Δυο μαθήματα ακόμα...κ μετά επιστροφη στην πραγματικότητα...κ στη καθημερινή μας ηρεμία...
Ο τίτλος σήμερα είναι απο στίχο πάλι τραγουδιού...κ με ενέπνευσε η <Σ>..καθώς τη κατάλληλη στιγμή...το είδα στο msn της..
Τελικα οι στίχοι..είναι πραγματικές καταστάσεις ζωης...καταστάσεις που ζούμε..που ζήσαμε...που θα ζήσουμε...κ τελικά δεν θα ξεχάσουμε ακούγοντας στίχους άμεσα συνδεδεμένους με το τοτε παρόν μας...
Αυτο το τραγούδι λοιπόν..σήμερα...ήρθε κ ταιριαξε με τις περιστάσεις...
Είμαι άνθρωπος που δεσμευομαι απο το παρελθόν μου...αλλα δεν αφήνω το μέλλον μου...απλά συνεχίζω...<ξεπερνάω>...δεν ξεχνάω απλα..(γιατι αν ξέχασουμε..πάντα καποιος θα μας θυμίζει τι ζήσαμε....)..κ κάνω τη ζωη μου όνειρο...με επιβατες εμενα..κ οποιον αλλον ακολουθεί την τρέλα....
<<Ό,τι δεν έχεις είν' αυτό που δεν χρειάζεσαι
ό,τι δεν έχεις δεν αξίζει ν' αγαπάς>>.......Πόσοι άνθρωποι πρέπει να παραδειγματιστούμε απο αυτους τους στίχους????
Αν πραγματικά είχαμε ανάγκη...τους ανθρώπους που μας άφησαν ή που εμείς κατ'επιλογήν αφήσαμε...αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να ήμασταν μαζί τους...
Αφού πλεον δεν τους έχουμε...κ ακόμα ζούμε...ίσως οχι οπως με το κέφι που είχαμε...αλλα οπως κ να έχει ακολουθουμε τους ρυθμούς της ζωης...σημαίνει πως πραγματικά δεν τους χρειαζόμαστε...πως πλεον είναι ενα παρελθόν...με καλές κ κακές αναμνήσεις...κρατώντας μόνο τα καλα...
Ο Ρίτσος στη σονατα γράφει...
"Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί."
Οι άνθρωποι που δεν είναι δίπλα μας...τωρα αυτη τη στιγμη που εγω σας γραφω αυτες τις λεξεις..που πηγαζουν μονο απο ενα εσωτερικο αισθημα προστασιας..οχι μονο δικο μου ... αλλα κ δικό σου..γιατι ξέρω ποσο πόνας...κ ξέρω ποσο άδικα υποφερεις...~δεν ειναι απλα δίπλα μου..δίπλα σου..γιατι πολύ απλα..δεν είναι άξιοι να αγαπήθουν...κ φύσικα...ζουν στη μιζέρια του να μην αγαπήσουν...
...Καθένας..μοναχός..πορεύεται στον έρωτα....μέχρι να ανοίξουμε τα μάτια κ να δούμε...πως δίπλα...υπάρχει κάποιος...που θα μας απαλλάξει απο το μόνοδρομο...κ θα κάνει μια στροφη στη ζωή μας...κ θα μας στείλει ψηλά...στην ψυχική λυτρωση...κάτι σαν την αρχαια τραγωδια....εκει που όλα είναι αντίθετα με το επιθυμητο...ολες οι δυνάμεις συνωμοτούν..κ η ζωή μπαίνει...σε ένα σχήμα...κυκλικό...
.......Ναι για μένα η πράγματικη αγάπη είναι σαν ένας κύκλος...χωρίς αρχή κ τέλος...κ δεν θύμαμαι πως και πότε έμαθα να σ'αγαπώ..αλλα ξέρω κάλα..πως η αγάπη για μένα είναι ένας κύκλος...δεν έχει τέλος...κ αν ψάχνω να το βρω πολυ απλά δεν υπάρχει...
<<μια σε κερδίζω, μια σε χάνω
κ πάντα θέλω πιο πολλά ααα...>>...συνεχίζουμε με το τραγούδι κ αναλύουμε...
Και εκεί που κατακτας τα παντα...ξαφνικά...χάνονται ξαφνικά...μη ψάχνεις αφορμή..είναι χαμένος χρόνος.... άλλωστε ο στίχος συνεχίζει....κ λεει...πως...<<Ό,τι δεν έχεις είν' αυτό που δεν χρειάζεσαι... >>
Ναι έτσι είναι...δεν χρειαζόμαστε οτι μας αφήνει...γιατι πολυ απλα...το ιδιο το υποκείμενο που μας αφήνει μας επιτρέπει να το αφήσουμε...<<Γιατι έπαψες...αγάπη να θυμίζεις....>>...ναι εσύ το επέλεξες να μην μου θυμίζεις τι θα πει αγάπη..όχι εγω...εγώ απλά ξεκίνησα ζωγραφίζοντας ένα κύκλο....ένα κύκλο...που τελικα...δεν έκανα σωστά...κ τελικά...έσβησα...
Ναι ακομα μπορω να ζωγραφίζω κύκλους κ να τους διαγράφω επίσης.....
<<Κι όλο θέλεις να θέλεις όλα αυτά που δεν θέλεις
έχεις μάθει να ζητάς πιο πολλά
Δεν είναι πιο γαλανός ο ουρανός που γυρεύεις
ένα ψέμα σου δίνει φτερά
Κι όλο θέλεις να ξέρεις όλα αυτά που δεν ξέρεις
την γραμμή στην παλάμη ξεχνάς
Όταν θες να φωνάξεις και στον τοίχο να γράψεις
στην καρδιά σου θα έχει πάντα βοριά
Όλα αυτά που πιστεύεις, όλα αυτά που γυρεύεις
κοίτα δίπλα σου, μην ψάχνεις μακριά
Κι όλο θέλεις να ξέρεις και τη μοίρα μπερδεύεις
τη ζωή μες τα χέρια κρατάς>>
Πάλι καταφατικά θα μιλήσω...ναι λοιπον..ζεις στο ψέμα σου γιατι απλα αυτο σε ικανοποιει..όλοι το κάνουμε...κάποια στιγμή απλά φοβόμαστε...ή ίσως κουραζομαστε..κ ζουμέ με οτι είχαμε..
...αλλα <<τη γραμμη στην παλάμη ξεχνας>>....ξεχνας...τι ορίζει για σένα η μοίρα..η τύχη..το πεπρωμένο ή οπως αλλιως το λες....
Η ζωή καθορίζει τι θα συμβεί αλλα τη μοίρα μας τη φτιάχνουμε μόνοι μας....
FABER EST SUAE QUIQUE FORTUNAE.....
...η ζωή μέσα στα ίδια σου τα χέρια..εσυ απλά την πετας...επιλογες που δεν κάναμε...κ ευκαιρίες που χάσαμε...ενω είχαμε.....
Το μέλλον..μου...δεν τα το ψάξω...πιο πέρα απο εκει που βλέπω...γιατι αν δούμε λίγο πιο καθαρά..ίσως τελικά να είναι δίπλα μας....
Ας παραδειγματιστούμε απο τους στίχους αυτου του τραγουδιου...είναι τόσο πραγματικοι...κ τόσο πολύτιμοι...για να καθησυχάσουμε τα συναισθήματα μας...κ να κοιτάξουμε με άλλη σκοπιά τα οσα μας πήρε ο χρόνος....
Οι ανθρωποι ειναι σαν τις φωτογραφιες...κοιτας να απαθανατιζεις μονο τις καλες στιγμες...ολα εκεινα που ζησαμε...που ημασταν μαζί τους κ οσα δεν μπορουμε να έχουμε πια...
Κραταμε λοιπον...μόνο τις καλές στιγμές...κ προχωράμε...γιατι η φωτογραφική μηχανή της ζωής...έχει μεγάλη μνήμη....κ χωράει άπειρες <<φωτογραφιες>>....αρκεί όμως να το επιθυμείς κ εσυ...διαφορετικά...παγωνεις όπως κ εκείνες οι στιγμές απο το παρελθόν..
Απλά χΑΜογέΛΑ ...η εΠομενΗ φωτΟΓΡΑΦία βγαΙΝει......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου