...ξημερώματα Τρίτης....

...Ξημερώνει..κ νιώθω το απόλυτο κενό..η μέρα χωρις συνοχη..οι σκέψεις χωρις ειρμο...κ η μοναδική αναγκη για επικοινωνια..κατανοηση δεν υπαρχει πια...

Να ζεις πάντα μόνος κ να μπορεις να τα καταφέρνεις...λόγια που μπορει να σου δίνουν δύναμη..απο την αλλη απλα κατανοεις..κ απογοητευεσαι πως κανεις δεν ειναι διπλα σου οταν πραγματικα τον εχεις αναγκη...

Οχι..κανεις δεν ειναι δυνατος...οι καταστασεις μας κανουν απλα να κλεινομαστε κ να μην δειχνουμε σιγα σιγα σε κανεναν τι αισθανομαστε...

Ναι σημερα απολυτως πεσιμιστικο το υφος μου....εχει περασει η ωρα και καταννοω για αλλη μια φορα..την αχαριστια των ανθρωπων...να δινεις..να δειχνεις...να αισθανεσαι..κ οταν πραγματικα εχεις κ εσυ αναγκη...κανεις μα κανεις δεν ειναι εκει...

Οχι δεν στεκομαι διπλα σου για να σε θελω και εγω στα δυσκολα διπλα μου....
οχι δεν υπαρχεις απλα οταν υπαρχω εγω....ενω οταν πιστευεις πως εσυ δεν υπαρχεις...εγω στεκομαι παλι διπλα για να σου δειξω το δρομο...
Οχι..ποτε μα ποτε δεν υποσχεθηκες κατι...
δεν εχω να περιμενω πολλα...παρα μονο να δινω....

Αυτο τελικα εμαθα...να δινω...να δινομαι...κ στο τελος απλα...να μετανοιωνω...ναι ακομα κ για ανθρωπους που αγαπας...

Σιγουρα διακρινεται μια πικρια στα λογια μου...το θεμα ειναι να ανακαλυψεις απο που πηγαζει...

Κ ολα αυτα γιατι??γιατι απλα ειναι δυσκολο να στερηθει κανεις ενα χαμογελο...κ ονειρα...

Ονειρα & αναμνησεις...
Ναι εκει ζω..προσπαθησα αρκετα...
Κανουμε μια καινουργια αρχη...κ τελικα καταληγουμε να παιζουμε παλι το ιδιο παιχνιδι...με μοναδικο αποτελεσμα να θελουμε παλι να γυρισουμε σε ενα χαμενο παραδεισο των αναμνησεων μας...
Εκει ειναι ομορφα..δεν θα αρνηθεις να μου γελας..ουτε να δοκιμασεις..μια αποπειρα..που μετα στο ονειρο μου το τελος της θα φτιαξω εγω...

και οταν ξυπνησω...απλα θα χαμογελασω...κ ας ξερω πως παλι εχασα...εχω κατι αλλο ομως...πιο δυνατο...τους φιλους μου..δεν θα προδωσουν..ουτε θα προδωθουν..

Η νυχτα περναει...κ η αναμονη με τρελαινει....τα ονειρα μου..αυτα που ζω οταν ακομα ειμαι ξυπνια...οταν ζω την πραγματικοτητα που δεχτηκα παθητικα...ναι τα ονειρα μου..ειναι τρελα..

Ο απειθαρχος χαρακτηρας σου τα φταει ολΑ...το θυμαμαι να μου το λες συχνα..
Ποτε δεν συμβιβαστηκα...ετσι ειναι..παντα ηθελα το καλυτερο...
Αλλα μπερδευω φαινεται συχνα την πραγματικοτητα με τα ονειρα μου..
το πως σε φανταστηκα χτες το βραδυ...κ το πως πραγματικα εισαι σημερα το πρωι..
Σε λιγο απλα θα ξημερωσει....
Πες μου αλλη μια κενη μερα και για σενα?
Εγω παλι δεν ξερω..αποψε λεω να μην ονειρευτω..μπορει παλι να μπερδεψω την πραγματικοτητα...με τις νυχτερινες ψευδαισθησεις...

Αυτη η νυχτα...παλι θα ξαναπω...πως παιζει ασχημα παιχνιδια...με κρυφο χαρτι..τη βαθια μελαγχολια...την εσωτερικη μοναξια...την βαθυτερη αναγκη του ανθρωπινου ειδους να βρει κατανοηση...σε ενα βλεμμα...σε ενα χαμογελο...ακομα και σε μια λεξη...

Ναι καπου εκει μπερδευομαι κ εγω...δεν μπορω να βρω ποια ειναι η πραγματικη αναγκη..κ ποια αυτη που σου επιβαλλει η νυχτα..

Να εισαι εκει..παντα να δινεις...και να περιμενεις οχι ανταλλαγμα...αλλα ανταποκριση...

Κοιτα τα αστερια..αποψε δεν αναψαν..εμεινε σκοτεινος ο ουρανος..ο χρονος για αλλη μια φορα εχει σταματησει...μπορει να γυριζει πισω..και να δειχνει σαν ασπρομαυρη ταινια..ολα αυτα που αγαπησαμε...ολα αυτα που αρνηθηκαμε να δουμε...κ ολα αυτα που πραγματικα..μας πονεσαν...

Οι νυχτες απο δω κ περα....
ΑΛλη μια φορα η Δημουλα στο προσκηνιο...
Μου εχει κολλησει αυτος ο στιχος...
Παντα σκεφτομαι αλλες νυχτες για μενα...
Νυχτες μαζι με αγαπημενα προσωπα...
Και παντα προσπαθω...
Προσπαθω να το βαλω σε ενα προγραμμα...
αλλα....
αλλα ολοι ειναι απωντες....
Μοναχικο παρτυ αισθησεων και παραισθησεων...

Και...ξυπνας...ξυπνας και βλεπεις πως ο χρονος εχει περασει...οι αλλοι αλλαξαν...αλλα εσυ μενεις εκει...σε μια στασιμη κατασταση..προσπαθωντας να βαλεις σε ταξη μια ζωη..που αλλοι καθορισαν για σενα..για μενα...για ολους...
Οχι δεν ειναι χαμενο ακομα το παιχνιδι...
Τωρα αρχισε...
Ειναι ακομα ολα οπως τα αφησες...
Καμια αλλαγη...
Καμια αλλαγη μονο για σενα...
Οι αλλοι ομως...?
θα ειναι εκει οι αλλοι...?


I get up ó let you in.
Travelled and stained,
Soaked to the skin.
Welcome my darling, you got here at last ...
Come and sit by the fire ó forget what's past....>


Ακουγωντας τραγουδια της εποχης του 80 απλα απαλυνω τις σκεψεις μου...
Θυμαμαι καλα εκεινη τη φιλολογο που ελεγε πως ειναι πολυ δυνατες...πως πρεπει να σπαει η σιωπη και να ακουγονται...

Οχι ακομα ειναι νωρις για αυτο..ακομα δεν εχω τη διαθεση..αρκετα εδωσα...και ακομα..ισως να μετανοιωνω....


Παει 2...η ευτυχια ελεγα κ λεω πως ειναι προσωπικη υποθεση...
ομως..αισθανεσαι πως ξαφνικα ψυχικα νιωθεις κενος...
ΚΑτι λειπει...λειπει εδω και καιρο απο τη ζωη μας...
Δεν ειναι παντα η λυση..

Η πικρια ξανα εμφανιζεται στα λογια μου...
Ναι δεν ο κλασσικος τροπος που εκφραζομαι..αλλα σημερα πραγματικα το εχω αναγκη...
Πρεπει να δειχνουμε που κ που τις ανασφαλειες μας....
Ανασφαλειες...που οι αλλοι μας δημιουργησαν...
Αποψε η ορεξη μου για χαμογελα στερεψε...
Ειναι κουραση...κουραση ψυχικη...να πονας και να μην το δειχνεις...κ ολα αυτα επειδη φοβασαι μην στεναχωρησεις κανεναν...

ΞΕρω καλα πως αυτη τη στιγμη καποιος πολυ καλος φιλος διαβαζοντας ολα αυτα εχει δακρυσει...κ με καταλαβαινει...

Αλλα εγω αυριο παλι θα χαμογελαω...δεν θα εχω αναγκη παλι κανεναν..και θα πιστευω παντα στο καλυτερο...

ΙΣως να χασω και τον δρομο...καπου εκει στο ονειρο..μπορει να ξυπνησω...και να δω μια αλλη πραγματικοτητα...

Ξερεις κατι..αυτο που βλεπω ειναι η εκμεταλλευση των αλλων και με ποναει...
Το γεγονος οτι καποιοι το πΑΙΖΟΥΜΕ σε καποιες καταστασεις οτι δεν καταλαβαινουμε..δεν σημΑινει απαραιτητα πως συμβαινει κ πραγματικα..

Να το θυμασαι αυτο...παντα καταλαβαινω...ακομα κ οταν δεν μιλαω...

οχι μη μου μιλησεις αλλο...θα με πληγωσεις περισσοτερο...δεν αντεχω το ψεμα να καλυπτεται απο ψεμα...με σκοτωνει...

Προτιμω τις αληθειες...οχι τις ψευτικες αληθειες...
Αυτες με φερνουν πισω...
Ναι πολυ πισω...εκει ολα ειναι πραγματικα...
Εκει που ονειροβατουσα μεσα στην ιδια την πραγματικοτητα...


Δυστυχως ή ευτυχως...δεν ειμαι ιδια με σενα...κ θα στηριξω τις επιλογες μου με τον καλυτερο δυνατο τροπο....


Αληθεια..αν οι ανθρωποι..εξ αρχης μας ελεγαν τι ζητουσαν δεν θα ηταν αλλιως???
Να φτιαχνεις τη ζωη πανω σε ονειρα...και μετα εσυ ο ιδιος να τα γκρεμιζεις...
Οχι...ποτε ετσι..οχι δεν σε θελω ετσι μεσα στη ζωη μου...


Ο μονολογος μου γραφεται και δεν σταματει..θα παει 3 και ακομα θα γραφω...
ετσι ειναι..οταν γραφω τις σκεψεις μου..νιωθω σαν ραλιστας..που μολις μπηκε το γρηγορο αυτοκινητο του...κρατησε με επιμονη το τιμονι..πατωντας με παθος το γκαζι...κ εφυγε..οχι για το επαθλο...αλλα για την δικη του ικανοποιηση...
Αυτο κανω κ εγω...δεν μπορω απλα να σταματησω..μιλαω πολυ..γελαω πολυ..γραφω πολυ..
Αλλα που και που ...ολα αυτα σταματανε...γιατι <ξεμειναμε απο καυσιμα σαν ραλιστες που ειμαστε...>
Ναι κανεις το κεφι σου...αλλα να διακινδυνευεις και τη ζωη σου...

Ετσι ειναι...ή ζεις στο κενο....ή απλα..ο ανθρωπος που στηριζεις τις ελπιδες σου..θα σε ριξει εκει...

...............Nαι ξανα παιρνω πισω τον παλιο μου χαρακτηρα...κ λεω πως μπορεις να μας ριξουν ξανα στο κενο...αλλα στη πραγματικοτητα...καποιος..προτου ακομα πεσουμε θα μας σηκωσει...


Καλη μερα σε ολους...ακομα κ σε αυτους που μας πληγωνουν....
αλλα εχει ο καιρος γυρισματα λενε...κ οι επιλογες αυτες...
θα εχουν αποτελεσματα στο μελλον....