...Καλή εβδομάδα...

Καλησπέρα σε όλους...
Φτάσαμε στα μέσα του Ιανουαρίου χωρίς να το καταλάβουμε...Καλές απόκριες τώρα..
..Αν ισχύει πάντως αυτο που λένε πως οπως αρχίζει κατί...έτσι και τελειώνει...αυτη η εβδόμαδα θα είναι σε φάση αδράνειας....
Ξεκινώντας με ενα ήρεμο πρωινό...λίγο τρέξιμο στη σχολή...κ τελός...ενα απολαυστικό καφέ...στο μαθητικό στέκι..παρεά με την <<καλύτερη παρέα>>!!!
Ξεκούραση με πολλές δόσεις αγχους η σημερινή μέρα...που ευτυχώς έφτασε στο τέλος της!!
....Ένα απο τα πράγματα που σκεφτόμουν σήμερα...ήταν η έννοια του θανατού...Επηρεάσμενη απο ένα αντίστοιχο γεγόνος...σκεφτόμουν ποσο πολύ παρεξηγημένη είναι η εννοια αυτή....


...Οι άνθρωποι...αγωνιούμε για το τέλος μας...φοβόμαστε τον θάνατο...και ποτέ δεν θΑ μπορέσουμε να τον αντιμετώπισουμε...όχι για να δώσουμε αυτή την άνιση μάχη..αλλα να συμβιβαστούμε με την ιδέα του...
Απο κάθε άποψη είναι δεδομένο πως με τον θάνατο ενος αγαπημένου προσώπου..χάνουμε τη γη κάτω απο τα πόδια...ανεξαρτήτου αν το πρόσωπο αυτό ηταν μικρής ή μεγάλης ηλικίας...
Μου δημιουργήθηκε το ερωτήμα...αν τελικα εχουμε όλοι συνειδητοποιήσει...πως ο θάνατος ειναι φυσική εξέλιξη...
Πήρα λοιπόν μια άλλη οπτική γωνία της άσχημης αυτης κατάστασης..που προσεγγίζει την έννοια αυτη πιο θετικά ισως....

Σε κάθε θρησκεία...με το θάνατο...υπάρχει συνέχεια....
<<Ανάσταση νεκρών...Μετανσάρκωση..Μετεμψύχωση...κ.α.....>>
Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν πως το σώμα είναι η φυλακή της ΨΥΧΗΣ...και ισως τελικά να μην είχαν άδικο...
Η ψυχή...μια έννοια τόσο..συγκεκριμένη...κ τόσο αφηρημένη ταυτόχρονα...
Καπου εκει...ανάμεσα στο στέρνο...ελεγαν οι φιλόσοφοι πως βρίσκεται...
Και η ψυχή υπάρχει...το σώμα απλως φθείρεται..καταστρέφεται...κ δεν ακολουθεί....
η ψυχή όμως...είναι εκεί..αν κάτι δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε αγαπημένα πρόσωπα..δεν είναι η μορφή τους...αλλα η ψυχή τους...η συμπεριφορα τους ενίοτε που ξεχώριζε μέσα...

....Εκεί που θέλω να καταλήξω..είναι πως ο θάνατος...δεν μας χωρίζει απο τους αγαπημένους μας παρα μόνο σωματίκα...ψυχικά η αγάπη μας δεν θα τελειώσει ποτέ...
....Οι άνθρωποι μπορούν να είναι μαζί παρα μόνο οταν συνδεεται το animus με το corpus...Αν εκλείπει το animus ακόμα κ η σωματικη υπαρξη στερείται καθε έννοιας...
Σε όλους εκείνους λοιπόν..που έχασαν ανθρώπους που αγαπούν...αφιερωνω αυτη τη δημοσιευσή μου...
...οι ψύχες που χάθηκαν...ύπαρχουν...απλώς εμείς δεν μπορούμε να τις δούμε...αλλα όλοι είμαστε σίγουροι...πως είναι δίπλα μας....
Καλό βράδυ σε όλους μας...






Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου φίλο Γ που
έχασε ένα απο τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα...