Οι μερες εφτασαν...κ η εξεταστικη φτανει σιγα σιγα στο τέλος της...με ενα <<ζευγαρι>> μαθήματων θα έρθει η λήξη...κ εκει που δεν θα το καταλάβουμε...θα ξαναξεκινήσουμε πάλι τα ιδια....
Πιστευα...κ ακομα πιστευω πως εκει που δεν το περιμένεις ερχεται κατι καλό στη ζωη σου...το λεει κ ο στιχος αλλωστε....ναι είναι αλήθεια...ακομα δεν κουράστηκα να παρομοιάζω τη ζωη με στίχους...
Τα ωραιότερα πράγματα,λενε,στη ζωη ερχονται σε ζευγαρια...ή ως μονάδας που επιδιώκουν το αποτέλεσμα να δημιούργηθει ενα ζευγαρι....
Σήμερα έμαθα ένα τόσο ευχάριστο νεο...κ αποδείχτηκε πως η ζωη επιφυλάσσει σε κάθε ανθρωπο το ζευγάρι του...
όμως με το δικο μου τι θα γίνει???να το περιμένω απλα ή να αρχισω να το ψάχνω??
Η πίεση κ το άγχος με κάνουν να σκέφτομαι διαφορα πράγματα για την ζωή μου...βλέπω πως οτι ήθελα....ερχεται...αλλα καθυστερημένο...με αποτέλεσμα να μην είναι πλεον το επιθυμητο....είναι εκείνες οι ευκαιρίες που είχα ξαναπει...που δεν εκμεταλλευεσαι...κ τελικα...χανεις....
Ετσι νιωθω αυτη τη στιγμη σαν ευκαιρια...
Σαν ευκαιρια που δίνεται...αλλα δεν εκμεταλλευεται γιατι πολυ απλα θεωρειται δεδομένη...
Αληθεια ποσο ακομα μπορει να δίνει ενας ανθρωπος χωρις να παίρνει???
Κ απο αντοχή εσυ πως τα πας??θα τα καταφέρεις????
Εχω ξαναπει πως για μένα η ευτυχια ειναι εσωτερική υπόθεση...υπόθεση...που φτιάχνω εγω...για μένα..με ανθρώπους που αγαπαω...γιατι χωρις εκείνους..η ευτυχια δεν θα είχε πραγματική υπόσταση...παρα μόνο πλασματική...
Δεν πίστεψα ποτε...πως οι σχέσεις των ανθρώπων είναι <<ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ>> ..γιατι πολυ απλα...ποτε οταν αγαπησα ή μίσησα...δεν περίμενα να μου δοθεί ανταπόκριση...θα μου πεις...πως μπορω και συγκαταλεγω στα οσα λεω το μίσος...όμως το μίσος..είναι ενα πραγματικο συναισθημα για μένα...που νιωθουμε...μονο για οσους αγαπαμε πραγματικα...
Αντίθετες έννοιες...αλλα απολυτα συνδεδεμένες.....
...Ερωτας..Αγαπη..Μίσος..λέξεις που πάντα έχω στο μυαλο μου...λέξεις που διέπουν ολες τις ανθρωπινες σχέσεις.......Ολα τα συναισθήματα...διαχωρίζονται..απο μια μικρη..λεπτη γραμμη...που εσύ θετεις..αλλα ποτε δεν θα μαθεις ποτε την ξεπερασες..κ ποτε εμεινες πισω απο τα ορια..
Τι λες ειναι καλο να ξεπερνας τα ορια???κ αν αυτο έχει αντικτυπο τι κανουμε???απλα απομακρυνομαστε...ή παίζουμε σε αυτο το παιχνιδι με τους ακαθοριστους κανονες???
Πες μου λοιπον..ποιος θα πρεπει να καθορισει τους κανόνες???κρατώντας σταση παθητικη..μένω πίσω..αποδεχόμενη κάθε κανόνα που επιβάλλει ο συμπαικτης ή αντιπαλος τελικα???τι ειναι πραγματικα στη ζωη μας οι ανθρωποι που αγαπαμε...??συμπαικτες ή οι πιο σκληροι αντιπαλοι μας???
Αντικρουόμενα συναισθήματα..να αγαπας ένα ανθρωπο...κ να γεμίζεις με μίσος..εκει που δεν το περιμενεις..τι ειναι αυτο που σε κανει να μισεις...η προδοσια...ή μηπως η χαμένη ευκαιρια να δείξεις τι νιώθεις??????...περναει ο καιρος..οι ευκαιριες...κ ακομα δεν καταλαβαινω....να υποφέρεις σιωπηλα για τα συναισθήματα που εσυ εχεις ενω οι αλλοι οχι...ή απλα...να δείχνεις τι αισθάνεσαι κ ας καταλήγεις να το μετανοιώνεις που έδωσες...να μετανοιωνεις...οχι για οτι δεν πηρες αλλα για οσα εδωσες και οι αλλοι δεν εκτιμησαν...
Ειναι ο ηχος μια φωνης...που σε ταραζει..μια φωνη που μισεις..μα που εχεις τοσο αναγκη...που περιμένεις..να ακουσεις...εκει που πραγματικα πας να την διαγραψεις...
..Αν ρωταγα καποιον πως λεγεται αυτο που νιωθω...θα μου έλεγε παράνοια....ή...κατι πιο συγγενικο...έρωτας.....
Τελικα υπαρχει...?...ή απλα..ψυχανεμιζόμαστε...μέσα απο τραγελαφικες φιγουρες που ερχονται απροσμενα στη ζωη μας...ταραζόντας την ηρεμια...φέρνοντας ευτυχια..κ καταλήγοντας αλλοτε με το γνωστο < happy end >...κ αλλοτε...με ενα παραδοξο τελος...
Αλλα αν η ζωή ηταν σαν παραμύθι..κ ξέραμε πάντα το τέλος...ποιος ο λογος να προσπαθούμε να κατακτήσουμε κατι..που μπορει ήδη να το έχει κατακτησει αλλος???
αυτο ειναι το βασικο θέμα..η πραγματικότητα...μέσα απο τα ματια καποιων ανθρωπων...μοιαζει με παραμυθι...παραμύθι που μόνο εκεινοι θα επιλέξουν το τέλος..γιατι εμείς..μπορει να προσπαθούμε για την κατάκτηση..αλλα εκεινοι θα επιλέξουν πιο ειναι το καλυτερο τελος...
Κοντευουν μεσάνυχτα...κ απο τον συνειρμο που εκανα που ηρθε στο μυαλο μου το γνωστο παραμυθακι σε ολους <<η σταχτοπουτα>>....λες μετα τα μεσανυχτα...να αλλαξουν ολα???να επιστρέψουμε στην πραγματικοτητα???ή θα συνεχίσουμε το παραμύθι που ζουμε..περιμένοντας...τον πριγκιπα...οχι απλα να βρει το γοβακι....αλλα να το επιστρεψει κ σε μας.....
Καληνύχτα σε όλους...εγω απλα θα περιμενω το γοβακι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου