....Σαββατοκύριακο στην πόλη....

...Μεσημεράκι Σαββάτου...κ η άνοιξη κάνει σιγα σιγα την είσοδο της..με ένα έντονο ηλιο...
Πολύ μελαγχολικα θα έλεγα αυτα τα μεσημέρια..ειδικά..αν παραμένεις για άλλο ένα σαββατοκύριακο στην πόλη..κ ακόμα χειρότερα μέσα στο σπίτι...
Η μοναδική διάθεση είναι βόλτα..για καφέ...στην παραλία...να δεις κάνενα γνωστό..να πεις τα τυπικά..<<χαθήκαμε-θα κανονίσουμε να τα πούμε...>>...υποσχετικές προτάσεις...που ποτε δεν θα πραγματοποιήσουμε....

Κ όμως θα ξαναειδωθούμε...κ θα πούμε πάλι τα ίδια....αυτη η πόλη...ξαφνικά σε κουράζει...κ ακόμα χειροτέρα πλέον δεν βγαίνεις ουτε για καφε...

Τι μέσημερι κ αυτο...υπερβολικα κρυο...ο ήλιος καιει κ σε προσκαλεί να βρεις το δρόμο μαζί του...

...Και εμεις...σπίτι...ένας συνδιασμός...γενικού ενοχικού...2-3 προτάσεις για καφε..κ στο αμέσως επόμενο ποτάκι...
Δεν βαρέθηκες...να ακολουθεις το ιδιο προγραμμα????

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι πλέον οι εξοδοι μας γίνονται σύμφωνα με τη μέρα...
Δεν πέρασε πολύς καιρός...αλλα ακόμα θυμάμαι...αυτα τα ξαφνικά καφεδάκια...στο στέκι μας..όλοι μαζί παρέα..να γελάμε..κ να ακουγόμαστε σε όλο το χώρο...αλλα τοτε χαιρόμασταν...κ ζούσαμε πιο έντονα...τωρα απλά ξεφεύγουμε απο τη καθημερινότητα..μεσα σε δυο μερες.....

Μου θυμιζει το βιβλιο του George Orwell <<1984>>....που μίλαγε για εκεινη τη συνομοσία..που ο άνθρωπος...λειτουργεί σαν μηχανή...η αγαπή σαν αισθημα καταστραμμενο...το ωράριο με βάση προγράμματος...κ γενικά...μόνο η συντηρηση του corpus και οχι του animus.....


Αχ..αυτη η καθημερινότητα ποσα μας κάνει να χάνουμε...κ να σκεφτείς πως εγω πιστεύω πως οι καθημερινές με χαλαρώνουν...
....αυτη η άσκηση πίεσης του σαββατοκύριακου...να ντυθείς-να βαφτείς-να πεις ποτο-να γελάσεις με κατί οχι κ τοσο καλο-να κάνει μικρες ασωτείες...κ μολις παει το ρολοι...3...4...5...επιστροφή στο σπίτι....
Οχι...δεν μας πιέζει κανείς για όλα αυτα..απλα λειτούργουμε σαν μηχανή...ολος ο κόσμος το σαββατόβραδο είναι εξω....αλλα βοήθησε με...τις υπολοιπες μέρες ποιος μα το απαγορευει και δεν βγαίνουμε απο τα κουτια μας...κ καθόμαστε προσηλωμένοι μπροστά απο μια οθόνη υπολογιστη...συνομιλώντας...με γνωστούς κ αγνωστους...ενω θα μπορούσαμε να έχουμε μια αμεση επαφη απο κοντα????

...οι ανθρώπινες σχέσεις...απλα καταρρέουν....έχεις άνεση να μου μιλήσει πίσω απο μια οθόνη...οταν είσαι απέναντι μου σε ένα μαγαζί γιατι δεν το κάνεις???
ΈΧουν πραγματικα υπεραπλουστευτεί τα πράγματα...κ για αυτο δεν βρίσκουμε χαρα στα όσα ζούμε...παρα περιμένουμε πότε θα εκτονωθούμε σε καποιο in club της μεγαλούπολης...μήπως έτσι λυτρωθούμε απο τα καθημερινά ανούσια προβληματα μας...

Αυτα τα σαββατοκύριακα στην πόλη...είναι καταδυναστευτικα...
μια εκδρομούλα...αυτό θα ήταν το τέλειο...οχι μακρια...κάπου εδω κοντα...να ηρεμήσουμε πραγματικά...να είμαστε άνετοι για να περάσουμε καλα...κ όχι να χρειαζόμαστε υπερβολες...αλκοολ-γνωριμιες-μακιγιαζ...ναι ολο αυτο το προσωπειο προσπαθω να αποφύγω τα σαββατοκυριακα...την εικονική πραγματικοτήτα...που μας θέλει να επιβεβαιωνόμαστε με όσα δείχνουμε...κ οχι με όσα πραγματικα είμαστε...

Μια εκδρομή λοιπόν...αύτο θέλω τώρα...μια εκδρομη...και δεν θα κάνω σχέδια για μετά την εξεταστική...κ τωρα μπορώ...μια εκδρομή..με αγαπημένα πρόσωπα...φίλους..φίλους χωρίς επιβολή...φίλους που θέλουν και εκείνοι να περάσουν καλα....

Πόσο δύσκολα βρίσκει κανεις αυτο που ψάχνει?...κ αν το βρεις πως ξέρεις οτι είναι το καλύτερο για σένα...?....κ αν είναι το καλύτερο για σένα...είναι κ για τον αλλον..?...εμείς θα το βρούμε...οι αλλοι θα καταλάβουν οτι μας βρηκαν???

Τι ερωτήσεις...πολλες...παρα πολλες....οχι δεν θελω απάντηση...μου αρκει που μπορω να τις γραφω και να τις εκφραζω...
...καθόλου λακωνικότητα...ούτε μεσα στο μυαλό μου...μια φλυαρία λοιπόν κ εκει...




Καλό σαββατοκύριακο σε όλους...καλα να περνατε οπου κ αν είστε...
κ η εκδρομούλα..συντονίζεται...