απο καθε κινηση ανθρωπων που πληγωσαν βρισκεται το ιδιο συναισθημα-το ιδιο κινητρο που ειναι αρχεγονο στην ανθρωπινη φυση! Ο φοβος. Ο φοβος...που -με τη σειρα του- ακολουθειται τα απο αναριθμητα σεναρια των ατομων που πληγωθηκαν: μηπως δεν εκανα κατι καλα? μηπως τον πιεσα? μηπως δεν εδωσα πολλα? μηπως,μηπως,μηπως,μηπως...μπλα μπλα μπλα. Ο φοβος απο την αλλη ειναι αμεσα συνυφασμενος με την εννοια της προστασιας και της αμυνας..κι οι αλλοι λοιπον που εδρασαν ετσι ουσιαστικα δε φταινε...να προστατευθουν ηθελαν...ή....να προστατεψουν εμας απο κατι που δε βλεπαμε εμεις θολωμενοι απο την αγαπη μας για αυτους...λιγοι καταλαβαινουν αυτα που γραφω...δεν πειραζει.
Σημασια εχει οτι εγω τελικα εμαθα! Εμαθα μια αληθεια. Πηρα μια απαντηση σε ενα ερωτημα που με βασανιζεσαι νυχτα-μερα!!! ''Λυτρωθηκα'' απο αυτη την απορια...δεν ξερω ομως αν πραγματικα ακομα και τωρα μπορω να πω σταθερα και με απολυτη σιγουρια οτι ηρεμησα απο αυτον τον ανθρωπο εντελως! Ξερεις ενα μερος της αναμονης μου δεν ηταν μονο αυτη η απαντηση αλλα και η...Ε Κ Δ Ι Κ Η Σ Η. Κι αυτη την πηρα εν μερει!!! Αν και πιστευω πως ακομα δεν εχει τελειωσει η ιστορια...καποια στιγμη στο μελλον εμεις οι δυο ειμαι σιγουρη οτι θα ξανασυναντηθουμε!!!!!!!!! Τοσο σιγουρη οσο και για οσα φανταζομουν και πραγματοποιηθηκαν! Γιατι εδω...κολλαει κατι αλλο...Η ΖΩΗ ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ!!! Και τοτε ερχονται τα πανω-κατω! Ολοι πληρωνουμε ή..''χαιρομαστε'' για την..''πληρωμη'' του αλλου με τον ενα ή τον αλλο τροπο...
Θα μπορουσα να επεκταθω πολυ και να γραφω σελιδες ατελειωτες αλλα αφενος μεν τα αισθηματα ειναι τοσο δυνατα που δεν αποτυπωνονται σε ενα χαρτι με 24 χαρακτηρες και αφετερου θα προτιμησω να τα κρατησω και να ευχηθω την καταλληλη στιγμη να μου δωθει η ευκαιρια να τα πω εκει που πρεπει και τοτε να ειπωθουν οι δικες μας αληθειες!!!... Δεν ξερω αν αυτο θα γινει συντομα ή θα αργησει ισως και χροοονια.... Αυτο το καθοριζουν αλλοι παραγοντες, ανωτεροι απο μας που μας υπερβαινουν.. Ξερω ομως οτι η εννοια της δικαιοσυνης ερχεται παντα στην ωρα της και τους βαζει ολους στη θεση τους, μοιραζοντας σε αλλους αισθηματα νικης-ικανοποιησης-συγκινησης-υπεροχης-δικαιωσης και σε αλλους ταπεινωσης-μετανοιας-συνειδητοποιησης... Αλλοι ονομαζουν αυτο το παιχνιδι της δικαιοσυνης ΕΚΔΙΚΗΣΗ και αλλοι ΤΙΜΩΡΙΑ...
Πολλα μπορουμε να πουμε αλλα τα λογια ειναι περιττα..ας αφησουμε τον καιρο, τις πραξεις, τα βλεμματα να μιλησουν και να πουν οσα η γλωσσα δισταζει ή οσα η τυχη δε μας εδωσε την ευκαιρια να κανουμε ή να πουμε....
Αλλωστε τοτε τα συναισθηματα θα ειναι πιο γνησια-δυνατα-ειλικρινη-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ.
Τα συμπερασματα και η κριτικη δικη σας...εγω...κραταω τις αναμνησεις μου και την αγαπη μου για εκεινον που μου δινει δυναμη να συνεχισω..................
Ρομαντικο??? Ν Α Ι αλλα ισχυει!..............................................................................................................................................................................................................







Σοφια οτι κ να πω...ειναι λιγο....
Κραταμε τα καλα...αγαπαμε...και ας ποναμε εξαιτιας αυτου του ανθρωπου....
Σημασια εχει..η πραγματικοτητα μας...και οπως ειχα ξαναπει...η ανιδιοτελεια που πηγαζει μονο απο την πραγματικη αγαπη....
Σε ευχαριστω που ασχοληθηκες με το θεμα...!!
Και μη ξεχνας...ακομα κ αν γυρισει...το συννεφακι που μας ταλαιπωρει...που εχει επανω του διαφορετικο ονομα....Α...Β....Σ.....,καπου εκει θα ερθει ενας μεγαλος ηλιος...και θα μας κανει να ειμαστε πραγματικα καλα....





Καλο Σαββατοκυριακο....

Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω.....

Χρονια πολλα & Χριστος Ανεστη

Δευτερη μερα του ΠΑσχα και ξεκιναμε σιγα σιγα την αποτοξινωση απο την κρεπαλη οχι μονο στο φαγητο αλλα και στο αλκοολ.....
ΜΕρες απολυτως οικογενειακες...ζεστες..χαρουμενες...χωρις κανενα αγχος μηπως καποιος απαρνηθει αυτο που εισαι....
Να μας αγαπανε για αυτο που ειμαστε...με τον καλο ή το κακο εαυτο μας...Απλα η οικογενεια μας....

Πριν λιγο μιλαγα με την Κ...και λεγαμε για εκεινο το συννεφακι Α..που αρχιζε να το φυσαει ο ανεμος και να απομακρυνεται πολυ μακρια απο μας πια....
Μου εδωσε λοιπον εναυσμα..να ακουσω για αλλη μια φορα Πυξ Λαξ...στο τερμα....
....Πουλα με λοιπον στο ξαναλεω...
ενα τραγουδι απλο...ενα τραγουδι..ολοκληρη η φαση μαζι σου....
......Μοναξια μου ολα.......
αχχχ....παλι αφηνουμε πισω μας πολλα...μα παρα πολλα συναισθηματα...και προχωραμε....

Κολλημενη οχι μονο στους ιδιους στιχους αλλα και στους ιδιους ανθρωπους...
το συννεφακι εχει ηδη απομακρυνθει χιλιομετρα...οχι μονο απο το μυαλο μου...αλλα ισως και λιγο απο την καρδια μου...
Κατι σαν αποτοξινωση η αδρανεια της επαφης μας..

Η αποσταση...
Ματια που δεν βλεπονται....λενε...γρηγορα λησμονιουνται...
Λες να ειναι ετσι...???
Η τυπικοτητα απο πλευρΑ μου....η ανεχεια μου απο τη δικη σου....


--------------------------------------------------------

Eκανα μια παυση στο μεσημεριανο γραψιμο και συνεχιζω τωρα που ειναι βραδυ....
Περασε ενα απογευμα σχεδον βαρετο αλλα ταυτοχρονα με εντονη διαθεση του να κανω πραγματα...Ενιωσα εντονα να ερχεται το καλοκαιρι...
Μια εντονη ζεστη ατμοσφαιρα κυριαρχουσε στο δωματιο...
Καθησα στο γραφειο...ανοιξα το παραθυρο....και απλα προετοιμαστηκα για το καλοκαιρι που θα ερθει μεσα στις επομενες μερες....

Σχεδια για κανενα ταξιδακι...διαβασμα που πρεπει να βγει..και ενα τερμα...
Τερμα ως καινουργια αρχη....
ειναι σαν να τους εχεις καταλαβει ολους πια...αν κρατησεις μια συγκεκριμενη συμπεριφορα...ασυνδετος ο λογος μου...
ειναι λιγο σκορπιες οι σκεψεις μου...αλλα απλα υπαρχουν...
Ο μηνας αυτος..ξεκινησε πολυ καλα...καπου στο ενδιαμεσο...το εχασα το παιχνιδι..εγω επεστρεψα στην πραγματικοτητα μετα το ταξιδι..και αλλοι επεστρεψαν γενικως....
Σημασια εχει ομως το τωρα..
Τωρα τι εχουμε...εχουμε ενα ομορφο παρον..χωρις καποιο φοβο...
Ενα παρον που δεν μπλεκεται με παρελθον ή με καταστασεις που οδηγουν σε μια αβεβαιοτητα....

Πραγματι ερχονται ανθρωποι στη ζωη μας..και μας δημιουργουν την ψευδαισθηση πως υπαρχουν πολλες προοπτικες μαζι τους...
Ειναι οπως ειπα απλως ψευδαισθηση...και μετα απλα
αθελα τους...μας καταστρεφουν κατα καποιο τροπο τη ζωη μας.....
Και εμεις τι θα κανουμε???
Θα τους αφησουμε να μας αποτελιωσουν????
Η μηπως απλα πρεπει...να σταματησουμε να τους βαζουμε στη ζωη μας....???


εκτος υλης λοιπον......
Οι ανθρωποι που μας εκαναν να κανουμε εστω και εναν απλο μορφασμο αρνητικης διαθεσης...

Καθολου στο βιβλιο οσοι μας εκαναν να δακρυσουμε.....

Σχεδον αγγραφοι...ακομα...και στα περιεχομενα....αυτοι που δεν κατααβαν ποτε τι πραγματικα νιωσαμε....και μιλησαν απλα με τη σκια μας....


Ετσι ειναι η ζωη ενα βιβλιο....
Αρχη .....μεση..... τελος......


Και εχω αποφασισει...να καψω μερικες σελιδες...
Οχι απλα για να διαγραψω το περιεχομενο τους....αλλα με καψει λιγακι η φλογα αυτη...και να μην την ακουμπησω ποτε ξανα.....


Θα κλεισω το παραθυρο...γιατι αρχιζει να φυσαει...
και οι σταχτες θα σκορπιστουν παντουν....
δεν θελω αλλα σημαδια....


Καληνυχτα....
Ελπιζω αμεσα να ερθει το καυτο καλοκαιρακι....

Επιστροφη...και αισθηματα....

Βραδυ Μεγαλης Τεταρτης...
Στο κλιμα των ημερων...πενθημενες οι 2 τελευταιες μερες...αλλα οι υπολοιπες απλα υπεροχες...
Ενα μικρο ταξιδι στη Βαρκελωνη...25 καταπληκτικοι ανθρωποι..και μια εντονη θλιψη στη διαδικασια του αποχαιρετισμου....

Εφυγα...και πισω μου αφησα πολλα..
...το κυριοτερο που αφησα ειναι τα συναισθηματα...
φευγοντας..υπολογιζα την επιστροφη μου να ειναι με τολμη...ετοιμη να αντιμετωπισω τι νιωθω...και να μιλησω...αλλα για αλλη μια φορα δεν προλαβα...
Η ιδια ιστορια σε επαναληψη...και εγω απλα σε θεση θεατη.....Σε ενα εργο...που απλα συμμετεχω κατα διαστηματα..μονο οταν το θελει αυτος ο πρωταγωνιστης...ενας πρωταγωνιστης..με θετικες και αρνητικες κριτικες...ενας πρωταγωνιστης που αλλαξε τα δεδομενα..και δυστυχως ή ευτυχως με εμαθε να κραταω αποστασεις...
Πλεον οχι απο τους αλλους..παρα μονο απο εκεινον...αλλωστε δεν υπαρχει πλεον λογος να πληγωνομαι με τις επιλογες του....ή την αγνοια του...μου αρκει που ξερω εγω....
Που ξερω ποσο σωστα φερθηκα...και ποσο "διακριτικα" αισθανθηκα...εναν μικρο ερωτα...που δεν ξερω ουτε ποτε αρχησε...ουτε ποτε θα ληξει...ή αν εχει ηδη ληξει....

Δεν εχει σημασια πια...
Η δευτερη ευκαιρια χαθηκε...και αυτη τη φορα ξερω πως προσπαθησα αρκετα.....αλλα δυστυχως εσυ ποτε δεν καταλαβες..η αγνοια σου θα σε οδηγησει στον παραδεισο αν ειναι αληθινη....αν οχι...θα ζησεις καποια στιγμη τη κολαση που ζω και εγω τωρα...!!!

Ας παμε στο πανεμορφο ταξιδι....Το συννεφακι α πρεπει να φυγει γυρω γυρω απο το κεφαλι μου...οπως λεει και η Κελλυ....

Βαρκελωνη....
καπου στις 6 τα χαραματα η αφιξη....
Περιπλανηση σε μια μαρινα...κρυο...υγρασια...ειδυλιακη ατμοσφαιρα....
4,5 μερες...θα θελα κ αλλες..με αυτη τη παρεα....
Δεθηκαμε απιστευτα...τουλαχιστον εγω...
Τα νευρα της Χριστινας...το γελιο της πενταδας....ο χαβαλες με τον Χρηστο...οι καθυστερησεις του Νεστορα...τα σχολια του Παναγιωτη περι επαγγελματος...
Ποσο τελεια δεσαμε...
Τοσο αγνωστοι...μα τοσο γνωστοι....
Ταιριαξαμε απλα...

οι μερες βροχερες...αλλα δεν ενιωθα να παγωνω..παρα μονο να εισερχεται στο σωμα μου κατι καινουργιο...δροσερο...αερινο..κατι να μου αλλαξει τη ζωη....

Χαραματα Τριτης....
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Τιτλοι τελους πεφτουν για την εκδρομη μας...
Η ελενη μενει πισω...σχεδον ετοιμη να δακρυσει..και δημιουργωντας ενα ευνοικο κλιμα για να βουρκωσουμε κ εμεις....
Απομακρυνθηκα...δεν ηθελα να σκεφτομαι πως τελειωνει ολο αυτο τοσο συντομα..
Σιχαινομαι τους αποχαιρετισμους αλλωστε...Ειπα μονο πως θα τα ξαναπουμε...
Προχωρησα λιγο στο διαδρομο...ειχα χασει λιγο της λεξεις...δεν ηθελα να τελειωσει...ουτε το πιστευα..

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Φτασαμε...
Μολις σημερα το συνειδητοποιησα...
Η καθημερινοτητα με σκοτωνει..καθε μερα και πιο πολυ...
Η επιστροφη...οχι απλα με προσγειωσε στην πραγματικοτητα...αλλα μου εφερε και αλλαγες στα συναισθηματα μου...
Κατι απροσδοκητο...μη επιθυμητο...προσπαθησα αρκετα...αλλα ...οι επιλογες....οχι οι δικες μου..καμια σχεση...στις δικες μου απλα υπηρχες...



Αυτη τη φορα..
Αυτη τη φορα ομως..ενιωσα απλα μια μικρη απογοητευση..ωστοσο..δεν υπαρχει πια..παρα μονο μια μικρη πικρια..απο την αχαριστη συμπεριφορα....
Οχι..ο στοχος μου δεν επιτευχθηκε..αλλα πλεον...δεν θελω να επιτευχθει...αλλαξα..ψαχνω μαλλον να αλλαξω στοχο...στοχο..που δεν θα εξαρταται απο τιποτα αλλο..ουτε καν απο μενα....
Ενα στοχο αυθυπαρκτο..

Τι μπορει να εννοω...2-3 ατομα ξερουν...και αυτος που θελω να καταλαβει..απλα πλεον δεν υπαρχει...ισως παλι..να υπαρξει οταν θα με χρειαστει...αλλα δεν θα ειναι για αλλη μια φορα αυθυπαρκτος...
...οπότε....μενει εκτος πλεον επιλογων....


Περασαν ακριβως 13 υπεροχες μερες....
Αυτες οι 13 μερες..ηταν με τα πιο αγαπημενα προσωπα...τα πιο σημαντικα..Υπηρχες και εσυ εκει..οχι για πολυ..μονο οσο ειχες αναγκη...

Επιστροφη στην πραγματικοτητα...Κινουμαι μηχανικα...
Σηκωθηκα..ντυθηκα..πηγα για βιβλια...βροχη...καφες..επιστροφη σπιτι....Κλεισιμο..δεν ηθελα να βγω..ιδια προσωπα..ιδιες καταστασεις...Σχεδον κουραστηκα....

Ομως μεσα μου ολα ειναι αλλιως....
Ολα προς το καλυτερο μονο για μενα....
Νιωθω σχεδον να μην αισθανομαι...αλλο ενα οξυμωρο σχημα...
Πραγματικα..δεν με αγγιζει τιποτα...Νιωθω πως τα εζησα πλεον ολα...
Και αυτο δεν οφειλεται στο ταξιδι...αλλα στην αλλαγη τροπου σκεψης.....


Το Πασχα θα ειμαστε εδω....
Θα γελασουμε..θα μιλησουμε..και καποια στιγμη θα μπορεσω να μιλησω και εγω..χωρις να εχω το αγχος και τις ενοχες μηπως κανω κατι κακο....Με το να μενω επιφυλακτικη κανω κακο...απλα ηθελα να ειναι ολα τελεια...Λαθος μου!!
!Δεν εχει πιΑ και πολυ μεγαλη σημασια...καθε ανθρωπος βρισκει το δρομο του...και πλεον εγω επιλεγω τις στροφες.....


Παει 12 σιγα σιγα...εχω να κοιμηθω κανονικο 8ωρο εδω και 15μερες...με ενα 4ωρο και κρατιομουν ζωντανη....Ζωντανη για να διασκεδαζω..να πιουμε μια μπυρα...να συμπαρασταθω..να ενδιαφερθω..να ειμαι διπλα σου και απλα να σε κοιταζω...προσπαθωντας μονο να καταλαβω....

........Τα ματια μου..σχεδον κλεινουν...
Αυριο μια καινουργια μερα ξεκινα....
Ολα θα ειναι καλυτερα και φυσικα..για μενα θετικα
& καινουργια....!!!

"Ποτε δεν δεχτηκα μια ημικατασταση να ζω...οτι ειχα...λιγο ή πολυ ηταν τελειο..ακομα και ενας απλος καφες...."

"αγαπαμε μερικες φορες...μονο και μονο γιατι αυτο νιωθουμε πως ειναι τελειο..ισως τελικα να ειναι...μονο ο χρονος θα δειξει...αλλες παλι απλα αποδεικνυεται..πως ηταν μονο μια εμμονη...που πληγωσε τον εγωισμο μας...και οταν πια η εμμονη-στοχος εγινε πραγματικοτητα....νιωσαμε μια προσωπικη νικη...."
"Αν αγαπας ετσι...εισαι πολυ λαθος...και πολυ απλα δεν αγαπας..."


Καλη μας νυχτα..............

..Και αν είναι τρέλα....εχει τη μεθοδο της....

....
Πειτε μου να σας πω...τι ειναι για μενα η ζωη....???
ειναι μια πανεμορφη τρελη κωμωδια....
και εγω αυτες τις μερες οχι απλα εκοψα εισητηρια για να την παρακολουθησω...αλλα πηρα και πρωταγωνιστικο ρολο....

Ποσα ενιωσα μεσα σε μια βδομαδα....και ολα τοσα ομορφα...οπως ακριβως και αυτο που νιωθω ακριβως τωρα....αρχιζω να την παταω...και δεν θα μου κανει καλο....

Με φοβιζει ισως...με καταδικαζει σε σκεψεις...ειναι αυτα που θελω να πω...ολα οσα νιωθω...αλλα με φοβιζουν...ακομα και τωρα που τα νιωθω με φοβιζουν....


Οι λεξεις....

λεξεις μικρες...σχεδον αδιακριτες...σχεδον γνωστες...σχεδον υπαρχουσες...σχεδον καινουργιες...σχεδον για μενα αγνωστες....
Βγηκε κ ο μικρος ποιητης απο μεσα μου....
Οι λεξεις λοιπον....
Υπαρχουν..παντα υπηρχαν...αλλα ποτε πρεπει να τις χρησιμοποιησει κανεις???

Να ξερεις πανω κατω τι θες να πεις....ειδικα αν μιλας πολυ(!!!!)...αλλα να κολας..να χανεις τα λογια...και εκει που πας να κανεις το φιναλε της παραστασης...της δικης σου κωμωδιας..να πρεπει παλι να ξεκινας..απο τον προλογο....
Ναι..παλι στον προλογο..και ολα αυτα...γιατι εσυ..αργησες να παρεις το προγραμμα...ή γιατι..αργησες να επιλεξεις...να παρεις θεση...να κατανοησεις....

Ειναι σαν ενας χρονικος περιορισμος..περιθωρια...που θετουμε απλα και μονο για να ειμαστε τελειοι...εκεινη τη στιγμη..που θα περιμενουμε και ο αλλος να μας κανει να νιωσουμε τελεια...η ψυχικη ολοκληρωση..που πηγαζει μεσα απο τις επιλογες των αλλων καποιες φορες...

Κομματι της ζωης μας...ανθρωποι..που δεν μπορουν ουτε στη φαντασια τους να δουν τι μπορει να νιωθει ο αλλος....


Η καρδια....
Και αν η καρδια επιλεξει..η λογικη θα μεινει πισω...

Διακινδυνεουμε καθε νεα αγαπη...
Θετουμε σε κινδυνο τη λογικη....αλλα και τη καρδια μας...
Οι χτυποι αυξανονται...και ηρεμουν μολις δουμε ανταποκριση...
Παυση..ερχονται οι λεξεις...οχι οι δικες μου...
Οι δικες σου....
Δεν εχουν σχεση με οσα θελω να σου πω...παρα μονο με τη ζωη σου...
Οι χτυποι...
Παυση....
εντονοι παλμοι...σχεδον αναπαντεχοι....
νιωθω πως οι συσπασεις διαγραφονται πανω στην μπλουζα μου την ωρα που σου μιλαω...
Η θερμοκρασια στα υψη..
Μια αναπνοη...

Και μετα..???

Οι λεξεις μου....
Οι λεξεις που δεν ειπα....
Εκανα κακο???
Επρεπε...?
Ποιον προφυλασσω απο αυτο....εμενα ή εσενα τελικα....????



/////τι εμαθα απο ολα αυτα?????\\\\\\\

Ισως να κανω πισω οταν βλεπω πως μπορει να την πατησω...αλλα θα μεινει η μικρη εμμονη πως δεν προσπαθησα....
Θελω να δω....
Θελω να δω ποσο μπορουν να διαρκεσουν τα συναισθηματα αυτα...ποσο μπορω να τα αντεξω....

Και αν τα αντεξω...θα μιλησω.....
Θα μιλησω...μονο για τη δικη μου αληθεια....
Μονο για τις δικες μου λεξεις..
Λεξεις απλες...αλλα που χωρουν τοσα πολλα συναισθηματα....λεξεις που καποτε απλα χρησιμοποιησα...αλλα εσυ δεν βρηκες το νοημα...
Αν αντεξω...
Οι λεξεις μου θα ειναι πολυ απλες...γνωστες ως ακουσμα...αγνωστες ομως ως αισθημα...
Λεξεις..και χτυποι...σε ενα τρελο χορο...
Η καρδια θα δινει το ρυθμο....
Η καρδια που αντεχει..το μυαλο που βασανιζεται...και η φαντασια με την επιθυμια σε ενα τρελο παιχνιδι εξερευνησης....

Γραφω...καπου στους 3 μηνες εδω...
Ειχα ομως παντα λογο για γραφω...
Εγραφα ισως με λεξεις-γριφους....
Και θα συνεχισω...ακομα..
Θα συνεχισω μεχρι να βρω ανταποκριση στα οσα προσπαθω να πω μεσα απο ολα αυτα....

Ειναι περασμενα μεσανυχτα...ακριβως 1.30....
Πανω που παω να γραψω για ενα σημαδι ζωης....και το βλεπω απλα να υπαρχει...
οχι δεν δινεται σε μενα...απλα υπαρχει....

Θα κλεισω με Πυξ Λαξ...με αυτο που ακουω αυτη τη στιγμη...

"Ήρθες εχθές αργά
μια άλλη εποχή να μου θυμίσεις
ήρθες εχθές αργά
την ώρα που ήθελα να λησμονήσω

Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
ω, ω, σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ

Είδα τα μάτια σου να λάμπουν
στο σκοτάδι από αγάπη
είδα τα χείλη σου που ήταν
φωτισμένα μ' ένα δάκρυ

Γιατί ποτέ δεν ένιωσες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν ένιωσες γιατί
κι αν η καρδιά μου θάλασσα με κύμα ταραγμένη
βρήκα τη δύναμη να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ..."


Στιχοι...που νιωθω μεσα μου....
Δεν ξερω..τι συμβαινει με τους ανθρωπους...
Πραγματικα δεν βλεπουν τι συμβαινει????ή μηπως δεν θελουν να καταλαβουν???
Η νυχτα....
η νυχτα αρχιζει να γινεται μεγαλη....οδευω στον δρομο της τρελας....
Μια γλυκιας ψυχρολουσιας απο τις αληθειες σου...ενος κομπου στο στομαχι...ενα μικρο μαρτυριο...που χωρις να το καταλαβω..εθεσα τον μηχανισμο...να μπει σε λειτουργια...
Ενα μικρο...αυτο-βασανιστηριο.....

................ΔΕν μας περασε ποτε απο το μυαλο....τι πραγματικα μπορει να αισθανεται ο αλλος........

Τι σημασια εχει....???
Σημασια εχει να μπορει να αισθανεις πραγματικα....
Το χαμογελο...
Το δακρυ....
ακομα και τη αγνοια που εισπραττεις......

...............Η ωρα εχει περασει......
Και αν ειναι τρελα....εχει τη μεθοδο της....{Αμλετ}


Μια μεθοδο....που σκοτωνει και ανασταινει....


....ενας στιχος των Πυξ Λαξ...λεει πως οτι αξιζει...ποναει....
ενω....συνεχιζει...και πολυ σωστα αναρωτιεται...αν φευγουν για το λιγο ή το πολυ που νιωθουμε....
Τα συναισθηματα...οταν πνιγουν καποιον...σημαινει..πως πολυ απλα ποτε δεν τα ενιωσε...και για αυτο πλεον...ειναι δυσκολο να τα κατανοησει.....




Μια κωμωδια...φτανει σημερα στο τελος της...η αυλαια θα πεσει...
και οι ηθοποιοι θα κρυφτουν στην αγκαλια του Μορφεα...
Ελπιζω στην επομενη παρασταση...να εισαι μεσα σε αυτη...


Καλη μας νυχτα...

....Δυναμη της γνωσης...ή των συναισθημάτων....

Ξημερωνει Τριτη...Εχει περασει μια βδομαδα...που ολα ειναι τελεια..
Μια απο τις καλυτερες βδομαδες της ζωης μου...
Ομορφες καθημερινες...κ ενα υπεροχο σαββατοκυριακο...
...Και σημερα..καπου εδω...εγκαινιασαμε τη νεα εβδομαδα...με καλη παρεα..κ πολυ αλκοολ....

Νιωθω ενα ελαφρυ ριγος...σαν να κρυωνω...αλλα μεσα μου νιωθω τοσο γεματη...
Δεν εχω λογια...ολα ειναι τελεια..μια πολυ ομορφη ζωη..και μην εισαι μεσα σε αυτη!
Δηλαδη εισαι..αλλα ακομα δεν το εχεις καταλαβει..και δεν εχεις επιλεξει να μεινεις εδω μονιμα....

κλασσικα στο β' ενικο εγω...γιατι ολο και καπου απευθυνομαστε.....

Τι να πρωτοπεριγραψω...την πεμπτη...το σαββατοβραδο....το σημερινο....δεν ξερω...
Θα μου παρει μερες...οχι μονο για το τι εγινε....αλλα για το ποσο καλα αισθανομαι....
για το ποσο ομορφα ζουμε....και ολα αυτα...οχι μονο γιατι απλα...εγιναν...αλλα γιατι επιλεξαμε εμεις οι ιδιοι να γινουν....

οι επιλογες...κ η τολμη...σημερα μιλησαμε πολυ...με εναν ανθρωπο που ποτε δεν ειμασταν φιλοι...αλλα ξανοιχτηκαμε και μιλησαμε "αντρικια"....ναι τοσο ξεκαθαρα...
Πραγματι ενιωσα μεσα μου...πως καποιοι ανθρωποι...δεν μου εχουν ανοιχτει..γιατι και εγω η ιδια οχι απλα δεν τους εδωσα την ευκαιρια...αλλα ουτε κ εγω τολμησα να ξανοιχτω...

ΠΡαγματικα βουρκωσα..ποσα ειπαμε...ποσα ζησαμε παλια...κ μετα μια συρροη παραγγελιας απο μπυρες....τι μερα....
Για ενα καφε ξεκινησαμε...και μετα...τα δωσαμε ολα...οχι δεν το καναμε για καποιο λογο...για την παρεα...για να γελασουμε...ισως να ανοιχτουμε περισσοτερο...βλεπεις οι φιλοι..υπαρχουν και δεν τους βλεπουμε...σχεδον αμοιβαια τα αισθηματα...και ποτε μα ποτε δεν ειχαμε πει αντικειμενικες αληθειες ο ενας στον αλλον....

Μυστηριος ο τροπος που λειτουργουμε...ακομα κρυωνω..και σαν να νιωθω πως τρεμω...
Κ ομως νιωθω τοσο καλα....
Εδω και λιγες μερες...οι καλοι φιλοι μου..λενε πως λαμπω...πως ειναι ζωγραφισμενο ενα μεγαλο χαμογελο πανω μου...

ειναι η γνωση...ή τα συναισθηματα...?????

Η γνωση μια αοριστης καταστασης...σχεδον διχως αυριο... ενας ονειροπολος χαρακτηρας που βρισκεται μεταξυ πραγματικοτητας και φαντασιας....Κι ομως ετσι νιωθω πως ειμαι καλα...και κατι συναισθηματα...σχεδον δυνατα...δεν φευγουν...απλα υπαρχουν..διχως..λογο..γιατι...διχως να περιμενουν κατι....
Απλα κατανοηση...να βλεπεις...και να αντεχεις...αυτη ειναι η ζωη...
Λιγο πλακα...λιγο γελιο...μια γουλια αλκοολ...και μετα η αληθεια...'
Να αγαπας την αληθεια...
Να αντεχεις την αληθεια...για να σε αντεξει και εκεινη....

Ναι μου αρεσει που ξερω τι μου γινεται...που ξερω τι δικη μου αληθεια...ισως αυτη που με ικανοποιει περισσοτερο...
Θα ηθελα να γραψω περισσοτερα για αυτη την αληθεια...αλλα θα φωτογραφησω...οχι μονο στιγμες...αλλα και προσωπα....και αυτο δεν θα μου κανει καλο...
γιατι θα προσγειωθω πολυ ανωμαλα στην πραγματικοτητα....και δεν θελω...ειμαι πολυ καλα εδω που βρισκομαι....το βλεπεις και εσυ αλλωστε....

ΧΑμογελα...τι πιο ομορφο απο το να βλεπεις τον αλλο να χαμογελαει...και σκεψου αυτος ο αλλος να χαμογελαει τοσο εντονα εξαιτιας σου...δεν ειναι κριμα να του στερησεις αυτο το γελιο που καλυπτει ολο το προσωπο..που απο τις συσπασεις τα ματια κλεινουν...χαμογελο...η πιο ομορφη εκφραση...και η πιο ζωντανη...

Πανεμορφες μερες...και ολα αυτα γιατι τις περασα μαζι με τα πιο αγαπημενα προσωπα...αυτα ειναι τα καλα της ζωης...αλλα ας μην ξεχασω..πως τα επελεξα....

Τα καλα πραγμα στη ζωη μας..ερχονται μετα απο δυσκολες καταστασεις...σαν λυτρωση...μια ανακουφιση που σου δειχνει πως ολα θα πανε καλα...
Ακομα η ζωη μου δεν εχει φτασει στο "τελειο"....ωστοσο....βλεπω..πως μολις πριν λιγες στιγμες..ωρες μερες...εζησα το τελειο...και υπαρχει...και υπαρχει οχι γιατι απλα ετυχε...αλλα μετα απο πολυ θεληση και πιστη μεσα μου..πιστεψα πως ετσι πρεπει να γινει και ετσι εγινε...

ακομα ειμαστε στην αρχη...δεν εχουμε ξεκινησει....θα το λεω ξανα και ξανα αυτο....

Ποσο ομορφα περναμε οταν ειμαστε παρεα με ανθρωπους που οχι μονο αγαπαμε...αλλα εχουμε και τοσο μεγαλη αναγκη να ειμαστε μαζι...
Σημερα νιωθω πως οτιδηποτε αρνητικο εχει συμβει στο παρελθον..αποψε..κατα ενα μαγικο τροπο εχει διαγραφει..δεν εχω λογο...απλα ειμαι καλα...και ολα ειναι καλα γυρω μου...και ετσι θελω να εισαι κ εσυ...καλα...με οτι εχεις...και οτι αγαπας....

Ειναι ...3 παρα....πιο νωρις αρχισα να γραφω...δεν θα αλλαζα με τιποτα τις συνομιλιες μου...

Πηγε 3.20....δεν μπορειτε ετσι να με παρακολουθησετε απο εδω....αλλα η συνομιλια μου ειχε μεγαλυτερο ενδιαφερον...

Αχ...μου αλλαξε ολο το θεμα...ομως το θεμα..και εχασα τον ειρμο μου....
τι σημασια εχει....

αλλωστε η ωρα περασε....ο Μορφεας θα κλεισει τις μεγαλες πυλες..του ονειρου και θα ειναι ανοητο να μην εχω μπει....




Το θεματακι μου εμεινε ανολοκληρωτο...αλλα και αυριο μερα ειναι...
σημερα ειχαν αλλα προτεραιοτητα.....


Καλη μερα σε ολους....και καλη συνεχεια.....σε οσους μενουν ξαγρυπνοι....

...Ηρθε κ ο Απριλης....

3 Απριλιου και εξω ο ηλιος κανει τα θαυματα του....
Ξυπνωντας με μια γλυκια ζαλαδα απο το χτεσινο κοκκινο κρασακι...λιγα νευρα που θα μπορουσε μονο ενα ατομο να προκαλεσει...κ φυσικα...πολυ ορεξη για πολλα πραγματα..απο προτεραιοτητες-υποχρεωσεις...εως εξοδους!!!

Θα περιγραψω για αρχη το χτες...
Ξυπνησα αργα το πρωι...απο το βραδυ ειχα στο μυαλο μου..πως ειχαμε πει..πως το βραδυ αυτο θα κανονιζαμε να παμε για κρασακι κ μικρα μεζεδακια....
Ομως ηταν ηδη 12.30 κ δεν ειδα καμια κληση απο τα παιδια ή μηνυμα...
Οποτε θεωρησα πως επειδη εχουμε χασει πολλες ευκαιριες για να βγαινουμε σε διαφορετικα μερη...πρεπει τωρα..που ειναι πρωι...κ ο ηλιος αυτος δινει τοση διαθεση..να τους κινητοποιησω κ επιτελους να παμε...Οι μερες φευγουν και πρωτου καλα το καλα το καταλαβουμε ηρθε η ανοιξη..και εχουμε αφησει..πολλα σχεδια απραγματοποιητα....


Γυρισαμε κατα τις 12.30-1.00...
Οφειλω να πω πως το κρασακι με ψιλοζαλισε...αλλα η αισθηση της ευφροσυνης...ηταν μια απο τις πιο γλυκειες συνεπειες του....Ωστοσο..ολο και κατι θα μπορουσε να με εξοργισει..αλλα οπως και να εχει..εφοσον δεν εχει σχεση με τους φιλους μου..ειναι μηδαμινο....Οποτε...σκεφτομαι μονο ποσο τελεια περασαμε χτες...και ολα τα αλλα περιττα....

Αυτο που σκεφτομουν το βραδυ...ειναι πως ετσι θα ηθελα να ειναι η ζωη μου..να κανω σχεδια...και να τα πραγματοποιω...ξερω πως δεν ειναι οτι αποτυγχανω...απλα δεν μπορουν να γινουν ολα μαζι....αλλα αν αυτη η μερα...η επομενη μερα ειναι η τελευταια μας τι πρεπει να κανουμε????
Πολυ απαισιοδοξη εγινα???

Το σκεφτηκα πολυ μεσα μου...το κρασι κ η νυχτα βλεπεις...βαζουν το ειδωλο σου να παιζει διαφορετικους ρολους στον καθρεφτη...

Αυτο που καταλαβα..ειναι πως κανεις δεν ξερει αν η επομενη μερα...ειναι η τελευταια...επομενως ο καθε ανθρωπος...οφειλει...για το δικο του καλο..να μπορει καθε μερα που περναει...να υλοποιει τις σκεψεις του....τα σχεδια του...ακομα καλυτερα...τα συναισθηματα του...
Δεν χρειαζεται να φυγω..για να μου πεις πως με αγαπας...
Δεν χρειαζεται να φυγω...για να μου πεις πως εισαι διπλα μου..
Δεν χρειαζεται να φυγω..για να μου πεις πως σου ελειψα...
Δεν χρειαζεται να φυγω...για να εκφρασεις τι νιωθεις....

Και δεν μιλαω για το θανατο μονο...μιλαω και γενικα το γεγονος να φυγουμε απο τη ζωη των ανθρωπων...μεσα στη ζωη ειναι και αυτο...εγω βεβαια...σχεδον παντα πιστευω πως δεν το αντεχω...αλλα τελικα...φευγουν ανθρωποι απο τη ζωη...και μετα συνεχιζουμε κανονικα την πορεια μας..αν για καποιο διαστημα...ισως αρκετο...μειναμε εκτος...καπου εκει στασιμοι....

τι σημασια εχει λοιπον...αν πρεπει να περιμενω κατι ασχημο για να πω πως θα ειμαι εκει...σε οτι χρειαστεις...ειτε εισαι φιλος ή εχθρος....
Το θεμα ειναι τωρα τι κανουμε...το αυριο ειναι αβεβαιο...σχεδον απροσδιοριστο...
Οταν εμεις κανουμε προγραμμα ο Θεος γελαει...και με μενα γελασε...Μια Πεμπτη...οταν εκλεισε η γραμμη..και ειπα πως μεσα στις επομενες μερες πρεπει να μιλησω....
αλλα..τελικα τα σχεδια ανατραπηκαν...και τωρα..και να θελω δεν μπορω...ειναι τοσο αργα το νωρις της καταστασης αυτης...που απλα την αφηνεις στην τυχη της....

Ολα στην τυχη...???...Οχι ολα στις επιλογες μας...
Οι επιλογες οι αμεσες...ας ειναι και βεβιασμενες..τουλαχιστον δεν εχεις μετα την εμμονη..που εχω εγω τωρα...πως δεν προσπαθησες..και που δεν αποκαλυψες τι νιωθεις και ας ηταν τοσο ξαφνικο...


ομως αυριο...δεν ξερεις τι θα γινει...δεν ξερεις καν αν μπορεις να το χειριστεις..μιλα...μιλα με οσους αγαπας..κ δειξε...αποδειξε...πραγματοποιησε...
Ας μη μενουμε μονο στα λογια...ας γινονται πραξεις...
Οπως η χτεσινη μερα..που περασαμε τοσο τελεια...
Το λεγαμε κοντα στον ενα χρονο...και να σκεφτεις..πως 2-3φορες τι βδομαδα ειμαστε μαζι...ειπωθηκε την Κυριακη..αλλα εγω το ειχα μεσα στο μυαλο μου..και δεν αφηνα αυτη την ευκαιρια να την χασουμε...εχουμε τοσα πολλα να κανουμε μαζι...

Ειναι δυσκολο στις μερες μας να εχεις μια καλη παρεα...ποσο μαλλον φιλους...
Καποιες φορες γινομαστε αδικοι...θυμωνουμε..λογομαχουμε...αλλα αυτο που μας κανει να εξωτερικευομαστε στους φιλους μας τοσο ανετα..ειναι πως μπορουν να μας καταλαβουν..πως θα μας συγχωρεσουν..πως θα παραβλεψουν..θα καταλαβουν το ποσο φορτισμενοι μπορει να ειμαστε αυτη τη περιοδο...για διαφορους λογους..και χωρις ακομα να μιλησουν θα συμπαρασταθουν....


....Συμπερασμα των οσων ειπα..ειναι κανω τα λεγομενα μου πραξη....
Αν μπορουσα να γραψω ονομαστικα ποσους απο σας αγαπαω..θα ηθελα μερες...μεσα στη λιστα...υπαρχουν και ανθρωποι..που απλα χωρις λογο...χωρις να ξερω καλα..μπορω κατα ενα πολυ περιεργο τροπο να αγαπαω και να εχουν γινει αναποσπαστο κομματι της ζωης μου....
...επειτα...ειναι η συγνωμη..
μια συγνωμη δεν αρκει ποτε...τα λογια μας μπορουμε να τα αλλαξουμε...τις πραξεις μας..ισως να τις διορθωσουμε...οχι παντα....
Ετσι λοιπον πιστευω..πως κανουμε πολλες λαθος κινησεις στη ζωη μας...σημασια εχει ομως...αφου συνειδητοποιησουμε τα λαθη μας..να μπουμε στη διαδικασια...της αλλαγης...



Τα λογια ειναι περιττα..αρκει να αποδεικνυουμε πως ειμαστε
ΕΚΕΙ.....



****πΟΤΕ Δεν ΕΙΠα οΧι σΕ ΚΑνενΑΝ.....ΠΑΝτα θΑ εΙΜΑι εΚΕι...αΠΛα...Και εΣΥ...δΕΙΞε Μου πωΣ ΥΠΑρχεις.....****

...Αποχαιρετώντας το παρελθον....

...Μερα ομορφη...σχεδον τελεια...ολα σε μια τελεια ισορροπια...
Μια βδομαδα που περασε πολυ καλα...με τα απλα καθημεριμενα προβληματα...που ομορφαινουν ομως τη ζωης μας...

Σημερα δεν γραψω για μενα..θα γραψω για δυο πολυ ξεχωριστα προσωπα...για ενα ξεκινησα αλλα η βραδυνη μπυριτσα με την παρεα σχετιστηκε κ με ενα δευτερο....

Ο τιτλος ειναι μικρη μεταφραση-επεξεργασια απο ενα ξενο στιχο...Να σημειωσω εδω πως την ιδεα εδω δινει το πρωτο ατομο που αναφερω που μου εκανε μια σχετικη παραπομπη....

Το τραγουδι λοιπον...δινει ουσιαστικα μαθηματα ζωης...να ζεις την καθε μερα σα να ηταν η τελευταια...αν καταφερεις να αποχαιρετησεις το παρελθον...μπορεις να ζεις την καθε στιγμη.......

Η πρΑγματικοτητα ειναι αυτη...Εχω μιλησει ξανα για το παρελθον..για αυτη τη μαζοχιστικη ελξη που μας φερνει πισω...Το ξαναδοκιμαζουμε...ειναι καλη η ασφαλεια βλεπεις..το νεο φοβιζει...
Σημερα θα κανω ουσιαστικα μια μικρη συνοψη στα οσα εχω πει...δεν ειναι κατι καινουργιο...ειναι καταστασεις...που ολοι ζησαμε...που θα ξαναζησουμε...ειτε μαζι...ειτε ξεχωριστα...σημασια εχει τι μας μενει απο αυτο...

Το παρελθον...αναποστατο κομματι απο το παρον...βλεπεις λενε πως ο ανθρωπος που δεν εχει ιστορια-παρελθον δεν εχει μελλον....
Προσεγγιστε το ομως απο τη σωστη οπτικη γωνια...ζουμε...αγαπαμε..ποναμε..πληγωνομαστε..θα ερθει η λυτρωση καποια στιγμη{ακομα κ απο το ιδιο προσωπο-αποθημενο!!!}..ομως αυτο δεν ειναι στην πραγματικοτητα το οριστικο ή το τελειο για μας...
ΝΑι παλι μονο για τον ερωτα και την αγαπη θα μιλησω...υπερμετρη αξια...βλεπεις..να αγαπας...να βλεπεις πως αυτοι που αγαπας δεν ειναι καλα...

Συνεχιζω λοιπον...πιο πολυ ας επικεντρωθουν εδω οι ανθρωποι για τους οποιους γραφω...
Αγαπαμε το παρελθον...μεχρι να αντιμετωπισουμε το παρον μας!Δεν εχει σημασια το μελλον μας..το θεμα μας ειναι στο τωρα..κραταμε τα λαθη μας..τις καλες στιγμες..ολα..και προχωραμε..
Προσφατα εμαθα καλα...πως ειναι να αγαπας λιγο τον εαυτο σου..και θελει αρκετη δουλεια μεχρι να το τελειοποιησεις...βλεπεις οταν αγαπας...αγαπας κατι που νομιζεις πως ειναι ο καθρεφτης σου....ας ειναι και σπασμενος.....

Να αγαπας..ειναι ενα αισθημα δυνατο..ωρες ωρες δεν ξερω αν ποτε το ενιωσα...{με την εννοια της προσεγγισης του αντιθετου φυλλου}...παντα ομως ημουν εκει..για οποιον χρειαζοταν...ακομα..κ οταν δεν ειχα αυτο που στην πραγματικοτητα ηθελα!!!
Τι σημασια εχει ομως?αν αγαπαμε καποιον θελουμε να ειναι καλα...να χαμογελαει...και ποτε να μην τον δουμε...στεναχωρημενο...

Η ανασφαλεια..(στη φιλη μου με αγαπη!!!)...εδω δυσκολο το παιχνιδι πολυ....
Τοσα πολλα συναισθηματα...σχεδον καταπιεσμενα...οχι δεν ειναι οι λαθος επιλογες...ειναι οι λαθος ευκαιριες που ηρθαν..!!!!
Σε ολους συμβαινει...

Ζουμε μια ζωη..χωρις απαραιτητα να πρεπει να τη μοιραζομαστε...ομως ολοι το εχουμε αναγκη..ακομα κ οταν χανομαστε..καπου εκει ζηταμε μια λεξη....ζηταμε να ζησουμε κ εμεις αυτο που λενε ερωτα..αγαπη..ζωη οχι μεσα απο καθρεφτη...αλλα μεσα απο τελειως διαφορετικο ανθρωπο απο μας...που ομως μας ταιριαζει απολυτα...μας ταιριαζει η διαφορετικοτητα του..και η αποδοχη του για αυτο που πραγματικα ειμαστε...για αυτο που πραγματικα μπορουμε να δωσουμε...που με τη συμβολη του αυτο ολο και αυξανεται...

Οι ανθρωπινες σχεσεις..ειναι δυσκολες...βρισκεις την ευκαιρια...κ λιγο πριν..κανεις κ εσυ την καταθεση της ψυχης σου~οχι δεν θα χρησιμοποιησω τον ορο ερωτικη εξομολογηση!δεν μου παει καθολου~...και μολις λοιπον πας να κανεις την καταθεση της ψυχης σου...ολα ανατρεπονται...και εκει λες πως δεν επρεπε ποτε να μπεις στη διαδικασια...να μαθεις τι ειναι ο αλλος...λες πως πρεπει να κρατησεις αποστασεις...
Ναι ετσι ειναι πιο ευκολο....αλλωστε ειναι δυσκολο να μοιραζεσαι το παρον ενος ανθρωπου στο οποιο μεσα δεν εισαι εσυ αλλα καποιο αλλο προσωπο...

Καλως ή κακως τα συναισθηματα μας δεν μπορουμε να τα ελεγξουμε...
Μικρες καταστασεις παρανοιας...να ξερεις τι συμβαινει..αλλα εσυ να υποστηριζεις τα αισθηματα αυτα..γιατι ξερεις καλα...πως αυτο το χαμογελο..αυτη η φωνη..ειναι που σε κανει να ζωντανευεις....
Ομως...αν αυτη η φωνη...δεν ξερει και δεν μπορει να εκτιμησει τι νιωθεις...δεν αξιζει..τον κοπο...ουτε να ακους τα ψιθυρισματα της....

αυτη ειναι η αληθεια...το εμαθα κ εγω προσφατα...οχι αλλοι ψιθυροι...
Να υποστηριζεις τις επιλογες σου οτι και αν αντικτυπο εχει αυτο...Να μπορεις να κανεις καινουργιες και να τις αναιρεις...χωρις ομως να τις διαγραφεις....
Να εξιδανικευεις τον ιδιο τον ερωτα...οχι τον προσωπο που πιστευεις πως φερει την τυχη να ερωτευτεις η να αγαπησεις....
Βλεπεις οι ανθρωποι αλλαζουν...
Μολις βρουν αυτο που θελουν...εσενα θα σε βαλουν στην ακρη..και εκει που εχεις πετυχει την τελεια αρμονια...ξαφνικα θα χαθουν απο τη ζωη σου...και μολις παλι χασουν...θα ερθουν...

"Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά
σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε
κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά
αν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε."

Αυτη ειναι η αληθεια..κακα τα ψεμμα...δεν μιλαω με πικρια για τις σχεσεις γενικα των ανθρωπων...αλλα αυτο ειδα..αυτο γευτηκα...και ισως τελικα αυτο να αγαπαω...


Τώρα που θέλω να γυρίσω
ξέρω κανέναν δεν θα βρω
έχεις αλλάξει το όνομά σου
και δεν υπάρχεις πια εδώ.

VS
Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
εγώ φοβάμαι να σε δω
έχω ξεχάσει τ' όνομά μου
και δεν υπάρχω πια εδώ.....




Καποια στιγμη λοιπον...αν και θα ειμαι διπλα..δεν θα αντεξω...ετσι..δεν θα μπορω να κανω υπομονη...θα φοβαμαι...την επαφη αυτη..ισως και εκμεταλλευση..θα ξεχασω ποια ειμαι..τα συναισθηματα μου..οτι ειχα να δωσω..που ποτε δεν με αφησες να δωσω...και τελικα δεν θα υπαρχω στη ζωη σου..και θα χαθω οπως εσυ....

αυτη ειναι η δικη μου η μεταφραση σε αυτους τους στιχους...στην αρχη βλεπεις ειμαστε εκει...αλλα ποσο ακομα???????



Μιλησα ανοιχτα στην φιλτατη σημερα...γιατι ισως να το ειχα αναγκη..ωστοσο ειχα στο μυαλο μου θεματακι απο το απογευματακι που εδωσε ο "α"...και ετσι ηρθαν πολλες ιδεες!!!

Να αγαπαμε τον εαυτο μας...γιατι στο τελος αυτο θα απομεινει..δεν χρειαζεται αποξενωση..παρα μονο προσπαθεια και επιμονη...
Αυτο που πραγματικα μας αξιζει..θα ερθει στη ζωη μας τοσο ξαφνικα..και θα φερει τα πανω κατω...χωρις να μας κανει να νιωσουμε ασχημα...ενας κομπος στο στομαχι..να θες να αγγιξεις την τελειοτα..μονο και μονο για να μοιαζεις τελειος-α στα ματια αυτου του προσωπου...ισως παλι να ειναι μεσα στη ζωη μας...και απλα να μην βλεπουμε..τι μπορει να ειναι για μας...να μην μπορουμε ακομα να δουμε τα συναισθηματα που εχει...


Η επομενη στροφη...θα εχει περισσοτερη πλακα..ισως φοβο στην αρχη...μην πεσουμε παλι στα λαθος χερια...αλλα σιγουρα η αδρεναλινη θα ειναι στα υψη...αλλωστε..πρεπει να ζουμε καθε μερα...σαν να ειναι η τελευταια μας...σωστα????

Δεν θελω ποτε να σας δω στεναχωρημενους πεσμενους και οτι γενικα
σας χαλαει...
Το αγαπας ειναι δυσκολη υποθεση..μα πιο δυσκολη..οταν σε αγαπαει καποιος αλλος!!!!
Ξερω τι λεω...


Αφιερωμενο οπως ειπα σε δυο προσωπα!!
Που εχουν πληρη συγχυση των συναισθηματων τους!!!


Καλη μας νυχτα...καλη συνεχεια να εχουμε....
Και μην ξεχνατε...την επομενη στροφη....

Μια αγαπη για το καλοκαιρι θα'μαι κ εγω.....

Τεταρτη...σημερα...Απογευμα..κ μολις που σταματησε να βρεχει...
Μου θυμησε πολυ σημερα η μερα φθινοπωρινο απογευμα...
Η ανοιξη ετοιμαζεται να κανει την εισοδο της...ενω ο χειμωνας κανει τον αποχαιρετισμο του βαζωντας τα πιο καλα του ρουχα...την βροχη....

Βεβαια θα σκεφτειτε περι του τιτλου....εμενα λοιπον η μερα με καθε τροπο που θυμιζει τα καλοκαιρια στις διακοπες..καπου στα μεσα Αυγουστου...που αρχιζει κ βρεχει..η θαλασσα φουσκωνει...κ ολοι καθομαστε πισω απο τα παραθυρα κοιτωντας το θεαμα..Η φυση σε καθε παρασταση της απλα μας συγκλονιζει!!!

Χθες το βραδυ βγηκα τελειως εκτος κλιματος αλλα περασα ωραια...ωστοσο..η αρνητικη μου σταση θα συνεχιζει να βγαινει...
Οι κενοι ανθρωποι των club...θολες ματιες...πισω απο καπνους κ ποτηρια με αλκοολ...Τα ποδια σταθερα στο πατωμα..ενω το υπολοιπο σωμα περιστρεφεται κυκλικα...τα ματια να ψαχνουν αλλοτε για το ετερον ημισυ...κ αλλοτε..για την αγαπη της μια βραδιας...
Ναι δεν ντρεπομαι που το λεω...αναμεσα σε αυτους τους ανθρωπους ημουν κ εγω...πανω κατω στην ιδια κατασταση..τονιζεται λιγακι και το εγω ισως ετσι..κ ας ξερουμε ποια τελικα ειναι η πραγματικη..επιθυμητη καταληξη της βραδιας!!!
One night stanD και εισαι κ πολυ μεσα στα πραγματα....(ειρωνικα μιλαω!!)
αηδιασα καποια στιγμη...ισως να μην ειμαι συνηθισμενη...ισως να εχω μεινει πολυ πισω...

Η μερα επιβαλλει ξεκουραση σημερα...επιπλεον..αυριο ξαναμπαινουμε στο ρυθμο-σχολης-διαβασματος...

Η μερα λοιπον..σημερα εχει κατι διαφορετικο..δεν ξερω τι...κατι μου αλλαζει τη διαθεση..ακουγα το τραγουδι λοιπον αυτο..."μια αγαπη για το καλοκαιρι..θα'μαι κ εγω...."...μου κολλησε πραγματικα η μουσικη μεσα στο μυαλο μου...

Η πραγματικη εννοια ισως των ανθρωπινων σχεσεων....
Εφημερες καταστασεις...απροοσδιοριστου χρονου..καποια στιγμη οπως αρχιζουν..ετσι τελειωνουν...σαν τα καλοκαιρια..ηλιος..ζεστη...μια μικρη ισως προετοιμασια...με την ομορφη αισθηση της βροχης...κ μετα εκει που δεν το περιμενεις..ηρθε ο χειμωνας...
Και ετσι ακολουθουν και οι αγαπες...οχι μονο οι καλοκαιρινες...αλλα ακομα και αυτες που γνωριζεις στα μεσα του χειμωνα...καπου εκει...ισως οταν ετοιμαζεται κ εκεινος να φυγει..και εσυ απλα πιστευεις..πως μαζι με την ανοιξη...θα ερθει και η αγαπη...οχι αυτη που θα φυγει...αυτη που ισως να εμενε...αλλα..τελικα..στον πρωτο βημα χαθηκε...

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες..γραφει το βιβλιο.."100 χρονια μοναξιας"...γραφει καποιες απο τις πιο ομορφες φρασεις..ας κανουμε μια μικρη αναφορα...:
# Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους.
# Αισθάνθηκε ξεχασμένος, όχι με την επανορθώσιμη λησμονιά της καρδιάς, αλλά με την σκληρή και αμετάκλητη λησμονιά του θανάτου.
# Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά.
# Έφτασε να υποκρίνεται με τόση αληθοφάνεια, ώστε κατέληξε να παρηγορείται με τα ίδια της τα ψέματα.
# Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε ο θάνατος, μόνο η ζωή, και γι' αυτό το συναίσθημα που αισθάνθηκε , όταν απήγγειλαν την καταδίκη ( σε θάνατο), δεν ήταν φόβος αλλά νοσταλγία.
# Το μυστικό για τα καλά γηρατειά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια τίμια συμφωνία με τη μοναξιά.
# Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί.
# Ο άλλος πόλεμος , ο αιματοκυλισμένος είκοσι χρόνια, δεν τους είχε στοιχίσει τόσο όσο ο διαβρωτικός πόλεμος των αιώνιων αναβολών.
# Ο κόσμος θα' χει γαμηθεί πέρα για πέρα τη μέρα που οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και η λογοτεχνία στο βαγόνι με τα εμπορεύματα.
# Είχε φύγει μακριά της, προσπαθώντας να τη βγάλει από το μυαλό του, όχι μόνο με την απόσταση, αλλά και με μια απερίσκεπτη ορμή, που οι σύντροφοι του έπαιρναν για τόλμη. Αλλά όσο περισσότερο βούταγε την εικόνα της στη λάσπη του πολέμου τόσο περισσότερο ο πόλεμος έμοιαζε με την Αμαράντα. Έτσι, είχε βασανιστεί στην εξορία, ψάχνοντας να βρεί τρόπο να τη σκοτώσει με τον ίδιο το θάνατο του.
# Έσκαψε τόσο βαθιά στα αισθήματα του και αναζητώντας το συμφέρον, συνάντησε τον έρωτα, γιατί προσπαθώντας να την κάνει να τον αγαπήσει, κατέληξε να την αγαπήσει αυτός.
# Τη συνάντησε στην εικόνα που πλημμύριζε την ίδια την τρομερή του μοναξιά.
# Μετά από τόσα χρόνια θάνατο, ήταν τόση η λαχτάρα για τους ζωντανούς, τόσο πιεστική η ανάγκη για συντροφιά, τόσο τρομακτική η προσέγγιση σ' εκείνον τον άλλο θάνατο που υπάρχει μέσα στο θάνατο, που ο Προυδένσιο Αγκιλάρ είχε φτάσει ν' αγαπήσει το χειρότερο εχθρό του.


Λογια λυτα...ωμα...πραγματικα....μου αρεσε πολυ η φραση εκεινη.."Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά....."
Η μοναξια τελικα αντεχεται???

Την ξερω καλα αυτη την εννοια...Η μοναξια αντεχεται...αρκει να μην εμφανιστει κανενας στο δρομο μας..και μας δειξει πως ειναι να ζεις χωρις αυτην...
γιατι τοτε...πολυ απλα...βλεπεις πως ειναι η ζωη...βλεπεις μια διαφορετικη αντιμετωπιση των πραγματων...γεμιζεις με πολλα διαφορετικα συναισθηματα...θετικα..αρνητικα...γεμιζεις γενικως σαν ανθρωπος..μια μικρη αναστατωση ολου μας του ειναι....
Και μετα..η αποχωρηση...και εκεινη ειναι η μοναξια No2....η οποια δεν αντεχεται...μαλλον μπορει να γινει αυτο αλλα ειναι πολυ δυσκολο...
Η συγκριση..οι νυχτες..τα καλοκαιρια..οι χειμωνες..ο ηλιος...αλλιως πια...και πλεον η συγκριση γινεται θανασιμη για τα αισθηματα...επιλεγουμε να μενουμε μονοι μας...κ μετα η ασφαλεια της μοναξιας No1....

Τι σημασια εχει πια αυτο...ποτε δεν ξερεις αν θα μεινεις στη μοναξια...αν θα ερθει μια αγαπη..αν θα μεινει..αν θα φυγει..αν την ακολουθησεις..ακομα κ αν σε προσπερναει...Εδω μιλαμε για ανιδιοτελη αγαπη...αγαπη που ενω ξερεις..πως δεν εχεις..μενεις επιμενοντας να σωσεις τα συναισθηματα σου....


Οτι και να πω ειναι λιγο....οι λεξεις δεν περιγραψαν ποτε τα συναισθηματα....Παρα μονο τα βλεμματα...για αυτο αλλωστε επιλεγουμε την επιδιωξη επαφων...με τους ανθρωπους...

Μια δοκιμη θα μας πεισει....

Να ειστε καλα...κ καλη ξεκουραση...

...Palmie Bistro & Πολιτικη Δικονομια....

ΔευτερΑ σημερα και η βδομαδα ξεκινησε με τρελο κεφι...αλλα και με μια μικρη δοση αγχους...

Ενα ξυπνητηρι που αργησε να χτυπησει...ενα λεωφορειο που ευτυχως προλαβαμε..μια ωρα τελικα μονο μαθηματος...και φυσικα...αμετρητες στιγμες γελιου...

10.00..Η διαδρομη
Εκει τι να πω...τα λογια περιττα...να σχολιασω τον κοσμο ή τις σκεψεις μου?οι σκεψεις μου παντως ειχαν αμεση σχεση με το εμπραγματο..που τελικα ακομα δεν βγηκε...ενω ταυτοχρονα..προσπαθουσα να σκηνοθετησω..τη μερα μου...τελικα...το σεναριο..βγηκε μονο τη στιγμη που ειμασταν τα 3 τρελα παρεα..και ηταν και τελειως αυτοσχεδιο...

11.00 Επι της σχολης...αιθουσα οικονομιδου...ο κοσμος σχεδον καμμενος...αλλα αντικειμενικα..ανοιξε το ματι μας απο κατι πολυ καλο...αλλα εγινε...ομως και μικρη αλλαγη...γιατι ξαφνικα εντοπισαμε..κατι πολυ ακυρο...κ αρχισε ενας σχολιασμος...με τρελο γελιο..γιΑ ΚΑποιους συμφοιτητες μας....

12.00 Δεν αντεξαμε παραπανω...Προς palmie Bistro...για καφε που τελικα...κατεληξε σε γευμα..Φωτογραφιες βγηκαν...κ ατακες που θα μεινουν στην ιστορια...Η μοναδικοτητα της φοιτητικης ζωης...και της καλης παρεας...


Τα ξεχασα ολα εκει...ποσο γελασαμε σημερα...στιγμη δεν σταματησαμε...μονο πλακα καναμε..μεχρι και την επιστροφη μεσα ΣΤΗΝ τρελη χαρα ημασταν...

Και καπου εκει...την ωρα που τρωγαμε..επεσε το ματι μου..σε ενα ζευγαρι...
Η κοπελια..απολυτως προσηλωμενη σε εκεινον....αυτος αμιλητος..και χωρις ενδιαφερον..να κοιτα αφηρημενα τα γυρω τραπεζια και να εχει επικεντρωθει στο δικο μας..σχολιαζοντας τον ποσο γελαμε..

Εκει επαθα σοκ...αυτο τελικα ειναι η σχεση???Να ζεις βαρετα χωρις γελιο..με σοβαρο υφος μονο και μονο για να δειχνεις κατι αλλο στον αλλον...κατι που ισως να του αρεσει?
Αααα αν ειναι ετσι...ευχαριστω αλλα δεν θα παρω...
Με απογοητευσαν αυτοι οι συνομιλικοι μου...που ειναι ο ερωτας...το γελιο..ισως και ο ρομαντισμος...?..ετσι ειναι οι σχεσεις???τοσο κενες??τοσο βαρετες???
Ξαναλεω πως αν ειναι ετσι...δεν το θελω καθολου...
μιζερια...απαπαπα....δεν μου παει καθολου...

Οσοι το διαβαζετε θα νομιζετε πως τα λεω ολα αυτα γιατι δεν εχω σχεση..και απλα καταρριπτοντας αυτη την εννοια..νιωθω εγω καλα...
Οχι δεν ειναι...καθε αλλο μαλιστα...αυτο που βλεπω..ειναι τοσο ποσο κενα ζουν οι ανθρωποι...

Ξερεις δεν εισαι υποχρεωμενος να εισαι σε σχεση...
Το να εισαι με καποιον εινΑΙ μια ανωτερη δυναμη...που πηγαζει απο μεσα μας..δεν ειναι μια απλη κατασταση...σαν και αυτη που βαζουμε στο fb...ελευθερος...δεσμευμενος..παντρεμενος..κ οπου παει...
Το να εισαι μαζι με καποιον απαιτει ψυχη και σωμα...
Και φυσικα ολο αυτο να ειναι αμφιδρομο....

επιπλεον ενας διαχωρισμος απο τα αποθημενα μας..με το τι πραγματικα θελουμε..θα μας δειξει τη πραγματικη ζωη..την πραγματικη ευτυχια...
Εντοπισα μαλιστα..πως οσοι ανθρωποι μας παρατησαν τους θελουμε πισω μονο και μονο για να καλυψουμε το κενο τους..."ο σωματεμπορος" που ελεγε και η Δημουλα(για αναλυση της λεξης δειτε καποιο απο τα προηγουμενα post!)...αυτος λοιπον ο σωματεμπορος..απλα πληγωνεται..και θελει την υλη του...να ειναι στα χερια του...γιατι αυτος της εδινε "προστασια"...σαν μια τσουλα λοιπον η αγαπη..απο εδω και απο εκει...Οπως τον υποτιθεμενο ετερον ημισυ...
Ο σωματεμπορος των δικων μου συναισθηματων απεναντι στην προστασια που εδινε...δεν ηθελε ανταλλαγμα...αλλωστε..οπως φαινεται..υπηρχε κ αλλος "σωματεμπορος" που διεκδικουσε...χωρις καν να παρεχει προστασια...το ιδιο ατομο....
Τι θελει να πει ο ποιητης????
χαχαχα!!!Εδω τα παιζουμε ολα για ολα...μια απλη παρομοιωση κανω...συναισθηματων...ανθρωπων και καταστασεων...

Ετσι λοιπον..ο πληγωμενος σωματεμπορος κανει τα παντα...για να την διεκδικησει...αλλα το θεμα ειναι πως τελικα δεν την θελει πραγματικα αυτη την αγαπη...Ειναι το αποθημενο...Ναι το ειδα...το αποθημενο ειναι αυτο που μας κραταει πισω...

Ειδα ενα βλεμμα τοσο χαμενο σε αυτο το παιδι..και αναρωτηθηκα...δεν μπορουσε να επικεντρωθει στο ομορφο βλεμμα της κοπελας που ηταν διπλα του...?

Ανθρωποι κενοι...ανθρωποι μονοι...ακομα και οταν εχουν παρεα...παρεα πολυ προσωπικη..ΑΝ δεν λυποθησεις..για να ξεφυγεις απο εκεινη τη στιγμη δεν νιωθεις καλα...

Πειτε μου εσεις...που ειστε ή το παιζετε ερωτευμενοι(σημειωνω πως τα σχολια σας μπορουν να μπουν και χωρις να ειστε χρηστες!)..πως νιωθετε...?..πειτε μου αν μπορειτε να γελατε?αν μπορειτε να μιλατε ελευθερα?...αν ζειτε κανονικα τη ζωη σας..?και αν μπορει αυτο το ατομο να συμβαδισει στη ζωη σας???
Τι σας κραταει εκει?τι ειναι αυτο που σας κανει και μενετε στασιμοι???

Δεν ξερω φιλοι μου...και να σας πω την αληθεια...ουτε και με νοιαζει..σχεσεις κενες και αδειες...ας ειναι για αυτους που τις επιλεγουν...μου αρκει να ζησω κατι μονο για ωρα..και να ειναι πραγματικο..να με γεμιζει...να μην ειμαι ενας ψευτικος ανθρωπος..να μπορω να γελαω...να μπορω να μιλαω...και να εχω το αγχος για το αν ειμαι το επιθυμητο στον αλλον...
Βλεπω μακροχρονιες σχεσεις..με ελαχιστες στιγμες χαρας...μια κενη καθημερινοτητα..ενδιαμεσοι χωρισμοι..σχεδον καθημερινοι..τσακωμοι...και που λες πως ο σωματεμπορος σου πως δεν θα ξαναδωσει προστασια...βλεπεις πως η αγαπη-πορνη επιστρεφει..υποκυπτεις...και τελικα...εκμεταλλευσαι την υπαρχουσα κατασταση..και ας ξερεις πως θα σε ριξει....

Δεν μπορω...εχω αλλεργια στα πισω γυρισματα...και ειδικα στις υποτηθεμενες σχεσεις...
Καθετι που κανω ειναι πραγματικο..αληθινο..διχως δευτερη σκεψη...και ας κανω λαθος..τουλαχιστον ειμαι εγω και δεν κρυβω τιποτα....


Σημερα ηταν μια απο τις λαμπερες μερες..μερες που με γεμισαν με γελιο...ισως να ελειπε κατι απο το σκηνικο...αλλα στην πραγματικοτητα ειδα...πως καποια σκηνικα ειναι πολυ ψευτικα...και εγω στο ψεμα εχω δυσανεξια....



Καλο απογευμα..ελπιζω ολη η βδομαδα να κυλησει οπως η σημερινη μερα!!!

Να ειστε ολοι καλα..και να κανετε τη ζωη σας πραγματικοτητα....!!!

....another day....

Another day...I think I'll find another way....


Μπλεκω λιγο τους στιχους του τραγουδιου..γιατι αυτοι μου αρεσαν περισσοτερο(ναι ακομα καλε μου Παναγιωτη θυμαμαι την αγγλικη γλωσσα...κ καποτε θα την τελειωποιησω!πλακα κανω..αλλα παντα εχει γελιο οταν με δουλευετε για αυτο!!!)

Ολως παραδοξως ακουγα Madonna...απο το μεσημερι ηθελα να γραψω...ειχα βρει τιτλο θεματος αλλα οχι θεμα...και τελικα...βρηκα...

Τι αλλο φιλοι μου..εκτος απο τον ερωτα...τις συνεπειες του...κ ολα αυτα που μας κανουν να αμφισβητουμε οχι μονο τον αλλο αλλα κ τον ιδιο μας τον εαυτο....

Ειμαστε στην "επομενη μερα"...μαλλον ειμαι πολλες μερες μετα...βλεπεις απλα ηθελα μια μικρη επισημοποιηση για να χωνεψω τι ακριβως γινεται....

Mμμ...σ'αγαπω δεν μπορω τιποτα αλλο να πω..πιο βαθυ..πιο απλο...πιο μεγαλο..


Ποσους ανθρωπους αγαπησαμε?ποσους γνωρισαμε?και ποσους τελικα ειδαμε να ειναι διπλα μας?

Σημερα μπηκα στη διαδικασια να ψαξω λιγο τον εαυτο μου..μεχρι στιγμης πιστευα πως ειμαι ενταξει..και πως ειμαι τελικα πολυ ανοιχτη...αλλα οπως φαινεται δεν ειναι ετσι...
Αξιος συνομιλητης ο <Α>...παντα με θετει στη διαδικασια σκεψης!!Και αναρωτηθηκε γιατι δεν εστειλα μηνυμα να πιουμε εκεινο το καφε που του ειχα πει....

Η αληθεια ειναι πως στην αρχη ισως και να με νευριασε..(Καλα αμα το διαβασεις ειμαι σιγουρη πως θα με βρισεις!!!χαχαχα!!!)...γιατι πολυ απλα ισως να περιμενα κ εγω μηνυμα απο εκεινον...αλλα ειχε δικιο..

Βλεπω..πως γενικα με τους ανθρωπους..αν και δινω θαρρος...δεν κινητοποιουμε σωστα..να κρατησω επαφη...να δωσω ενα παραπανω σημαδι πως καπου εκει ειμαι κ εγω...
Περιμενω παντα απο τους αλλους να μου δωσουν σημασια...αν και οι περισσοτεροι το κρινουν ως αδιαφορια αυτο...και δυστυχως ετσι χανω ανθρωπους απο γυρω μου...

Ομως ειμαι στην Επομενη Μερα...που σημαινει πως αλλαζω πραγματα...ανθρωπους...καταστασεις...
Το post του Blog-φιλου harri επισης μου εδειξε το δρομο..προς το δρομο εκεινο του ηλιου..του ηλιου εκεινου που δεν ενοχλει...

Ο ηλιος αυτος λοιπον για μενα..αποδεχεται τις καταστασεις..τις επιλογες σου..ακομα και οταν δεν ειμαι εγω μεσα σε αυτες...Ο ηλιος αυτος δεν με τυφλωνει..ουτε με κανει να μην θελω να δω την αληθεια...
πλεον την βλεπω..και πολυ καθαρα μαλιστα..αν και γυαλιζει πολυ...Επισης βλεπω..πως οτι αισθανομαι δεν μπορει να το αλλαξει καμια επιλογη σου...παρα μονο τα δικα μου συναισθηματα...

Θα αλλαξω κλιμα..και θα το κανω γελοιο το θεμα..
Με την παρεα μου...αγαπαμε την ταινια "το κλαμα βγηκε απο τον παραδεισο"..τη γνωστη παρωδια....
Εεεε με τους ηλιους και τα φωτα...ειμαι σιγουρη πως στους λατρεμενους φιλους μου ηρθαν οι ατακες "εχουμε την τυφλα στα ματια μας"..."αν ειχε κ τρενο θα ειχε τυφλωσει κ μενα.."..."γιατι εμεις στο Μπισμπικεικο εχουμε το βλεμμα καθαριο...εγω δηλαδη..γιατι αυτος..."....
Ναι η αληθεια ειναι πως ενω σκεφτομουν τοσο φιλοσοφικα..κ αυτο το blog ειναι τοσο ανεξαρτητο απο την καθημερινη μου ζωη(η οποια περιεχει τις παραπανω ατακες)...μου ηρθαν σαν φλασια μεσα στο μυαλο μου ολα αυτα τα γελια...
Γκρεμιστηκαν τα ονειρα μου με τα νεα σου....Η συνεχεια της ατακας στη ταινια...δεν λεει να χυδαιολογησω...Χρησιμοποιω την ατακα ως κωδικα επικοινωνιας με κατι τυπακια που αποκαλω και νιωθω φιλους μου....


Πολυ θετικη ενεργεια...πιο πολυ και απο τον Θεμη ΓΕωργαντα!!Αυριο η ζωη μου σε ταξη...Υποσχομαι να στελνω μηνυματα...(ξερεις εσυ!!)
Επιπλεον...η προτεραιοτητα σχολη..δεν θα μπει σε δευτερη μοιρα..Ειναι τοσα πολλα που πρεπει να κανω...και πιο πολυ να δωσω περισσοτερη σημασια σε μενα...

Με το να χαμογελας παντα..ισως να δειχνεις μια μικρη ανασφαλεια..μαλλον να την κρυβεις..αλλα εγω οπως εχω ξαναπει ετσι νιωθω καλα...Η πλακα παντα με βοηθαει..να πω ακομα και τις πιο μεγαλες αληθειες...

Ωχ..παιδες..αυτη ειναι μεγαλη αληθεια...Παντα σχεδον αυτο κανω...το μονο που μπορειτε να κανετε για να καταλαβετε πως εκεινη τη στιγμη εκτος απο πλακα..μιλαω και πολυ σοβαρα..ειναι να δειτε το βλεμμα μου...ισως να ειναι λιγακι χαμηλωμενο...

Οπως βλεπεται καθε φορα..δειχνω και ενα διαφορετικο κομματι της Ιωαννας..δεν το κανω μονη μου...εσεις με βοηθατε...φιλοι..γνωστοι..αγνωστοι...ερωτες...ολοι εσεις που απλα ειστε διπλα μου...

ειναι καλο να σου λεει ο αλλος τα παραπονα του...αναρωτιεμαι γιατι δεν το κανω εγω...φοβαμαι μαλλον μηπως γινω φορτητικη...αλλα εσεις μην το κανετε αυτο...εγω σκεφτομαι μαλλον λαθος!!



Μμμμ....τι αλλο να πω...πειτε μου...?Οταν ειμαι ερωτευμενη..κ ισως κ ψυχολογικα πεσμενη απο αυτο..παντα εχω κατι να πω...Τωρα ομως τι συμβαινει??Μηπως δεν ειμαι ερωτευμενη?Μηπως ειμαι...αλλα..αποδεχομενη τη κατασταση...απλα κραταω μια σταση ασφαλειας?

μμμμμ...ακομα δεν ξερω...και δεν θα το μαθω..αν δεν δοκιμασω....

και η αληθεια ειναι..πως προς το παρον...απλα θα κανω υπομονη..εχω ομως ενα μικρο χρονικο περιορισμο...ο οποιος μου δινει το εναυσμα κιολας..να δρασω!!!!


Καλη εβδομαδα να εχουμε....
Καλη μας νυχτα...
Και να μου μιλατε συχνα..ποτε δεν ξεχνω κανεναν σας!!!

...Κανω μια ευχη.....

Κανω μια ευχη...για να γυρισω πισω.....
Προσπαθησα αρκετα...και ισως τελικα να ξεφυγα απο το τοτε..ηρθα στο τωρα...κ πανω που λες πως βρισκεις...αυτο που θες...βλεπεις πως χανεις την ευκαιρια...ναι το ξερεις ξεκαθαρα πως την εχασΕς αλλα μετα ερχεται και η επιβεβαιωση...

Πρεπει να κλεινεις ενα κυκλο για να προχωρησεις σε ενα αλλο...να ανοιξεις ενα καινουργιο...κ μολις πας να βαλεις τον διαβητη στο κεντρο κ να τραβηξεις την αρχη...να βλεπεις πως καποιος αλλος θα ανοιξει τον κυκλο αυτο αντι για σενα...

Ειναι η μερα σημερα που με γυρναει πισω....ισως και η ατμοσφαιρα...βροχη..σκοτεινια..κ δεδομενο πλεον πως μαλλον η μικρη μας ιστορια που δεν αρχισε ακομα θα τελειωσει χωρις happy end....

Δεν ξερω..νιωθω να υπαρχει μια μικρη μορφη αδικιας...να εισαι ενταξει κ τελικα να χανεις...
Μαλλον μονο με ζαβολιες κερδιζει κανεις στο παιχνιδι αυτο...


αυτο που τρομαζει ειναι πως ολα ειναι ιδια μετα απο τοσο καιρο...βλεπεις για ολους ειναι καλο καταφυγιο το παρελθον...και στην προκειμενη βλεπεις πως μονο το παρελθον ηταν ενταξει απεναντι σου...

Καποια στιγμη κουραζομαστε...λογικο ειναι..σχεδον αναγκαιο...ετσι μενουμε εκει..πισω..στα οσα ζησαμε..μα ποτε δεν προσπαθησαμε να ζησουμε ξανα...
Ειναι βλεπεις διαφορετικο να κανεις κατι καινουργιο και προτου ακομα το αγαπησεις να σε πληγωσει...

Για μενα ενας χαμενος παραδεισος...για σενα ο δικος σου παραδεισος...
Προχωραμε στη ζωη μας..δεν ειναι κακο..ενθουσιαζομαστε...ερωτευομαστε ενα χαζοχαρουμενο χαμογελο..κ μετα τι???????

απλα εκει που δεν το περιμενουμε...χανεται....

Περασαν σχεδον 2 χρονια..κ ακομα δεν εχω βρει αυτο που θελω...αυτο που πραγματικα θελω...δεν ειναι αυτο που ειχα...αλλα κατι το οποιο να αγγιζει τα ορια του ανθρωπου εκεινου που ειχα....

Σχεδον 2-3 φορες..το βρηκα...ισως...σχεδον...μια μικρη ταυτιση...οχι ομως κατι το ιδιο...
Βλεπεις τα καλα κομματια...κυκλοφορουν σε ειδικες εκδοσεις...λιγων τεμαχιων....

Το ερωτημα μου ειναι αν πρεπει να αποκαλυψεις η οχι τα αισθηματα σου....?

Ο ηλιος βγαινει...κ μου σπαει τα νευρα...μπαινει ακριβως μεσα στα ματια μου...

Αυτο που ειδα...καλα..{οχι απο τον ηλιο!}...ειναι πως οι ανθρωποι ερχονται για ορισμενο λογο στη ζωη μας...κ μετα απλα χανονται...εκεινο το ταξιδι που ελεγα στο προηγουμενο post μου...

Χανονται...κ παιρνουν μαζι τους ενα μικρο κομματι απο τις ζωες μας...βλεπεις για καποιο ανεξηγητο λογο..ισως απο αναγκη παλι...καταφερα να δεθω μαζι σου...
Το εχω πει απειρες φορες αυτο...κ παντα με πληγωνει το γεγονος πως εγω καποτε εδωσα..κ τελικα οι ανθρωποι αυτοι χαθηκαν...ετσι ξαφνικα....Εισεβαλλαν αρχικα στη ζωη μου..με ταραξαν..με εβγαλαν απο το προγραμμα μου...σχεδον μια καθημερινη καταδιωξη..που εισαι?τι κανεις?μιλα μου..με γραφεις....ποσες φορες τα ακουσα...?
Και παντα να ενδιδεις...πΑΝΤα να εισαι εκει..και να απολογησε....
Και τελικα σε σενα να μην απολογειται κανενας...
Σαν κανονας μοιαζει πια...το ξερω...σχεδον τα ιδια λαθη..ξανα κ ξανα ...απο την αρχη παλι....


Ο χρονος περναει κ μενει στασιμος μονο σε καποιες στιγμες...καπου εκει στο καφε...στη ματια στο μετρο...Χειμωνας μεσα στην ανοιξη....

Ναι η αληθεια ειναι πως ο καιρος με επηρεαζει παρα πολυ...αλλα μου ειχε λειψει για να πω την αληθεια...η μοναξια που επελεξα εγω...κ οχι οι αλλοι....

Θα βρεξει μαλλον το βραδυ...κ νομιζω πως πρεπει να κανω κατι για ανεβω...δεν ξερω αν παλευεται η κατασταση...δεν ξερω ακομα που εισαι εσυ....
Ας μην τραγικοποιουμε καταστασεις...
Ηρθες...ειδες...κατεκτησες..κ μετα..εφυγες....
Φραση παραλλαγμενη...απο μια πολυ καλη θεωρητικια...που γελαει παντα με τον σαρκαστικο τροπο που περιγραφω τα γεγονοτα της ζωης της!!

Οι ανθρωποι λεει...ζουν περιμενοντας...να βρουν εκεινο τον κυκλο που ελεγα στην αρχη...

Ειμαστε ακομα στην αρχη...κανουμε μια ευχη..να πανε ολα καλα...
Γνωριζουμε πως η δικια μας ευτυχια μπορει να εχει ως αποτελεσμα τη δυστυχια σε καποιον αλλο???

Το ξερουμε...αλλα ποιος μπορει να κανει πισω..???
Συναισθηματα ειναι αυτα...δεν αλλαζουν...ουτε με λογικη..ουτε με νεους ερωτες...παντα υπαρχουν...σταματανε μολις εξασθενισουν....κ ακομα οι δικοι μας οι δρομοι δεν κοπηκαν....

Εχω παρει τετοια φορα...κ ειμαι μεσΑ Μου τοσο γεματη..που δεν με σταματαει τιποτα...ξερω που παταω...το βλεπω...θα φαω τα μουτρα μου παλι..αλλα θα παιξω στο παιχνιδι αυτο με τους δικους σας κανονες...ετσι απλα...για να δω..τι πραγματικα αξιζουν τα δικα σας συναισθηματα....



Η αληθεια ειναι πως βαρεθηκα να βλεπω δηθεν ερωτευμενους..δηθεν ζευγαρια...Ναι αρχιζω να μιλαω ειλικρινα...κ αρκετα εριστικα....
Ψευτικοι τυποι που πιστευουν πως αγαπανε...κοπελιτσες που κανουν το σωμα τους βωμο...με μονο σκοπο να τις αγαπησουν οι αλλοι ενω εκεινες ακομα δεν τα εχουν βρει με τον εαυτο τους...
ΒΑρεθηκα να ακουω ψευτικα λογια απο τους γυρω μου...Βαρεθηκα να το παιζουν πως ολα πανε καλα...ενω οι ιδιοι βλεπουν τα λαθη...
Πειτε μου εσεις που ξερετε απο σχεσεις αυτο ειναι η αγαπη?μακροχρονοι μυθοι με λιγα λεπτα ευτυχιας??

Εμενα μου εμαθαν κατι αλλο καποτε..να αγαπας..τον αλλον για αυτο που ειναι..χωρις να θες να τον αλλαξεις...να θες μονο να δειξεις ποσες δυνατοτητες εχει...να μπορεις να εισαι καλα...να εχεις εμπιστοσυνη...να μην κρυβεσαι...να μην χανεις τον κοσμο επειδη εισαι σε μια σχεση...να μπορεις να δινεις...χωρις να φοβασαι πως ξαφνικα ο αλλος θα κανει πισω....

Ισως τελικα εμενα στο μυαλο μου η αγαπη να ειναι οπως στο μυαλο των 15χρονων...και πες μου ειναι κακο??ισως ετσι να ειναι πιο απλη...πιο πραγματικη....


Aπλα μαλλον βλεπω πως οι ανθρωποι πλεον αγαπουν με το μυαλο....Αληθεια πες μου εσυ που ξερεις...πως γινεται αυτο???
Κενες καταστασεις...διχως νοημα...ετσι απλα για να εχουμε μια σχεση..μια σχεση που απλα φανταζει ιδανικη...τελεια...γιατι πολυ απλα ΦΟΒΑΣΑΙ-ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ-ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ-ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ-ΕΔΩΣΕΣ ΙΣΩς ΑΛΛΑ ΕΧΑΣΕΣ-ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ?ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΟΥ ΖΕΙΣ?ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ Κ ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΣΑΝ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ-ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΠΟΤΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ-ψΕΥΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ...

Θες την δικη μου την αληθεια?πες μου...ετσι κ αλλιως εγω θα την πω..ποτε δεν φοβηθηκα...ποτε δεν εκανα πισω...και για αυτο...θα ειμαι παντα εδω...να αγαπαω καθε ανθρωπο που γνωριζω...καθε ανθρωπο που θα μπει κ εκεινος στον κανονα που μπηκες κ εσυ...καθε ανθρωπο που ερχεται και θα φυγει...μα ποτε...ποτε ομως...δεν θα κανω πισω....Γιατι απλα...το να ξερεις πραγματικα τι νιωθεις ειναι μεγαλη μαγκια....
Και αν κ δεν ειμαι αντρας...μπορω να εχω τα @##$$ να συμπεριφερομαι πιο ενταξει απο ολους εκεινους που το παιζουν αντρες...


Αυτα ειναι τα λογια μου σημερα..καθολου φιλοσοφικα...απλα εριστικα...ετσι κ αλλιως δεν εχει σημασια πια τι λεω...αλλα τι κανω....

Και ακομα δεν αρχισα.......

Καλο μας σαββατοκυριακο...
Καποιοι θα πουλησουν για αλλο ενα βραδυ την ψυχη τους...και καποιοι αλλοι σαν κ μας θα καταφερουν να δουν τις πραγματικες καταστασεις της ζωης....


Καλη μας διασκεση....................

....Come back....

Επιστροφη ξανα...ο παλιος καλος χαρακτηρας παλι πισω....

ειμαι ξανα εδω ετοιμη να δωσω μαθηματα ζωης κ φυσικα θετικη ενεργεια σε οποιον την χρειαζεται!!!!

Δεν εχει περΑΣΕΙ πολυ ωρα που επεστρεψα απο ενα καφεδακι με τους καλους μου φιλους....
Μαθητικο παλιο στεκι στις 7.30...εξω βροχη κ υπερβολικο κρυο...Μεσα ομως μια ζεστη ατμοσφαιρα γεματο με 17χρονΑ που θελουν να ξεκουραστουν απο τα μαθηματα,ζευγαρακια που αγκαλιαζονται για να αποφυγουν το κρυο...κ παρεες σαν και τις δικες μας που ψιλοχανομαστε λογω της καθημερινοτητας αλλα ειμαστε τελικα παντα εκει..μαζι..στο δευτερο σπιτι μας...

Θυμαμαι πως για 2 συνεχομενα χρονια ημουν καθε μερα εκει...γελια ..δακρυα...αγκαλιες..φιλιες...χωρισμοι...διαβασμα...εκθεσεις πανω στην μπαρα..ποσα πολλα..εχουν περασει μονο 2 χρονια κ μετα μου φαινεται σαν μια χθεσινη δεκαετια....ακατανοητο αυτο που γραφω...αλλα οσοι εζησαν μαζι μου σε αυτο το χωρο καταλαβαινουν τι εννοω...

Ποσο γελασαμε σημερα..ετσι θελω να ειναι μερες μου...μονο με φιλους παρεα...με φιλους που με κανουν να ειμαι καλα...
Απορω πως επετρεψα σε μενα να πεσω τοσο πολυ ψυχολογικα...αλλα ποτε ξανα...για κανενα λογο...

Θυμαμαι ακομα πως σε αυτο το μαγαζι ηπια τον πρωτο καφε στον δρομο προς την ενηλικιωση...θυμαμαι τα παρτυ...θυμαμαι τις κοπανες...θυμαμαι τα γελια μου να ακουγονται σε ολο το χωρο...θυμαμαι να ειναι η πρωτη επιλογη πριν το σχολειο...θυμαμαι να δακρυζουμε καθως θυμομασταν αναμνησεις..κ ειμασταν μολις 17...

Τωρα στα 19...ομορφη ηλικια...εχω πολλα ακομα να κανω...ακομα δεν αρχισα...κ αν το τελος δεν ειναι happy end εγω δεν θα τα παρατησω..σημαινει πως ακομα δεν τελειωσαμε...

Την ωρα που επεστρεφα σπιτι ακουσα στο δρομο το τραγουδι του Δημητριαδη <ξυπνα φτασαμε..>...Καθε στιχος...ηταν μεσα στο μυαλο μου..κ ολος αυτος ο συνειρμος με το μαγαζι..ηταν σαν να το ζουσα....<Βγαίνω πάλι στο δρόμο που μαζί περπατήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Είν' ο ίδιος ο δρόμος από 'κεί ξεκινήσαμε
μα γυρίζει ο χρόνος στη στιγμή που αρχίσαμε...>

ετσι ενιωθα λες κ οτι ηταν ολα εκει...ο Αρης να μου λεει πως το βραδυ δεν κανει να πιω καφε...ο Στεφανος να θελει να παει μεχρι το φροντιστηριο...η παρεα να ξεμενει πισω για να αποτελειωσει τον καφε..κ εγω να πηγαινω για να κανω αρχαια γεματη...να πηγαινουμε για την πλακα μας...
Ξαφνικα νομιζα πως θα τα ζουσα ολα απο την αρχη...αλλα δυστυχως δεν ηταν ετσι...ωστοσο...ειμαι 19...θα κανω ακομα καλυτερες αναμνησεις που θα θυμαμαι και θα γελαω....πλεον με καλυτερες επιλογες...μπορει να συνεχιζω να βγαζω και φωτογραφιες..αν κ ολα εχουν αποτυπωθει στο μυαλο μου με ενα πολυ τελειο τροπο...

Ξερω πως κατι μου λειπει στη ζωη μου..κατι που πραγματικα θα με ολοκληρωνει..ομως οχι δεν εχω παραπονο...υπαρχουν τα παντα σχεδον...ακομα κ αυτα που δεν εχω..που τα κατεχει καποιος αλλος για μενα..ακομα και σε αυτα εχω υπομονη κ θα τα κατακτησω καποια στιγμη...

ειναι τοσα πολλα που θελω να πω αυτες τις μερες αλλα δεν μπορω να τα περιγραψω..ειναι εκεινη η λεπτη γραμμη που νομιζω πως εχω ξανα αναφερει..η οποια δεν με αφηνει να καθορισω τα συναισθηματα μου...ομως οπως και να εχει ο καιρος θα δειξει..το θεμα ειναι να εκμεταλλευομαστε καθε ευκαιρια..γιατι ξαφνικα καποιος θα εμφανιστει απο το πουθενα και θα μας τη κλεψει....
ακουγομαι αρκετα διεκδικητικη..αλλα η αληθεια ειναι πως βαρεθηκα να υποχωρω...κ ακομα κ αυτη τη φορα δεν θα κανω πισω..ειναι ανοητο πια να ειμαι καλη για να ειναι καλα οι αλλοι..ας ειμαι μια φορα κ εγω κακια για τους αλλους αλλα ας υποστηριξω το εγω μου και τις επιλογες μου..αν και ξερω πως κ εσυ θα εισαι ενα λαθος...

Επιλογες που ποτε δεν καναμε γιατι φοβηθηκαμε οχι μονο να πληγωσουμε καποιον τριτο..αλλα γιατι φοβηθηκαμε πως δεν θα ειναι επιτυχημενες...ενας αγωνας ανισος...μεταξυ συναισθηματων δικων μου κ δικων σου...
Δεν ξερω αν οι ανθρωποι θελουν τα ιδια πραγματα..να ζητας τα ιδια...αλλα να κανεις αλλες επιλογες...
Αυτες τις επιλογες φοβαμαι κ υποχωρω..απεναντι στις δικες σου..γιατι μαλλον δεν ειμαι μεσα...αλλα αυτη τη φορα θα κανω τα παντα για δω πραγματικα πως ειναι να μπορεις να βρεθεις μεσα στις επιλογες του αλλου....οχι για σενα...αλλα για μενα...

Να εχεις παντα τη δυναμη να πειραματιζεσαι οχι για τους αλλους αλλα για σενα...αυτο θα κανω και εγω..κατι καλο για μενα..κατι το οποιο θα μου αποφερει οχι κατι καλο για εκεινη τη στιγμη αλλα για παντα ισως....ισως ακομα κ σε πολλους τομεις στη ζωη μου....


Πια τα φώτα δεν τρέχουν, τη ζωή μας χαλάσαμε
Μη μου λες σ' αγαπώ
τώρα πια... Ξύπνα! Φτάσαμε



Αυτο θα πω..ξυπνα γιατι φτασαμε στον προορισμο...εγω μεσα απο την καρδια μου προσεφερα τη διαδρομη...αλλα εσυ θελεις μονο τον τελος του προορισμου...το θεμα ειναι πως ο δικος μου ο προορισμος δεν θα εισαι εσυ...εσυ θα εισαι απλα..η συνοδεια..ο προορισμος...ο δικος μου θα ειναι εκεινος...που στη διαδρομη θα επιλεξει την ιδια καταληξη με μενα...και δεν θα τον νοιαζει ποτε θα φτασουμε...η το ποσες φορες θα σταματησουμε για να ξεκουραστουμε..Ξυπνα λοιπον...φτανουμε σε λιγο καιρο..


νιωθω πληρης...νιωθω πως πλεον κανω εγω τις επιλογες μου...υπαρχουν πολλοι ανθρωποι μεσα σε αυτες...φιλοι κολλητοι..ανθρωποι που ακομα δεν φτασαμε να κολλησουμε ταμπελες φιλιας..αλλα εγω αγαπαω κ εκτιμω πραγματικα...ανθρωποι που δεν ηταν μονοι..ανθρωποι που εγιναν παραδειγματα...υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι..που διαγραφτηκαν απο τη λιστα επιβιβασης...και σε αυτο δεν φταιω εγω...αλλα εκεινοι το επελεξαν....

Η ωρα εχει περασει και η βροχη σταματησε...αν κ τωρα που δεν ειμαι εξω απο το σπιτι θα ηθελα πολυ να ακουΩ τις σταγονες να πεφτουν και να ακουγονται ακομα πιο γρηγορα και απο τους χτυπους τις καρδιας μου...Μου αρεσει η βροχη λιγο πριν τις ανοιξιατικες μερες...εχει κατι πραγματικα ομορφα μελαγχολικο...
Γυρνας μονο σε ομορφες καλες στιγμες...ακομα και σε εκεινες τις στιγμες που ονειρευτηκαμε..πως αυτη τη βροχη θα την περασουμε με εναν μονο ανθρωπο...αλλα τα γεγονοτα αλλαξαν...τυχη..μοιρα...οι δικες σου απλα επιλογες...

ΘΑ τις κατακρινω..θα σε βοηθησω..θα ειμαι εκει...τι σημασια εχει αν ο ανθρωπος που αγαπαμε δεν ειναι καλα επειδη εμεις δεν του δινουμε αυτο που πραγματικα εχει αναγκη..ακομα και οταν δεν μας θελει διπλα του οπως τον θελουμε εμεις...

Σχημα ακανονιστο τα αισθηματα...να αγαπατε πολυ τους φιλους σας...ειναι παντα Εκει...και αν καταλαβαινετε ολοι σας τι διαβαζετε ακριβως...θα πρεπει να θυμαστε καλα...πως δεν ειμαστε διπλα σε καποιους ανθρωπους τυχαια..αλλα γιατι το επιλεξαμε..επελεξα να ειμαι διπλα σου ως εννοια σχεδον φιλικη γιατι ετσι ειναι το καλυτερο..αλλα ισως στην πραγματικοτητα να μην ειναι...
Ομως ειμαστε διπλα σε οσους πραγματικα αγαπαμε και θελουμε το καλυτερο για εκεινους..ακομα και οταν δεν καταλαβαινουν πως μας πληγωνουν..


Ετσι ειναι ανθρωποι..ερχονται φευγουν...σχεδον περαστικοι...και ομως ειναι καποιοι ανθρωποι στη ζωη μας...σαν τον <Γ>...τον <Π>...την <Κ>...την <Μ>...που ειναι παντα εκει...παντα για να ακουσουν ολα εκεινα που θελουμε...αυτοι ειναι οι ανθρωποι που θα εχω εως τον προορισμο διπλα μου...


Αλλοι παλι θα ερθουν στΑ μεσα της διαδρομης..θα ταραξουν τα νερα..θα μας ενθουσιασουν..θα μας κανουν να αγαπησουμε το χαμογελο τους...το κεφι τους..τον χαρακτηρα τους..θα χανονται κ θα εμφανιζονται στο πουθενα...αλλα ακομα δεν ξερω αν θα ειναι μεχρι το τελος ταξιδιου μαζι μας...γιατι ακομα δεν φτασαμε...

Κλεινω παραθετωντας τους στιχους...ακομα δεν ξερω πως ανεβαζω κλιπακια...αλλα θα δωσω τον συνδεσμο για ακροαση του τραγουδιου...

Καλη μας νυχτα...κ θελω σε αυτο το ταξιδι να εισαι κ εσυ εκει...
Καλο μας βραδυ...κ νομιζω πως επεστρεψα ακομα καλυτερη!!



http://www.youtube.com/watch?v=7BXtXLO0mnI&feature=related

Βγαίνω πάλι στο δρόμο που μαζί περπατήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Είν' ο ίδιος ο δρόμος από 'κεί ξεκινήσαμε
μα γυρίζει ο χρόνος στη στιγμή που αρχίσαμε

Κι είναι όλα μπροστά και οι νύχτες που χάσαμε
και ο δρόμος εδώ σαν να μην τον περάσαμε
και τα φώτα να τρέχουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε
και τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμε

Και τα φώτα να τρέχουν σαν τον χρόνο που χάσαμε
Είχες πει σ' αγαπώ
όμως πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε

Βγαίνω πάλι στο δρόμο που στη μέση αφήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Κι είναι όλα μπροστά κι οι στιγμές που πετάξαμε
και οι άσχημες μέρες που από μόνοι μας φτιάξαμε

Και τα λάθη μπροστά που ποτέ μας δεν σκεφτήκαμε
που με μάτια κλειστά να τα δούμε αρνηθήκαμε
και τα φώτα να τρέχουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε
και τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμε

Πια τα φώτα δεν τρέχουν, τη ζωή μας χαλάσαμε
Μη μου λες σ' αγαπώ
τώρα πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε
Είχες πει σ' αγαπώ
όμως πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε