...Παρασκευή και σήμερα....

επιτελους ερχεται το σαββατοκυριακο!!!Σήμερα μας πηρε για τα καλα ο υπνος...κ κάναμε το μεσημέρι πρωι!!!Αλλα δεν πειραζει....εχουμε ολοκληρη μερα δικη μας να κανουμε τα παντα...αν...κ μετα με βλεπω παλι στην αγκαλια του αγαπημενου μου Μορφεα...με μονο σκοπο να απαλλαγω απο το διαβασμα....

Βεβαια εχω τρομερη διαθεση για διασκεση σημερα....οχι κατι πολυ εντονο...αλλα για κατι για εξω απο το σπιτι...δεν αντεχω αλλο το διαβασμα...κ καλως ή κακως εγω τα παραταω για σημερα!!!

Χτες λοιπον...εμαθα κατι καινουργιο για τον ερωτα...κ ισως τελικα να ενστερνιστω αυτη την ιδεα...γιατι απο καθε αποψη μας θετει σε μια πιο ασφαλη τροχια....

..Μεσα απο το μυαλο λοιπον ενος πολυ πιο εμπειρου ανθρωπου απο μενα...ο ερωτας στοιχειοθετειται πολυ διαφορετικα....
...Πρωτα γνωριζεις καποιον...κλεβεις λιγο απο το χρονο του...μοιραζεσαι...κ μετα ερχεται αυτο το καλο συναισθημα...<~οχι παντα~>...μου ειπε...κ εκει...δεν ηξερα τι να πω...σκεφτομουν λοιπον ολο το βραδυ οσα ειπαμε...κ αν και η προσεγγιση του θεματος ηταν τελειως διαφορετικη απο τα δικα μου δεδομενα...κατεληξα..πως τα συμπερασματα του ειναι πραγματικα...

Βεβαια δεν ξερω αν ηδη υπαρχει ο ερωτας...κ μετα αναζωπηρωνεται...ή απλα...δημιουργειται...μεσα στη διαρκεια της επαφης...
Ισως να είναι ετσι...συνηθιζω να ερωτευομαι..καθετι ομορφο που υπαρχει..κ συνηθως <ματια που γελουν>...αλλα μετα τι???μενεις σε αυτο....??μαλλον οχι....

Απαιτειται λοιπον..με βαση τη θεωρια του <Α>..οτι για δεσμευθεις απο το αισθημα του ερωτα..χρειαζεται...η επαφη..ισως οχι καθημερινη...αλλα να μπορεις να επικοινωνεις..να μοιραζεσαι...ειπε επισης....<ειναι η αναγκη να εχεις καποιον ανθρωπο να εισαι μαζι...να μοιραζεσαι στιγμες..καποιον ..ο οποιος ειναι ισως κατι παραπανω απο φιλος..οχι απο την αποψη οτι τον εχεις σε μεγαλυτερη εκτιμηση..>

Μια θεωρια λοιπον..με βαση την εμπειρια...κατι που ηδη εχει ειπωθει απο Ελληνες φιλοσοφους...Πλατωνας..Αριστοτελης..ο ανθρωπος...δεν μπορει να ζησει μονος..αλλα σε κοινωνια....Καπως ετσι ειναι οι φιλοι μας...οι σχεσεις μας..μια κοινωνια...μια αναγκη για επαφη....

Θα ελαφρυνω λιγο το κλιμα...κ θα ξεφυγω απο τη φιλοσοφια...και θα παω στα οσα εμαθα...ειναι λοιπον η αναγκη για επικοινωνια αυτη που μας θετει να αγαπαμε~να ερωτευομαστε~να κανους σχεσεις αλλοτε ερωτικες αλλοτε φιλικες????

Ισως να ειναι ετσι...μπαινουμε στη διαδικασια να γνωριζουμε ανθρωπους με σκοπο να καλυψουμε επιθυμιες μας...αναγκες...κενα...αλλοτε...ηθικες κ αλλοτε υλικες...
Αλλωστε ποσοι ανθρωποι προσεγγισαν κ σενα για τις υλικες απολαβες τους...χωρις να δωσουν σημασια στα συναισθηματα σου???

Κυνικος τροπος σκεψης που πραγματικα δεν ταιριαζει στον ονειροπολο χαρακτηρα μου!!!


Και ομως...σιγα σιγα πιστευω τα οσα ειπε..γιατι δεν ειχε καθολου αδικο...
ενας ακρως αντιθετος τροπος σκεψης....αλλα βασισμενος σε εμπειρια κ πραγματικοτητα...

Ειναι δυνατον να υπαρξει ομως μια σχεση χωρις να υπαρχει εστω...κ στη φαντασια..το σημαδακι αυτο του ερωτα???...κ πως θα μπορεις..να προχωρησεις χωρις αυτο..?

Τελικα καθε ανθρωπος...ερωτευεται διαφορετικα.....ισως οι ανθρωποι που ερωτευονται με τον τροπο του <Α>...να ερωτευονται λιγες φορες...αλλα πραγματικα...κ διατηρουν το αισθημα αυτο...ζωντανο...για πολυ καιρο....
Σε αυτο ειμαι σχεδον απολυτως σιγουρη..
Βεβαια ακομα δεν μπορω να καταριψω τη δικη μου θεωρια~τροπο...
γιατι μπορει να ερωτευομαι παντα και πολυ συχνα...αλλα ακομα...δεν εχω αποπειραθει να μπω στη διαδικασια...να κανω κατι παραπανω..να μπω δηλαδη σε μια σχεση...για να μπορω να εχω την εμπειρια κ δω ποσο θα αντεξει το αισθημα αυτο του ερωτα!!!


Οπως κ να εχει ομως...απλα ερωτευτειτε!!!!Τωρα~μετα~αυριο~σημερα...οποτε το νιωσετε...κ οποτε το εχετε πραγματικα αναγκη!!
Σημασια για μεναδεν εχει καθολου ποτε θα το νιωσεις..αλλα να το νιωσεις...κ αν το νιωσεις..μη διστασεις ποτε να το δειξεις...αλλωστε και με τους δυο διαφορετικους τροπους που ερωτευεσαι..ποτε δεν περιμενεις ανταλλαγμα...κ σε αυτο συμφωνησαμε και με τον <Α>!!!


Η ανοιξη ερχεται...κ πρεπει να μας βρει ολους χαρουμενους!!




Τα σημερινα λεγομενα..αποκλειστικα αφιερωμενα στον <Α>...που μου εδωσε την ιδεα...κ τον τροπο σκεψης του για να γραψω!!!Ευχαριστω πολυ πολυ!!!



Καλη μερα σε ολους μας!!!

Ανευ τίτλου παραμύθι.....

Πεμπτη αποψε..κ πολυ γρηγορα εφτασε αυτη η εβδομαδα στο τελος της...
Οι μερες εφτασαν...κ η εξεταστικη φτανει σιγα σιγα στο τέλος της...με ενα <<ζευγαρι>> μαθήματων θα έρθει η λήξη...κ εκει που δεν θα το καταλάβουμε...θα ξαναξεκινήσουμε πάλι τα ιδια....

Πιστευα...κ ακομα πιστευω πως εκει που δεν το περιμένεις ερχεται κατι καλό στη ζωη σου...το λεει κ ο στιχος αλλωστε....ναι είναι αλήθεια...ακομα δεν κουράστηκα να παρομοιάζω τη ζωη με στίχους...

Τα ωραιότερα πράγματα,λενε,στη ζωη ερχονται σε ζευγαρια...ή ως μονάδας που επιδιώκουν το αποτέλεσμα να δημιούργηθει ενα ζευγαρι....
Σήμερα έμαθα ένα τόσο ευχάριστο νεο...κ αποδείχτηκε πως η ζωη επιφυλάσσει σε κάθε ανθρωπο το ζευγάρι του...

όμως με το δικο μου τι θα γίνει???να το περιμένω απλα ή να αρχισω να το ψάχνω??
Η πίεση κ το άγχος με κάνουν να σκέφτομαι διαφορα πράγματα για την ζωή μου...βλέπω πως οτι ήθελα....ερχεται...αλλα καθυστερημένο...με αποτέλεσμα να μην είναι πλεον το επιθυμητο....είναι εκείνες οι ευκαιρίες που είχα ξαναπει...που δεν εκμεταλλευεσαι...κ τελικα...χανεις....
Ετσι νιωθω αυτη τη στιγμη σαν ευκαιρια...
Σαν ευκαιρια που δίνεται...αλλα δεν εκμεταλλευεται γιατι πολυ απλα θεωρειται δεδομένη...

Αληθεια ποσο ακομα μπορει να δίνει ενας ανθρωπος χωρις να παίρνει???
Κ απο αντοχή εσυ πως τα πας??θα τα καταφέρεις????

Εχω ξαναπει πως για μένα η ευτυχια ειναι εσωτερική υπόθεση...υπόθεση...που φτιάχνω εγω...για μένα..με ανθρώπους που αγαπαω...γιατι χωρις εκείνους..η ευτυχια δεν θα είχε πραγματική υπόσταση...παρα μόνο πλασματική...

Δεν πίστεψα ποτε...πως οι σχέσεις των ανθρώπων είναι <<ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ>> ..γιατι πολυ απλα...ποτε οταν αγαπησα ή μίσησα...δεν περίμενα να μου δοθεί ανταπόκριση...θα μου πεις...πως μπορω και συγκαταλεγω στα οσα λεω το μίσος...όμως το μίσος..είναι ενα πραγματικο συναισθημα για μένα...που νιωθουμε...μονο για οσους αγαπαμε πραγματικα...
Αντίθετες έννοιες...αλλα απολυτα συνδεδεμένες.....


...Ερωτας..Αγαπη..Μίσος..λέξεις που πάντα έχω στο μυαλο μου...λέξεις που διέπουν ολες τις ανθρωπινες σχέσεις....

...Ολα τα συναισθήματα...διαχωρίζονται..απο μια μικρη..λεπτη γραμμη...που εσύ θετεις..αλλα ποτε δεν θα μαθεις ποτε την ξεπερασες..κ ποτε εμεινες πισω απο τα ορια..
Τι λες ειναι καλο να ξεπερνας τα ορια???κ αν αυτο έχει αντικτυπο τι κανουμε???απλα απομακρυνομαστε...ή παίζουμε σε αυτο το παιχνιδι με τους ακαθοριστους κανονες???

Πες μου λοιπον..ποιος θα πρεπει να καθορισει τους κανόνες???κρατώντας σταση παθητικη..μένω πίσω..αποδεχόμενη κάθε κανόνα που επιβάλλει ο συμπαικτης ή αντιπαλος τελικα???τι ειναι πραγματικα στη ζωη μας οι ανθρωποι που αγαπαμε...??συμπαικτες ή οι πιο σκληροι αντιπαλοι μας???

Αντικρουόμενα συναισθήματα..να αγαπας ένα ανθρωπο...κ να γεμίζεις με μίσος..εκει που δεν το περιμενεις..τι ειναι αυτο που σε κανει να μισεις...η προδοσια...ή μηπως η χαμένη ευκαιρια να δείξεις τι νιώθεις??????


...περναει ο καιρος..οι ευκαιριες...κ ακομα δεν καταλαβαινω....να υποφέρεις σιωπηλα για τα συναισθήματα που εσυ εχεις ενω οι αλλοι οχι...ή απλα...να δείχνεις τι αισθάνεσαι κ ας καταλήγεις να το μετανοιώνεις που έδωσες...να μετανοιωνεις...οχι για οτι δεν πηρες αλλα για οσα εδωσες και οι αλλοι δεν εκτιμησαν...

Ειναι ο ηχος μια φωνης...που σε ταραζει..μια φωνη που μισεις..μα που εχεις τοσο αναγκη...που περιμένεις..να ακουσεις...εκει που πραγματικα πας να την διαγραψεις...

..Αν ρωταγα καποιον πως λεγεται αυτο που νιωθω...θα μου έλεγε παράνοια....ή...κατι πιο συγγενικο...έρωτας.....

Τελικα υπαρχει...?...ή απλα..ψυχανεμιζόμαστε...μέσα απο τραγελαφικες φιγουρες που ερχονται απροσμενα στη ζωη μας...ταραζόντας την ηρεμια...φέρνοντας ευτυχια..κ καταλήγοντας αλλοτε με το γνωστο < happy end >...κ αλλοτε...με ενα παραδοξο τελος...

Αλλα αν η ζωή ηταν σαν παραμύθι..κ ξέραμε πάντα το τέλος...ποιος ο λογος να προσπαθούμε να κατακτήσουμε κατι..που μπορει ήδη να το έχει κατακτησει αλλος???

αυτο ειναι το βασικο θέμα..η πραγματικότητα...μέσα απο τα ματια καποιων ανθρωπων...μοιαζει με παραμυθι...παραμύθι που μόνο εκεινοι θα επιλέξουν το τέλος..γιατι εμείς..μπορει να προσπαθούμε για την κατάκτηση..αλλα εκεινοι θα επιλέξουν πιο ειναι το καλυτερο τελος...



Κοντευουν μεσάνυχτα...κ απο τον συνειρμο που εκανα που ηρθε στο μυαλο μου το γνωστο παραμυθακι σε ολους <<η σταχτοπουτα>>....λες μετα τα μεσανυχτα...να αλλαξουν ολα???να επιστρέψουμε στην πραγματικοτητα???ή θα συνεχίσουμε το παραμύθι που ζουμε..περιμένοντας...τον πριγκιπα...οχι απλα να βρει το γοβακι....αλλα να το επιστρεψει κ σε μας.....




Καληνύχτα σε όλους...εγω απλα θα περιμενω το γοβακι...

..και ήρθε κ το σαββατόβραδο......

...Δεν νομίζω να άφηνα τη πρωινή δημοσίευση χωρίς συνέχεια....

..τελικά δεν βγήκα..καλώς ή κακώς...ψυχολογικά..έχω πέσει..και δεν ξέρω καν τι φταιει...μαλλον ξέρω πανω κατω τι φταιει...κ εκει που με κάνει να νιώθω καλα..να'μαι πάλι πισω....υπομονη..μόνο αυτο...


Σήμερα η μέρα δεν θέλει να κουράζουμε το μυαλό μας απο αυθαιρετα συμπεράσμα..κ απο αυτα τα περίεργα συναισθηματα που όλοι λιγο πολυ έχουμε νιώσει....
Σήμερα η μέρα επιβάλλει να είμαστε καλα...να λειτουργούμε συμφωνα με τη <μηχανή>...


Και ναι ετσι θα γίνει..δεν υπάρχει λογος για αρνητικη στάση στη ζωη..κ στα όσα συμβαινουν...ή μαλλον στα όσα ακόμα δεν συμβαίνουν στη ζωη μας...

Ναι...η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση...υπόθεση που καθένας μόνος λύνει...μόλις βρει αυτο που θέλει...αρκετα δύσκολο να βρεθεί...μα αν βρεθεί...θα κάνουμε τα πάντα για να το κρατήσουμε...
Λεω να διαβάσω....ετσι για να περάσει η ωρα...η νύχτα είναι μεγάλη...κ οπως φαίνεται κ αποψε...η μοναδικη καλη παρέα που θα έχω...θα είναι τα βιβλια μου..η μουσική μου..κ 2-3 καλοι συνομιλητες...

...τι θα ειπωθει κ αποψε ακομα δεν ξέρω...λογια ουσιας μέσα σε ανουσιες συζητησης...μα δεν το καταλαβαίνουμε...


Ανυπομονω να έρθει το καλοκαιράκι...κάτω απο την Ακρόπολη...να περπατας..κ να γελας..Μοναστηρακι..Θησειο...Φιλοπαππου...κ μετα πάνω στα βραχακια... παλι κατω...να περπατας στην παλια αγορα...να μιλας..κ να γελας..να ξυπνας τη νεκροζώντανη φυση...κ απο πάνω ένα φεγγάρι...πιο θερμο και απο τον ηλιο του Ιουλιου...ενα φεγγαρι που καιει το παρελθον...κ προσδιδει στο παρον μια αισθηση ρομαντισμου...να ψυχανεμίζεσαι κοιτώντας το...κ να σκέφτεσαι μόνο οσα θα έρθουν....

Αχ...πόσο καιρό ακόμα έχουμε για να δούμε αυτο το καλοκαιρινό φεγγάρι...λίγο μας έμεινε.....αυτο το αυγουστιατικο φεγγαρι..αδημονω να δω...
Αυτο φεγγαρι..που κατω απο το φως του ενωσε...κ απομάκρυνε ανθρώπους...κατω απο το φως του τιποτα λένε δεν μένει κρυφο..κάτω απο το φως του λέγονται οι πιο μεγάλες αληθειες...και τα ψεμματα?τι γινεται με αυτα?απλα στερευουν...η μοιάζουν τόσο αληθινα?...οχι δεν θα μιλήσω για ψέμματα...μόνο για αλήθειες...αλήθειες που ολοι θέλουμε να πούμε..απλα περιμένουμε την καταλληλη στιγμή...αξιζει να με περιμένεις μεχρι τοτε...το ιδιο θα κάνω κ εγω...αληθεια...πιστευω σε αυτο το φως...ισως να μιλαει πιο πολυ απο μενα...

...ομως θα επικεντρωθω για αρχη στις ανοιξιατικες νύχτες...μέχρι τοτε..έχουμε καιρο...


Αλλωστε το ανοιξιατικο φεγγαρι...μας το επιβάλλει η ιδια η σχολη να το βλέπουμε...μεταξυ ειδικου ενοχικου κ κουρασης...θα κανουμε μια στάση κατα τις 10...λιγο πριν την επιστροφη...για να ηρεμήσουμε...ονειροπολώντας...ένα χαμένο παράδεισο που θα πρέπει να κερδίσουμε....


......Σας πήγα πολύ μακρια...αλλα καλως ήρθατε στον κόσμο μου...στον κόσμο που φτιαχνω εγω ανεξαρτητα το τι υπάρχει.....



Καλα να περνάτε...ένας χαμένος παράδεισος περιμένει την κατακτηση μας....

καλή σας νύχτα.....

....Σαββατοκύριακο στην πόλη....

...Μεσημεράκι Σαββάτου...κ η άνοιξη κάνει σιγα σιγα την είσοδο της..με ένα έντονο ηλιο...
Πολύ μελαγχολικα θα έλεγα αυτα τα μεσημέρια..ειδικά..αν παραμένεις για άλλο ένα σαββατοκύριακο στην πόλη..κ ακόμα χειρότερα μέσα στο σπίτι...
Η μοναδική διάθεση είναι βόλτα..για καφέ...στην παραλία...να δεις κάνενα γνωστό..να πεις τα τυπικά..<<χαθήκαμε-θα κανονίσουμε να τα πούμε...>>...υποσχετικές προτάσεις...που ποτε δεν θα πραγματοποιήσουμε....

Κ όμως θα ξαναειδωθούμε...κ θα πούμε πάλι τα ίδια....αυτη η πόλη...ξαφνικά σε κουράζει...κ ακόμα χειροτέρα πλέον δεν βγαίνεις ουτε για καφε...

Τι μέσημερι κ αυτο...υπερβολικα κρυο...ο ήλιος καιει κ σε προσκαλεί να βρεις το δρόμο μαζί του...

...Και εμεις...σπίτι...ένας συνδιασμός...γενικού ενοχικού...2-3 προτάσεις για καφε..κ στο αμέσως επόμενο ποτάκι...
Δεν βαρέθηκες...να ακολουθεις το ιδιο προγραμμα????

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι πλέον οι εξοδοι μας γίνονται σύμφωνα με τη μέρα...
Δεν πέρασε πολύς καιρός...αλλα ακόμα θυμάμαι...αυτα τα ξαφνικά καφεδάκια...στο στέκι μας..όλοι μαζί παρέα..να γελάμε..κ να ακουγόμαστε σε όλο το χώρο...αλλα τοτε χαιρόμασταν...κ ζούσαμε πιο έντονα...τωρα απλά ξεφεύγουμε απο τη καθημερινότητα..μεσα σε δυο μερες.....

Μου θυμιζει το βιβλιο του George Orwell <<1984>>....που μίλαγε για εκεινη τη συνομοσία..που ο άνθρωπος...λειτουργεί σαν μηχανή...η αγαπή σαν αισθημα καταστραμμενο...το ωράριο με βάση προγράμματος...κ γενικά...μόνο η συντηρηση του corpus και οχι του animus.....


Αχ..αυτη η καθημερινότητα ποσα μας κάνει να χάνουμε...κ να σκεφτείς πως εγω πιστεύω πως οι καθημερινές με χαλαρώνουν...
....αυτη η άσκηση πίεσης του σαββατοκύριακου...να ντυθείς-να βαφτείς-να πεις ποτο-να γελάσεις με κατί οχι κ τοσο καλο-να κάνει μικρες ασωτείες...κ μολις παει το ρολοι...3...4...5...επιστροφή στο σπίτι....
Οχι...δεν μας πιέζει κανείς για όλα αυτα..απλα λειτούργουμε σαν μηχανή...ολος ο κόσμος το σαββατόβραδο είναι εξω....αλλα βοήθησε με...τις υπολοιπες μέρες ποιος μα το απαγορευει και δεν βγαίνουμε απο τα κουτια μας...κ καθόμαστε προσηλωμένοι μπροστά απο μια οθόνη υπολογιστη...συνομιλώντας...με γνωστούς κ αγνωστους...ενω θα μπορούσαμε να έχουμε μια αμεση επαφη απο κοντα????

...οι ανθρώπινες σχέσεις...απλα καταρρέουν....έχεις άνεση να μου μιλήσει πίσω απο μια οθόνη...οταν είσαι απέναντι μου σε ένα μαγαζί γιατι δεν το κάνεις???
ΈΧουν πραγματικα υπεραπλουστευτεί τα πράγματα...κ για αυτο δεν βρίσκουμε χαρα στα όσα ζούμε...παρα περιμένουμε πότε θα εκτονωθούμε σε καποιο in club της μεγαλούπολης...μήπως έτσι λυτρωθούμε απο τα καθημερινά ανούσια προβληματα μας...

Αυτα τα σαββατοκύριακα στην πόλη...είναι καταδυναστευτικα...
μια εκδρομούλα...αυτό θα ήταν το τέλειο...οχι μακρια...κάπου εδω κοντα...να ηρεμήσουμε πραγματικά...να είμαστε άνετοι για να περάσουμε καλα...κ όχι να χρειαζόμαστε υπερβολες...αλκοολ-γνωριμιες-μακιγιαζ...ναι ολο αυτο το προσωπειο προσπαθω να αποφύγω τα σαββατοκυριακα...την εικονική πραγματικοτήτα...που μας θέλει να επιβεβαιωνόμαστε με όσα δείχνουμε...κ οχι με όσα πραγματικα είμαστε...

Μια εκδρομή λοιπόν...αύτο θέλω τώρα...μια εκδρομη...και δεν θα κάνω σχέδια για μετά την εξεταστική...κ τωρα μπορώ...μια εκδρομή..με αγαπημένα πρόσωπα...φίλους..φίλους χωρίς επιβολή...φίλους που θέλουν και εκείνοι να περάσουν καλα....

Πόσο δύσκολα βρίσκει κανεις αυτο που ψάχνει?...κ αν το βρεις πως ξέρεις οτι είναι το καλύτερο για σένα...?....κ αν είναι το καλύτερο για σένα...είναι κ για τον αλλον..?...εμείς θα το βρούμε...οι αλλοι θα καταλάβουν οτι μας βρηκαν???

Τι ερωτήσεις...πολλες...παρα πολλες....οχι δεν θελω απάντηση...μου αρκει που μπορω να τις γραφω και να τις εκφραζω...
...καθόλου λακωνικότητα...ούτε μεσα στο μυαλό μου...μια φλυαρία λοιπόν κ εκει...




Καλό σαββατοκύριακο σε όλους...καλα να περνατε οπου κ αν είστε...
κ η εκδρομούλα..συντονίζεται...

...H απάντηση....

...Αχ ρε Σοφία...γιατί αγαπάμε λάθος ανθρώπους????...αν κ νομίζω πως ήρθε η ωρα για σωστές επιλόγες....

Αυτο το κομμάτι που θα διαβάσετε παρακάτω...είναι τα λεγόμενα της Σοφιάς...η κοπέλα που έδωσε έμπνευση ..οχι μόνο με το στίχο...αλλα κ με πεπραγμένα της....


Σοφάκι σ'ευχαριστώ που διαβάζεις....
Η απαντηση που έδωσες μόλις εδω:
<<Πραγματικες καταστασεις που ζησαμε και δε θα ξεχασουμε ποτε.
Κομματι της ιστοριας της ζωης μας,του εαυτου μας,των ονειρων και των προσδοκιων μας,που τελικα ποτε δεν υλοποιηθηκανγιατι αυτοι στους οποιους πιστεψαμε,αυτοι που εμπιστευτηκαμε,αυτους που εξυψωσαμε,σ αυτους που ανοιχτηκαμε και αφεθηκαμε,δεν καταφεραν να σταθουν αξιοι της εμπιστοσυνης που τους δειξαμε.Δεν καταφεραν να σταθουν αξιοι των προσδοκιων μας.
Εγω δυστυχως ειμαι απο κεινους που προσκολλοννται στο παρελθον τους.Ζω μεσα σ εκεινο γιατι...πολυ απλα...δεν μπορω να εχω αυτο που επιθυμω στο παρον.Ουτε στο μελλλον.Ζω στο ονειρο και στην ελπιδα του παρελθοντος.Οχι ελπιδα του μελλοντος γιατι...ποτε δε θα υπαρξει το μελλον...που επιθυμω...Αρα, ποιος ο ρολος της ελπιδας;
Αυτοι μας αφησαν...οικειοθελως και πραγματικα.Αυτοι μας εδειξαν το δρομο,αυτοι μας διαμορφωσαν,αυτοι μας αλλαξαν,αυτοι μας πληγωσαν...και πανω απ΄ολα μου δημιουργησαν το φοβο να ξαναγαπησω και να...αφεθω.Αλλα κι αυτοι μας διδαξαν...!Οποτε...περα απο το μισος και τη διψα για εκδικηση...τους χρωσταμε και μια ευγνωμοσυνη γι αυτο που μας διδαξαν...Αυτοι που μας πληγωσαν,μας εκαναν πιο σοφους.Πιο τολμηρους.Πιο δυνατους.Πιο...πονηρους...
Αν δεν ειναι διπλα μας τωρα...απλα δεν τους αξιζουμε...Απλα συνεχιζουμε να πορευομαστε στο ταξιδι της ζωης.Στο ταξιδι μιας διαρκους αναζητησης κι ανακαλυψης.Ανακαλυψης...αποκαλυψης ανθρωπων,καταστασεων και βαθυτερων ανθρωπινων κινητρων.
Ομως αυτο που ποναει περισσοτερο ειναι να γινονται συντριμια τα κομματια της ελπιδας.Η απολυτη ισοπεδωση<εκει που κατακτας τα παντα...ξαφνικα...ξαφνικα χανονται ολα>.Κι εσυ μετα ψαχνεις απεγνωσμενα μας στα συντριμια τη βομβα που σε εκανε να καταρρευσεις...Μην ψαχνεις αδικος κοπος...αδικος χρονος...το αποτελεσμα ειναι αυτο πλεον...εδω ειναι η πραγματικοτητα σου τωρα.Μαζεψε ο,τι μπορεις, ο,τι πιο ατοφιο και λιγοτερο κατεστραμμενο βρεις και προχωρα...γιατι...<ναι...ακομα μπορεις να κανεις κυκλους και να τους διαγραφεις>.
Μπορεις!Αρκει να το πιστεψεις.Διαφορετικα παγωνεις κια χανεσαι μεσα στο ψευτικο και ανελπιδο παρελθον.Οπως.................ΕΓΩ??.........
Αυτα ακριβως αισθανθηκα οταν ακουσα για πρωτη φορα τους στιχους και τους εγραψα στο μσν...αυτα σκεφτομαι... >>






Το μόνο που ελπίζω είναι να δουν καποια άτομα....κ να καταλάβουν..οχι απλα τι γραφουμε αλλα κ τι εννοουμε.....

..Ο,τι δεν έχεις..είναι αυτό..που δεν χρειάζεσαι πια...

..Tετάρτη βράδυ...κ η πίεση σιγά σιγά φευγει...
Δυο μαθήματα ακόμα...κ μετά επιστροφη στην πραγματικότητα...κ στη καθημερινή μας ηρεμία...

Ο τίτλος σήμερα είναι απο στίχο πάλι τραγουδιού...κ με ενέπνευσε η <Σ>..καθώς τη κατάλληλη στιγμή...το είδα στο msn της..

Τελικα οι στίχοι..είναι πραγματικές καταστάσεις ζωης...καταστάσεις που ζούμε..που ζήσαμε...που θα ζήσουμε...κ τελικά δεν θα ξεχάσουμε ακούγοντας στίχους άμεσα συνδεδεμένους με το τοτε παρόν μας...

Αυτο το τραγούδι λοιπόν..σήμερα...ήρθε κ ταιριαξε με τις περιστάσεις...


Είμαι άνθρωπος που δεσμευομαι απο το παρελθόν μου...αλλα δεν αφήνω το μέλλον μου...απλά συνεχίζω...<ξεπερνάω>...δεν ξεχνάω απλα..(γιατι αν ξέχασουμε..πάντα καποιος θα μας θυμίζει τι ζήσαμε....)..κ κάνω τη ζωη μου όνειρο...με επιβατες εμενα..κ οποιον αλλον ακολουθεί την τρέλα....

<<Ό,τι δεν έχεις είν' αυτό που δεν χρειάζεσαι
ό,τι δεν έχεις δεν αξίζει ν' αγαπάς>>.......Πόσοι άνθρωποι πρέπει να παραδειγματιστούμε απο αυτους τους στίχους????
Αν πραγματικά είχαμε ανάγκη...τους ανθρώπους που μας άφησαν ή που εμείς κατ'επιλογήν αφήσαμε...αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να ήμασταν μαζί τους...
Αφού πλεον δεν τους έχουμε...κ ακόμα ζούμε...ίσως οχι οπως με το κέφι που είχαμε...αλλα οπως κ να έχει ακολουθουμε τους ρυθμούς της ζωης...σημαίνει πως πραγματικά δεν τους χρειαζόμαστε...πως πλεον είναι ενα παρελθόν...με καλές κ κακές αναμνήσεις...κρατώντας μόνο τα καλα...
Ο Ρίτσος στη σονατα γράφει...
"Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί."

Οι άνθρωποι που δεν είναι δίπλα μας...τωρα αυτη τη στιγμη που εγω σας γραφω αυτες τις λεξεις..που πηγαζουν μονο απο ενα εσωτερικο αισθημα προστασιας..οχι μονο δικο μου ... αλλα κ δικό σου..γιατι ξέρω ποσο πόνας...κ ξέρω ποσο άδικα υποφερεις...~δεν ειναι απλα δίπλα μου..δίπλα σου..γιατι πολύ απλα..δεν είναι άξιοι να αγαπήθουν...κ φύσικα...ζουν στη μιζέρια του να μην αγαπήσουν...
...Καθένας..μοναχός..πορεύεται στον έρωτα....μέχρι να ανοίξουμε τα μάτια κ να δούμε...πως δίπλα...υπάρχει κάποιος...που θα μας απαλλάξει απο το μόνοδρομο...κ θα κάνει μια στροφη στη ζωή μας...κ θα μας στείλει ψηλά...στην ψυχική λυτρωση...κάτι σαν την αρχαια τραγωδια....εκει που όλα είναι αντίθετα με το επιθυμητο...ολες οι δυνάμεις συνωμοτούν..κ η ζωή μπαίνει...σε ένα σχήμα...κυκλικό...
.......Ναι για μένα η πράγματικη αγάπη είναι σαν ένας κύκλος...χωρίς αρχή κ τέλος...κ δεν θύμαμαι πως και πότε έμαθα να σ'αγαπώ..αλλα ξέρω κάλα..πως η αγάπη για μένα είναι ένας κύκλος...δεν έχει τέλος...κ αν ψάχνω να το βρω πολυ απλά δεν υπάρχει...


<<μια σε κερδίζω, μια σε χάνω
κ πάντα θέλω πιο πολλά ααα...>>...συνεχίζουμε με το τραγούδι κ αναλύουμε...
Και εκεί που κατακτας τα παντα...ξαφνικά...χάνονται ξαφνικά...μη ψάχνεις αφορμή..είναι χαμένος χρόνος.... άλλωστε ο στίχος συνεχίζει....κ λεει...πως...<<Ό,τι δεν έχεις είν' αυτό που δεν χρειάζεσαι... >>




Ναι έτσι είναι...δεν χρειαζόμαστε οτι μας αφήνει...γιατι πολυ απλα...το ιδιο το υποκείμενο που μας αφήνει μας επιτρέπει να το αφήσουμε...<<Γιατι έπαψες...αγάπη να θυμίζεις....>>...ναι εσύ το επέλεξες να μην μου θυμίζεις τι θα πει αγάπη..όχι εγω...εγώ απλά ξεκίνησα ζωγραφίζοντας ένα κύκλο....ένα κύκλο...που τελικα...δεν έκανα σωστά...κ τελικά...έσβησα...

Ναι ακομα μπορω να ζωγραφίζω κύκλους κ να τους διαγράφω επίσης.....

<<Κι όλο θέλεις να θέλεις όλα αυτά που δεν θέλεις
έχεις μάθει να ζητάς πιο πολλά
Δεν είναι πιο γαλανός ο ουρανός που γυρεύεις
ένα ψέμα σου δίνει φτερά
Κι όλο θέλεις να ξέρεις όλα αυτά που δεν ξέρεις
την γραμμή στην παλάμη ξεχνάς
Όταν θες να φωνάξεις και στον τοίχο να γράψεις
στην καρδιά σου θα έχει πάντα βοριά
Όλα αυτά που πιστεύεις, όλα αυτά που γυρεύεις
κοίτα δίπλα σου, μην ψάχνεις μακριά
Κι όλο θέλεις να ξέρεις και τη μοίρα μπερδεύεις
τη ζωή μες τα χέρια κρατάς>>


Πάλι καταφατικά θα μιλήσω...ναι λοιπον..ζεις στο ψέμα σου γιατι απλα αυτο σε ικανοποιει..όλοι το κάνουμε...κάποια στιγμή απλά φοβόμαστε...ή ίσως κουραζομαστε..κ ζουμέ με οτι είχαμε..
...αλλα <<τη γραμμη στην παλάμη ξεχνας>>....ξεχνας...τι ορίζει για σένα η μοίρα..η τύχη..το πεπρωμένο ή οπως αλλιως το λες....



Η ζωή καθορίζει τι θα συμβεί αλλα τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε μόνοι μας....
FABER EST SUAE QUIQUE FORTUNAE.....
...η ζωή μέσα στα ίδια σου τα χέρια..εσυ απλά την πετας...επιλογες που δεν κάναμε...κ ευκαιρίες που χάσαμε...ενω είχαμε.....



Το μέλλον..μου...δεν τα το ψάξω...πιο πέρα απο εκει που βλέπω...γιατι αν δούμε λίγο πιο καθαρά..ίσως τελικά να είναι δίπλα μας....

Ας παραδειγματιστούμε απο τους στίχους αυτου του τραγουδιου...είναι τόσο πραγματικοι...κ τόσο πολύτιμοι...για να καθησυχάσουμε τα συναισθήματα μας...κ να κοιτάξουμε με άλλη σκοπιά τα οσα μας πήρε ο χρόνος....



Οι ανθρωποι ειναι σαν τις φωτογραφιες...κοιτας να απαθανατιζεις μονο τις καλες στιγμες...ολα εκεινα που ζησαμε...που ημασταν μαζί τους κ οσα δεν μπορουμε να έχουμε πια...
Κραταμε λοιπον...μόνο τις καλές στιγμές...κ προχωράμε...γιατι η φωτογραφική μηχανή της ζωής...έχει μεγάλη μνήμη....κ χωράει άπειρες <<φωτογραφιες>>....αρκεί όμως να το επιθυμείς κ εσυ...διαφορετικά...παγωνεις όπως κ εκείνες οι στιγμές απο το παρελθόν..




Απλά χΑΜογέΛΑ ...η εΠομενΗ φωτΟΓΡΑΦία βγαΙΝει......

..Κυνηγάω το χρόνο που φεύγει μπροστά μου...

..Με ένα στίχο απο αγαπημένους ΠΥΞ ΛΑΞ θα ξεκινήσω...
Όπως φαίνεται δεν είμαι κ πολύ τακτικη..αλλα για μένα σημασία εχει να γράφω τη στιγμή που <αισθάνομαι>...όπως τώρα...που νιωθω το αίσθημα της υπέρτατης μελαγχολίας....

Βρισκόμαστε λίγο πριν το πρωινο της Παρασκευής..στα μέσα Φλεβάρη..με πολυ πιεση κ αγχος για μια ακομα εξεταστική...
Σήμερα γυρνούν στο μυαλό μου..μόνο οι φοβίες μου...οι φοβίες μου να αντιμετωπίσω το άγνωστο...ίσως μάλλον..γιατί πολυ απλα την έχω ξαναπατήσει προσπαθώντας να ανακαλύψω τι κρύβεται πίσω απο κάθε άνθρωπο....
Κάθε μέρα που περνάει νίωθω πως αναιρώ τα όσα μεχρι πίστευα μέχρι τωρα...κ μετα απο λίγο ξαναγυρίζω στη παλιά ζωή...

....<Στο όνειρο μου σε εχω ξαναδει...κ νομίζω οτι ζεις ακομη εκει....>....τι θα ήταν η ζωή χωρις αποτυχιες κ απογοητευσεις???..<Βαρεθηκα την πορτα να κοιταω...για πιο ψέμα..κ ποια αληθεια ξενυχταω..>....και αν τελικα ξέρουμε τι θέλουμε αλλα δεν μπορουμε να το έχουμε τι κανουμε????


Πολλες έρωτησεις...οχι μονο αυτες...βασανίζουν το μυαλό μου που ειναι πλημμυρισμενο με νομικες έννοιες..κωδικες...κ λατινικους ορισμους...
Ναι μέσα στο ψυχρο κόσμο του διαβασματος...υπερισχυουν τα συναισθήματα....



<είμαι έτοιμος ..αν είσαι εσυ κ εγω....>...

Στίχοι διασπαρτοι απο ΠΥΞ ΛΑΞ...οταν νιωθω έτσι ειναι η μοναδικη μουσικη που με καλυπτει....
....<Στο τέλος γύρισα σε σενα..>

Κατι τέτοιες νύχτες παρακαλάω να ήμουν λίγα χρονία πίσω....κ να έμενα για πάντα εκει...χωρις λάθη κ ένοχες του παρελθόντος που με βασανίζουν σήμερα....

Χαμένος χρόνος...λάθος επιλογές..χαμένοι έρωτες....κ στο τέλος φόβοι..



Φόβοι που με αφήνουν πίσω...τελικά δεν τολμάω τόσο πολυ οσο πιστευουν οι αλλοι...η ψευδαισθηση αυτη των αλλων για μας ειναι ισως η καλυτερη ασφαλεια...να βλεπουν μόνο τα ατρωτα σημεια μας....

Αλλα σήμερα...απλα γυρναω πισω..εκει που πραγματικα θα ηθελα να είμαι...
Η νυχτα επιβάλλει τη μοναξιά...κ οι λέξεις απλα δεν μπορουν να περιγραψουν τα συναισθήματα...ένα ψυχολογικο αδιέξοδο...φόβοι για λάθη...κ φυσικά η μονη συνοδεια η μουσικη....

Ο ΠΟλεμιστης του φωτος...με οσα λεει ο Coelo...πρεπει να πεφτει κ να σηκωνεται...
..ετσι κ οι ανθρωποι...αν δεν λυγιζουν σπανε...
κ αν σπασει κανεις τοτε τι γίνεται???

Σου εχει συμβει να κοιτας το ρολοι..να ακους του δειχτες να χτυπουν σαδιστικα...κ ο χρονος να μενει κολλημενος εκει...σε μια παγερη στιγμη που μοιαζει αιωνας..να θες να αποδρασεις αλλα η πορτα του δωματιου να μοιαζει μακρινη...ενας δρομος αιώνας...κ εσυ απλα εκει να επιμενεις..να επιμενεις πως θα βγεις απο εκει...αλλα να μενεις κολλημενος................???

Ναι καπως ετσι νιωθω τωρα...σαν ψυχολογικο θριλερ μοιαζει...κ η πορτα ειναι απλα διπλα μου...


Ξεγραφουμε μια ζωη με μονο σκοπο να παμε σε μια καλυτερη....κ αν αυτη η καλυτερη επιλογη δεν ερθει τι κανουμε??απλα ζουμε με τις επιλογες μας...ή κυνηγαμε καθε ευκαιρια....

Η πορτα παραμενει σταθερα διπλα μου...αλλα δεν θελω να φυγω....νιωθω ασφαλεια εδω..κ ας πιεζομαι...
Πιεση που μονη μου ασκω στον εαυτο μου...με μονο σκοπο να μην με πληγωσω...κ να μην βγω απο την αδρανεια μου...
Εχω χασει τον εαυτο μου και την ορεξη...και δεν ξερω τι μπορει να φταιει...
Απλα χαμογελαω στη ζωη...περιμενω..κινητοποιουμε...και μετα τα παραταω...

Δεν ξερω τι ειναι το σωστο η το λαθος....
Ξερω καλα ομως τις επιλογες μου...λανθασμενες οι σωστες....και σωστες οι λανθασμενες???αλλο ενα μικρο λογοπαιγνιο...


Σημερα γραφω απλα αφηρημενα χωρις συνοχη....γραφω μονο για μενα...οτι μου ερθει μεσα στο μυαλο μου...κ οτι κουβαλαω μεσα στην ψυχη μου εδω και καιρο...

ΠΑει 2...ειμαι κομματια αλλα δεν μπορω να κοιμηθω...η υπερενταση αυτες τις μερες με κανει να κοιμαμαι ελαχιστα...και οταν κοιμαμαι απλα πεφτω σε αδρανεια...δεν υπαρχει τιποτα εκεινη τη στιγμη..παρα μονο εγω...


<Δεν θα ψαξω να βρω αφορμες που σκοτωνουν τη νυχτα....>...αχ..αυτη η νυχτα ποσο με ταλαιπωρει...
Η <Κ>...θα ελεγε πως φταινε τα αστερια...κ οι πλανητες....ο <Γ>...θα ηταν διπλα μου κ θα προσπαθουσε να με βοηθησει να βρω τη λυση στο προβλημα με καθε τροπο...
Αυτο μου αρεσει στους φιλους μου...η διαφορα τους...
καθενας σκεφτεται διαφορετικα....αλλα ολοι ειναι εκει οταν τους εχω αναγκη...

Οχι...σημερα πραγματικα δεν εχω καποιον αναγκη ειμαι καλα...απλα..οσες φορες...μπαινουμε στη διαδικασια εσωτερικης αναζητησης....καταληγουμε να γυρναμε στο παρελθον....κ αυτο ειναι το χειροτερο που μπορουμε να κανουμε....



Καλη ανατολη....αυριο Παρασκευη...η εβδομαδα τελειωνει...κ ενα σαββατοκυριακο ερχεται....αφηστε το μυαλο ελευθερο...κ απλα ακουλουθηστε το ενστικτο σας...ακομα κ λανθασμενο θα σας βγαλει στο σωστο δρομο....στο δρομο που εσεις επιλεξατε....


Καλη μας νυχτα.....


Η ευτυχια πλεον..ειναι εσωτερικη υποθεση...
καθε αυριο και μια νεα ευκαιρια για να την ανακαλυψουμε...

....τελικα όλοι εχουμε ενα alter ego....

..Τελικά ακόμα και στο blog μου δεν θα μπορέσω να είμαι τυπική....
...Αλλα χθές το βράδυ έγινε μια αναφορά..κ σκέφτηκα πως έχω μέρες να γράψω...να πω δημοσίως και στον φίλο μου Γιώργο...πως ο,τι γράφω το γράφω μόνη μου.....ξέρεις εσύ....

...Nαι δεν με παραξένεψε καθόλου αυτό...ξέρω πολύ καλά...πως κάθε άνθρωπος έχει κάποιες εσωτερικές πτυχές...δύσβατες σε άλλους..πιο προσέγγισημες σε πολλούς...αλλα πολλοι απο μας κρύβουν το άλλον εαυτό..ίσως να είναι ένας είδος προστασίας...

Καθε άνθρωπος είναι κ κάτι ξεχωριστο..τόσο προβλέψιμος...κ τόσο απρόβλεπτος...μπορεί να καταννοούμε τους άλλους αλλα δεν νόμιζω οτι μπορεί κανείς να μάθει τι μπορεί να επικράτει σε μια πιο εσωτερική γενίκευση του χαρακτήρα....
Να περίμενεις απο τους πιο στενούς σου φίλους πολλά...κ μετά να την πατάς....και απο τελείους άγνωστους να σε υπολογίζουν...Βέβαια...το γεγονός οτι <<ενας κροκοδειλος εφαγε τον εχθρο σου...δεν σημαίνει πως έγινε και φίλο σου....>>....

Εγω πάλι είμαι της τακτικης να βλέπω μόνο τα θετικά ίσως....αυστηρή βεβαια αρκετα μετα απο λίγο στην κριτική μου αλλα..δεν μπορω να κατανοησω αυτο που λένε να μην ανοιγόμαστε...να μην δίνουμε τον εαυτό μας σε κάποιον που δεν ξέρουμε...μα αν δεν το κάνουμε..δεν θα δώσουμε ποτέ την ευκαιρία στον άλλον να μας δείξει τι πραγματικά είναι...

Η αγαπη για την Δημουλα...είναι ενα <<σχήμα του σωματέμπορα...του εγωισμού μας...>>...και ο ερως λεει...<<δεν θέλει χρόνο...θέλει ταχύτητα...>>....
Δεν μπόρω να καταλάβω τον ορισμό της αγάπης...αλλα τον προσεγγίζω με τα δικα μου δεδομένα...
Αγαπαμε με τρόπο που μας έχουν μάθει να αγαπάμε???Αγαπάμε επιδιώκοντας να δώσουμε όσα ποτε δεν μας έδωσαν?Αγαπάμε απο την ψυχική ανάγκη να έχουμε κάποιον δίπλα μας.???
Κάθε άνθρωπος αγαπά διαφορετικά...για μενα η αγάπη...ξεκινά απο την πρώτη στιγμή που γνωρίζω κάποιον..άκομα και έναν άνθρωπο που γνωρίζεις λίγο πάντα θα νίωθεις κάτι..αν πάθει κάτι καλό η κακό...αρκεί να το γνωρίζεις...είναι σαν να συνάδει με τον έρωτα,αν κ αυτό είναι σπάνιο,είναι η ταχύτητα που σε κάνει να μπαίνεις στον κόσμο του άλλου...όχι ποτε δεν χρειάστηκα χρόνο για να αγαπήσω κάποιον...ίσα ίσα...πιστεύω στην αρχική εντύπωση που έχω για κάποιον...ίσως επειδή είναι κ η πιο αντικειμενική...

Όταν γνωρίζεις κάποιον..αγαπάς..συμπαθείς..μίσεις...αυτό που βλέπεις...το βλέπεις όμως αντικειμενικά..και δεν προσπαθείς να ορίσεις τα συναισθήματα σου απέναντι στην εκάστοτε προσωπικότητα...ωστοσό...πάντα προσπαθούμε...να δουμε...και το είναι...που μπορεί να αναιρέσει..την πρωτη γνώμη μας....ίσως γιατί πλέον λειτουργούμε υποκειμενικά....

Αλλα κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά...αλλοι εξ αρχης δείχνουν τι είναι...αλλοι πάλι...μπορεί απο ταχύτητα να τους αγαπήσεις...αλλα θα δείς πως ο χρόνος...θα σε κάνει να κάνεις στροφή στα συναισθηματά σου...
Και στο τέλος απλά πληγώνεσαι...όχι γιατι ηττήθηκε <<ο εγωισμος σωματέμπορος>>..αλλα γιατί...σκοτώσαμε τον σωματέμπορο αυτό...με μοναδικό σκοπό...να υποστηρίξουμε της επιλογές αλλου προσώπου....

Μα κάθε πρόσωπο....έχει πολλά πρόσωπα..
Δεν ξέρεις που θα αλλαξει...ποτε...και το γιατι...
Το μόνο που ξέρεις είναι πως πρέπει να είσαι ανοιχτός σε κάθε προοπτική...με μόνο σκοπό....να δείς μόνο ένα πρόσωπο...
Να προσπαθείς να είσαι δίπλα στον αλλον..σε όλες τις στιγμές καλές ή κακές...να βλέπεις δηλαδή...όχι την αλλαγή χαρακτήρα...ένα αλλο πρόσωπο δηλαδη..αλλα....την αλλαγη συναισθημάτων...

Καποιοι άνθρωποι δείχνουμε μόνο τα θετικά συναισθηματα μας...

Δεν ξέρω κατα πόσο καλο είναι να μην εξωτερικευεις τη λύπη σου...τα νεύρα σου...πάντως εμένα μου κάνει καλό...να χαμογελάω....πολύ....κάθε μέρα και κάθε στη στιγμή...
μου αρέσουν πολλοί οι άνθρωποι εκείνοι...που γελούν..ακόμα και όταν τους περιβάλλουν άσχημες καταστάσεις....
Ένα χαμόγελο δίνει ζωή..και γιατί να στερήσω να δώσω εγω ζωή σε κάποιον που έχει αναγκη και εκείνος να χαμογέλασει...ποιος ο λόγος λοιπόν να κρατάμε μίζερη στάση στους γύρω μας???

Έγω θα την κρατήσω μόνο για μένα...ίσως πάλι απλά να μου είναι δύσκολο να δείξω οτι στεναχωριεμαι με κάτι....αλλωστε ξέρω καλα πως υπάρχουν ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις απο αυτες που όλοι βιώνουμε καθημερινά και μας στερουν την <<πολυτέλεια>> να γελάμε...





Να χαμογελας κάθε μέρα όλο και περισσότερο...ύπαρχουν άνθρωποι που προσεγγιζούν σωματικά και ψυχικά πολυ σκοτεινες έννοιες....όπως αυτη του θάνατου...αλλα δεν σταματησαν ποτέ...να αγαπούν...ουτε να γελάνε....γιατι αυτο το χαμόγελο...δεν έδινε μόνο ζωη στους γύρω τους αλλα ζωή στη ζωή τους....

Όλα μπορούν να γίνουν αρκει να το πιστέψουμε....

Χαμογέλασε γιατί καποιος το έχει περισσοτερο αναγκη απο σένα...!!!

...Aπόγευμα Κυριακής..δεν αντέχω...

...Μετά απο μέρες ξανά εδω...
Κυριακή σήμερα...κ Φλεβάρης μπήκε...Καλή μας αρχή κ καλή εξεταστική να έχουμε...
Η πίεση ολων των ημερών βγαίνει σήμερα...
Κούραση..βαρεμάρα...και μια δόση πλήξης...
Γιατι πάντα τα απογεύμα να είναι ετσί???ανυπομονώ να έρθει η Δευτέρα...τα σαββατοκύριακα πια νιώθω πως δεν με γεμίζουν...λες και οτι μένει στάσιμη η καθημερινότητα...
...Τα σαββατοκύριακα ειναι ωραία όταν φεύγεις...οταν πας εκδρομές ...οταν έχεις παρέα...ειδικά οταν ανοίγει ο καιρός..
..Αλλα σήμερα η μέρα είναι μουντή..δεν ξέρω τι φταίει..ίσως και το πήξιμο της εξεταστικής...κ η πίεση του διαβάσματος...βεβαια δεν νομίζω να με έχει περιορίσει αυτο...αλλα με έχει αγχώσει...

Η ώρα έχει κολλήσει..λες και οτι οι δείχτες δεν μπορούν να προχώρησουν...ουτε μπροστα...ούτε πίσω..απλά μένουν εκεί...στάσιμοι..δίχως λόγο..σαν να εχει κάποιος τα απογεύμα της Κυριακής να μας ενοχλούν τοσο πολυ...

Ξανα κοιτάζω την ώρα κ έχουν περάσει μόνο..3 λεπτά...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι καλές στιγμές..να διαρκούν λίγο...κ αυτα που μας κουράζουν να μοιαζουν τόοοοοσο πολύ....

Πάει 6 η ώρα..πρέπει να ετοιμαστώ σιγα σιγα...ενας καφες με περιμένει...

Και τελικα μήπως είναι αχαριστία...κ παρεα υπαρχει...κ έξοδος...αλλα τι μπορεί να σε κάνει το απογευμα αυτό να θες να μην υπάρχει....
Τόσες ερώτησεις..με καθόλου απαντήσεις..γιατι πολύ απλά δεν υπάρχουν...

Καλό μήνα σε όλους....κ αυριο...ειναι μια καινούργια μερα....