...Αποχαιρετώντας το παρελθον....

...Μερα ομορφη...σχεδον τελεια...ολα σε μια τελεια ισορροπια...
Μια βδομαδα που περασε πολυ καλα...με τα απλα καθημεριμενα προβληματα...που ομορφαινουν ομως τη ζωης μας...

Σημερα δεν γραψω για μενα..θα γραψω για δυο πολυ ξεχωριστα προσωπα...για ενα ξεκινησα αλλα η βραδυνη μπυριτσα με την παρεα σχετιστηκε κ με ενα δευτερο....

Ο τιτλος ειναι μικρη μεταφραση-επεξεργασια απο ενα ξενο στιχο...Να σημειωσω εδω πως την ιδεα εδω δινει το πρωτο ατομο που αναφερω που μου εκανε μια σχετικη παραπομπη....

Το τραγουδι λοιπον...δινει ουσιαστικα μαθηματα ζωης...να ζεις την καθε μερα σα να ηταν η τελευταια...αν καταφερεις να αποχαιρετησεις το παρελθον...μπορεις να ζεις την καθε στιγμη.......

Η πρΑγματικοτητα ειναι αυτη...Εχω μιλησει ξανα για το παρελθον..για αυτη τη μαζοχιστικη ελξη που μας φερνει πισω...Το ξαναδοκιμαζουμε...ειναι καλη η ασφαλεια βλεπεις..το νεο φοβιζει...
Σημερα θα κανω ουσιαστικα μια μικρη συνοψη στα οσα εχω πει...δεν ειναι κατι καινουργιο...ειναι καταστασεις...που ολοι ζησαμε...που θα ξαναζησουμε...ειτε μαζι...ειτε ξεχωριστα...σημασια εχει τι μας μενει απο αυτο...

Το παρελθον...αναποστατο κομματι απο το παρον...βλεπεις λενε πως ο ανθρωπος που δεν εχει ιστορια-παρελθον δεν εχει μελλον....
Προσεγγιστε το ομως απο τη σωστη οπτικη γωνια...ζουμε...αγαπαμε..ποναμε..πληγωνομαστε..θα ερθει η λυτρωση καποια στιγμη{ακομα κ απο το ιδιο προσωπο-αποθημενο!!!}..ομως αυτο δεν ειναι στην πραγματικοτητα το οριστικο ή το τελειο για μας...
ΝΑι παλι μονο για τον ερωτα και την αγαπη θα μιλησω...υπερμετρη αξια...βλεπεις..να αγαπας...να βλεπεις πως αυτοι που αγαπας δεν ειναι καλα...

Συνεχιζω λοιπον...πιο πολυ ας επικεντρωθουν εδω οι ανθρωποι για τους οποιους γραφω...
Αγαπαμε το παρελθον...μεχρι να αντιμετωπισουμε το παρον μας!Δεν εχει σημασια το μελλον μας..το θεμα μας ειναι στο τωρα..κραταμε τα λαθη μας..τις καλες στιγμες..ολα..και προχωραμε..
Προσφατα εμαθα καλα...πως ειναι να αγαπας λιγο τον εαυτο σου..και θελει αρκετη δουλεια μεχρι να το τελειοποιησεις...βλεπεις οταν αγαπας...αγαπας κατι που νομιζεις πως ειναι ο καθρεφτης σου....ας ειναι και σπασμενος.....

Να αγαπας..ειναι ενα αισθημα δυνατο..ωρες ωρες δεν ξερω αν ποτε το ενιωσα...{με την εννοια της προσεγγισης του αντιθετου φυλλου}...παντα ομως ημουν εκει..για οποιον χρειαζοταν...ακομα..κ οταν δεν ειχα αυτο που στην πραγματικοτητα ηθελα!!!
Τι σημασια εχει ομως?αν αγαπαμε καποιον θελουμε να ειναι καλα...να χαμογελαει...και ποτε να μην τον δουμε...στεναχωρημενο...

Η ανασφαλεια..(στη φιλη μου με αγαπη!!!)...εδω δυσκολο το παιχνιδι πολυ....
Τοσα πολλα συναισθηματα...σχεδον καταπιεσμενα...οχι δεν ειναι οι λαθος επιλογες...ειναι οι λαθος ευκαιριες που ηρθαν..!!!!
Σε ολους συμβαινει...

Ζουμε μια ζωη..χωρις απαραιτητα να πρεπει να τη μοιραζομαστε...ομως ολοι το εχουμε αναγκη..ακομα κ οταν χανομαστε..καπου εκει ζηταμε μια λεξη....ζηταμε να ζησουμε κ εμεις αυτο που λενε ερωτα..αγαπη..ζωη οχι μεσα απο καθρεφτη...αλλα μεσα απο τελειως διαφορετικο ανθρωπο απο μας...που ομως μας ταιριαζει απολυτα...μας ταιριαζει η διαφορετικοτητα του..και η αποδοχη του για αυτο που πραγματικα ειμαστε...για αυτο που πραγματικα μπορουμε να δωσουμε...που με τη συμβολη του αυτο ολο και αυξανεται...

Οι ανθρωπινες σχεσεις..ειναι δυσκολες...βρισκεις την ευκαιρια...κ λιγο πριν..κανεις κ εσυ την καταθεση της ψυχης σου~οχι δεν θα χρησιμοποιησω τον ορο ερωτικη εξομολογηση!δεν μου παει καθολου~...και μολις λοιπον πας να κανεις την καταθεση της ψυχης σου...ολα ανατρεπονται...και εκει λες πως δεν επρεπε ποτε να μπεις στη διαδικασια...να μαθεις τι ειναι ο αλλος...λες πως πρεπει να κρατησεις αποστασεις...
Ναι ετσι ειναι πιο ευκολο....αλλωστε ειναι δυσκολο να μοιραζεσαι το παρον ενος ανθρωπου στο οποιο μεσα δεν εισαι εσυ αλλα καποιο αλλο προσωπο...

Καλως ή κακως τα συναισθηματα μας δεν μπορουμε να τα ελεγξουμε...
Μικρες καταστασεις παρανοιας...να ξερεις τι συμβαινει..αλλα εσυ να υποστηριζεις τα αισθηματα αυτα..γιατι ξερεις καλα...πως αυτο το χαμογελο..αυτη η φωνη..ειναι που σε κανει να ζωντανευεις....
Ομως...αν αυτη η φωνη...δεν ξερει και δεν μπορει να εκτιμησει τι νιωθεις...δεν αξιζει..τον κοπο...ουτε να ακους τα ψιθυρισματα της....

αυτη ειναι η αληθεια...το εμαθα κ εγω προσφατα...οχι αλλοι ψιθυροι...
Να υποστηριζεις τις επιλογες σου οτι και αν αντικτυπο εχει αυτο...Να μπορεις να κανεις καινουργιες και να τις αναιρεις...χωρις ομως να τις διαγραφεις....
Να εξιδανικευεις τον ιδιο τον ερωτα...οχι τον προσωπο που πιστευεις πως φερει την τυχη να ερωτευτεις η να αγαπησεις....
Βλεπεις οι ανθρωποι αλλαζουν...
Μολις βρουν αυτο που θελουν...εσενα θα σε βαλουν στην ακρη..και εκει που εχεις πετυχει την τελεια αρμονια...ξαφνικα θα χαθουν απο τη ζωη σου...και μολις παλι χασουν...θα ερθουν...

"Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά
σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε
κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά
αν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε."

Αυτη ειναι η αληθεια..κακα τα ψεμμα...δεν μιλαω με πικρια για τις σχεσεις γενικα των ανθρωπων...αλλα αυτο ειδα..αυτο γευτηκα...και ισως τελικα αυτο να αγαπαω...


Τώρα που θέλω να γυρίσω
ξέρω κανέναν δεν θα βρω
έχεις αλλάξει το όνομά σου
και δεν υπάρχεις πια εδώ.

VS
Τώρα που θέλεις να γυρίσεις
εγώ φοβάμαι να σε δω
έχω ξεχάσει τ' όνομά μου
και δεν υπάρχω πια εδώ.....




Καποια στιγμη λοιπον...αν και θα ειμαι διπλα..δεν θα αντεξω...ετσι..δεν θα μπορω να κανω υπομονη...θα φοβαμαι...την επαφη αυτη..ισως και εκμεταλλευση..θα ξεχασω ποια ειμαι..τα συναισθηματα μου..οτι ειχα να δωσω..που ποτε δεν με αφησες να δωσω...και τελικα δεν θα υπαρχω στη ζωη σου..και θα χαθω οπως εσυ....

αυτη ειναι η δικη μου η μεταφραση σε αυτους τους στιχους...στην αρχη βλεπεις ειμαστε εκει...αλλα ποσο ακομα???????



Μιλησα ανοιχτα στην φιλτατη σημερα...γιατι ισως να το ειχα αναγκη..ωστοσο ειχα στο μυαλο μου θεματακι απο το απογευματακι που εδωσε ο "α"...και ετσι ηρθαν πολλες ιδεες!!!

Να αγαπαμε τον εαυτο μας...γιατι στο τελος αυτο θα απομεινει..δεν χρειαζεται αποξενωση..παρα μονο προσπαθεια και επιμονη...
Αυτο που πραγματικα μας αξιζει..θα ερθει στη ζωη μας τοσο ξαφνικα..και θα φερει τα πανω κατω...χωρις να μας κανει να νιωσουμε ασχημα...ενας κομπος στο στομαχι..να θες να αγγιξεις την τελειοτα..μονο και μονο για να μοιαζεις τελειος-α στα ματια αυτου του προσωπου...ισως παλι να ειναι μεσα στη ζωη μας...και απλα να μην βλεπουμε..τι μπορει να ειναι για μας...να μην μπορουμε ακομα να δουμε τα συναισθηματα που εχει...


Η επομενη στροφη...θα εχει περισσοτερη πλακα..ισως φοβο στην αρχη...μην πεσουμε παλι στα λαθος χερια...αλλα σιγουρα η αδρεναλινη θα ειναι στα υψη...αλλωστε..πρεπει να ζουμε καθε μερα...σαν να ειναι η τελευταια μας...σωστα????

Δεν θελω ποτε να σας δω στεναχωρημενους πεσμενους και οτι γενικα
σας χαλαει...
Το αγαπας ειναι δυσκολη υποθεση..μα πιο δυσκολη..οταν σε αγαπαει καποιος αλλος!!!!
Ξερω τι λεω...


Αφιερωμενο οπως ειπα σε δυο προσωπα!!
Που εχουν πληρη συγχυση των συναισθηματων τους!!!


Καλη μας νυχτα...καλη συνεχεια να εχουμε....
Και μην ξεχνατε...την επομενη στροφη....

Μια αγαπη για το καλοκαιρι θα'μαι κ εγω.....

Τεταρτη...σημερα...Απογευμα..κ μολις που σταματησε να βρεχει...
Μου θυμησε πολυ σημερα η μερα φθινοπωρινο απογευμα...
Η ανοιξη ετοιμαζεται να κανει την εισοδο της...ενω ο χειμωνας κανει τον αποχαιρετισμο του βαζωντας τα πιο καλα του ρουχα...την βροχη....

Βεβαια θα σκεφτειτε περι του τιτλου....εμενα λοιπον η μερα με καθε τροπο που θυμιζει τα καλοκαιρια στις διακοπες..καπου στα μεσα Αυγουστου...που αρχιζει κ βρεχει..η θαλασσα φουσκωνει...κ ολοι καθομαστε πισω απο τα παραθυρα κοιτωντας το θεαμα..Η φυση σε καθε παρασταση της απλα μας συγκλονιζει!!!

Χθες το βραδυ βγηκα τελειως εκτος κλιματος αλλα περασα ωραια...ωστοσο..η αρνητικη μου σταση θα συνεχιζει να βγαινει...
Οι κενοι ανθρωποι των club...θολες ματιες...πισω απο καπνους κ ποτηρια με αλκοολ...Τα ποδια σταθερα στο πατωμα..ενω το υπολοιπο σωμα περιστρεφεται κυκλικα...τα ματια να ψαχνουν αλλοτε για το ετερον ημισυ...κ αλλοτε..για την αγαπη της μια βραδιας...
Ναι δεν ντρεπομαι που το λεω...αναμεσα σε αυτους τους ανθρωπους ημουν κ εγω...πανω κατω στην ιδια κατασταση..τονιζεται λιγακι και το εγω ισως ετσι..κ ας ξερουμε ποια τελικα ειναι η πραγματικη..επιθυμητη καταληξη της βραδιας!!!
One night stanD και εισαι κ πολυ μεσα στα πραγματα....(ειρωνικα μιλαω!!)
αηδιασα καποια στιγμη...ισως να μην ειμαι συνηθισμενη...ισως να εχω μεινει πολυ πισω...

Η μερα επιβαλλει ξεκουραση σημερα...επιπλεον..αυριο ξαναμπαινουμε στο ρυθμο-σχολης-διαβασματος...

Η μερα λοιπον..σημερα εχει κατι διαφορετικο..δεν ξερω τι...κατι μου αλλαζει τη διαθεση..ακουγα το τραγουδι λοιπον αυτο..."μια αγαπη για το καλοκαιρι..θα'μαι κ εγω...."...μου κολλησε πραγματικα η μουσικη μεσα στο μυαλο μου...

Η πραγματικη εννοια ισως των ανθρωπινων σχεσεων....
Εφημερες καταστασεις...απροοσδιοριστου χρονου..καποια στιγμη οπως αρχιζουν..ετσι τελειωνουν...σαν τα καλοκαιρια..ηλιος..ζεστη...μια μικρη ισως προετοιμασια...με την ομορφη αισθηση της βροχης...κ μετα εκει που δεν το περιμενεις..ηρθε ο χειμωνας...
Και ετσι ακολουθουν και οι αγαπες...οχι μονο οι καλοκαιρινες...αλλα ακομα και αυτες που γνωριζεις στα μεσα του χειμωνα...καπου εκει...ισως οταν ετοιμαζεται κ εκεινος να φυγει..και εσυ απλα πιστευεις..πως μαζι με την ανοιξη...θα ερθει και η αγαπη...οχι αυτη που θα φυγει...αυτη που ισως να εμενε...αλλα..τελικα..στον πρωτο βημα χαθηκε...

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες..γραφει το βιβλιο.."100 χρονια μοναξιας"...γραφει καποιες απο τις πιο ομορφες φρασεις..ας κανουμε μια μικρη αναφορα...:
# Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους.
# Αισθάνθηκε ξεχασμένος, όχι με την επανορθώσιμη λησμονιά της καρδιάς, αλλά με την σκληρή και αμετάκλητη λησμονιά του θανάτου.
# Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά.
# Έφτασε να υποκρίνεται με τόση αληθοφάνεια, ώστε κατέληξε να παρηγορείται με τα ίδια της τα ψέματα.
# Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε ο θάνατος, μόνο η ζωή, και γι' αυτό το συναίσθημα που αισθάνθηκε , όταν απήγγειλαν την καταδίκη ( σε θάνατο), δεν ήταν φόβος αλλά νοσταλγία.
# Το μυστικό για τα καλά γηρατειά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια τίμια συμφωνία με τη μοναξιά.
# Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί.
# Ο άλλος πόλεμος , ο αιματοκυλισμένος είκοσι χρόνια, δεν τους είχε στοιχίσει τόσο όσο ο διαβρωτικός πόλεμος των αιώνιων αναβολών.
# Ο κόσμος θα' χει γαμηθεί πέρα για πέρα τη μέρα που οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και η λογοτεχνία στο βαγόνι με τα εμπορεύματα.
# Είχε φύγει μακριά της, προσπαθώντας να τη βγάλει από το μυαλό του, όχι μόνο με την απόσταση, αλλά και με μια απερίσκεπτη ορμή, που οι σύντροφοι του έπαιρναν για τόλμη. Αλλά όσο περισσότερο βούταγε την εικόνα της στη λάσπη του πολέμου τόσο περισσότερο ο πόλεμος έμοιαζε με την Αμαράντα. Έτσι, είχε βασανιστεί στην εξορία, ψάχνοντας να βρεί τρόπο να τη σκοτώσει με τον ίδιο το θάνατο του.
# Έσκαψε τόσο βαθιά στα αισθήματα του και αναζητώντας το συμφέρον, συνάντησε τον έρωτα, γιατί προσπαθώντας να την κάνει να τον αγαπήσει, κατέληξε να την αγαπήσει αυτός.
# Τη συνάντησε στην εικόνα που πλημμύριζε την ίδια την τρομερή του μοναξιά.
# Μετά από τόσα χρόνια θάνατο, ήταν τόση η λαχτάρα για τους ζωντανούς, τόσο πιεστική η ανάγκη για συντροφιά, τόσο τρομακτική η προσέγγιση σ' εκείνον τον άλλο θάνατο που υπάρχει μέσα στο θάνατο, που ο Προυδένσιο Αγκιλάρ είχε φτάσει ν' αγαπήσει το χειρότερο εχθρό του.


Λογια λυτα...ωμα...πραγματικα....μου αρεσε πολυ η φραση εκεινη.."Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά....."
Η μοναξια τελικα αντεχεται???

Την ξερω καλα αυτη την εννοια...Η μοναξια αντεχεται...αρκει να μην εμφανιστει κανενας στο δρομο μας..και μας δειξει πως ειναι να ζεις χωρις αυτην...
γιατι τοτε...πολυ απλα...βλεπεις πως ειναι η ζωη...βλεπεις μια διαφορετικη αντιμετωπιση των πραγματων...γεμιζεις με πολλα διαφορετικα συναισθηματα...θετικα..αρνητικα...γεμιζεις γενικως σαν ανθρωπος..μια μικρη αναστατωση ολου μας του ειναι....
Και μετα..η αποχωρηση...και εκεινη ειναι η μοναξια No2....η οποια δεν αντεχεται...μαλλον μπορει να γινει αυτο αλλα ειναι πολυ δυσκολο...
Η συγκριση..οι νυχτες..τα καλοκαιρια..οι χειμωνες..ο ηλιος...αλλιως πια...και πλεον η συγκριση γινεται θανασιμη για τα αισθηματα...επιλεγουμε να μενουμε μονοι μας...κ μετα η ασφαλεια της μοναξιας No1....

Τι σημασια εχει πια αυτο...ποτε δεν ξερεις αν θα μεινεις στη μοναξια...αν θα ερθει μια αγαπη..αν θα μεινει..αν θα φυγει..αν την ακολουθησεις..ακομα κ αν σε προσπερναει...Εδω μιλαμε για ανιδιοτελη αγαπη...αγαπη που ενω ξερεις..πως δεν εχεις..μενεις επιμενοντας να σωσεις τα συναισθηματα σου....


Οτι και να πω ειναι λιγο....οι λεξεις δεν περιγραψαν ποτε τα συναισθηματα....Παρα μονο τα βλεμματα...για αυτο αλλωστε επιλεγουμε την επιδιωξη επαφων...με τους ανθρωπους...

Μια δοκιμη θα μας πεισει....

Να ειστε καλα...κ καλη ξεκουραση...

...Palmie Bistro & Πολιτικη Δικονομια....

ΔευτερΑ σημερα και η βδομαδα ξεκινησε με τρελο κεφι...αλλα και με μια μικρη δοση αγχους...

Ενα ξυπνητηρι που αργησε να χτυπησει...ενα λεωφορειο που ευτυχως προλαβαμε..μια ωρα τελικα μονο μαθηματος...και φυσικα...αμετρητες στιγμες γελιου...

10.00..Η διαδρομη
Εκει τι να πω...τα λογια περιττα...να σχολιασω τον κοσμο ή τις σκεψεις μου?οι σκεψεις μου παντως ειχαν αμεση σχεση με το εμπραγματο..που τελικα ακομα δεν βγηκε...ενω ταυτοχρονα..προσπαθουσα να σκηνοθετησω..τη μερα μου...τελικα...το σεναριο..βγηκε μονο τη στιγμη που ειμασταν τα 3 τρελα παρεα..και ηταν και τελειως αυτοσχεδιο...

11.00 Επι της σχολης...αιθουσα οικονομιδου...ο κοσμος σχεδον καμμενος...αλλα αντικειμενικα..ανοιξε το ματι μας απο κατι πολυ καλο...αλλα εγινε...ομως και μικρη αλλαγη...γιατι ξαφνικα εντοπισαμε..κατι πολυ ακυρο...κ αρχισε ενας σχολιασμος...με τρελο γελιο..γιΑ ΚΑποιους συμφοιτητες μας....

12.00 Δεν αντεξαμε παραπανω...Προς palmie Bistro...για καφε που τελικα...κατεληξε σε γευμα..Φωτογραφιες βγηκαν...κ ατακες που θα μεινουν στην ιστορια...Η μοναδικοτητα της φοιτητικης ζωης...και της καλης παρεας...


Τα ξεχασα ολα εκει...ποσο γελασαμε σημερα...στιγμη δεν σταματησαμε...μονο πλακα καναμε..μεχρι και την επιστροφη μεσα ΣΤΗΝ τρελη χαρα ημασταν...

Και καπου εκει...την ωρα που τρωγαμε..επεσε το ματι μου..σε ενα ζευγαρι...
Η κοπελια..απολυτως προσηλωμενη σε εκεινον....αυτος αμιλητος..και χωρις ενδιαφερον..να κοιτα αφηρημενα τα γυρω τραπεζια και να εχει επικεντρωθει στο δικο μας..σχολιαζοντας τον ποσο γελαμε..

Εκει επαθα σοκ...αυτο τελικα ειναι η σχεση???Να ζεις βαρετα χωρις γελιο..με σοβαρο υφος μονο και μονο για να δειχνεις κατι αλλο στον αλλον...κατι που ισως να του αρεσει?
Αααα αν ειναι ετσι...ευχαριστω αλλα δεν θα παρω...
Με απογοητευσαν αυτοι οι συνομιλικοι μου...που ειναι ο ερωτας...το γελιο..ισως και ο ρομαντισμος...?..ετσι ειναι οι σχεσεις???τοσο κενες??τοσο βαρετες???
Ξαναλεω πως αν ειναι ετσι...δεν το θελω καθολου...
μιζερια...απαπαπα....δεν μου παει καθολου...

Οσοι το διαβαζετε θα νομιζετε πως τα λεω ολα αυτα γιατι δεν εχω σχεση..και απλα καταρριπτοντας αυτη την εννοια..νιωθω εγω καλα...
Οχι δεν ειναι...καθε αλλο μαλιστα...αυτο που βλεπω..ειναι τοσο ποσο κενα ζουν οι ανθρωποι...

Ξερεις δεν εισαι υποχρεωμενος να εισαι σε σχεση...
Το να εισαι με καποιον εινΑΙ μια ανωτερη δυναμη...που πηγαζει απο μεσα μας..δεν ειναι μια απλη κατασταση...σαν και αυτη που βαζουμε στο fb...ελευθερος...δεσμευμενος..παντρεμενος..κ οπου παει...
Το να εισαι μαζι με καποιον απαιτει ψυχη και σωμα...
Και φυσικα ολο αυτο να ειναι αμφιδρομο....

επιπλεον ενας διαχωρισμος απο τα αποθημενα μας..με το τι πραγματικα θελουμε..θα μας δειξει τη πραγματικη ζωη..την πραγματικη ευτυχια...
Εντοπισα μαλιστα..πως οσοι ανθρωποι μας παρατησαν τους θελουμε πισω μονο και μονο για να καλυψουμε το κενο τους..."ο σωματεμπορος" που ελεγε και η Δημουλα(για αναλυση της λεξης δειτε καποιο απο τα προηγουμενα post!)...αυτος λοιπον ο σωματεμπορος..απλα πληγωνεται..και θελει την υλη του...να ειναι στα χερια του...γιατι αυτος της εδινε "προστασια"...σαν μια τσουλα λοιπον η αγαπη..απο εδω και απο εκει...Οπως τον υποτιθεμενο ετερον ημισυ...
Ο σωματεμπορος των δικων μου συναισθηματων απεναντι στην προστασια που εδινε...δεν ηθελε ανταλλαγμα...αλλωστε..οπως φαινεται..υπηρχε κ αλλος "σωματεμπορος" που διεκδικουσε...χωρις καν να παρεχει προστασια...το ιδιο ατομο....
Τι θελει να πει ο ποιητης????
χαχαχα!!!Εδω τα παιζουμε ολα για ολα...μια απλη παρομοιωση κανω...συναισθηματων...ανθρωπων και καταστασεων...

Ετσι λοιπον..ο πληγωμενος σωματεμπορος κανει τα παντα...για να την διεκδικησει...αλλα το θεμα ειναι πως τελικα δεν την θελει πραγματικα αυτη την αγαπη...Ειναι το αποθημενο...Ναι το ειδα...το αποθημενο ειναι αυτο που μας κραταει πισω...

Ειδα ενα βλεμμα τοσο χαμενο σε αυτο το παιδι..και αναρωτηθηκα...δεν μπορουσε να επικεντρωθει στο ομορφο βλεμμα της κοπελας που ηταν διπλα του...?

Ανθρωποι κενοι...ανθρωποι μονοι...ακομα και οταν εχουν παρεα...παρεα πολυ προσωπικη..ΑΝ δεν λυποθησεις..για να ξεφυγεις απο εκεινη τη στιγμη δεν νιωθεις καλα...

Πειτε μου εσεις...που ειστε ή το παιζετε ερωτευμενοι(σημειωνω πως τα σχολια σας μπορουν να μπουν και χωρις να ειστε χρηστες!)..πως νιωθετε...?..πειτε μου αν μπορειτε να γελατε?αν μπορειτε να μιλατε ελευθερα?...αν ζειτε κανονικα τη ζωη σας..?και αν μπορει αυτο το ατομο να συμβαδισει στη ζωη σας???
Τι σας κραταει εκει?τι ειναι αυτο που σας κανει και μενετε στασιμοι???

Δεν ξερω φιλοι μου...και να σας πω την αληθεια...ουτε και με νοιαζει..σχεσεις κενες και αδειες...ας ειναι για αυτους που τις επιλεγουν...μου αρκει να ζησω κατι μονο για ωρα..και να ειναι πραγματικο..να με γεμιζει...να μην ειμαι ενας ψευτικος ανθρωπος..να μπορω να γελαω...να μπορω να μιλαω...και να εχω το αγχος για το αν ειμαι το επιθυμητο στον αλλον...
Βλεπω μακροχρονιες σχεσεις..με ελαχιστες στιγμες χαρας...μια κενη καθημερινοτητα..ενδιαμεσοι χωρισμοι..σχεδον καθημερινοι..τσακωμοι...και που λες πως ο σωματεμπορος σου πως δεν θα ξαναδωσει προστασια...βλεπεις πως η αγαπη-πορνη επιστρεφει..υποκυπτεις...και τελικα...εκμεταλλευσαι την υπαρχουσα κατασταση..και ας ξερεις πως θα σε ριξει....

Δεν μπορω...εχω αλλεργια στα πισω γυρισματα...και ειδικα στις υποτηθεμενες σχεσεις...
Καθετι που κανω ειναι πραγματικο..αληθινο..διχως δευτερη σκεψη...και ας κανω λαθος..τουλαχιστον ειμαι εγω και δεν κρυβω τιποτα....


Σημερα ηταν μια απο τις λαμπερες μερες..μερες που με γεμισαν με γελιο...ισως να ελειπε κατι απο το σκηνικο...αλλα στην πραγματικοτητα ειδα...πως καποια σκηνικα ειναι πολυ ψευτικα...και εγω στο ψεμα εχω δυσανεξια....



Καλο απογευμα..ελπιζω ολη η βδομαδα να κυλησει οπως η σημερινη μερα!!!

Να ειστε ολοι καλα..και να κανετε τη ζωη σας πραγματικοτητα....!!!

....another day....

Another day...I think I'll find another way....


Μπλεκω λιγο τους στιχους του τραγουδιου..γιατι αυτοι μου αρεσαν περισσοτερο(ναι ακομα καλε μου Παναγιωτη θυμαμαι την αγγλικη γλωσσα...κ καποτε θα την τελειωποιησω!πλακα κανω..αλλα παντα εχει γελιο οταν με δουλευετε για αυτο!!!)

Ολως παραδοξως ακουγα Madonna...απο το μεσημερι ηθελα να γραψω...ειχα βρει τιτλο θεματος αλλα οχι θεμα...και τελικα...βρηκα...

Τι αλλο φιλοι μου..εκτος απο τον ερωτα...τις συνεπειες του...κ ολα αυτα που μας κανουν να αμφισβητουμε οχι μονο τον αλλο αλλα κ τον ιδιο μας τον εαυτο....

Ειμαστε στην "επομενη μερα"...μαλλον ειμαι πολλες μερες μετα...βλεπεις απλα ηθελα μια μικρη επισημοποιηση για να χωνεψω τι ακριβως γινεται....

Mμμ...σ'αγαπω δεν μπορω τιποτα αλλο να πω..πιο βαθυ..πιο απλο...πιο μεγαλο..


Ποσους ανθρωπους αγαπησαμε?ποσους γνωρισαμε?και ποσους τελικα ειδαμε να ειναι διπλα μας?

Σημερα μπηκα στη διαδικασια να ψαξω λιγο τον εαυτο μου..μεχρι στιγμης πιστευα πως ειμαι ενταξει..και πως ειμαι τελικα πολυ ανοιχτη...αλλα οπως φαινεται δεν ειναι ετσι...
Αξιος συνομιλητης ο <Α>...παντα με θετει στη διαδικασια σκεψης!!Και αναρωτηθηκε γιατι δεν εστειλα μηνυμα να πιουμε εκεινο το καφε που του ειχα πει....

Η αληθεια ειναι πως στην αρχη ισως και να με νευριασε..(Καλα αμα το διαβασεις ειμαι σιγουρη πως θα με βρισεις!!!χαχαχα!!!)...γιατι πολυ απλα ισως να περιμενα κ εγω μηνυμα απο εκεινον...αλλα ειχε δικιο..

Βλεπω..πως γενικα με τους ανθρωπους..αν και δινω θαρρος...δεν κινητοποιουμε σωστα..να κρατησω επαφη...να δωσω ενα παραπανω σημαδι πως καπου εκει ειμαι κ εγω...
Περιμενω παντα απο τους αλλους να μου δωσουν σημασια...αν και οι περισσοτεροι το κρινουν ως αδιαφορια αυτο...και δυστυχως ετσι χανω ανθρωπους απο γυρω μου...

Ομως ειμαι στην Επομενη Μερα...που σημαινει πως αλλαζω πραγματα...ανθρωπους...καταστασεις...
Το post του Blog-φιλου harri επισης μου εδειξε το δρομο..προς το δρομο εκεινο του ηλιου..του ηλιου εκεινου που δεν ενοχλει...

Ο ηλιος αυτος λοιπον για μενα..αποδεχεται τις καταστασεις..τις επιλογες σου..ακομα και οταν δεν ειμαι εγω μεσα σε αυτες...Ο ηλιος αυτος δεν με τυφλωνει..ουτε με κανει να μην θελω να δω την αληθεια...
πλεον την βλεπω..και πολυ καθαρα μαλιστα..αν και γυαλιζει πολυ...Επισης βλεπω..πως οτι αισθανομαι δεν μπορει να το αλλαξει καμια επιλογη σου...παρα μονο τα δικα μου συναισθηματα...

Θα αλλαξω κλιμα..και θα το κανω γελοιο το θεμα..
Με την παρεα μου...αγαπαμε την ταινια "το κλαμα βγηκε απο τον παραδεισο"..τη γνωστη παρωδια....
Εεεε με τους ηλιους και τα φωτα...ειμαι σιγουρη πως στους λατρεμενους φιλους μου ηρθαν οι ατακες "εχουμε την τυφλα στα ματια μας"..."αν ειχε κ τρενο θα ειχε τυφλωσει κ μενα.."..."γιατι εμεις στο Μπισμπικεικο εχουμε το βλεμμα καθαριο...εγω δηλαδη..γιατι αυτος..."....
Ναι η αληθεια ειναι πως ενω σκεφτομουν τοσο φιλοσοφικα..κ αυτο το blog ειναι τοσο ανεξαρτητο απο την καθημερινη μου ζωη(η οποια περιεχει τις παραπανω ατακες)...μου ηρθαν σαν φλασια μεσα στο μυαλο μου ολα αυτα τα γελια...
Γκρεμιστηκαν τα ονειρα μου με τα νεα σου....Η συνεχεια της ατακας στη ταινια...δεν λεει να χυδαιολογησω...Χρησιμοποιω την ατακα ως κωδικα επικοινωνιας με κατι τυπακια που αποκαλω και νιωθω φιλους μου....


Πολυ θετικη ενεργεια...πιο πολυ και απο τον Θεμη ΓΕωργαντα!!Αυριο η ζωη μου σε ταξη...Υποσχομαι να στελνω μηνυματα...(ξερεις εσυ!!)
Επιπλεον...η προτεραιοτητα σχολη..δεν θα μπει σε δευτερη μοιρα..Ειναι τοσα πολλα που πρεπει να κανω...και πιο πολυ να δωσω περισσοτερη σημασια σε μενα...

Με το να χαμογελας παντα..ισως να δειχνεις μια μικρη ανασφαλεια..μαλλον να την κρυβεις..αλλα εγω οπως εχω ξαναπει ετσι νιωθω καλα...Η πλακα παντα με βοηθαει..να πω ακομα και τις πιο μεγαλες αληθειες...

Ωχ..παιδες..αυτη ειναι μεγαλη αληθεια...Παντα σχεδον αυτο κανω...το μονο που μπορειτε να κανετε για να καταλαβετε πως εκεινη τη στιγμη εκτος απο πλακα..μιλαω και πολυ σοβαρα..ειναι να δειτε το βλεμμα μου...ισως να ειναι λιγακι χαμηλωμενο...

Οπως βλεπεται καθε φορα..δειχνω και ενα διαφορετικο κομματι της Ιωαννας..δεν το κανω μονη μου...εσεις με βοηθατε...φιλοι..γνωστοι..αγνωστοι...ερωτες...ολοι εσεις που απλα ειστε διπλα μου...

ειναι καλο να σου λεει ο αλλος τα παραπονα του...αναρωτιεμαι γιατι δεν το κανω εγω...φοβαμαι μαλλον μηπως γινω φορτητικη...αλλα εσεις μην το κανετε αυτο...εγω σκεφτομαι μαλλον λαθος!!



Μμμμ....τι αλλο να πω...πειτε μου...?Οταν ειμαι ερωτευμενη..κ ισως κ ψυχολογικα πεσμενη απο αυτο..παντα εχω κατι να πω...Τωρα ομως τι συμβαινει??Μηπως δεν ειμαι ερωτευμενη?Μηπως ειμαι...αλλα..αποδεχομενη τη κατασταση...απλα κραταω μια σταση ασφαλειας?

μμμμμ...ακομα δεν ξερω...και δεν θα το μαθω..αν δεν δοκιμασω....

και η αληθεια ειναι..πως προς το παρον...απλα θα κανω υπομονη..εχω ομως ενα μικρο χρονικο περιορισμο...ο οποιος μου δινει το εναυσμα κιολας..να δρασω!!!!


Καλη εβδομαδα να εχουμε....
Καλη μας νυχτα...
Και να μου μιλατε συχνα..ποτε δεν ξεχνω κανεναν σας!!!

...Κανω μια ευχη.....

Κανω μια ευχη...για να γυρισω πισω.....
Προσπαθησα αρκετα...και ισως τελικα να ξεφυγα απο το τοτε..ηρθα στο τωρα...κ πανω που λες πως βρισκεις...αυτο που θες...βλεπεις πως χανεις την ευκαιρια...ναι το ξερεις ξεκαθαρα πως την εχασΕς αλλα μετα ερχεται και η επιβεβαιωση...

Πρεπει να κλεινεις ενα κυκλο για να προχωρησεις σε ενα αλλο...να ανοιξεις ενα καινουργιο...κ μολις πας να βαλεις τον διαβητη στο κεντρο κ να τραβηξεις την αρχη...να βλεπεις πως καποιος αλλος θα ανοιξει τον κυκλο αυτο αντι για σενα...

Ειναι η μερα σημερα που με γυρναει πισω....ισως και η ατμοσφαιρα...βροχη..σκοτεινια..κ δεδομενο πλεον πως μαλλον η μικρη μας ιστορια που δεν αρχισε ακομα θα τελειωσει χωρις happy end....

Δεν ξερω..νιωθω να υπαρχει μια μικρη μορφη αδικιας...να εισαι ενταξει κ τελικα να χανεις...
Μαλλον μονο με ζαβολιες κερδιζει κανεις στο παιχνιδι αυτο...


αυτο που τρομαζει ειναι πως ολα ειναι ιδια μετα απο τοσο καιρο...βλεπεις για ολους ειναι καλο καταφυγιο το παρελθον...και στην προκειμενη βλεπεις πως μονο το παρελθον ηταν ενταξει απεναντι σου...

Καποια στιγμη κουραζομαστε...λογικο ειναι..σχεδον αναγκαιο...ετσι μενουμε εκει..πισω..στα οσα ζησαμε..μα ποτε δεν προσπαθησαμε να ζησουμε ξανα...
Ειναι βλεπεις διαφορετικο να κανεις κατι καινουργιο και προτου ακομα το αγαπησεις να σε πληγωσει...

Για μενα ενας χαμενος παραδεισος...για σενα ο δικος σου παραδεισος...
Προχωραμε στη ζωη μας..δεν ειναι κακο..ενθουσιαζομαστε...ερωτευομαστε ενα χαζοχαρουμενο χαμογελο..κ μετα τι???????

απλα εκει που δεν το περιμενουμε...χανεται....

Περασαν σχεδον 2 χρονια..κ ακομα δεν εχω βρει αυτο που θελω...αυτο που πραγματικα θελω...δεν ειναι αυτο που ειχα...αλλα κατι το οποιο να αγγιζει τα ορια του ανθρωπου εκεινου που ειχα....

Σχεδον 2-3 φορες..το βρηκα...ισως...σχεδον...μια μικρη ταυτιση...οχι ομως κατι το ιδιο...
Βλεπεις τα καλα κομματια...κυκλοφορουν σε ειδικες εκδοσεις...λιγων τεμαχιων....

Το ερωτημα μου ειναι αν πρεπει να αποκαλυψεις η οχι τα αισθηματα σου....?

Ο ηλιος βγαινει...κ μου σπαει τα νευρα...μπαινει ακριβως μεσα στα ματια μου...

Αυτο που ειδα...καλα..{οχι απο τον ηλιο!}...ειναι πως οι ανθρωποι ερχονται για ορισμενο λογο στη ζωη μας...κ μετα απλα χανονται...εκεινο το ταξιδι που ελεγα στο προηγουμενο post μου...

Χανονται...κ παιρνουν μαζι τους ενα μικρο κομματι απο τις ζωες μας...βλεπεις για καποιο ανεξηγητο λογο..ισως απο αναγκη παλι...καταφερα να δεθω μαζι σου...
Το εχω πει απειρες φορες αυτο...κ παντα με πληγωνει το γεγονος πως εγω καποτε εδωσα..κ τελικα οι ανθρωποι αυτοι χαθηκαν...ετσι ξαφνικα....Εισεβαλλαν αρχικα στη ζωη μου..με ταραξαν..με εβγαλαν απο το προγραμμα μου...σχεδον μια καθημερινη καταδιωξη..που εισαι?τι κανεις?μιλα μου..με γραφεις....ποσες φορες τα ακουσα...?
Και παντα να ενδιδεις...πΑΝΤα να εισαι εκει..και να απολογησε....
Και τελικα σε σενα να μην απολογειται κανενας...
Σαν κανονας μοιαζει πια...το ξερω...σχεδον τα ιδια λαθη..ξανα κ ξανα ...απο την αρχη παλι....


Ο χρονος περναει κ μενει στασιμος μονο σε καποιες στιγμες...καπου εκει στο καφε...στη ματια στο μετρο...Χειμωνας μεσα στην ανοιξη....

Ναι η αληθεια ειναι πως ο καιρος με επηρεαζει παρα πολυ...αλλα μου ειχε λειψει για να πω την αληθεια...η μοναξια που επελεξα εγω...κ οχι οι αλλοι....

Θα βρεξει μαλλον το βραδυ...κ νομιζω πως πρεπει να κανω κατι για ανεβω...δεν ξερω αν παλευεται η κατασταση...δεν ξερω ακομα που εισαι εσυ....
Ας μην τραγικοποιουμε καταστασεις...
Ηρθες...ειδες...κατεκτησες..κ μετα..εφυγες....
Φραση παραλλαγμενη...απο μια πολυ καλη θεωρητικια...που γελαει παντα με τον σαρκαστικο τροπο που περιγραφω τα γεγονοτα της ζωης της!!

Οι ανθρωποι λεει...ζουν περιμενοντας...να βρουν εκεινο τον κυκλο που ελεγα στην αρχη...

Ειμαστε ακομα στην αρχη...κανουμε μια ευχη..να πανε ολα καλα...
Γνωριζουμε πως η δικια μας ευτυχια μπορει να εχει ως αποτελεσμα τη δυστυχια σε καποιον αλλο???

Το ξερουμε...αλλα ποιος μπορει να κανει πισω..???
Συναισθηματα ειναι αυτα...δεν αλλαζουν...ουτε με λογικη..ουτε με νεους ερωτες...παντα υπαρχουν...σταματανε μολις εξασθενισουν....κ ακομα οι δικοι μας οι δρομοι δεν κοπηκαν....

Εχω παρει τετοια φορα...κ ειμαι μεσΑ Μου τοσο γεματη..που δεν με σταματαει τιποτα...ξερω που παταω...το βλεπω...θα φαω τα μουτρα μου παλι..αλλα θα παιξω στο παιχνιδι αυτο με τους δικους σας κανονες...ετσι απλα...για να δω..τι πραγματικα αξιζουν τα δικα σας συναισθηματα....



Η αληθεια ειναι πως βαρεθηκα να βλεπω δηθεν ερωτευμενους..δηθεν ζευγαρια...Ναι αρχιζω να μιλαω ειλικρινα...κ αρκετα εριστικα....
Ψευτικοι τυποι που πιστευουν πως αγαπανε...κοπελιτσες που κανουν το σωμα τους βωμο...με μονο σκοπο να τις αγαπησουν οι αλλοι ενω εκεινες ακομα δεν τα εχουν βρει με τον εαυτο τους...
ΒΑρεθηκα να ακουω ψευτικα λογια απο τους γυρω μου...Βαρεθηκα να το παιζουν πως ολα πανε καλα...ενω οι ιδιοι βλεπουν τα λαθη...
Πειτε μου εσεις που ξερετε απο σχεσεις αυτο ειναι η αγαπη?μακροχρονοι μυθοι με λιγα λεπτα ευτυχιας??

Εμενα μου εμαθαν κατι αλλο καποτε..να αγαπας..τον αλλον για αυτο που ειναι..χωρις να θες να τον αλλαξεις...να θες μονο να δειξεις ποσες δυνατοτητες εχει...να μπορεις να εισαι καλα...να εχεις εμπιστοσυνη...να μην κρυβεσαι...να μην χανεις τον κοσμο επειδη εισαι σε μια σχεση...να μπορεις να δινεις...χωρις να φοβασαι πως ξαφνικα ο αλλος θα κανει πισω....

Ισως τελικα εμενα στο μυαλο μου η αγαπη να ειναι οπως στο μυαλο των 15χρονων...και πες μου ειναι κακο??ισως ετσι να ειναι πιο απλη...πιο πραγματικη....


Aπλα μαλλον βλεπω πως οι ανθρωποι πλεον αγαπουν με το μυαλο....Αληθεια πες μου εσυ που ξερεις...πως γινεται αυτο???
Κενες καταστασεις...διχως νοημα...ετσι απλα για να εχουμε μια σχεση..μια σχεση που απλα φανταζει ιδανικη...τελεια...γιατι πολυ απλα ΦΟΒΑΣΑΙ-ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ-ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ-ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ-ΕΔΩΣΕΣ ΙΣΩς ΑΛΛΑ ΕΧΑΣΕΣ-ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ?ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΤΟΠΙΑ ΠΟΥ ΖΕΙΣ?ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ Κ ΜΕΤΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΣΑΝ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ-ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΠΟΤΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕΣ-ψΕΥΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ...

Θες την δικη μου την αληθεια?πες μου...ετσι κ αλλιως εγω θα την πω..ποτε δεν φοβηθηκα...ποτε δεν εκανα πισω...και για αυτο...θα ειμαι παντα εδω...να αγαπαω καθε ανθρωπο που γνωριζω...καθε ανθρωπο που θα μπει κ εκεινος στον κανονα που μπηκες κ εσυ...καθε ανθρωπο που ερχεται και θα φυγει...μα ποτε...ποτε ομως...δεν θα κανω πισω....Γιατι απλα...το να ξερεις πραγματικα τι νιωθεις ειναι μεγαλη μαγκια....
Και αν κ δεν ειμαι αντρας...μπορω να εχω τα @##$$ να συμπεριφερομαι πιο ενταξει απο ολους εκεινους που το παιζουν αντρες...


Αυτα ειναι τα λογια μου σημερα..καθολου φιλοσοφικα...απλα εριστικα...ετσι κ αλλιως δεν εχει σημασια πια τι λεω...αλλα τι κανω....

Και ακομα δεν αρχισα.......

Καλο μας σαββατοκυριακο...
Καποιοι θα πουλησουν για αλλο ενα βραδυ την ψυχη τους...και καποιοι αλλοι σαν κ μας θα καταφερουν να δουν τις πραγματικες καταστασεις της ζωης....


Καλη μας διασκεση....................

....Come back....

Επιστροφη ξανα...ο παλιος καλος χαρακτηρας παλι πισω....

ειμαι ξανα εδω ετοιμη να δωσω μαθηματα ζωης κ φυσικα θετικη ενεργεια σε οποιον την χρειαζεται!!!!

Δεν εχει περΑΣΕΙ πολυ ωρα που επεστρεψα απο ενα καφεδακι με τους καλους μου φιλους....
Μαθητικο παλιο στεκι στις 7.30...εξω βροχη κ υπερβολικο κρυο...Μεσα ομως μια ζεστη ατμοσφαιρα γεματο με 17χρονΑ που θελουν να ξεκουραστουν απο τα μαθηματα,ζευγαρακια που αγκαλιαζονται για να αποφυγουν το κρυο...κ παρεες σαν και τις δικες μας που ψιλοχανομαστε λογω της καθημερινοτητας αλλα ειμαστε τελικα παντα εκει..μαζι..στο δευτερο σπιτι μας...

Θυμαμαι πως για 2 συνεχομενα χρονια ημουν καθε μερα εκει...γελια ..δακρυα...αγκαλιες..φιλιες...χωρισμοι...διαβασμα...εκθεσεις πανω στην μπαρα..ποσα πολλα..εχουν περασει μονο 2 χρονια κ μετα μου φαινεται σαν μια χθεσινη δεκαετια....ακατανοητο αυτο που γραφω...αλλα οσοι εζησαν μαζι μου σε αυτο το χωρο καταλαβαινουν τι εννοω...

Ποσο γελασαμε σημερα..ετσι θελω να ειναι μερες μου...μονο με φιλους παρεα...με φιλους που με κανουν να ειμαι καλα...
Απορω πως επετρεψα σε μενα να πεσω τοσο πολυ ψυχολογικα...αλλα ποτε ξανα...για κανενα λογο...

Θυμαμαι ακομα πως σε αυτο το μαγαζι ηπια τον πρωτο καφε στον δρομο προς την ενηλικιωση...θυμαμαι τα παρτυ...θυμαμαι τις κοπανες...θυμαμαι τα γελια μου να ακουγονται σε ολο το χωρο...θυμαμαι να ειναι η πρωτη επιλογη πριν το σχολειο...θυμαμαι να δακρυζουμε καθως θυμομασταν αναμνησεις..κ ειμασταν μολις 17...

Τωρα στα 19...ομορφη ηλικια...εχω πολλα ακομα να κανω...ακομα δεν αρχισα...κ αν το τελος δεν ειναι happy end εγω δεν θα τα παρατησω..σημαινει πως ακομα δεν τελειωσαμε...

Την ωρα που επεστρεφα σπιτι ακουσα στο δρομο το τραγουδι του Δημητριαδη <ξυπνα φτασαμε..>...Καθε στιχος...ηταν μεσα στο μυαλο μου..κ ολος αυτος ο συνειρμος με το μαγαζι..ηταν σαν να το ζουσα....<Βγαίνω πάλι στο δρόμο που μαζί περπατήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Είν' ο ίδιος ο δρόμος από 'κεί ξεκινήσαμε
μα γυρίζει ο χρόνος στη στιγμή που αρχίσαμε...>

ετσι ενιωθα λες κ οτι ηταν ολα εκει...ο Αρης να μου λεει πως το βραδυ δεν κανει να πιω καφε...ο Στεφανος να θελει να παει μεχρι το φροντιστηριο...η παρεα να ξεμενει πισω για να αποτελειωσει τον καφε..κ εγω να πηγαινω για να κανω αρχαια γεματη...να πηγαινουμε για την πλακα μας...
Ξαφνικα νομιζα πως θα τα ζουσα ολα απο την αρχη...αλλα δυστυχως δεν ηταν ετσι...ωστοσο...ειμαι 19...θα κανω ακομα καλυτερες αναμνησεις που θα θυμαμαι και θα γελαω....πλεον με καλυτερες επιλογες...μπορει να συνεχιζω να βγαζω και φωτογραφιες..αν κ ολα εχουν αποτυπωθει στο μυαλο μου με ενα πολυ τελειο τροπο...

Ξερω πως κατι μου λειπει στη ζωη μου..κατι που πραγματικα θα με ολοκληρωνει..ομως οχι δεν εχω παραπονο...υπαρχουν τα παντα σχεδον...ακομα κ αυτα που δεν εχω..που τα κατεχει καποιος αλλος για μενα..ακομα και σε αυτα εχω υπομονη κ θα τα κατακτησω καποια στιγμη...

ειναι τοσα πολλα που θελω να πω αυτες τις μερες αλλα δεν μπορω να τα περιγραψω..ειναι εκεινη η λεπτη γραμμη που νομιζω πως εχω ξανα αναφερει..η οποια δεν με αφηνει να καθορισω τα συναισθηματα μου...ομως οπως και να εχει ο καιρος θα δειξει..το θεμα ειναι να εκμεταλλευομαστε καθε ευκαιρια..γιατι ξαφνικα καποιος θα εμφανιστει απο το πουθενα και θα μας τη κλεψει....
ακουγομαι αρκετα διεκδικητικη..αλλα η αληθεια ειναι πως βαρεθηκα να υποχωρω...κ ακομα κ αυτη τη φορα δεν θα κανω πισω..ειναι ανοητο πια να ειμαι καλη για να ειναι καλα οι αλλοι..ας ειμαι μια φορα κ εγω κακια για τους αλλους αλλα ας υποστηριξω το εγω μου και τις επιλογες μου..αν και ξερω πως κ εσυ θα εισαι ενα λαθος...

Επιλογες που ποτε δεν καναμε γιατι φοβηθηκαμε οχι μονο να πληγωσουμε καποιον τριτο..αλλα γιατι φοβηθηκαμε πως δεν θα ειναι επιτυχημενες...ενας αγωνας ανισος...μεταξυ συναισθηματων δικων μου κ δικων σου...
Δεν ξερω αν οι ανθρωποι θελουν τα ιδια πραγματα..να ζητας τα ιδια...αλλα να κανεις αλλες επιλογες...
Αυτες τις επιλογες φοβαμαι κ υποχωρω..απεναντι στις δικες σου..γιατι μαλλον δεν ειμαι μεσα...αλλα αυτη τη φορα θα κανω τα παντα για δω πραγματικα πως ειναι να μπορεις να βρεθεις μεσα στις επιλογες του αλλου....οχι για σενα...αλλα για μενα...

Να εχεις παντα τη δυναμη να πειραματιζεσαι οχι για τους αλλους αλλα για σενα...αυτο θα κανω και εγω..κατι καλο για μενα..κατι το οποιο θα μου αποφερει οχι κατι καλο για εκεινη τη στιγμη αλλα για παντα ισως....ισως ακομα κ σε πολλους τομεις στη ζωη μου....


Πια τα φώτα δεν τρέχουν, τη ζωή μας χαλάσαμε
Μη μου λες σ' αγαπώ
τώρα πια... Ξύπνα! Φτάσαμε



Αυτο θα πω..ξυπνα γιατι φτασαμε στον προορισμο...εγω μεσα απο την καρδια μου προσεφερα τη διαδρομη...αλλα εσυ θελεις μονο τον τελος του προορισμου...το θεμα ειναι πως ο δικος μου ο προορισμος δεν θα εισαι εσυ...εσυ θα εισαι απλα..η συνοδεια..ο προορισμος...ο δικος μου θα ειναι εκεινος...που στη διαδρομη θα επιλεξει την ιδια καταληξη με μενα...και δεν θα τον νοιαζει ποτε θα φτασουμε...η το ποσες φορες θα σταματησουμε για να ξεκουραστουμε..Ξυπνα λοιπον...φτανουμε σε λιγο καιρο..


νιωθω πληρης...νιωθω πως πλεον κανω εγω τις επιλογες μου...υπαρχουν πολλοι ανθρωποι μεσα σε αυτες...φιλοι κολλητοι..ανθρωποι που ακομα δεν φτασαμε να κολλησουμε ταμπελες φιλιας..αλλα εγω αγαπαω κ εκτιμω πραγματικα...ανθρωποι που δεν ηταν μονοι..ανθρωποι που εγιναν παραδειγματα...υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι..που διαγραφτηκαν απο τη λιστα επιβιβασης...και σε αυτο δεν φταιω εγω...αλλα εκεινοι το επελεξαν....

Η ωρα εχει περασει και η βροχη σταματησε...αν κ τωρα που δεν ειμαι εξω απο το σπιτι θα ηθελα πολυ να ακουΩ τις σταγονες να πεφτουν και να ακουγονται ακομα πιο γρηγορα και απο τους χτυπους τις καρδιας μου...Μου αρεσει η βροχη λιγο πριν τις ανοιξιατικες μερες...εχει κατι πραγματικα ομορφα μελαγχολικο...
Γυρνας μονο σε ομορφες καλες στιγμες...ακομα και σε εκεινες τις στιγμες που ονειρευτηκαμε..πως αυτη τη βροχη θα την περασουμε με εναν μονο ανθρωπο...αλλα τα γεγονοτα αλλαξαν...τυχη..μοιρα...οι δικες σου απλα επιλογες...

ΘΑ τις κατακρινω..θα σε βοηθησω..θα ειμαι εκει...τι σημασια εχει αν ο ανθρωπος που αγαπαμε δεν ειναι καλα επειδη εμεις δεν του δινουμε αυτο που πραγματικα εχει αναγκη..ακομα και οταν δεν μας θελει διπλα του οπως τον θελουμε εμεις...

Σχημα ακανονιστο τα αισθηματα...να αγαπατε πολυ τους φιλους σας...ειναι παντα Εκει...και αν καταλαβαινετε ολοι σας τι διαβαζετε ακριβως...θα πρεπει να θυμαστε καλα...πως δεν ειμαστε διπλα σε καποιους ανθρωπους τυχαια..αλλα γιατι το επιλεξαμε..επελεξα να ειμαι διπλα σου ως εννοια σχεδον φιλικη γιατι ετσι ειναι το καλυτερο..αλλα ισως στην πραγματικοτητα να μην ειναι...
Ομως ειμαστε διπλα σε οσους πραγματικα αγαπαμε και θελουμε το καλυτερο για εκεινους..ακομα και οταν δεν καταλαβαινουν πως μας πληγωνουν..


Ετσι ειναι ανθρωποι..ερχονται φευγουν...σχεδον περαστικοι...και ομως ειναι καποιοι ανθρωποι στη ζωη μας...σαν τον <Γ>...τον <Π>...την <Κ>...την <Μ>...που ειναι παντα εκει...παντα για να ακουσουν ολα εκεινα που θελουμε...αυτοι ειναι οι ανθρωποι που θα εχω εως τον προορισμο διπλα μου...


Αλλοι παλι θα ερθουν στΑ μεσα της διαδρομης..θα ταραξουν τα νερα..θα μας ενθουσιασουν..θα μας κανουν να αγαπησουμε το χαμογελο τους...το κεφι τους..τον χαρακτηρα τους..θα χανονται κ θα εμφανιζονται στο πουθενα...αλλα ακομα δεν ξερω αν θα ειναι μεχρι το τελος ταξιδιου μαζι μας...γιατι ακομα δεν φτασαμε...

Κλεινω παραθετωντας τους στιχους...ακομα δεν ξερω πως ανεβαζω κλιπακια...αλλα θα δωσω τον συνδεσμο για ακροαση του τραγουδιου...

Καλη μας νυχτα...κ θελω σε αυτο το ταξιδι να εισαι κ εσυ εκει...
Καλο μας βραδυ...κ νομιζω πως επεστρεψα ακομα καλυτερη!!



http://www.youtube.com/watch?v=7BXtXLO0mnI&feature=related

Βγαίνω πάλι στο δρόμο που μαζί περπατήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Είν' ο ίδιος ο δρόμος από 'κεί ξεκινήσαμε
μα γυρίζει ο χρόνος στη στιγμή που αρχίσαμε

Κι είναι όλα μπροστά και οι νύχτες που χάσαμε
και ο δρόμος εδώ σαν να μην τον περάσαμε
και τα φώτα να τρέχουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε
και τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμε

Και τα φώτα να τρέχουν σαν τον χρόνο που χάσαμε
Είχες πει σ' αγαπώ
όμως πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε

Βγαίνω πάλι στο δρόμο που στη μέση αφήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Κι είναι όλα μπροστά κι οι στιγμές που πετάξαμε
και οι άσχημες μέρες που από μόνοι μας φτιάξαμε

Και τα λάθη μπροστά που ποτέ μας δεν σκεφτήκαμε
που με μάτια κλειστά να τα δούμε αρνηθήκαμε
και τα φώτα να τρέχουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε
και τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμε

Πια τα φώτα δεν τρέχουν, τη ζωή μας χαλάσαμε
Μη μου λες σ' αγαπώ
τώρα πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε
Είχες πει σ' αγαπώ
όμως πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε

Μεσανυχτα Κυριακης...κ ολα λογικα θα αρχισουν να πηγαινουν προς το καλυτερο....
Επανερχομαστε στα φυσιολογικα μας επιπεδα...μετα απο την σοβαρη πτωση που ειχαμε..

Ο <Α> οπως εχουμε συζητησει απειρες φορες...ειπε πως κανεις δεν αξιζει τα δακρυα μας..κ αν τα αξιζε δεν θα μας εκανε να δακρυσουμε....

Θεωριες καθημεριμενες...
Θεωριες πραγματικες...
Θεωριες που βγαινουν απο μεσα μας γιατι τις εχουμε ζησει και ξερουμε πλεον τι ειναι το καλυτερο για μας...

Παει ομως τελειωσε τωρα...κ το μονο που θελω ειναι να ξεμπερδευω γρηγορα με την γριπουλα που με ταλαιπωρει για να πιω ενα καφε επιτελους με τους φιλους μου και τα αγαπημενα μου προσωπα που εχω...μερες να τα δω...

Αυριο ξεκιναει η σχολη...αλλα δεν θα δηλωσω το παρον....Απο Τριτη τωρα....


Σημερα δεν θα γραψω ουτε για ερωτα..ουτε για απογοητευση..τιποτα...απο ολα αυτα που συνδεονται μεταξυ τους με τοσο θετικα...μα και με τοσο αρνητικα αισθηματα....
Δεν θα σκοτωσω τη νυχτα με χαμενα λογια....
Για να πουμε κατι πρεπει απλα να το νιωθουμε...

Και μετα απο ολα αυτα...δεν αισθανομαι τιποτα...πραγματικος αγραφος πινακας ο εαυτος μου...Δεν εχω σκεψεις....δεν ειμαι καν ερωτευμενη...Ποσο καιρο εχει να μου συμβει???Οχι οχι...δεν το συζηταω αλλο...φτανει αυτο....

Περναει η ωρα..κ εχω κανει τη νυχτα μερα για αλλη φορα...αστατο προγραμμα...αλλα εχει και τα καλα του....

Αυτο σημερα που παρατηρησα...ηταν η γαληνη της μοναξιας....
Κανενας διαλογος...καμια λεξη....σιωπη...σιωπη...που δεν κραυγαζει να ακουστει...


Επιτελους με αφησα...εγω η ιδια να ηρεμησω κ να χαλαρωσω...



Δεν ξερω αν θα γραψω ξανα αμεσα οπως τις τελευταιες μερες...γιατι δεν υπαρχει κατι συγκλονιστικο στη ζωη μου.....ακομα ομως!!!!
Βεβαια αυτο μπορει να ερθει πχ κ λιγο μετα τα μεσανυχτα....σαν ξωτικο παραμυθιου....μπορει παλι...απλα να χασει το δρομο και να κΑθυστερησει!!!!


οΠως κ να'χει..τα συγκλονιστικα γεγονοτα για τον καθενα εχουν διαφορετικο ορισμο...κ θα προτιμησω πρωτα να τα ζησω...κ να βαλω σε δευτερη μοιρα το <κοινο>..που παρακολουθει...

Αλλωστε αν ερθει κατι πραγματικα συγκλονιστικο ισως να μην εχω καν μυαλο να γραψω....





Καλη σας νυχτα...Νεοτερα μου συντομα...Με νεες διαθεσεις κ επιρροες....

Καλο μΑς σαββατοκυριακο..κ πολυ υπομονη ευχομαι...
Δεν εχουν περασει πολλες μερες απο την τελευταια φορα..αλλα το μονο που παρατηρησα..ειναι πως ο μαρτης μπηκε μας ισοπεδωσε...ψυχολογικα...σωματικα...Σε ολους τους τομεις ενας χαος...

Ψηνομαι στον πυρετο..βλεπω αρνητικα κΑποιες καταστασεις κ απλα κραταω παθητικη σταση...ανεβαζοντας τη θερμοκρασια μου κατα 2-3 μοναδες...
Υπερκοπωση μαλλον...αλλα κ απο ψυχολογια απο το κακο στο χειροτερο..

Προσπαθω..οσο μπορω..να ανεβω ψυχολογικα..να ριξω τον πυρετο..και να επανελθω!
Μπορώ???
Θα με αφησετε???
Μπα θα τα καταφερω...ετσι ειναι...παντα τα καταφερνω...

Το χειροτερο απο ολα ειναι οταν σε ισοπεδωνουν οι αλλοι..

Τι σημασια εχει πια...

Εγω πρεπει να ξαναγινω αυτο που ημουν..
Και θα γινει αμεσως τωρα...


Ναι ετσι ευκολα μπορω να αλλαζω..το πολεμαω μεσα μου αλλα μπορω..μπορω να γινομαι ανα πασα ωρα κ στιγμη αυτο που θελω εγω...κ οχι αυτο που θελεις να δεις εσυ...

Το μονο που εμαθα τα τελευταια χρονια ειναι πως τελικα ακομα κ οταν δινουμε δεν θα μας ανταπωδοθει...να κανεις τον μ@#$%^α...να προσπερνας..να δινεις δευτερες ευκαιριες..να κανεις το καλυτερο που μπορεις..κ τελος καμια ανταμοιβη...καμια εκτιμηση...

3/3/03....εκεινη τη μερα στα 14 μου ειδα πραγματικα ποσο αντεχω...

6χρονια μετα...κ μεχρι πριν λιγο...νομιζα πως δεν θα αντεξω αλλο...

Αλλα οχι δεν ειναι ετσι..για πλεον εχουμε να κανουμε με μια απλη καθημερινοτητα..με καταστασεις που εμεις οι ιδιοι τραγικοποιουμε...
Δεν σταματησα ποτε...ποτε να πολεμαω απλα για οτι μπορω να εχω...για μια ζωη που πηγαν να μου επιβαλλουν...αλλα ποτε δεν δεχτηκα...

Καθε ανθρωπος εχει μειονεκτηματα..αλλα και πλεονεκτηματα...
Παντα υπαρχει μια ισορροπια μεταξυ τους..κ δεν υπερτερει κανενα απο τα δυο...
Ετσι πιστευα...κ ακομα πιστευω...

ΕΡχονται καταστασεις..μερες..και μας αφηνουν πισω...απλα να περιμενουμε κατι καινουργιο..κατι που απλα θα μας βγαλει απο το μουντο τοπιο που μας ζωγραφισαν κ μας εβαλαν να κατοικουμε εκει...

Και εμεις τι κανουμε??
Να διεκδικησουμε την αληθεια που πρεπει να μαθουμε..ή να προσπερασουμε..??

Να σταματας απλα να δινεις..να φυλαγεσαι..κ να ζεις στο κενο σου...
Ειναι πολυ διαφορετικο ΝΑ επιλεγεις εσυ να μενεις μονος απο δικη σου επιλογη..απο την επιλογη σου να μην πληγωνεσαι...
ετσι καποτε ειχα βαλει τη ζωη μου..προτιμουσα την αποσταση...Μια αποσταση που μου εδινε ασφαλεια..ψυχικη..ηξερα απλα...

ΚΑι μετα απλα στο μυαλο μου..ηρθαν ανεξελεκτα συναισθηματα...Αγαπας..στεναχωριεσαι..επιβιωνεις..καταριπτεις...Λες ποτε ξανα...κ μετα..παλι τα ιδια...ετσι ειναι οταν δενεσαι με τους αλλους...

Ετσι οπως ειναι η κατασταση..πραγματικα δεν θελω να δω τι συμβαινει...
Δεν με νοιαζει...δεν αντεχω...δεν το μπορω...

Οπως θα ελεγε και ο <Β>...χανεται το φιλοσοφικο μου υφος...οχι για παντα...μεχρι παλι να βρω την εμπνευση μου στοχευοντας μια νεα κατακτηση...


ΠΟσο μπορει να αντεξει κανεις???


Το μοναδικο μου πορισμα...ειναι πως δεν θα ξαναμπω στη διαδικασια να κανω κατι καινουργιο..ουτε να τολμησω κατι απο το παρελθον..
ΜΕ καλυπτουν μονο οι φιλοι μου..κΑΙ αυτο μου αρκει...
ΔΕν εχω αναγκη κανεναν αλλον...γιατι ξερω πως εκεινοι θα ειναι παντα εκει...χωρις ανταλλαγμα...χωρις δευτερη σκεψη....χωρις εκμεταλλευση....!!!

Αυτο ειναι το μεγαλυτερο δωρο της ζωης...να ξερεις πως ακομα και χωρις να δωσεις θα ειναι παντα εκει...
Σαν φαροι..απλα να στεκονται εκει...αναμμενοι μεσα στο σκοταδι της ζωης...
Να δινουν...την ελπιδα...να φωτιζουν...μην κανεις το λαθος...και πεσεις...αλλα και αν πεσεις θα σε σηκωσουν...
Δεν θα ζητησουν τιποτα...απλα θα ειναι εκει...




Εξι χρονια μετα..ζω με τη ζωη αυτη που παλεψα για να εχω...οχι αυτη που μου χαρισαν...τα δακρυα πια εχουν στερεψει...και τα συναισθηματα το ιδιο...τουλαχιστον για τωρα...!!
Ευχαριστω τους φιλους μου που ειναι παντα ειναι...
Καλο σαββατοκυριακο σε ολους....

..Λες να φταίνε τα αστερια...????

ΚΑλησπερα...καλη νυχτα....κ καλη μερα για οσους ξεκιναει τωρα η μερα....

ΝΑι εγω βρισκομαι στην 3 κατηγορια...η νυχτα μου γινεται μερα...
Δυσκολη μερα...και κενη...βεβαια με λιγο περισσοτερο κεφι απο χτες το βραδυ...
Η <Κ>..σιγουρα ολη αυτη την αναστατωση θα την εριχνε στα αστερια...εγω την ριχνω στους ανθρωπους...κ παει λεγοντας.....

Οι τελευταιες μερες...μονοτονες...
Kατι λειπει πραγματικα..μαλλον η χαρα αυτη που πηγαζει απο τον εξωτερικο και οχι τον εσωτερικο κοσμο..να εχεις να παντα...κ να μην εχεις τιποτα...

τι χρειαζομαστε για να ειμαστε ολοκληρωμενοι..?
Επικοινωνια?κατανοηση?αγαπη?φιλια?ερωτα?
τι να βαλεις σε προτεραιοτητα??

.......σε τιποτα...γιατι πολυ απλα δεν μπορουμε αυτα να τα καθορισουμε εμεις..
...ειναι η τυχη...η μοιρα...να φερνει διπλα σου ανθρωπους και μετα να χανονται...???
οχι δεν ειναι θεμα τυχης εδω....ειναι θεμα επιλογης...

Ανθρωποι που απλα μας απογοητευουν....

Νιωθω πραγματικα μεσα μου ενα κενο...(καπου στο κεφαλι θα μου ελεγε ενας καλος μου φιλος και θα σαρκαζομασταν την κατασταση..)
Ενα κενο..που η μοναδικη λυση για να γεμισει ειναι κατι καινουργιο...κατι πραγματικο..κατι μονιμο..

Να μην ζητας πολλα...ετσι λενε...
Τιποτα δεν ζητησα...κ για αυτο τωρα δεν εχω κατι...

Η ψυχη...μονο αυτο μενει...το καλο ειναι πως δεν ζω ως σκια....να εμφανιζομαι...για λιγο στο σεληνοφωτος κ μετα να εξαφανιζομαι..οπως πολλοι ανθρωποι στη ζωη μου...

ανθρωποι σκιες...ανθρωποι χωρις ψυχη..ανθρωποι χωρις αισθημα..ανθρωποι εφημερων καταστασεων...ανθρωποι που γεμιζουν κατα διαστηματα τα κενα τους αλλα ποτε δεν θα ολοκληρωθουν....

Ποσο αλλο μπορει να αντεξει κανεις τοση υποκρισια...
Αν αυτη τη στιγμη μιλαγα..απλα θα δακρυζα...

Ναι περιμενεις πολλα...κ στο τελος...απλα η σκια...ισα που θα φαινεται καθως θα φευγει...
Τα ματια σου πια δεν θα τη διακρινουν...αλλα η ψυχη σου θα την ξεχωριζει αναμεσα απο χιλιαδες σκιες....
Σκιες που εχασαν το δρομο..επεσαν για λιγο στο δρομο των ψυχων...πηραν ολη την ενεργεια τους και μετα εφυγαν..και μετα τι???οι ψυχες θα συνεχισουν??οι ψυχες μηπως θα γινουν σκιες??ακολουθωντας εκεινες που τις κατεστρεψαν???

Οχι για μενα...οι ψυχες δεν φθειρονται...απλα για λιγο θα καλυπτονται με το μαυρο-γκρι χρωμα των σκιων...κ μετα ενας δυνατος αερας θα τις παρασυρει..κ μετα παλι απο την αρχη....


Ποτε δεν θα καταλαβω τη συμπεριφορα των ανθρωπων...ωρες ωρες με κανουν να πιστευω πως εγω ειμαι υπερβολικη..αλλα απο την αλλη νομιζω πως μια εξηγηση μας αξιζει σε ολους...

Δεν εχω ορεξη να γραψω αλλο...νιωθω κενη..δεν εχω αλλα λογια..ουτε καν σκεψεις..μονο μεσα μου αρκετη οργη ισως...ισως να ειναι και θλιψη....οχι δεν ξερω τι ειναι ...ειναι κατι το οποιο ομως δεν με αφηνει να λειτουργησω...ναι ακομα και την εννοια του ερωτα καταριπτω κατι τετοιες ωρες..που για μενα ειναι το υπερτατο...νιωθω πως δεν υπαρχει τιποτα...


Φαση ειναι ομως..θα περασει...οπως περασαν και τοσοι ανθρωποι...

Καλη μας νυχτα....

...ξημερώματα Τρίτης....

...Ξημερώνει..κ νιώθω το απόλυτο κενό..η μέρα χωρις συνοχη..οι σκέψεις χωρις ειρμο...κ η μοναδική αναγκη για επικοινωνια..κατανοηση δεν υπαρχει πια...

Να ζεις πάντα μόνος κ να μπορεις να τα καταφέρνεις...λόγια που μπορει να σου δίνουν δύναμη..απο την αλλη απλα κατανοεις..κ απογοητευεσαι πως κανεις δεν ειναι διπλα σου οταν πραγματικα τον εχεις αναγκη...

Οχι..κανεις δεν ειναι δυνατος...οι καταστασεις μας κανουν απλα να κλεινομαστε κ να μην δειχνουμε σιγα σιγα σε κανεναν τι αισθανομαστε...

Ναι σημερα απολυτως πεσιμιστικο το υφος μου....εχει περασει η ωρα και καταννοω για αλλη μια φορα..την αχαριστια των ανθρωπων...να δινεις..να δειχνεις...να αισθανεσαι..κ οταν πραγματικα εχεις κ εσυ αναγκη...κανεις μα κανεις δεν ειναι εκει...

Οχι δεν στεκομαι διπλα σου για να σε θελω και εγω στα δυσκολα διπλα μου....
οχι δεν υπαρχεις απλα οταν υπαρχω εγω....ενω οταν πιστευεις πως εσυ δεν υπαρχεις...εγω στεκομαι παλι διπλα για να σου δειξω το δρομο...
Οχι..ποτε μα ποτε δεν υποσχεθηκες κατι...
δεν εχω να περιμενω πολλα...παρα μονο να δινω....

Αυτο τελικα εμαθα...να δινω...να δινομαι...κ στο τελος απλα...να μετανοιωνω...ναι ακομα κ για ανθρωπους που αγαπας...

Σιγουρα διακρινεται μια πικρια στα λογια μου...το θεμα ειναι να ανακαλυψεις απο που πηγαζει...

Κ ολα αυτα γιατι??γιατι απλα ειναι δυσκολο να στερηθει κανεις ενα χαμογελο...κ ονειρα...

Ονειρα & αναμνησεις...
Ναι εκει ζω..προσπαθησα αρκετα...
Κανουμε μια καινουργια αρχη...κ τελικα καταληγουμε να παιζουμε παλι το ιδιο παιχνιδι...με μοναδικο αποτελεσμα να θελουμε παλι να γυρισουμε σε ενα χαμενο παραδεισο των αναμνησεων μας...
Εκει ειναι ομορφα..δεν θα αρνηθεις να μου γελας..ουτε να δοκιμασεις..μια αποπειρα..που μετα στο ονειρο μου το τελος της θα φτιαξω εγω...

και οταν ξυπνησω...απλα θα χαμογελασω...κ ας ξερω πως παλι εχασα...εχω κατι αλλο ομως...πιο δυνατο...τους φιλους μου..δεν θα προδωσουν..ουτε θα προδωθουν..

Η νυχτα περναει...κ η αναμονη με τρελαινει....τα ονειρα μου..αυτα που ζω οταν ακομα ειμαι ξυπνια...οταν ζω την πραγματικοτητα που δεχτηκα παθητικα...ναι τα ονειρα μου..ειναι τρελα..

Ο απειθαρχος χαρακτηρας σου τα φταει ολΑ...το θυμαμαι να μου το λες συχνα..
Ποτε δεν συμβιβαστηκα...ετσι ειναι..παντα ηθελα το καλυτερο...
Αλλα μπερδευω φαινεται συχνα την πραγματικοτητα με τα ονειρα μου..
το πως σε φανταστηκα χτες το βραδυ...κ το πως πραγματικα εισαι σημερα το πρωι..
Σε λιγο απλα θα ξημερωσει....
Πες μου αλλη μια κενη μερα και για σενα?
Εγω παλι δεν ξερω..αποψε λεω να μην ονειρευτω..μπορει παλι να μπερδεψω την πραγματικοτητα...με τις νυχτερινες ψευδαισθησεις...

Αυτη η νυχτα...παλι θα ξαναπω...πως παιζει ασχημα παιχνιδια...με κρυφο χαρτι..τη βαθια μελαγχολια...την εσωτερικη μοναξια...την βαθυτερη αναγκη του ανθρωπινου ειδους να βρει κατανοηση...σε ενα βλεμμα...σε ενα χαμογελο...ακομα και σε μια λεξη...

Ναι καπου εκει μπερδευομαι κ εγω...δεν μπορω να βρω ποια ειναι η πραγματικη αναγκη..κ ποια αυτη που σου επιβαλλει η νυχτα..

Να εισαι εκει..παντα να δινεις...και να περιμενεις οχι ανταλλαγμα...αλλα ανταποκριση...

Κοιτα τα αστερια..αποψε δεν αναψαν..εμεινε σκοτεινος ο ουρανος..ο χρονος για αλλη μια φορα εχει σταματησει...μπορει να γυριζει πισω..και να δειχνει σαν ασπρομαυρη ταινια..ολα αυτα που αγαπησαμε...ολα αυτα που αρνηθηκαμε να δουμε...κ ολα αυτα που πραγματικα..μας πονεσαν...

Οι νυχτες απο δω κ περα....
ΑΛλη μια φορα η Δημουλα στο προσκηνιο...
Μου εχει κολλησει αυτος ο στιχος...
Παντα σκεφτομαι αλλες νυχτες για μενα...
Νυχτες μαζι με αγαπημενα προσωπα...
Και παντα προσπαθω...
Προσπαθω να το βαλω σε ενα προγραμμα...
αλλα....
αλλα ολοι ειναι απωντες....
Μοναχικο παρτυ αισθησεων και παραισθησεων...

Και...ξυπνας...ξυπνας και βλεπεις πως ο χρονος εχει περασει...οι αλλοι αλλαξαν...αλλα εσυ μενεις εκει...σε μια στασιμη κατασταση..προσπαθωντας να βαλεις σε ταξη μια ζωη..που αλλοι καθορισαν για σενα..για μενα...για ολους...
Οχι δεν ειναι χαμενο ακομα το παιχνιδι...
Τωρα αρχισε...
Ειναι ακομα ολα οπως τα αφησες...
Καμια αλλαγη...
Καμια αλλαγη μονο για σενα...
Οι αλλοι ομως...?
θα ειναι εκει οι αλλοι...?


I get up ó let you in.
Travelled and stained,
Soaked to the skin.
Welcome my darling, you got here at last ...
Come and sit by the fire ó forget what's past....>


Ακουγωντας τραγουδια της εποχης του 80 απλα απαλυνω τις σκεψεις μου...
Θυμαμαι καλα εκεινη τη φιλολογο που ελεγε πως ειναι πολυ δυνατες...πως πρεπει να σπαει η σιωπη και να ακουγονται...

Οχι ακομα ειναι νωρις για αυτο..ακομα δεν εχω τη διαθεση..αρκετα εδωσα...και ακομα..ισως να μετανοιωνω....


Παει 2...η ευτυχια ελεγα κ λεω πως ειναι προσωπικη υποθεση...
ομως..αισθανεσαι πως ξαφνικα ψυχικα νιωθεις κενος...
ΚΑτι λειπει...λειπει εδω και καιρο απο τη ζωη μας...
Δεν ειναι παντα η λυση..

Η πικρια ξανα εμφανιζεται στα λογια μου...
Ναι δεν ο κλασσικος τροπος που εκφραζομαι..αλλα σημερα πραγματικα το εχω αναγκη...
Πρεπει να δειχνουμε που κ που τις ανασφαλειες μας....
Ανασφαλειες...που οι αλλοι μας δημιουργησαν...
Αποψε η ορεξη μου για χαμογελα στερεψε...
Ειναι κουραση...κουραση ψυχικη...να πονας και να μην το δειχνεις...κ ολα αυτα επειδη φοβασαι μην στεναχωρησεις κανεναν...

ΞΕρω καλα πως αυτη τη στιγμη καποιος πολυ καλος φιλος διαβαζοντας ολα αυτα εχει δακρυσει...κ με καταλαβαινει...

Αλλα εγω αυριο παλι θα χαμογελαω...δεν θα εχω αναγκη παλι κανεναν..και θα πιστευω παντα στο καλυτερο...

ΙΣως να χασω και τον δρομο...καπου εκει στο ονειρο..μπορει να ξυπνησω...και να δω μια αλλη πραγματικοτητα...

Ξερεις κατι..αυτο που βλεπω ειναι η εκμεταλλευση των αλλων και με ποναει...
Το γεγονος οτι καποιοι το πΑΙΖΟΥΜΕ σε καποιες καταστασεις οτι δεν καταλαβαινουμε..δεν σημΑινει απαραιτητα πως συμβαινει κ πραγματικα..

Να το θυμασαι αυτο...παντα καταλαβαινω...ακομα κ οταν δεν μιλαω...

οχι μη μου μιλησεις αλλο...θα με πληγωσεις περισσοτερο...δεν αντεχω το ψεμα να καλυπτεται απο ψεμα...με σκοτωνει...

Προτιμω τις αληθειες...οχι τις ψευτικες αληθειες...
Αυτες με φερνουν πισω...
Ναι πολυ πισω...εκει ολα ειναι πραγματικα...
Εκει που ονειροβατουσα μεσα στην ιδια την πραγματικοτητα...


Δυστυχως ή ευτυχως...δεν ειμαι ιδια με σενα...κ θα στηριξω τις επιλογες μου με τον καλυτερο δυνατο τροπο....


Αληθεια..αν οι ανθρωποι..εξ αρχης μας ελεγαν τι ζητουσαν δεν θα ηταν αλλιως???
Να φτιαχνεις τη ζωη πανω σε ονειρα...και μετα εσυ ο ιδιος να τα γκρεμιζεις...
Οχι...ποτε ετσι..οχι δεν σε θελω ετσι μεσα στη ζωη μου...


Ο μονολογος μου γραφεται και δεν σταματει..θα παει 3 και ακομα θα γραφω...
ετσι ειναι..οταν γραφω τις σκεψεις μου..νιωθω σαν ραλιστας..που μολις μπηκε το γρηγορο αυτοκινητο του...κρατησε με επιμονη το τιμονι..πατωντας με παθος το γκαζι...κ εφυγε..οχι για το επαθλο...αλλα για την δικη του ικανοποιηση...
Αυτο κανω κ εγω...δεν μπορω απλα να σταματησω..μιλαω πολυ..γελαω πολυ..γραφω πολυ..
Αλλα που και που ...ολα αυτα σταματανε...γιατι <ξεμειναμε απο καυσιμα σαν ραλιστες που ειμαστε...>
Ναι κανεις το κεφι σου...αλλα να διακινδυνευεις και τη ζωη σου...

Ετσι ειναι...ή ζεις στο κενο....ή απλα..ο ανθρωπος που στηριζεις τις ελπιδες σου..θα σε ριξει εκει...

...............Nαι ξανα παιρνω πισω τον παλιο μου χαρακτηρα...κ λεω πως μπορεις να μας ριξουν ξανα στο κενο...αλλα στη πραγματικοτητα...καποιος..προτου ακομα πεσουμε θα μας σηκωσει...


Καλη μερα σε ολους...ακομα κ σε αυτους που μας πληγωνουν....
αλλα εχει ο καιρος γυρισματα λενε...κ οι επιλογες αυτες...
θα εχουν αποτελεσματα στο μελλον....

...Ο έρωτας με έρωτα περνάει....κ η αφιέρωση....

Καλημέρα κ καλό μας μήνα....
Είναι 2 το μεσημέρι κ δεν έχω ουτε μία ωρα που ξύπνησα...Σωστα καταλάβατε...η αγαπη μου η μεγαλη για τα μπουζούκια αλλη μια φορα με καθυστερησε για τον δρομο προς την αγκαλια του Μορφεα....

Αλλα κανονιστηκαν χτες....αλλα ακυρώθηκαν....αλλου καταλήξαμε...κ επιστρέψαμε..διαφορετικοί...

Λίγο μετα τις 12...κατάφτανοντας σε ενα μαγαζι με κοσμο...κ εγω με καθολου διαθεση...
κ ξαφνικα...ερχεται η αλλαγη.....

...ο ερωτας με ερωτα περναει...τελικα...μονο με ερωτα ο ερωτας περναει...αν απλα ακους το τραγουδι..τοτε απλα ακους στιχους...αν σου το αφιερωσουν...κ ακομα καλυτερα...αν ερθει ο ιδιος τραγουδιστης να το πειτε μαζι...συνειδοποιεις κ πιστευεις αυτα τα λογια....


Πραγματι η εισαγωγη μου σημερα μοιαζει πιο πολυ με ημερολογιο παρα με τον κλασσικο συνηθισμενο τροπο που εισβαλλω...χωρις να σκεφτω αν αυτα που θα γραφτουν θα επηρεασουν..η απλα θα προκαλεσουν αδιαφορια...

Εγωιστικα ή οχι...γραφω μόνο για μενα...για οσα ζω...οσα θέλω να ζήσω...κ οχι για οσα εζησα....γιατι οσα εζησα..τα εζησα...κ πλεον δεν θα γυρισουν κ αν γυρισουν ποτε δεν θα ειναι ιδια....

Ομορφη μερα η σημερινη..πολλες προοπτικες..κ πολλα περιεργα συναισθηματα...κ δεν ξερω πια το λογο...ολα μια ανατροπη...αλλοτε καλη..αλλοτε οχι...
Η υποσταση..της ψυχης...ποτε μα ποτε...δεν κατεληξα...πως μπορει να ειναι η δικη μου..παντα εκει που νιωθω χαρα...εκει θα νιωσω..κ μια μικρη ελλειψη...κατι το οποιο..δεν ηρθες ποτε...κ τη στιγμη που προσπαθεις να ολοκληρωθεις ως ανθρωπος..να δωσεις μορφη στην υποσταση σου..περιμενεις αυτο το κατι...το αγνωστο...αλλα δεν ειναι εκει κ δεν ερχεται..

...Η εννοια της εξαρτησης...εκει που λες πως δεν μπορεις να ζησεις χωρις καποιον..η κατι...εκει συνειδητοποιεις...πως απλα τα καταφερνεις..κ...ζεις...πολεμας μεσα σου...θες..να μεινεις...αλλα τελικα βλεπεις πως οχι μονο σε προδωσαν τα συναισθηματα του αλλου...αλλα κ τα δικα σου...γιατι βλεπεις............πως ακολουθεις μια ζωη αλλιως..κ τα καταφερνεις μαλιστα...αλληλεπιδρας πλεον με το περιβαλλον...κ δεν εισαι πια στην αδρανεια που εθεσαν οι αλλοι για σενα....

Ετσι ειναι..εκει που δεν το περιμενεις..κατι καλο ερχεται...φευγει...κ παλι το παραμυθι απο την αρχη...

Λεω να αρχισω να αγαπαω πλεον..πιο πολυ τον εαυτο μου...
....δινεις πολλα...εκτιμηση καμια..κ μια μερα..ολα χανονται...
Και μετα παλι απο την αρχη...θα ερθει κατι καινουργιο....
θα παιξεις...θα ξαναχασεις....θα πληγωθεις...αλλα δεν θα σταματησεις....



Δεν θα σταματησεις...γιατι πολυ απλα ξερεις πως δεν παιζεις με χαρτια κρυμμενα..κ οτι ακομα κ αν εχασες..εχασες αδικα απο την αλλη πλευρα....

Μπορει να ο ερωτας...μονο με ερωτα να περναει...


αλλα μεχρι να βρουμε τον πραγματικο...


εχω την αισθηση πως θα ταλαιπωρηθουμε πολυ.....




Καλη ξεκουραση σε ολους...
κ η σημερινη συμβουλη.....

<Ας αγαπησουμε κ λιγο τους εαυτους μας...οχι μονο τους αλλους..δεν το εκτιμουν παντα..ισως...κ σχεδον ποτε.....>