Καλο μΑς σαββατοκυριακο..κ πολυ υπομονη ευχομαι...
Δεν εχουν περασει πολλες μερες απο την τελευταια φορα..αλλα το μονο που παρατηρησα..ειναι πως ο μαρτης μπηκε μας ισοπεδωσε...ψυχολογικα...σωματικα...Σε ολους τους τομεις ενας χαος...

Ψηνομαι στον πυρετο..βλεπω αρνητικα κΑποιες καταστασεις κ απλα κραταω παθητικη σταση...ανεβαζοντας τη θερμοκρασια μου κατα 2-3 μοναδες...
Υπερκοπωση μαλλον...αλλα κ απο ψυχολογια απο το κακο στο χειροτερο..

Προσπαθω..οσο μπορω..να ανεβω ψυχολογικα..να ριξω τον πυρετο..και να επανελθω!
Μπορώ???
Θα με αφησετε???
Μπα θα τα καταφερω...ετσι ειναι...παντα τα καταφερνω...

Το χειροτερο απο ολα ειναι οταν σε ισοπεδωνουν οι αλλοι..

Τι σημασια εχει πια...

Εγω πρεπει να ξαναγινω αυτο που ημουν..
Και θα γινει αμεσως τωρα...


Ναι ετσι ευκολα μπορω να αλλαζω..το πολεμαω μεσα μου αλλα μπορω..μπορω να γινομαι ανα πασα ωρα κ στιγμη αυτο που θελω εγω...κ οχι αυτο που θελεις να δεις εσυ...

Το μονο που εμαθα τα τελευταια χρονια ειναι πως τελικα ακομα κ οταν δινουμε δεν θα μας ανταπωδοθει...να κανεις τον μ@#$%^α...να προσπερνας..να δινεις δευτερες ευκαιριες..να κανεις το καλυτερο που μπορεις..κ τελος καμια ανταμοιβη...καμια εκτιμηση...

3/3/03....εκεινη τη μερα στα 14 μου ειδα πραγματικα ποσο αντεχω...

6χρονια μετα...κ μεχρι πριν λιγο...νομιζα πως δεν θα αντεξω αλλο...

Αλλα οχι δεν ειναι ετσι..για πλεον εχουμε να κανουμε με μια απλη καθημερινοτητα..με καταστασεις που εμεις οι ιδιοι τραγικοποιουμε...
Δεν σταματησα ποτε...ποτε να πολεμαω απλα για οτι μπορω να εχω...για μια ζωη που πηγαν να μου επιβαλλουν...αλλα ποτε δεν δεχτηκα...

Καθε ανθρωπος εχει μειονεκτηματα..αλλα και πλεονεκτηματα...
Παντα υπαρχει μια ισορροπια μεταξυ τους..κ δεν υπερτερει κανενα απο τα δυο...
Ετσι πιστευα...κ ακομα πιστευω...

ΕΡχονται καταστασεις..μερες..και μας αφηνουν πισω...απλα να περιμενουμε κατι καινουργιο..κατι που απλα θα μας βγαλει απο το μουντο τοπιο που μας ζωγραφισαν κ μας εβαλαν να κατοικουμε εκει...

Και εμεις τι κανουμε??
Να διεκδικησουμε την αληθεια που πρεπει να μαθουμε..ή να προσπερασουμε..??

Να σταματας απλα να δινεις..να φυλαγεσαι..κ να ζεις στο κενο σου...
Ειναι πολυ διαφορετικο ΝΑ επιλεγεις εσυ να μενεις μονος απο δικη σου επιλογη..απο την επιλογη σου να μην πληγωνεσαι...
ετσι καποτε ειχα βαλει τη ζωη μου..προτιμουσα την αποσταση...Μια αποσταση που μου εδινε ασφαλεια..ψυχικη..ηξερα απλα...

ΚΑι μετα απλα στο μυαλο μου..ηρθαν ανεξελεκτα συναισθηματα...Αγαπας..στεναχωριεσαι..επιβιωνεις..καταριπτεις...Λες ποτε ξανα...κ μετα..παλι τα ιδια...ετσι ειναι οταν δενεσαι με τους αλλους...

Ετσι οπως ειναι η κατασταση..πραγματικα δεν θελω να δω τι συμβαινει...
Δεν με νοιαζει...δεν αντεχω...δεν το μπορω...

Οπως θα ελεγε και ο <Β>...χανεται το φιλοσοφικο μου υφος...οχι για παντα...μεχρι παλι να βρω την εμπνευση μου στοχευοντας μια νεα κατακτηση...


ΠΟσο μπορει να αντεξει κανεις???


Το μοναδικο μου πορισμα...ειναι πως δεν θα ξαναμπω στη διαδικασια να κανω κατι καινουργιο..ουτε να τολμησω κατι απο το παρελθον..
ΜΕ καλυπτουν μονο οι φιλοι μου..κΑΙ αυτο μου αρκει...
ΔΕν εχω αναγκη κανεναν αλλον...γιατι ξερω πως εκεινοι θα ειναι παντα εκει...χωρις ανταλλαγμα...χωρις δευτερη σκεψη....χωρις εκμεταλλευση....!!!

Αυτο ειναι το μεγαλυτερο δωρο της ζωης...να ξερεις πως ακομα και χωρις να δωσεις θα ειναι παντα εκει...
Σαν φαροι..απλα να στεκονται εκει...αναμμενοι μεσα στο σκοταδι της ζωης...
Να δινουν...την ελπιδα...να φωτιζουν...μην κανεις το λαθος...και πεσεις...αλλα και αν πεσεις θα σε σηκωσουν...
Δεν θα ζητησουν τιποτα...απλα θα ειναι εκει...




Εξι χρονια μετα..ζω με τη ζωη αυτη που παλεψα για να εχω...οχι αυτη που μου χαρισαν...τα δακρυα πια εχουν στερεψει...και τα συναισθηματα το ιδιο...τουλαχιστον για τωρα...!!
Ευχαριστω τους φιλους μου που ειναι παντα ειναι...
Καλο σαββατοκυριακο σε ολους....