....Come back....

Επιστροφη ξανα...ο παλιος καλος χαρακτηρας παλι πισω....

ειμαι ξανα εδω ετοιμη να δωσω μαθηματα ζωης κ φυσικα θετικη ενεργεια σε οποιον την χρειαζεται!!!!

Δεν εχει περΑΣΕΙ πολυ ωρα που επεστρεψα απο ενα καφεδακι με τους καλους μου φιλους....
Μαθητικο παλιο στεκι στις 7.30...εξω βροχη κ υπερβολικο κρυο...Μεσα ομως μια ζεστη ατμοσφαιρα γεματο με 17χρονΑ που θελουν να ξεκουραστουν απο τα μαθηματα,ζευγαρακια που αγκαλιαζονται για να αποφυγουν το κρυο...κ παρεες σαν και τις δικες μας που ψιλοχανομαστε λογω της καθημερινοτητας αλλα ειμαστε τελικα παντα εκει..μαζι..στο δευτερο σπιτι μας...

Θυμαμαι πως για 2 συνεχομενα χρονια ημουν καθε μερα εκει...γελια ..δακρυα...αγκαλιες..φιλιες...χωρισμοι...διαβασμα...εκθεσεις πανω στην μπαρα..ποσα πολλα..εχουν περασει μονο 2 χρονια κ μετα μου φαινεται σαν μια χθεσινη δεκαετια....ακατανοητο αυτο που γραφω...αλλα οσοι εζησαν μαζι μου σε αυτο το χωρο καταλαβαινουν τι εννοω...

Ποσο γελασαμε σημερα..ετσι θελω να ειναι μερες μου...μονο με φιλους παρεα...με φιλους που με κανουν να ειμαι καλα...
Απορω πως επετρεψα σε μενα να πεσω τοσο πολυ ψυχολογικα...αλλα ποτε ξανα...για κανενα λογο...

Θυμαμαι ακομα πως σε αυτο το μαγαζι ηπια τον πρωτο καφε στον δρομο προς την ενηλικιωση...θυμαμαι τα παρτυ...θυμαμαι τις κοπανες...θυμαμαι τα γελια μου να ακουγονται σε ολο το χωρο...θυμαμαι να ειναι η πρωτη επιλογη πριν το σχολειο...θυμαμαι να δακρυζουμε καθως θυμομασταν αναμνησεις..κ ειμασταν μολις 17...

Τωρα στα 19...ομορφη ηλικια...εχω πολλα ακομα να κανω...ακομα δεν αρχισα...κ αν το τελος δεν ειναι happy end εγω δεν θα τα παρατησω..σημαινει πως ακομα δεν τελειωσαμε...

Την ωρα που επεστρεφα σπιτι ακουσα στο δρομο το τραγουδι του Δημητριαδη <ξυπνα φτασαμε..>...Καθε στιχος...ηταν μεσα στο μυαλο μου..κ ολος αυτος ο συνειρμος με το μαγαζι..ηταν σαν να το ζουσα....<Βγαίνω πάλι στο δρόμο που μαζί περπατήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Είν' ο ίδιος ο δρόμος από 'κεί ξεκινήσαμε
μα γυρίζει ο χρόνος στη στιγμή που αρχίσαμε...>

ετσι ενιωθα λες κ οτι ηταν ολα εκει...ο Αρης να μου λεει πως το βραδυ δεν κανει να πιω καφε...ο Στεφανος να θελει να παει μεχρι το φροντιστηριο...η παρεα να ξεμενει πισω για να αποτελειωσει τον καφε..κ εγω να πηγαινω για να κανω αρχαια γεματη...να πηγαινουμε για την πλακα μας...
Ξαφνικα νομιζα πως θα τα ζουσα ολα απο την αρχη...αλλα δυστυχως δεν ηταν ετσι...ωστοσο...ειμαι 19...θα κανω ακομα καλυτερες αναμνησεις που θα θυμαμαι και θα γελαω....πλεον με καλυτερες επιλογες...μπορει να συνεχιζω να βγαζω και φωτογραφιες..αν κ ολα εχουν αποτυπωθει στο μυαλο μου με ενα πολυ τελειο τροπο...

Ξερω πως κατι μου λειπει στη ζωη μου..κατι που πραγματικα θα με ολοκληρωνει..ομως οχι δεν εχω παραπονο...υπαρχουν τα παντα σχεδον...ακομα κ αυτα που δεν εχω..που τα κατεχει καποιος αλλος για μενα..ακομα και σε αυτα εχω υπομονη κ θα τα κατακτησω καποια στιγμη...

ειναι τοσα πολλα που θελω να πω αυτες τις μερες αλλα δεν μπορω να τα περιγραψω..ειναι εκεινη η λεπτη γραμμη που νομιζω πως εχω ξανα αναφερει..η οποια δεν με αφηνει να καθορισω τα συναισθηματα μου...ομως οπως και να εχει ο καιρος θα δειξει..το θεμα ειναι να εκμεταλλευομαστε καθε ευκαιρια..γιατι ξαφνικα καποιος θα εμφανιστει απο το πουθενα και θα μας τη κλεψει....
ακουγομαι αρκετα διεκδικητικη..αλλα η αληθεια ειναι πως βαρεθηκα να υποχωρω...κ ακομα κ αυτη τη φορα δεν θα κανω πισω..ειναι ανοητο πια να ειμαι καλη για να ειναι καλα οι αλλοι..ας ειμαι μια φορα κ εγω κακια για τους αλλους αλλα ας υποστηριξω το εγω μου και τις επιλογες μου..αν και ξερω πως κ εσυ θα εισαι ενα λαθος...

Επιλογες που ποτε δεν καναμε γιατι φοβηθηκαμε οχι μονο να πληγωσουμε καποιον τριτο..αλλα γιατι φοβηθηκαμε πως δεν θα ειναι επιτυχημενες...ενας αγωνας ανισος...μεταξυ συναισθηματων δικων μου κ δικων σου...
Δεν ξερω αν οι ανθρωποι θελουν τα ιδια πραγματα..να ζητας τα ιδια...αλλα να κανεις αλλες επιλογες...
Αυτες τις επιλογες φοβαμαι κ υποχωρω..απεναντι στις δικες σου..γιατι μαλλον δεν ειμαι μεσα...αλλα αυτη τη φορα θα κανω τα παντα για δω πραγματικα πως ειναι να μπορεις να βρεθεις μεσα στις επιλογες του αλλου....οχι για σενα...αλλα για μενα...

Να εχεις παντα τη δυναμη να πειραματιζεσαι οχι για τους αλλους αλλα για σενα...αυτο θα κανω και εγω..κατι καλο για μενα..κατι το οποιο θα μου αποφερει οχι κατι καλο για εκεινη τη στιγμη αλλα για παντα ισως....ισως ακομα κ σε πολλους τομεις στη ζωη μου....


Πια τα φώτα δεν τρέχουν, τη ζωή μας χαλάσαμε
Μη μου λες σ' αγαπώ
τώρα πια... Ξύπνα! Φτάσαμε



Αυτο θα πω..ξυπνα γιατι φτασαμε στον προορισμο...εγω μεσα απο την καρδια μου προσεφερα τη διαδρομη...αλλα εσυ θελεις μονο τον τελος του προορισμου...το θεμα ειναι πως ο δικος μου ο προορισμος δεν θα εισαι εσυ...εσυ θα εισαι απλα..η συνοδεια..ο προορισμος...ο δικος μου θα ειναι εκεινος...που στη διαδρομη θα επιλεξει την ιδια καταληξη με μενα...και δεν θα τον νοιαζει ποτε θα φτασουμε...η το ποσες φορες θα σταματησουμε για να ξεκουραστουμε..Ξυπνα λοιπον...φτανουμε σε λιγο καιρο..


νιωθω πληρης...νιωθω πως πλεον κανω εγω τις επιλογες μου...υπαρχουν πολλοι ανθρωποι μεσα σε αυτες...φιλοι κολλητοι..ανθρωποι που ακομα δεν φτασαμε να κολλησουμε ταμπελες φιλιας..αλλα εγω αγαπαω κ εκτιμω πραγματικα...ανθρωποι που δεν ηταν μονοι..ανθρωποι που εγιναν παραδειγματα...υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι..που διαγραφτηκαν απο τη λιστα επιβιβασης...και σε αυτο δεν φταιω εγω...αλλα εκεινοι το επελεξαν....

Η ωρα εχει περασει και η βροχη σταματησε...αν κ τωρα που δεν ειμαι εξω απο το σπιτι θα ηθελα πολυ να ακουΩ τις σταγονες να πεφτουν και να ακουγονται ακομα πιο γρηγορα και απο τους χτυπους τις καρδιας μου...Μου αρεσει η βροχη λιγο πριν τις ανοιξιατικες μερες...εχει κατι πραγματικα ομορφα μελαγχολικο...
Γυρνας μονο σε ομορφες καλες στιγμες...ακομα και σε εκεινες τις στιγμες που ονειρευτηκαμε..πως αυτη τη βροχη θα την περασουμε με εναν μονο ανθρωπο...αλλα τα γεγονοτα αλλαξαν...τυχη..μοιρα...οι δικες σου απλα επιλογες...

ΘΑ τις κατακρινω..θα σε βοηθησω..θα ειμαι εκει...τι σημασια εχει αν ο ανθρωπος που αγαπαμε δεν ειναι καλα επειδη εμεις δεν του δινουμε αυτο που πραγματικα εχει αναγκη..ακομα και οταν δεν μας θελει διπλα του οπως τον θελουμε εμεις...

Σχημα ακανονιστο τα αισθηματα...να αγαπατε πολυ τους φιλους σας...ειναι παντα Εκει...και αν καταλαβαινετε ολοι σας τι διαβαζετε ακριβως...θα πρεπει να θυμαστε καλα...πως δεν ειμαστε διπλα σε καποιους ανθρωπους τυχαια..αλλα γιατι το επιλεξαμε..επελεξα να ειμαι διπλα σου ως εννοια σχεδον φιλικη γιατι ετσι ειναι το καλυτερο..αλλα ισως στην πραγματικοτητα να μην ειναι...
Ομως ειμαστε διπλα σε οσους πραγματικα αγαπαμε και θελουμε το καλυτερο για εκεινους..ακομα και οταν δεν καταλαβαινουν πως μας πληγωνουν..


Ετσι ειναι ανθρωποι..ερχονται φευγουν...σχεδον περαστικοι...και ομως ειναι καποιοι ανθρωποι στη ζωη μας...σαν τον <Γ>...τον <Π>...την <Κ>...την <Μ>...που ειναι παντα εκει...παντα για να ακουσουν ολα εκεινα που θελουμε...αυτοι ειναι οι ανθρωποι που θα εχω εως τον προορισμο διπλα μου...


Αλλοι παλι θα ερθουν στΑ μεσα της διαδρομης..θα ταραξουν τα νερα..θα μας ενθουσιασουν..θα μας κανουν να αγαπησουμε το χαμογελο τους...το κεφι τους..τον χαρακτηρα τους..θα χανονται κ θα εμφανιζονται στο πουθενα...αλλα ακομα δεν ξερω αν θα ειναι μεχρι το τελος ταξιδιου μαζι μας...γιατι ακομα δεν φτασαμε...

Κλεινω παραθετωντας τους στιχους...ακομα δεν ξερω πως ανεβαζω κλιπακια...αλλα θα δωσω τον συνδεσμο για ακροαση του τραγουδιου...

Καλη μας νυχτα...κ θελω σε αυτο το ταξιδι να εισαι κ εσυ εκει...
Καλο μας βραδυ...κ νομιζω πως επεστρεψα ακομα καλυτερη!!



http://www.youtube.com/watch?v=7BXtXLO0mnI&feature=related

Βγαίνω πάλι στο δρόμο που μαζί περπατήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Είν' ο ίδιος ο δρόμος από 'κεί ξεκινήσαμε
μα γυρίζει ο χρόνος στη στιγμή που αρχίσαμε

Κι είναι όλα μπροστά και οι νύχτες που χάσαμε
και ο δρόμος εδώ σαν να μην τον περάσαμε
και τα φώτα να τρέχουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε
και τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμε

Και τα φώτα να τρέχουν σαν τον χρόνο που χάσαμε
Είχες πει σ' αγαπώ
όμως πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε

Βγαίνω πάλι στο δρόμο που στη μέση αφήσαμε
καθισμένος στο τέλος εκεί στη θέση που αρχίσαμε
Κι είναι όλα μπροστά κι οι στιγμές που πετάξαμε
και οι άσχημες μέρες που από μόνοι μας φτιάξαμε

Και τα λάθη μπροστά που ποτέ μας δεν σκεφτήκαμε
που με μάτια κλειστά να τα δούμε αρνηθήκαμε
και τα φώτα να τρέχουν κι όλα αυτά που αγαπήσαμε
και τ' αστέρια να λάμπουν όλα εκεί που τ' αφήσαμε

Πια τα φώτα δεν τρέχουν, τη ζωή μας χαλάσαμε
Μη μου λες σ' αγαπώ
τώρα πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε
Είχες πει σ' αγαπώ
όμως πια... Ξύπνα! Φτάσαμε
Ξύπνα! Φτάσαμε