....Κλασσικος τυπος.....

Μεσημερι Κυριακης στο Μοναστηρακι....
Κοσμος...ηλιος...η θεα περιεργη...πληκτη και αερινη....
Πλανοδιοι μικροπωλητες..τουριστες χαμενοι στην οαση της ζεστης...επαγγελματιες ταχυδακτυλουργοι που με επιδεξιοτητα...σου κρυβουν τα προσωπικα σου αντικειμενα..και μετα δεν τα βρισκεις ποτε....Πολλες δοσεις καφε...αλλος πιο γλυκος...αλλος πιο ξεχωριστος...ο καθενας με τη μοναδικοτητα του....

Η Κυριακη στο Θησειο...στο Μοναστηρακι....ειναι παντα διαφορετικη....
Ηρεμεις..αλλα γεμιζεις και ενεργεια...Μια εικονα απεριγραπτη...Η βολτα μου εκει τις Κυριακες εχει γινει συστηματικη...καθε φορα...η αισθηση της ορασης καταγραφει ολο και περισσοτερες εικονες...ολο και περισσοτερες εμπειριες....ολο και περισσοτερες αναμνησεις.....

Η συζητηση...
Τι αλλο να πεις..οταν βρισκεσαι σε μια περιοδο..που εχεις τοσα συναισθηματα...αλλα καθολου ανταποκριση...χαρα και θλιψη μαζι...καταρα και ευχη....εννοιες αντιθετες...αλλα συνυπαρχουν...χωρις να εξουδετερωνουν η μια την αλλη.....
Μιλησα αρκετα...αυτη ειναι η γυναικεια παρεα...να λες κατι και πανω κατω να το εχει νιωσει και εκεινη...
Η υποχωρηση....
Πως φορες υποχωρησαμε...αυτο το χαμογελο...αυτο χαμογελο να το βλεπεις να λαμπει...
Και αυτο το χαμογελο να σε κανει κ σενα να ακτινοβολεις...και ας ξερεις καλα..πως δεν χαμογελαει εξαιτιας σου...
Προσπαθω...προσπαθω μονο να εισαι καλα...και τωρα εισαι...το βλεπω...το αποδεχομαι..δεν κανω πισω ομως...
Η συγκριση...
Αυτο ειναι που με τρελαινει περισσοτερο....
Τα υπερ και τα κατα...
Γεματος πια μειονεκτηματα...αλλα και παλι τοσο τελειος...
Τελειος μονο στα δικα μου ματια...Και τωρα πως ξεκοβεις???
Δεν χρειαζεΤαι να το κανω εγω αυτο...το κανεις εσυ για μενα...
Υπαρχεις ομως...σαν ψιθυρος μεσα στη σιωπη μου...
Εκει που λεω πως δεν υπαρχεις..εκει μου δινεις..το σημαδι σου...και δεν με αφηνεις να πεσω στο κενο....
Τα συναισθηματα μου...πλεον μονο θετικα....
Αυτος ο μηνας...λυτρωτικος για μενα...αγαπαω τα συναισθηματα μου...και δεν μετανοιωνω που νιωθω οπως νιωθω...ποτε δεν μετανοιωσα...αλλωστε....
τα συναισθηματα...δεν μπορει να τα ορισει κανεις...
3 ωρες μιλαγαμε....οι 2 σχεδον..για 2 μονο ανθρωπους...
Ειναι συννεφα οι ανθρωποι αυτοι...
Υπαρχουν απο πανω μας...
Μας ριχνουν κεραυνους...και μπορες...αλλα καποια στιγμη...
γινονται μικροι ηλιοι...λαμπουν για λιγο...και μας κανουν να λαμπουμε κ εμεις...και μετα...παλι συννεφα....
Ποτε ομως οπως ξαναειπα...δεν σταματησαμε να πιστευουμε..πως θα ερθει εκεινος ο μεγαλος ηλιος...και οχι απλα θα μας ζεστανει...αλλα θα καψει οτι ασχημο υπηρξε στις ζωες μας....

ΑΠοχωρηση....
Ειχαμε απλα χαθει...βλακεια μας..αμα θελουμε βρισκουμε χρονο...για ολα υπαρχει χρονος..ειδικα οταν εισαι μονο 19...Βιαστηκα πολυ για τα 19...αλλα νιωθω 14 και κατι..Ειναι πιο βολικο....

Επιστροφη..
Η κινηση μεσα στα σοκακια εχει νεκρωσει...Ειναι ηδη 8...αλλα...η μερα ακομα δεν εχει τελειωσει....καθομαι και περιμενω το λεωφορειο και απλα παρατηρω...

Το φιλι....
Ναι αυτο παρατηρουσα...και εβγαζα τα συμπερασμα μου...
Η σκηνη αν εισαι καπου στο δρομο σχεδον κλασσικα η ιδια....
Μια μικρη σταση..λεξεις σκορπιες χωρις νοημα ισα ισα να παραπλανησουν...
Η κοπελα θα γυρει το κεφαλι της λιγο προς τα δεξια...τα ματια της γινονται πιο διαπεραστικα απο καθε αλλη στιγμη...απλα τον κοιταει..εκεινος επισης ο κλασσικος τυπος αντρα..απομακρος..σχεδον φοβισμενος..σκεπτομενος ποιες θα ειναι οι συνεπειες αν τελικα πραγματοποιηθει η ενωση αυτη....
Η κοπελα παλι σε κυριαρχο ρολο..προσπαθει δειχνει..ενα βημα μικρο..σχεδον απαρατηρητο..αλλα εντονο για εκεινους...και εδω...εχουμε 3 επιλογες...
1)αν ο τυπακος μας ειναι πραγματικα εξυπνος το μονο που εχει να κανει..ειναι να σκυψει και να ανταποδωσει με πραξη την συναισθηματικη φορτιση της στιγμης
2)αν το ασθενες φυλο(ποιος εχει βγαλει αυτη τη θεωρια???)...ειναι απο τα ατομα που δεν κολλανε πουθενα...απλα τραβαει το ετερον ημισυ προς το μερος της και προτου ακομα ακομα να το εχει καταλαβει...εχει προσγειωθει στα χειλη της...
3)...εκει ειναι η πιο τραγικη καταληξη...εκει που ολοι το εχουμε νιωσει....
Εν ολιγοις...αμφιδρομα αισθηματα..ισως μπερδεμενα για τον ενα απο τους δυο...η κινηση φτανει προς το αποτελεσμα.....αλλα τελικα...τιποτα....αποτραβιεσαι χωρις να το καταλαβεις....Και εδω εχουμε 2 υποπεριπτωσεις....
3α)Πολυ απλα λες δεν βαριεσαι...ξεχνα το..προφανως δεν κανει κεφι..δεν θελει...δεν δεν δεν δεν.....
3β)Ετοιμαζεσαι πλεον για την επομενη ευκαιρια...και λες την επομενη μεσα σου πως μολις δοθει ξανα...θα εισαι πανετοιμος να δρασεις...βεβαια ποτε δεν ξερουμε ποτε θα ειναι η επομενη..ή αν θα υπαρξει....και το σπουδαιοτερο...αν θα τολμησουμε...

Εγω παντως αυτο που ειδα χτες...ηταν η επιλογη Νο3....
Τοσο απομακρος εκει...και εκεινη απλα ετοιμη να δωσει.....
Βεβαια δεν ξερουμε ποια υποπεριπτωση ακολουθησε.....



Επιτελους ηρθε το λεωφορειο...
Με κουρασαν...
Πραγματικα βαρεθηκα...να περιμενω...αρχιζε η ατμοσφαιρα να παγωνει...το μονο που ηθελα ηταν απλα να γυρισω πισω....
Που ακριβως δεν ξερω...αλλα βαρεθηκα απλα εκει να περιμενω και να κανω τον παρατηρητη...λες και οτι εγω δεν εχω ζωη να παρατηρησω...


Δευτερα σημερα...για αλλη μια φορα κανω το μεσημερι πρωι....
Μου φαινεται πως θα ειναι λιγο βαρετη αυτη τη βδομαδα...θα ηθελα πολυ να ημουν στην πρωτη βδομαδα του Απριλη...Οπως εκεινη τη μερα....που οι 3 καλοι ηλεκτρολογοι φιλοι μου μου ελεγαν πως ακτινοβολω..πως το χαμογελο μου...ζωγραφιζει ολο το προσωπο μου...
Η πιο ομορφη μερα...και να σκεφτει κανεις..πως ηταν απλα η παρουσια σου...ουτε καν μια μικρη κατακτηση...αλλα ησουν εκει...και αυτο ισως να ειναι υπεραρκετο...

Ερχεται σιγα σιγα ο Μαιος...δεν ξερω τι θα φερει...αλλα ξερω σιγουρα τι θα ηθελα...Ισως ομως αυτο που πραγματικα θελουμε...να μην ειναι και το καλυτερο...η τυχη..η μοιρα...οι επιλογες..μονο θα δειξουν το δρομο...πως τον πιο φωτεινο ηλιο....

ΚΑλη βδομαδα....
ΚΑι ολα θα ερθουν....
απλα ερχονται λιγο καθυστερημενα......!!!

Απο τη Σοφια...για τη Σοφια.....

Η Σοφια λοιπον ειναι αλλο ενα θεωρητικο ταλεντο....
Αλλα περα οτι γραφει πολυ ομορφα...εχει νιωσει πολλα....
Μιλαγαμε αργα το βραδυ...και νιωσαμε κ οι δυο μια ηθικη ικανοποιηση...οταν συνειδητοποιησαμε...πως οχι απλα μπορουμε να στηριχτουμε μονες στα ποδια μας...αλλα και πως...εμεις ημασταν ενταξει...απεναντι...σε καποια προσωπα...αλλα αυτα δεν ειναι οτι δεν το εκτιμησαν...ή δεν το καταλαβαν...αλλα απλα δεν το αντεξαν...Το μονο σιγουρο...ειναι πως καποια στιγμη...θα επιστρεψουν...

Δεν ξερω για σενα Σοφακι...αλλα εμενα μου ετυχε <η επιστροφη του ασωτου> ηδη μια φορα...Φερθηκα οσο καλυτερα μπορουσα...και προκειμενου να βλεπω αυτο το χαμογελο να λαμπει...εκανα τα παντα...σε σημειο να θυσιασω ακομα και τα συναισθηματα μου...Δεν ξερω κατα ποσο εφικτο ειναι αυτο...παντως εγω...το προσπαθησα...και το εκρυψα...Απλα και μονο για ενα χαμογελο....


Τελειωνω με την εισαγωγη μου γιατι σας κουρασα..
Τα παρακατω ειναι γραμμενα απο τη Σοφια...
Οπως μου ειπε..."οταν διαβαζω οτι γραφεις ειναι σαν να αποτυπωνεις οτι νιωθω..."
Εγω λοιπον θα σου πω..πως μονο τα νιωθω...και δεν ζηταω τιποτα παραπανω...Μου αρκει..απλα να ξερω τι θελω...και ας μην το εχω...ας το εχει αλλος...αρκει βεβαια..να το κανει να ειναι καλα.....
Τελος η πολυλογια μου.....

Απο τη Σοφια....

Με αφορμη το mail που μου εστειλαν και σου προωθησα...Μονιμα ερωτηματα που βασανιζουν το μυαλο μας...Μονιμες φοβιες...Μονιμοι εφιαλτες...πραγματα που ποτε δεν τολμησαμε να πουμε και τα μετανιωσαμε..που μετα μας κυνηγανε μια ζωη...γινονται εμμονες και δε μας εγκαταλειπουν ουσιαστικα ποτε!Ριζωνουν βαθια μεσα μας και μας βασανιζουν...μας κρατουν πισω...και μας κανουν να υποφερουμε...Συνηθως η αφορμη ειναι μια αδικοχαμενη αγαπη,ενας αδικος και θλιβερος χωρισμος,μια σχεση που εληξε αποτομα και αδικαιολογητα γιατι οι φοβιες,οι ανασφαλειες,ο φοβος για δεσμευση και η επερχομενη ''παραιτηση'' απο τις ''αμαρτιες'' της ζωης,η ακατανικητη διψα για ανεξαρτησια και ελευθερια ή ακομα και εξωτερικοι ανασταλτικοι παραγοντες οπως η αποσταση ηταν πιο ''δυνατοι''λογοι να μας απομακρυνουν απο το προσωπο που επιθυμουμε...Τι γινεται ομως απο κει και περα?Πως προχωραμε μπροστα?Πως ξεχναμε το παρελθον και πως διαγραφουμε τα εντονα συναισθηματα;;;
Λενε πως ο χρονος και η αποσταση ειναι το καλυτερο γιατρικο. Ποιος ομως μπορει να εμποδισει την αναδυση των αναμνησεων στα ονειρα μας ή ακομα και στην καθημερινοτητα μας? Κανεις. Μονο στο χερι μας ειναι ΑΝ πραγματικα το θελουμε. Μονο εμεις μπορουμε να το αποφασισουμε και να παμε μπροστα οχι διαγραφοντας απο τη μνημη μας οσα ζησαμε, οσα μας πληγωσαν ή οσα μας χαροποιησαν! Αυτο ποτε! Απλα θα κανουμε ''τα κακα'' να αχνοφαινονται ομως...στην καρδια μας τα γεγονοτα και τα αισθηματα που αυτα καλλιεργησαν θα ειναι γραμμενα με...BOLD!
Τα ερωτηματα που βασανιζουν το μυαλο μας, οι φοβιες και οι εφιαλτες συμπυκνωνονται ολα σε δυο λεξεις:''γιατι'' και...''κι αν.....?????????''. Ποσοι ειναι αυτοι που καθημερινα βασανιζονται για να βρουν μια λογικη εξηγηση και να δωσουν μια ερμηνεια ή μια δικαιολογια εστω(!) που θα γαληνεψει την ψυχη τους απο τη σκαρτη συμπεριφορα που τους πληγωσε?? Οι απαντησεις ΠΟΙΚΙΛΕΣ!. Βασικα ομως πισω απο καθε κινηση ανθρωπων που πληγωσαν βρισκεται το ιδιο συναισθημα-το ιδιο κινητρο που ειναι αρχεγονο στην ανθρωπινη φυση! Ο φοβος. Ο φοβος...που -με τη σειρα του- ακολουθειται τα απο αναριθμητα σεναρια των ατομων που πληγωθηκαν: μηπως δεν εκανα κατι καλα? μηπως τον πιεσα? μηπως δεν εδωσα πολλα? μηπως,μηπως,μηπως,μηπως...μπλα μπλα μπλα. Ο φοβος απο την αλλη ειναι αμεσα συνυφασμενος με την εννοια της προστασιας και της αμυνας..κι οι αλλοι λοιπον που εδρασαν ετσι ουσιαστικα δε φταινε...να προστατευθουν ηθελαν...ή....να προστατεψουν εμας απο κατι που δε βλεπαμε εμεις θολωμενοι απο την αγαπη μας για αυτους...λιγοι καταλαβαινουν αυτα που γραφω...δεν πειραζει.
Σημασια εχει οτι εγω τελικα εμαθα! Εμαθα μια αληθεια. Πηρα μια απαντηση σε ενα ερωτημα που με βασανιζεσαι νυχτα-μερα!!! ''Λυτρωθηκα'' απο αυτη την απορια...δεν ξερω ομως αν πραγματικα ακομα και τωρα μπορω να πω σταθερα και με απολυτη σιγουρια οτι ηρεμησα απο αυτον τον ανθρωπο εντελως! Ξερεις ενα μερος της αναμονης μου δεν ηταν μονο αυτη η απαντηση αλλα και η...Ε Κ Δ Ι Κ Η Σ Η. Κι αυτη την πηρα εν μερει!!! Αν και πιστευω πως ακομα δεν εχει τελειωσει η ιστορια...καποια στιγμη στο μελλον εμεις οι δυο ειμαι σιγουρη οτι θα ξανασυναντηθουμε!!!!!!!!! Τοσο σιγουρη οσο και για οσα φανταζομουν και πραγματοποιηθηκαν! Γιατι εδω...κολλαει κατι αλλο...Η ΖΩΗ ΡΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΥΡΙΖΕΙ!!! Και τοτε ερχονται τα πανω-κατω! Ολοι πληρωνουμε ή..''χαιρομαστε'' για την..''πληρωμη'' του αλλου με τον ενα ή τον αλλο τροπο...
Θα μπορουσα να επεκταθω πολυ και να γραφω σελιδες ατελειωτες αλλα αφενος μεν τα αισθηματα ειναι τοσο δυνατα που δεν αποτυπωνονται σε ενα χαρτι με 24 χαρακτηρες και αφετερου θα προτιμησω να τα κρατησω και να ευχηθω την καταλληλη στιγμη να μου δωθει η ευκαιρια να τα πω εκει που πρεπει και τοτε να ειπωθουν οι δικες μας αληθειες!!!... Δεν ξερω αν αυτο θα γινει συντομα ή θα αργησει ισως και χροοονια.... Αυτο το καθοριζουν αλλοι παραγοντες, ανωτεροι απο μας που μας υπερβαινουν.. Ξερω ομως οτι η εννοια της δικαιοσυνης ερχεται παντα στην ωρα της και τους βαζει ολους στη θεση τους, μοιραζοντας σε αλλους αισθηματα νικης-ικανοποιησης-συγκινησης-υπεροχης-δικαιωσης και σε αλλους ταπεινωσης-μετανοιας-συνειδητοποιησης... Αλλοι ονομαζουν αυτο το παιχνιδι της δικαιοσυνης ΕΚΔΙΚΗΣΗ και αλλοι ΤΙΜΩΡΙΑ...
Πολλα μπορουμε να πουμε αλλα τα λογια ειναι περιττα..ας αφησουμε τον καιρο, τις πραξεις, τα βλεμματα να μιλησουν και να πουν οσα η γλωσσα δισταζει ή οσα η τυχη δε μας εδωσε την ευκαιρια να κανουμε ή να πουμε....
Αλλωστε τοτε τα συναισθηματα θα ειναι πιο γνησια-δυνατα-ειλικρινη-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ.
Τα συμπερασματα και η κριτικη δικη σας...εγω...κραταω τις αναμνησεις μου και την αγαπη μου για εκεινον που μου δινει δυναμη να συνεχισω..................
Ρομαντικο??? Ν Α Ι αλλα ισχυει!..............................................................................................................................................................................................................







Σοφια οτι κ να πω...ειναι λιγο....
Κραταμε τα καλα...αγαπαμε...και ας ποναμε εξαιτιας αυτου του ανθρωπου....
Σημασια εχει..η πραγματικοτητα μας...και οπως ειχα ξαναπει...η ανιδιοτελεια που πηγαζει μονο απο την πραγματικη αγαπη....
Σε ευχαριστω που ασχοληθηκες με το θεμα...!!
Και μη ξεχνας...ακομα κ αν γυρισει...το συννεφακι που μας ταλαιπωρει...που εχει επανω του διαφορετικο ονομα....Α...Β....Σ.....,καπου εκει θα ερθει ενας μεγαλος ηλιος...και θα μας κανει να ειμαστε πραγματικα καλα....





Καλο Σαββατοκυριακο....

Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω.....

Χρονια πολλα & Χριστος Ανεστη

Δευτερη μερα του ΠΑσχα και ξεκιναμε σιγα σιγα την αποτοξινωση απο την κρεπαλη οχι μονο στο φαγητο αλλα και στο αλκοολ.....
ΜΕρες απολυτως οικογενειακες...ζεστες..χαρουμενες...χωρις κανενα αγχος μηπως καποιος απαρνηθει αυτο που εισαι....
Να μας αγαπανε για αυτο που ειμαστε...με τον καλο ή το κακο εαυτο μας...Απλα η οικογενεια μας....

Πριν λιγο μιλαγα με την Κ...και λεγαμε για εκεινο το συννεφακι Α..που αρχιζε να το φυσαει ο ανεμος και να απομακρυνεται πολυ μακρια απο μας πια....
Μου εδωσε λοιπον εναυσμα..να ακουσω για αλλη μια φορα Πυξ Λαξ...στο τερμα....
....Πουλα με λοιπον στο ξαναλεω...
ενα τραγουδι απλο...ενα τραγουδι..ολοκληρη η φαση μαζι σου....
......Μοναξια μου ολα.......
αχχχ....παλι αφηνουμε πισω μας πολλα...μα παρα πολλα συναισθηματα...και προχωραμε....

Κολλημενη οχι μονο στους ιδιους στιχους αλλα και στους ιδιους ανθρωπους...
το συννεφακι εχει ηδη απομακρυνθει χιλιομετρα...οχι μονο απο το μυαλο μου...αλλα ισως και λιγο απο την καρδια μου...
Κατι σαν αποτοξινωση η αδρανεια της επαφης μας..

Η αποσταση...
Ματια που δεν βλεπονται....λενε...γρηγορα λησμονιουνται...
Λες να ειναι ετσι...???
Η τυπικοτητα απο πλευρΑ μου....η ανεχεια μου απο τη δικη σου....


--------------------------------------------------------

Eκανα μια παυση στο μεσημεριανο γραψιμο και συνεχιζω τωρα που ειναι βραδυ....
Περασε ενα απογευμα σχεδον βαρετο αλλα ταυτοχρονα με εντονη διαθεση του να κανω πραγματα...Ενιωσα εντονα να ερχεται το καλοκαιρι...
Μια εντονη ζεστη ατμοσφαιρα κυριαρχουσε στο δωματιο...
Καθησα στο γραφειο...ανοιξα το παραθυρο....και απλα προετοιμαστηκα για το καλοκαιρι που θα ερθει μεσα στις επομενες μερες....

Σχεδια για κανενα ταξιδακι...διαβασμα που πρεπει να βγει..και ενα τερμα...
Τερμα ως καινουργια αρχη....
ειναι σαν να τους εχεις καταλαβει ολους πια...αν κρατησεις μια συγκεκριμενη συμπεριφορα...ασυνδετος ο λογος μου...
ειναι λιγο σκορπιες οι σκεψεις μου...αλλα απλα υπαρχουν...
Ο μηνας αυτος..ξεκινησε πολυ καλα...καπου στο ενδιαμεσο...το εχασα το παιχνιδι..εγω επεστρεψα στην πραγματικοτητα μετα το ταξιδι..και αλλοι επεστρεψαν γενικως....
Σημασια εχει ομως το τωρα..
Τωρα τι εχουμε...εχουμε ενα ομορφο παρον..χωρις καποιο φοβο...
Ενα παρον που δεν μπλεκεται με παρελθον ή με καταστασεις που οδηγουν σε μια αβεβαιοτητα....

Πραγματι ερχονται ανθρωποι στη ζωη μας..και μας δημιουργουν την ψευδαισθηση πως υπαρχουν πολλες προοπτικες μαζι τους...
Ειναι οπως ειπα απλως ψευδαισθηση...και μετα απλα
αθελα τους...μας καταστρεφουν κατα καποιο τροπο τη ζωη μας.....
Και εμεις τι θα κανουμε???
Θα τους αφησουμε να μας αποτελιωσουν????
Η μηπως απλα πρεπει...να σταματησουμε να τους βαζουμε στη ζωη μας....???


εκτος υλης λοιπον......
Οι ανθρωποι που μας εκαναν να κανουμε εστω και εναν απλο μορφασμο αρνητικης διαθεσης...

Καθολου στο βιβλιο οσοι μας εκαναν να δακρυσουμε.....

Σχεδον αγγραφοι...ακομα...και στα περιεχομενα....αυτοι που δεν κατααβαν ποτε τι πραγματικα νιωσαμε....και μιλησαν απλα με τη σκια μας....


Ετσι ειναι η ζωη ενα βιβλιο....
Αρχη .....μεση..... τελος......


Και εχω αποφασισει...να καψω μερικες σελιδες...
Οχι απλα για να διαγραψω το περιεχομενο τους....αλλα με καψει λιγακι η φλογα αυτη...και να μην την ακουμπησω ποτε ξανα.....


Θα κλεισω το παραθυρο...γιατι αρχιζει να φυσαει...
και οι σταχτες θα σκορπιστουν παντουν....
δεν θελω αλλα σημαδια....


Καληνυχτα....
Ελπιζω αμεσα να ερθει το καυτο καλοκαιρακι....

Επιστροφη...και αισθηματα....

Βραδυ Μεγαλης Τεταρτης...
Στο κλιμα των ημερων...πενθημενες οι 2 τελευταιες μερες...αλλα οι υπολοιπες απλα υπεροχες...
Ενα μικρο ταξιδι στη Βαρκελωνη...25 καταπληκτικοι ανθρωποι..και μια εντονη θλιψη στη διαδικασια του αποχαιρετισμου....

Εφυγα...και πισω μου αφησα πολλα..
...το κυριοτερο που αφησα ειναι τα συναισθηματα...
φευγοντας..υπολογιζα την επιστροφη μου να ειναι με τολμη...ετοιμη να αντιμετωπισω τι νιωθω...και να μιλησω...αλλα για αλλη μια φορα δεν προλαβα...
Η ιδια ιστορια σε επαναληψη...και εγω απλα σε θεση θεατη.....Σε ενα εργο...που απλα συμμετεχω κατα διαστηματα..μονο οταν το θελει αυτος ο πρωταγωνιστης...ενας πρωταγωνιστης..με θετικες και αρνητικες κριτικες...ενας πρωταγωνιστης που αλλαξε τα δεδομενα..και δυστυχως ή ευτυχως με εμαθε να κραταω αποστασεις...
Πλεον οχι απο τους αλλους..παρα μονο απο εκεινον...αλλωστε δεν υπαρχει πλεον λογος να πληγωνομαι με τις επιλογες του....ή την αγνοια του...μου αρκει που ξερω εγω....
Που ξερω ποσο σωστα φερθηκα...και ποσο "διακριτικα" αισθανθηκα...εναν μικρο ερωτα...που δεν ξερω ουτε ποτε αρχησε...ουτε ποτε θα ληξει...ή αν εχει ηδη ληξει....

Δεν εχει σημασια πια...
Η δευτερη ευκαιρια χαθηκε...και αυτη τη φορα ξερω πως προσπαθησα αρκετα.....αλλα δυστυχως εσυ ποτε δεν καταλαβες..η αγνοια σου θα σε οδηγησει στον παραδεισο αν ειναι αληθινη....αν οχι...θα ζησεις καποια στιγμη τη κολαση που ζω και εγω τωρα...!!!

Ας παμε στο πανεμορφο ταξιδι....Το συννεφακι α πρεπει να φυγει γυρω γυρω απο το κεφαλι μου...οπως λεει και η Κελλυ....

Βαρκελωνη....
καπου στις 6 τα χαραματα η αφιξη....
Περιπλανηση σε μια μαρινα...κρυο...υγρασια...ειδυλιακη ατμοσφαιρα....
4,5 μερες...θα θελα κ αλλες..με αυτη τη παρεα....
Δεθηκαμε απιστευτα...τουλαχιστον εγω...
Τα νευρα της Χριστινας...το γελιο της πενταδας....ο χαβαλες με τον Χρηστο...οι καθυστερησεις του Νεστορα...τα σχολια του Παναγιωτη περι επαγγελματος...
Ποσο τελεια δεσαμε...
Τοσο αγνωστοι...μα τοσο γνωστοι....
Ταιριαξαμε απλα...

οι μερες βροχερες...αλλα δεν ενιωθα να παγωνω..παρα μονο να εισερχεται στο σωμα μου κατι καινουργιο...δροσερο...αερινο..κατι να μου αλλαξει τη ζωη....

Χαραματα Τριτης....
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ
Τιτλοι τελους πεφτουν για την εκδρομη μας...
Η ελενη μενει πισω...σχεδον ετοιμη να δακρυσει..και δημιουργωντας ενα ευνοικο κλιμα για να βουρκωσουμε κ εμεις....
Απομακρυνθηκα...δεν ηθελα να σκεφτομαι πως τελειωνει ολο αυτο τοσο συντομα..
Σιχαινομαι τους αποχαιρετισμους αλλωστε...Ειπα μονο πως θα τα ξαναπουμε...
Προχωρησα λιγο στο διαδρομο...ειχα χασει λιγο της λεξεις...δεν ηθελα να τελειωσει...ουτε το πιστευα..

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Φτασαμε...
Μολις σημερα το συνειδητοποιησα...
Η καθημερινοτητα με σκοτωνει..καθε μερα και πιο πολυ...
Η επιστροφη...οχι απλα με προσγειωσε στην πραγματικοτητα...αλλα μου εφερε και αλλαγες στα συναισθηματα μου...
Κατι απροσδοκητο...μη επιθυμητο...προσπαθησα αρκετα...αλλα ...οι επιλογες....οχι οι δικες μου..καμια σχεση...στις δικες μου απλα υπηρχες...



Αυτη τη φορα..
Αυτη τη φορα ομως..ενιωσα απλα μια μικρη απογοητευση..ωστοσο..δεν υπαρχει πια..παρα μονο μια μικρη πικρια..απο την αχαριστη συμπεριφορα....
Οχι..ο στοχος μου δεν επιτευχθηκε..αλλα πλεον...δεν θελω να επιτευχθει...αλλαξα..ψαχνω μαλλον να αλλαξω στοχο...στοχο..που δεν θα εξαρταται απο τιποτα αλλο..ουτε καν απο μενα....
Ενα στοχο αυθυπαρκτο..

Τι μπορει να εννοω...2-3 ατομα ξερουν...και αυτος που θελω να καταλαβει..απλα πλεον δεν υπαρχει...ισως παλι..να υπαρξει οταν θα με χρειαστει...αλλα δεν θα ειναι για αλλη μια φορα αυθυπαρκτος...
...οπότε....μενει εκτος πλεον επιλογων....


Περασαν ακριβως 13 υπεροχες μερες....
Αυτες οι 13 μερες..ηταν με τα πιο αγαπημενα προσωπα...τα πιο σημαντικα..Υπηρχες και εσυ εκει..οχι για πολυ..μονο οσο ειχες αναγκη...

Επιστροφη στην πραγματικοτητα...Κινουμαι μηχανικα...
Σηκωθηκα..ντυθηκα..πηγα για βιβλια...βροχη...καφες..επιστροφη σπιτι....Κλεισιμο..δεν ηθελα να βγω..ιδια προσωπα..ιδιες καταστασεις...Σχεδον κουραστηκα....

Ομως μεσα μου ολα ειναι αλλιως....
Ολα προς το καλυτερο μονο για μενα....
Νιωθω σχεδον να μην αισθανομαι...αλλο ενα οξυμωρο σχημα...
Πραγματικα..δεν με αγγιζει τιποτα...Νιωθω πως τα εζησα πλεον ολα...
Και αυτο δεν οφειλεται στο ταξιδι...αλλα στην αλλαγη τροπου σκεψης.....


Το Πασχα θα ειμαστε εδω....
Θα γελασουμε..θα μιλησουμε..και καποια στιγμη θα μπορεσω να μιλησω και εγω..χωρις να εχω το αγχος και τις ενοχες μηπως κανω κατι κακο....Με το να μενω επιφυλακτικη κανω κακο...απλα ηθελα να ειναι ολα τελεια...Λαθος μου!!
!Δεν εχει πιΑ και πολυ μεγαλη σημασια...καθε ανθρωπος βρισκει το δρομο του...και πλεον εγω επιλεγω τις στροφες.....


Παει 12 σιγα σιγα...εχω να κοιμηθω κανονικο 8ωρο εδω και 15μερες...με ενα 4ωρο και κρατιομουν ζωντανη....Ζωντανη για να διασκεδαζω..να πιουμε μια μπυρα...να συμπαρασταθω..να ενδιαφερθω..να ειμαι διπλα σου και απλα να σε κοιταζω...προσπαθωντας μονο να καταλαβω....

........Τα ματια μου..σχεδον κλεινουν...
Αυριο μια καινουργια μερα ξεκινα....
Ολα θα ειναι καλυτερα και φυσικα..για μενα θετικα
& καινουργια....!!!

"Ποτε δεν δεχτηκα μια ημικατασταση να ζω...οτι ειχα...λιγο ή πολυ ηταν τελειο..ακομα και ενας απλος καφες...."

"αγαπαμε μερικες φορες...μονο και μονο γιατι αυτο νιωθουμε πως ειναι τελειο..ισως τελικα να ειναι...μονο ο χρονος θα δειξει...αλλες παλι απλα αποδεικνυεται..πως ηταν μονο μια εμμονη...που πληγωσε τον εγωισμο μας...και οταν πια η εμμονη-στοχος εγινε πραγματικοτητα....νιωσαμε μια προσωπικη νικη...."
"Αν αγαπας ετσι...εισαι πολυ λαθος...και πολυ απλα δεν αγαπας..."


Καλη μας νυχτα..............

..Και αν είναι τρέλα....εχει τη μεθοδο της....

....
Πειτε μου να σας πω...τι ειναι για μενα η ζωη....???
ειναι μια πανεμορφη τρελη κωμωδια....
και εγω αυτες τις μερες οχι απλα εκοψα εισητηρια για να την παρακολουθησω...αλλα πηρα και πρωταγωνιστικο ρολο....

Ποσα ενιωσα μεσα σε μια βδομαδα....και ολα τοσα ομορφα...οπως ακριβως και αυτο που νιωθω ακριβως τωρα....αρχιζω να την παταω...και δεν θα μου κανει καλο....

Με φοβιζει ισως...με καταδικαζει σε σκεψεις...ειναι αυτα που θελω να πω...ολα οσα νιωθω...αλλα με φοβιζουν...ακομα και τωρα που τα νιωθω με φοβιζουν....


Οι λεξεις....

λεξεις μικρες...σχεδον αδιακριτες...σχεδον γνωστες...σχεδον υπαρχουσες...σχεδον καινουργιες...σχεδον για μενα αγνωστες....
Βγηκε κ ο μικρος ποιητης απο μεσα μου....
Οι λεξεις λοιπον....
Υπαρχουν..παντα υπηρχαν...αλλα ποτε πρεπει να τις χρησιμοποιησει κανεις???

Να ξερεις πανω κατω τι θες να πεις....ειδικα αν μιλας πολυ(!!!!)...αλλα να κολας..να χανεις τα λογια...και εκει που πας να κανεις το φιναλε της παραστασης...της δικης σου κωμωδιας..να πρεπει παλι να ξεκινας..απο τον προλογο....
Ναι..παλι στον προλογο..και ολα αυτα...γιατι εσυ..αργησες να παρεις το προγραμμα...ή γιατι..αργησες να επιλεξεις...να παρεις θεση...να κατανοησεις....

Ειναι σαν ενας χρονικος περιορισμος..περιθωρια...που θετουμε απλα και μονο για να ειμαστε τελειοι...εκεινη τη στιγμη..που θα περιμενουμε και ο αλλος να μας κανει να νιωσουμε τελεια...η ψυχικη ολοκληρωση..που πηγαζει μεσα απο τις επιλογες των αλλων καποιες φορες...

Κομματι της ζωης μας...ανθρωποι..που δεν μπορουν ουτε στη φαντασια τους να δουν τι μπορει να νιωθει ο αλλος....


Η καρδια....
Και αν η καρδια επιλεξει..η λογικη θα μεινει πισω...

Διακινδυνεουμε καθε νεα αγαπη...
Θετουμε σε κινδυνο τη λογικη....αλλα και τη καρδια μας...
Οι χτυποι αυξανονται...και ηρεμουν μολις δουμε ανταποκριση...
Παυση..ερχονται οι λεξεις...οχι οι δικες μου...
Οι δικες σου....
Δεν εχουν σχεση με οσα θελω να σου πω...παρα μονο με τη ζωη σου...
Οι χτυποι...
Παυση....
εντονοι παλμοι...σχεδον αναπαντεχοι....
νιωθω πως οι συσπασεις διαγραφονται πανω στην μπλουζα μου την ωρα που σου μιλαω...
Η θερμοκρασια στα υψη..
Μια αναπνοη...

Και μετα..???

Οι λεξεις μου....
Οι λεξεις που δεν ειπα....
Εκανα κακο???
Επρεπε...?
Ποιον προφυλασσω απο αυτο....εμενα ή εσενα τελικα....????



/////τι εμαθα απο ολα αυτα?????\\\\\\\

Ισως να κανω πισω οταν βλεπω πως μπορει να την πατησω...αλλα θα μεινει η μικρη εμμονη πως δεν προσπαθησα....
Θελω να δω....
Θελω να δω ποσο μπορουν να διαρκεσουν τα συναισθηματα αυτα...ποσο μπορω να τα αντεξω....

Και αν τα αντεξω...θα μιλησω.....
Θα μιλησω...μονο για τη δικη μου αληθεια....
Μονο για τις δικες μου λεξεις..
Λεξεις απλες...αλλα που χωρουν τοσα πολλα συναισθηματα....λεξεις που καποτε απλα χρησιμοποιησα...αλλα εσυ δεν βρηκες το νοημα...
Αν αντεξω...
Οι λεξεις μου θα ειναι πολυ απλες...γνωστες ως ακουσμα...αγνωστες ομως ως αισθημα...
Λεξεις..και χτυποι...σε ενα τρελο χορο...
Η καρδια θα δινει το ρυθμο....
Η καρδια που αντεχει..το μυαλο που βασανιζεται...και η φαντασια με την επιθυμια σε ενα τρελο παιχνιδι εξερευνησης....

Γραφω...καπου στους 3 μηνες εδω...
Ειχα ομως παντα λογο για γραφω...
Εγραφα ισως με λεξεις-γριφους....
Και θα συνεχισω...ακομα..
Θα συνεχισω μεχρι να βρω ανταποκριση στα οσα προσπαθω να πω μεσα απο ολα αυτα....

Ειναι περασμενα μεσανυχτα...ακριβως 1.30....
Πανω που παω να γραψω για ενα σημαδι ζωης....και το βλεπω απλα να υπαρχει...
οχι δεν δινεται σε μενα...απλα υπαρχει....

Θα κλεισω με Πυξ Λαξ...με αυτο που ακουω αυτη τη στιγμη...

"Ήρθες εχθές αργά
μια άλλη εποχή να μου θυμίσεις
ήρθες εχθές αργά
την ώρα που ήθελα να λησμονήσω

Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις
που έκρυβα τα όνειρα που έκανα για σένα
και το κουράγιο για να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ
ω, ω, σ' αγαπώ, ω, ω, σ' αγαπώ

Είδα τα μάτια σου να λάμπουν
στο σκοτάδι από αγάπη
είδα τα χείλη σου που ήταν
φωτισμένα μ' ένα δάκρυ

Γιατί ποτέ δεν ένιωσες τι ήσουνα για μένα
γιατί ποτέ δεν ένιωσες γιατί
κι αν η καρδιά μου θάλασσα με κύμα ταραγμένη
βρήκα τη δύναμη να τραγουδώ

Πώς σ' αγαπώ..."


Στιχοι...που νιωθω μεσα μου....
Δεν ξερω..τι συμβαινει με τους ανθρωπους...
Πραγματικα δεν βλεπουν τι συμβαινει????ή μηπως δεν θελουν να καταλαβουν???
Η νυχτα....
η νυχτα αρχιζει να γινεται μεγαλη....οδευω στον δρομο της τρελας....
Μια γλυκιας ψυχρολουσιας απο τις αληθειες σου...ενος κομπου στο στομαχι...ενα μικρο μαρτυριο...που χωρις να το καταλαβω..εθεσα τον μηχανισμο...να μπει σε λειτουργια...
Ενα μικρο...αυτο-βασανιστηριο.....

................ΔΕν μας περασε ποτε απο το μυαλο....τι πραγματικα μπορει να αισθανεται ο αλλος........

Τι σημασια εχει....???
Σημασια εχει να μπορει να αισθανεις πραγματικα....
Το χαμογελο...
Το δακρυ....
ακομα και τη αγνοια που εισπραττεις......

...............Η ωρα εχει περασει......
Και αν ειναι τρελα....εχει τη μεθοδο της....{Αμλετ}


Μια μεθοδο....που σκοτωνει και ανασταινει....


....ενας στιχος των Πυξ Λαξ...λεει πως οτι αξιζει...ποναει....
ενω....συνεχιζει...και πολυ σωστα αναρωτιεται...αν φευγουν για το λιγο ή το πολυ που νιωθουμε....
Τα συναισθηματα...οταν πνιγουν καποιον...σημαινει..πως πολυ απλα ποτε δεν τα ενιωσε...και για αυτο πλεον...ειναι δυσκολο να τα κατανοησει.....




Μια κωμωδια...φτανει σημερα στο τελος της...η αυλαια θα πεσει...
και οι ηθοποιοι θα κρυφτουν στην αγκαλια του Μορφεα...
Ελπιζω στην επομενη παρασταση...να εισαι μεσα σε αυτη...


Καλη μας νυχτα...

....Δυναμη της γνωσης...ή των συναισθημάτων....

Ξημερωνει Τριτη...Εχει περασει μια βδομαδα...που ολα ειναι τελεια..
Μια απο τις καλυτερες βδομαδες της ζωης μου...
Ομορφες καθημερινες...κ ενα υπεροχο σαββατοκυριακο...
...Και σημερα..καπου εδω...εγκαινιασαμε τη νεα εβδομαδα...με καλη παρεα..κ πολυ αλκοολ....

Νιωθω ενα ελαφρυ ριγος...σαν να κρυωνω...αλλα μεσα μου νιωθω τοσο γεματη...
Δεν εχω λογια...ολα ειναι τελεια..μια πολυ ομορφη ζωη..και μην εισαι μεσα σε αυτη!
Δηλαδη εισαι..αλλα ακομα δεν το εχεις καταλαβει..και δεν εχεις επιλεξει να μεινεις εδω μονιμα....

κλασσικα στο β' ενικο εγω...γιατι ολο και καπου απευθυνομαστε.....

Τι να πρωτοπεριγραψω...την πεμπτη...το σαββατοβραδο....το σημερινο....δεν ξερω...
Θα μου παρει μερες...οχι μονο για το τι εγινε....αλλα για το ποσο καλα αισθανομαι....
για το ποσο ομορφα ζουμε....και ολα αυτα...οχι μονο γιατι απλα...εγιναν...αλλα γιατι επιλεξαμε εμεις οι ιδιοι να γινουν....

