Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

...2012

Γράφω όλο κ πιο σπανια πια...
Είναι μάλλον που δεν συμβαίνει τίποτα πια συγκλονιστικό...
Κανένας λόγος να γράψω...

Μια περίοδος που δεν ξέρω αν απλά έχω χάσει κάτι ή έχω χαθεί...
Είναι οι μέρες κενές... ακόμα κ οι στόχοι δεν εχουν καμία σημασία....
Κ απο την αλλη μια απάλευτη δυνάμη μέσα μου να με κάνει να δειχνώ καλά...
Πως όλα κυλούν ομαλά...
Πως τίποτα δε με απασχολεί...

Κ είναι βράδυ...όλα δείχνουν τόσο δύσκολα...
Οι σκιές στο δρόμο όλο κ μεγαλώνουν...
το μικρό φως διπλά απο τον καναπέ αρχίζει να τρεμοσβήνει...
Σαν να με καταλαβαίνει...

Η νύχτα πια τόσο δύσκολη... χωρίς ενδιαφέρον κ όνειρα...
Σαν να χάθηκαν στον δρόμο... ή ίσως να τα έχασα εγω....

Ο ειρμός μου εξαφανισμένος μέρες τώρα... ίσως κ μήνες... δεν ξέρω πόσος καιρός έχει περάσει απο τότε που πίστευα πως όλα πήγαιναν καλα...

Κ απο την άλλη αυτη η ψυχοφθόρα επιμονή της προσποίηθησης πως βαίνουν καλώς .....

Πόσο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος????
Μικρή η απόσταση μεταξύ μελαγχολίας κ ηρεμίας...
Ισως κ να είναι το ίδιο αλλά με διαφορετική "αισθηση"...

Κ έπειτα η συνήθεια...
Η δύναμη αυτη της πτώσης ... σε κάνει να συνηθίζεις....να την αντέχεις .... να τη πιστεύεις... να την κάνει τρόπο πια ζωής.....

αναρωτίεσαι πως θα βγεις πως τον λαβυρινθο αυτο της ζωής...της ζωής που δε ζείς.... αλλά δεν κάνεις καμία προσπάθεια να ανακαλύψεις...

Χωμένη πια σε βιβλία..., ενα υπολογιστή κ ενα κινητό που άσκοπα περιφέρεται σε όλο το σπιτι αναζητώ την έξοδο απο τη κατάσταση αυτη που βρέθηκα....

Η όρεξη για ζωή
για ονειρα
για φαντασια
...... είναι ανύπαρκτη... ίσως κάπου καλά κρυμμένη......

Κ η αναζήτηση της... μου μοιάζει τόσο δύσκολή.......


Καλήνυχτα.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου