...Ταξιδευω το εγω μου.....

...Ενας μηνας μετα περιπου...
Αρκετα μεγαλη αποχη....
Κανεις δεν μπορει να ξεχασει...απλα κανεις δεν θελει να θυμαται..και ετσι απλα τριγυρναει....κατω απο το φεγγαρι..μηπως τελικα η τοσο δυνατη λαμψη του,σου αποκαλυψει μεγαλες αληθειες...ενα δρομο...που να δειχνει μια κατευθυνση...ισως χωρις επιστροφη...

Οι μερες περασαν με μεγαλη ενταση κ αγχος...σχεδον ψυχοφθορες...μα πιο τραγικη η απουσια....
Αποψε..η ζεστη πιανει το κοκκινο...και καιει τις ψυχες μας..
Το μονο που λειπει ειναι απλα μια παρουσια...σχεδον πιστευα πως δεν την ειχα αναγκη...
Ναι μια χαρα κ χωρις κ αυτην...απλα...τα πραγματα ειναι αλλιως..ενα βασικο μοτιβο...χωρις αισθησεις...

Αποψε...
η ζεστη...τα φωτα...η ηρεμια της βραδιας..μου εφεραν στο μυαλο μου πολυ ζωντανες στιγμες...Στιγμες...που εφεραν μικρες ηθικες νικες...λεπτα χαρας...και ολοκληρωσης...

Πως ειναι τελικα να εισαι μονος??
Ουτε που ξερω..θα ελεγαν λιγους μηνες πριν...
τωρα ισως να το νιωθω απλα...

ΣΧεδον ολα και σχεδον τιποτα....!
Μια μικρη αβεβαιοτητα..με σιγουρια καθημερινοτητας....

Η ευτυχια ειναι προσωπικη υποθεση......Σωστα??
Αν τελικα δεν εχουμε αυτο που θελουμε...που θα βρουμε την ευτυχια???ειναι εφικτη..?
Και αν ειναι ..θα ειναι πραγματικη..?

ΔΕν θελω ουτε να θυμαμαι...ουτε να σκεφτομαι...ουτε να νιωθω...
Γιατι απλα...το να νιωθεις οπως εγω τωρα ειναι η πιο δυνατη συνεπεια των αισθησεων μας...

Της ακοης...."οταν αρχιζει να ακους την χροια αυτης της φωνης..ειναι σαν να γινεσαι μαγνητοφωνο...να καταγραφεις και την πιο ασημαντη λεξη...μονο και μονο..για να ακους αυτη τη φωνη...."

Της ορασης..."εκεινο το βλεμμα που αντικρυζεις...με το πιο γλυκο χαμογελο που εχεις δει...που ολα γυρω ειναι απλα χρωματα χωρις περιγραμματα...οταν τα ματια σου αντικρυζουν αυτη τη μορφη..."


Της αφης..."εδω για καποιους εντονα...για αλλους απλη εικονα..σχεδον μια τυπικη χειραψια..που θα σου θυμιζει παντα εκεινη την πρωτη φορα...τον τροπο που σε χαιρετησε καποιος.."


Και μετα τι...???

Η συνθεση αισθησεων...που με τον καιρο γινονται απλη συνηθεια...ισως και εμμονη??
Να πιστευεις σε μια εμμονη..??Η να εχεις επιμονη για να κρατησεις κατι που ποτε δεν καταφερες να εχεις???δεν εχεις οχι γιατι δεν εδωσες...αλλα γιατι ο αλλος δεν μπορεσε να καταλαβει τι θα εδινες...ή τι προσπαθεια εκανες για να δωσεις....


Καποιοι στιχοι του Θηβαιου....
"Να μην ξερω πια τι κανεις
αλλο να μην με πικρανεις...Δεν μπορω...
Δεν μπορω να σε κοιταζω..και στα λογια να μην βαζω
............σ'αγαπω...."

Μια παρουσια που ποτε δεν ηταν εδω ...αβεβαιη...στο κενο...ενα ρισκο...!!!
Οι επιλογες μας λοιπον...για αλλη μια φορα μας επιβεβαιωνουν..!!
Ενα ρισκο που δεν σκεφτηκα πως πηρα...ισως για πλακα...
και τωρα απλα τοσο σοβαρα.....!

Η νυχτα παντα με επηρεαζε....
Η αποψινη ξυπναει μερες που περασαν...
οχι ολες...μονο εκεινες που θελω να θυμαμαι...
Εκεινο το σαββατο του Απριλη..μικρες στιγμες...που γινοντουσαν ολοκληρη ζωη..

Θελω απλα να περασει ο χρονος...
πως δεν ξερω...ουτε με νοιαζει...απλα να περασει...αργα,γρηγορα....δεν ξερω πια...αρκει να ειναι αβασανιστα...χωρις καμια παρουσια...ουτε απουσια..των οσω εχω τουλαχιστον τωρα...

Πως ειναι δυνατον να χασεις κατι ..αν ποτε δεν το εχεις...???

θα ελεγα απλα ανεξηγητο....

Δεν το καταλαβα ποτε αυτο...ουτε θα το καταλαβω...
ΘΑ ταξιδευω εκει που θελω εγω για βρω απαντησεις...
και τωρα η μοναδικη ερωτηση προς απαντηση..ειναι ενα μεγαλο ΓΙΑΤΙ....

ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ....ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ....

Δεν χρειαζεται πολυ...μονο λιγα δευτερολεπτα απλα για να κανεις στροφη και να πεις τελος...ποτε ομως θα ειναι η καταλληλη ωρα για αυτα τα λιγα δευτερολεπτα ποτε δεν ξερεις...

Τα λογια μου απλα...
"αν θες κατι
κυνηγα το
δειξτο
στην τελικη
δεν θα χασεις τιποτα παραπανω
απο αυτο
που δεν ειχες
ΠΟΤΕ....."


Κι ομως δεν το εκανα..ηθελα...αλλα τιποτα..απλα μια σταση παθητικοτητας..αναμονης και επιμονης...
Αλλου ηθελα να παω το θεμα αλλου κατεληξα....


Επισης ειναι κ πολυ λιγα αυτα τα δευτερολεπτα που αρχιζεις να κολλας σε μια ακαθοριστη μορφη μου το μονο που σε κανει να την εχεις μες το μυαλο σου...
Ειναι ο ηχος της φωνης...και το χαμενο βλεμμα....


αν τελικα..καποιος μας αγαπαει..γιατι μας πληγωνει τοσο....???
Πληγωνομαστε μονο απο ανθρωπους που αγαπαμε....
Και ως επι το πλειστον..πληγωνουμε ανθρωπους που μας αγαπανε...


Ηδη 2χαμενες ευκαιριες...
και ανευ ορων...αισθηματα...
με μικρα παραστρηματα...
Χαθηκαμε στο πουθενα...
Μα καπου θα βρεθουμε.....
Η νυχτα αναβει φωτιες...
που καπου αλλου θα σβηστουνε...

Αλλου ή οχι...δεν ξερω...
ΣΤην επομενη ευκαιρια...δεν θα σκεφτω τιποτα....
Οπως ειπα και στην φιλεναδα μου....
Εγω θα πηγαινω με 1000...και ο αλλος ας μην εχει τραβηξει ακομα ουτε το χειροφερνο....
Δεν παταμε φρενο...γιατι η ζωη ειναι ενα μεγαλο ρισκο...

Αξιζει οτι κανουμε ...
κ οτι νιωθουμε αν το νιωθουμε πραγματικα....
καποια στιγμη ...σημερα αυριο...ποτε...ισως να αναθεωρησω...
Ομως αυτη τη στιγμη..ειμαι ΕΔΩ...
Απλα...να ολοκληρωσω..ενα χρονικο περιορισμο που με καθιστα αυτη τη στιγμη ανικανη να εκπληρωσω αυτα που εχω στο μυαλο μου....
Ο χρονος απλα θα περασει...
Δεν ξερω ουτε τι θα παρει...ουτε τι θα φερει...
Το μονο που ξερω...
ειναι πως...δεν θα σταματησω ποτε...να πιστευω και να στηριζω στα συναιθηματα μου..οσο λαθος και αν ειναι.....


Καληνυχτα....
Να λετε σ'αγαπω..οταν μπορειτε...
οταν το νιωθετε...
οταν πραγματικα αγαπατε....