οι επιλογες...κ η τολμη...σημερα μιλησαμε πολυ...με εναν ανθρωπο που ποτε δεν ειμασταν φιλοι...αλλα ξανοιχτηκαμε και μιλησαμε "αντρικια"....ναι τοσο ξεκαθαρα...
Πραγματι ενιωσα μεσα μου...πως καποιοι ανθρωποι...δεν μου εχουν ανοιχτει..γιατι και εγω η ιδια οχι απλα δεν τους εδωσα την ευκαιρια...αλλα ουτε κ εγω τολμησα να ξανοιχτω...

ΠΡαγματικα βουρκωσα..ποσα ειπαμε...ποσα ζησαμε παλια...κ μετα μια συρροη παραγγελιας απο μπυρες....τι μερα....
Για ενα καφε ξεκινησαμε...και μετα...τα δωσαμε ολα...οχι δεν το καναμε για καποιο λογο...για την παρεα...για να γελασουμε...ισως να ανοιχτουμε περισσοτερο...βλεπεις οι φιλοι..υπαρχουν και δεν τους βλεπουμε...σχεδον αμοιβαια τα αισθηματα...και ποτε μα ποτε δεν ειχαμε πει αντικειμενικες αληθειες ο ενας στον αλλον....

Μυστηριος ο τροπος που λειτουργουμε...ακομα κρυωνω..και σαν να νιωθω πως τρεμω...
Κ ομως νιωθω τοσο καλα....
Εδω και λιγες μερες...οι καλοι φιλοι μου..λενε πως λαμπω...πως ειναι ζωγραφισμενο ενα μεγαλο χαμογελο πανω μου...

ειναι η γνωση...ή τα συναισθηματα...?????

Η γνωση μια αοριστης καταστασης...σχεδον διχως αυριο... ενας ονειροπολος χαρακτηρας που βρισκεται μεταξυ πραγματικοτητας και φαντασιας....Κι ομως ετσι νιωθω πως ειμαι καλα...και κατι συναισθηματα...σχεδον δυνατα...δεν φευγουν...απλα υπαρχουν..διχως..λογο..γιατι...διχως να περιμενουν κατι....
Απλα κατανοηση...να βλεπεις...και να αντεχεις...αυτη ειναι η ζωη...
Λιγο πλακα...λιγο γελιο...μια γουλια αλκοολ...και μετα η αληθεια...'
Να αγαπας την αληθεια...
Να αντεχεις την αληθεια...για να σε αντεξει και εκεινη....

Ναι μου αρεσει που ξερω τι μου γινεται...που ξερω τι δικη μου αληθεια...ισως αυτη που με ικανοποιει περισσοτερο...
Θα ηθελα να γραψω περισσοτερα για αυτη την αληθεια...αλλα θα φωτογραφησω...οχι μονο στιγμες...αλλα και προσωπα....και αυτο δεν θα μου κανει καλο...
γιατι θα προσγειωθω πολυ ανωμαλα στην πραγματικοτητα....και δεν θελω...ειμαι πολυ καλα εδω που βρισκομαι....το βλεπεις και εσυ αλλωστε....

ΧΑμογελα...τι πιο ομορφο απο το να βλεπεις τον αλλο να χαμογελαει...και σκεψου αυτος ο αλλος να χαμογελαει τοσο εντονα εξαιτιας σου...δεν ειναι κριμα να του στερησεις αυτο το γελιο που καλυπτει ολο το προσωπο..που απο τις συσπασεις τα ματια κλεινουν...χαμογελο...η πιο ομορφη εκφραση...και η πιο ζωντανη...

Πανεμορφες μερες...και ολα αυτα γιατι τις περασα μαζι με τα πιο αγαπημενα προσωπα...αυτα ειναι τα καλα της ζωης...αλλα ας μην ξεχασω..πως τα επελεξα....

Τα καλα πραγμα στη ζωη μας..ερχονται μετα απο δυσκολες καταστασεις...σαν λυτρωση...μια ανακουφιση που σου δειχνει πως ολα θα πανε καλα...
Ακομα η ζωη μου δεν εχει φτασει στο "τελειο"....ωστοσο....βλεπω..πως μολις πριν λιγες στιγμες..ωρες μερες...εζησα το τελειο...και υπαρχει...και υπαρχει οχι γιατι απλα ετυχε...αλλα μετα απο πολυ θεληση και πιστη μεσα μου..πιστεψα πως ετσι πρεπει να γινει και ετσι εγινε...

ακομα ειμαστε στην αρχη...δεν εχουμε ξεκινησει....θα το λεω ξανα και ξανα αυτο....

Ποσο ομορφα περναμε οταν ειμαστε παρεα με ανθρωπους που οχι μονο αγαπαμε...αλλα εχουμε και τοσο μεγαλη αναγκη να ειμαστε μαζι...
Σημερα νιωθω πως οτιδηποτε αρνητικο εχει συμβει στο παρελθον..αποψε..κατα ενα μαγικο τροπο εχει διαγραφει..δεν εχω λογο...απλα ειμαι καλα...και ολα ειναι καλα γυρω μου...και ετσι θελω να εισαι κ εσυ...καλα...με οτι εχεις...και οτι αγαπας....

Ειναι ...3 παρα....πιο νωρις αρχισα να γραφω...δεν θα αλλαζα με τιποτα τις συνομιλιες μου...

Πηγε 3.20....δεν μπορειτε ετσι να με παρακολουθησετε απο εδω....αλλα η συνομιλια μου ειχε μεγαλυτερο ενδιαφερον...

Αχ...μου αλλαξε ολο το θεμα...ομως το θεμα..και εχασα τον ειρμο μου....
τι σημασια εχει....

αλλωστε η ωρα περασε....ο Μορφεας θα κλεισει τις μεγαλες πυλες..του ονειρου και θα ειναι ανοητο να μην εχω μπει....




Το θεματακι μου εμεινε ανολοκληρωτο...αλλα και αυριο μερα ειναι...
σημερα ειχαν αλλα προτεραιοτητα.....


Καλη μερα σε ολους....και καλη συνεχεια.....σε οσους μενουν ξαγρυπνοι....

...Ηρθε κ ο Απριλης....

3 Απριλιου και εξω ο ηλιος κανει τα θαυματα του....
Ξυπνωντας με μια γλυκια ζαλαδα απο το χτεσινο κοκκινο κρασακι...λιγα νευρα που θα μπορουσε μονο ενα ατομο να προκαλεσει...κ φυσικα...πολυ ορεξη για πολλα πραγματα..απο προτεραιοτητες-υποχρεωσεις...εως εξοδους!!!

Θα περιγραψω για αρχη το χτες...
Ξυπνησα αργα το πρωι...απο το βραδυ ειχα στο μυαλο μου..πως ειχαμε πει..πως το βραδυ αυτο θα κανονιζαμε να παμε για κρασακι κ μικρα μεζεδακια....
Ομως ηταν ηδη 12.30 κ δεν ειδα καμια κληση απο τα παιδια ή μηνυμα...
Οποτε θεωρησα πως επειδη εχουμε χασει πολλες ευκαιριες για να βγαινουμε σε διαφορετικα μερη...πρεπει τωρα..που ειναι πρωι...κ ο ηλιος αυτος δινει τοση διαθεση..να τους κινητοποιησω κ επιτελους να παμε...Οι μερες φευγουν και πρωτου καλα το καλα το καταλαβουμε ηρθε η ανοιξη..και εχουμε αφησει..πολλα σχεδια απραγματοποιητα....


Γυρισαμε κατα τις 12.30-1.00...
Οφειλω να πω πως το κρασακι με ψιλοζαλισε...αλλα η αισθηση της ευφροσυνης...ηταν μια απο τις πιο γλυκειες συνεπειες του....Ωστοσο..ολο και κατι θα μπορουσε να με εξοργισει..αλλα οπως και να εχει..εφοσον δεν εχει σχεση με τους φιλους μου..ειναι μηδαμινο....Οποτε...σκεφτομαι μονο ποσο τελεια περασαμε χτες...και ολα τα αλλα περιττα....

Αυτο που σκεφτομουν το βραδυ...ειναι πως ετσι θα ηθελα να ειναι η ζωη μου..να κανω σχεδια...και να τα πραγματοποιω...ξερω πως δεν ειναι οτι αποτυγχανω...απλα δεν μπορουν να γινουν ολα μαζι....αλλα αν αυτη η μερα...η επομενη μερα ειναι η τελευταια μας τι πρεπει να κανουμε????
Πολυ απαισιοδοξη εγινα???

Το σκεφτηκα πολυ μεσα μου...το κρασι κ η νυχτα βλεπεις...βαζουν το ειδωλο σου να παιζει διαφορετικους ρολους στον καθρεφτη...

Αυτο που καταλαβα..ειναι πως κανεις δεν ξερει αν η επομενη μερα...ειναι η τελευταια...επομενως ο καθε ανθρωπος...οφειλει...για το δικο του καλο..να μπορει καθε μερα που περναει...να υλοποιει τις σκεψεις του....τα σχεδια του...ακομα καλυτερα...τα συναισθηματα του...
Δεν χρειαζεται να φυγω..για να μου πεις πως με αγαπας...
Δεν χρειαζεται να φυγω...για να μου πεις πως εισαι διπλα μου..
Δεν χρειαζεται να φυγω..για να μου πεις πως σου ελειψα...
Δεν χρειαζεται να φυγω...για να εκφρασεις τι νιωθεις....

Και δεν μιλαω για το θανατο μονο...μιλαω και γενικα το γεγονος να φυγουμε απο τη ζωη των ανθρωπων...μεσα στη ζωη ειναι και αυτο...εγω βεβαια...σχεδον παντα πιστευω πως δεν το αντεχω...αλλα τελικα...φευγουν ανθρωποι απο τη ζωη...και μετα συνεχιζουμε κανονικα την πορεια μας..αν για καποιο διαστημα...ισως αρκετο...μειναμε εκτος...καπου εκει στασιμοι....

τι σημασια εχει λοιπον...αν πρεπει να περιμενω κατι ασχημο για να πω πως θα ειμαι εκει...σε οτι χρειαστεις...ειτε εισαι φιλος ή εχθρος....
Το θεμα ειναι τωρα τι κανουμε...το αυριο ειναι αβεβαιο...σχεδον απροσδιοριστο...
Οταν εμεις κανουμε προγραμμα ο Θεος γελαει...και με μενα γελασε...Μια Πεμπτη...οταν εκλεισε η γραμμη..και ειπα πως μεσα στις επομενες μερες πρεπει να μιλησω....
αλλα..τελικα τα σχεδια ανατραπηκαν...και τωρα..και να θελω δεν μπορω...ειναι τοσο αργα το νωρις της καταστασης αυτης...που απλα την αφηνεις στην τυχη της....

Ολα στην τυχη...???...Οχι ολα στις επιλογες μας...
Οι επιλογες οι αμεσες...ας ειναι και βεβιασμενες..τουλαχιστον δεν εχεις μετα την εμμονη..που εχω εγω τωρα...πως δεν προσπαθησες..και που δεν αποκαλυψες τι νιωθεις και ας ηταν τοσο ξαφνικο...


ομως αυριο...δεν ξερεις τι θα γινει...δεν ξερεις καν αν μπορεις να το χειριστεις..μιλα...μιλα με οσους αγαπας..κ δειξε...αποδειξε...πραγματοποιησε...
Ας μη μενουμε μονο στα λογια...ας γινονται πραξεις...
Οπως η χτεσινη μερα..που περασαμε τοσο τελεια...
Το λεγαμε κοντα στον ενα χρονο...και να σκεφτεις..πως 2-3φορες τι βδομαδα ειμαστε μαζι...ειπωθηκε την Κυριακη..αλλα εγω το ειχα μεσα στο μυαλο μου..και δεν αφηνα αυτη την ευκαιρια να την χασουμε...εχουμε τοσα πολλα να κανουμε μαζι...

Ειναι δυσκολο στις μερες μας να εχεις μια καλη παρεα...ποσο μαλλον φιλους...
Καποιες φορες γινομαστε αδικοι...θυμωνουμε..λογομαχουμε...αλλα αυτο που μας κανει να εξωτερικευομαστε στους φιλους μας τοσο ανετα..ειναι πως μπορουν να μας καταλαβουν..πως θα μας συγχωρεσουν..πως θα παραβλεψουν..θα καταλαβουν το ποσο φορτισμενοι μπορει να ειμαστε αυτη τη περιοδο...για διαφορους λογους..και χωρις ακομα να μιλησουν θα συμπαρασταθουν....


....Συμπερασμα των οσων ειπα..ειναι κανω τα λεγομενα μου πραξη....
Αν μπορουσα να γραψω ονομαστικα ποσους απο σας αγαπαω..θα ηθελα μερες...μεσα στη λιστα...υπαρχουν και ανθρωποι..που απλα χωρις λογο...χωρις να ξερω καλα..μπορω κατα ενα πολυ περιεργο τροπο να αγαπαω και να εχουν γινει αναποσπαστο κομματι της ζωης μου....
...επειτα...ειναι η συγνωμη..
μια συγνωμη δεν αρκει ποτε...τα λογια μας μπορουμε να τα αλλαξουμε...τις πραξεις μας..ισως να τις διορθωσουμε...οχι παντα....
Ετσι λοιπον πιστευω..πως κανουμε πολλες λαθος κινησεις στη ζωη μας...σημασια εχει ομως...αφου συνειδητοποιησουμε τα λαθη μας..να μπουμε στη διαδικασια...της αλλαγης...



Τα λογια ειναι περιττα..αρκει να αποδεικνυουμε πως ειμαστε
ΕΚΕΙ.....



****πΟΤΕ Δεν ΕΙΠα οΧι σΕ ΚΑνενΑΝ.....ΠΑΝτα θΑ εΙΜΑι εΚΕι...αΠΛα...Και εΣΥ...δΕΙΞε Μου πωΣ ΥΠΑρχεις.....****